ျပတင္းေပါက္မွတဆင့္ ဟိုအေ၀းတေနရာသုိ႕ ကုိသားငယ္ စုိက္ၾကည့္ေနသည္။ ဟုိအေ၀းတေနရာဆီမွာ ထြက္ေပၚေနတဲ့ သက္တန္႕ေလးကုိ မ်က္ေတာင္မခတ္ စုိက္ၾကည့္ေနေသာ ကုိသားငယ္ကုိ က်ေနာ္ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ထုိ႕ေနာက္ ကုိသားငယ္နွင့္အတူ က်ေနာ္၏ မ်က္လုံးအစုံပါ အေရာင္မ်ိဳးစုံနွင့္ ေတာက္ပေနေသာ သက္တန္႕ေလးဆီ ကုိေငးၾကည့္ေနမိသည္။ က်ေနာ္တုိ႕အၾကည့္ေတြကုိ ေသးေျမာင္ေသာ ျပတင္းေပါက္ေလးကတဆင့္ က်ယ္၀န္းျပီး လွပေသာ သက္တန္႕ေလးကုိ ေငးေနမိသည္။ ထုိအတူ က်ေနာ္၏ အျမင္အာရုံမွာ အတိတ္ဆီသုိ႕ နာရီလက္တံအလား တေရႊ႕ေရႊ႕ ေနာက္ျပန္သြားေနမိေတာ့သည္။

က်ေနာ္နဲ႕ ကုိသားငယ္သည္ ငယ္စဥ္ကတည္းက ခင္မင္ခဲ့ေသာ ငယ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္သည္။ ဒါေပမဲ့ ဘ၀ေပးအေျခအေနေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႕ရပ္တည္ခဲ့ရသည့္ ဘ၀က မတူညီခဲ့ေပ။ ကုိသားငယ္သည္ က်ေနာ္နွင့္ႏႈိင္းယွဥ္လွ်င္ အဖက္ဖက္အရာရာက သာလြန္ေပသည္။ ေျပာရမည္ဆုိလွ်င္ ပုိက္ဆံအလြန္ခ်မ္းသာေသာ မိသားစုမွ ေပါက္ဖြားလာေသာ သူတေယာက္မဟုတ္ခဲ့ေပမဲ့ အေတာ္အသင့္ ခ်မ္းသာေသာ မိသားစုမွ ဆင္းသက္လာခဲ့သူ ျဖစ္ေပသည္။ တကယ္ေတာ့ ကုိသားငယ္သည္ က်ေနာ္တုိ႕ ျမိဳ႕ဇာတိဖြားမဟုတ္ေပ။ မွတ္မွတ္ရရ က်ေနာ္ ၃ တန္းေလာက္အရြယ္မွ သူတုိ႕မိသားစု က်ေနာ္တုိ႕ ျမိဳ႕ေလးကုိ ေျပာင္းလာခဲ့ျခင္းျဖစ္ေပသည္။ က်ေနာ္ႏွင့္ ကုိသားငယ္သည္ ၃ တန္းမွ စ၍ အထက္တန္းျပီးဆုံးသည့္ အထိ အတူတူစား အတူတူေနခဲ့ၾကသည့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္ခဲ့ၾကပါသည္။



က်ေနာ္နွင့္ကုိသားငယ္ ငယ္စဥ္က ဒီလုိ သက္တန္႕ေလးေတြကုိ ျမင္တုိင္း တူညီေသာ ခံစားခ်က္တခုရွိပါသည္။ ထုိအရာမွာ ဒီသက္တန္႕ၾကီးဘာေၾကာင့္ ေပၚလာရပါသလဲဆုိတာကုိ ျပိဳင္တူစဥ္းစား ျငင္းခုန္ၾကျခင္းပင္ျဖစ္ေပသည္။ ေရခုိးေရေငြ႕ေတြ အပူအေအးေၾကာင့္ ေျပာင္းလဲျပီး သက္တန္႕ျဖစ္ေပၚလာသည္ကုိ က်ေနာ္တုိ႕ မသိခဲ့ေခ်။ ရပ္ကြက္ထဲက လူၾကီးမ်ားက အရူးဟု သတ္မွတ္ထားေသာ ကုိဖုိး၀ ၾကီးေျပာျပသည္ကေတာ့ ဒီသက္တန္႕ရဲ႕ အစြန္းနွစ္ဖက္မွာ တန္ဖုိးၾကီးမားတဲ့ ေရႊ၊ေငြ၊ ေက်ာက္သံပတၱားျမားေတြ ရွိသည္ဟု ဆုိ၏။ မင္းတုိ႕ ဒီသက္တန္႕ရဲ႕ အေရာင္ေတြ မေပ်ာက္ခင္ အစြန္းတဖက္ကို အေရာက္သြားနုိင္လွ်င္ မင္းတုိ႕လုိခ်င္တဲ့ ေရႊ၊ေငြေတြ ရလိမ့္မည္ဟု ေျပာျပဖူးသည္။ထုိေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႕ နွစ္ေယာက္ သက္တန္႕ေရာင္ျမင္တုိင္း သက္တန္႕၏ အစြန္းတဖက္ေနာက္သုိ႕ ေျပးလုိက္ခဲ့ၾကသည္မွာလဲ အၾကိမ္ၾကိမ္ အခါခါ…. မုိးခ်ဳပ္ညအေမွာင္ေရာက္ေတာ့ သဘာ၀အရ သက္တန္႕ရဲ႕ အလင္းေတြေပ်ာက္သြားေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ ငိုေၾကြးခဲ့သည္မွာလဲ မေရမတြက္နုိင္ခဲ့ေပ.. သက္တန္႕ေနာက္ လုိက္ရင္း လမ္းေပ်ာက္ခဲ့သည္မွာလဲ အၾကိမ္ၾကိမ္ အခါခါ…………….

က်ေနာ္တုိ႕ အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀ကုိ ေက်ာ္လြန္လာေတာ့ လူသားသဘာ၀ အရာရာ ေျပာင္းလဲခဲ့ျပန္သည္။ က်ေနာ္တုိ႕ အရင္လုိ သက္တန္႕ေရာင္စဥ္ရဲ႕ တဖက္စြန္းမွာ ေရႊ၊ေငြေတြ မရွိမွန္းလဲ သိလာခဲ့ရသည္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တုိ႕ အေတြးေတြကေတာ့ သက္တန္႕ေရာင္စဥ္တခုလုိ အေရာင္မ်ိဳးစုံနဲ႕ ေတာက္ပဆဲ၊ လွပဆဲ ျဖစ္ေပသည္။ ကုိသားငယ္ ေျပာဖူးသည္တခုကုိ က်ေနာ္ သတိရမိသည္။ သူအထက္တန္းေအာင္လွ်င္ ပညာတတ္ ၀န္ထမ္းေကာင္းတေယာက္ လုပ္မည္တဲ့။ ဒါကလဲ သက္တန္႕တခုလုိ သူရဲ႕ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္တခုပင္.... ဒါေပမဲ့ သူရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြသည္လဲ သက္တန္႕တခုလုိ အခ်ိန္တန္ေတာ့ အေရာင္ေတြ ေမ်ာလႊင့္ ကြယ္ေပ်ာက္ခဲ့ရမွန္း သူသိခဲ့ရေပမည္။ က်ေနာ္ေတြးေနရင္း ကုိသားငယ္ကုိ ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ သူ၏ မ်က္နွာသည္ အရင္လုိ ျပည့္ျပည့္ျဖိဳးျဖိဳးမရွိေသာ ဘ၀ရ