အျပင္မွာ မုိးျခိမ္းသံေတြကုိ က်ေနာ္နားေထာင္ေနမိသည္။ တခ်က္တခ်က္ မွန္ျပတင္းေပါက္မွ ျမင္လုိက္ရေသာ လွ်ပ္စီးမ်ားကုိၾကည့္ျပီး ဟုိအရင္အတိတ္ကုိ ျပန္ေတြးေနမိသည္။ ဟုိအရင္ က်ေနာ္ငယ္တုန္းက က်ေနာ္တုိ႕ျမိဳ႕ေလးမွာ ဒီလုိမ်ိဳး မုိးေတြရြာခ်ိန္ဆုိ မိသားစုေတြစု မီးပုံေဘးမွာ စုထုိင္ျပီး စကားေျပာၾကသည္။ က်ေနာ္တုိ႕ေယာက်ာ္းေလးမ်ားက မုိးရြာထဲ ေျပးျပီး ေဘာလုံးကန္ၾကသည္။ က်ေနာ္တုိ႕ အိမ္ေရွ႕တြင္ အလြန္ျမင့္မားေသာ သရက္ပင္ၾကီးရွိသည္။ ထုိသုိ႕ မုိးရြာေနလွ်င္ သရက္သီးမ်ားေၾကြၾကလွ်င္ သူငယ္ခ်င္းတသုိက္ အလုအယက္ေျပးကာ ေကာက္ၾကသည္။
တေယာက္တကုိက္ႏွင့္ ျမိန္ယွက္စြာ စားခဲ့ၾကသည္။

မိသားစုဘ၀သည္လဲ ေပ်ာ္စရာအတိႏွင့္ အျပည့္။ မီးဖုိေလးေပၚမွာ အခါးရည္အုိးေလးတည္လုိ႕ အသားေျခာက္ေၾကာ္ေလးျဖစ္ျဖစ္၊ ၾကက္သြန္ျဖဴေလးနဲ႕ လက္ဖက္သုပ္ေလးျဖစ္ျဖစ္ စားျပီး စကားေတြ ေျပာၾကသည္။ အေဒၚေတြႏွင့္အတူတူ မုိႏုိပုိလီေတြ ကစားၾကသည္။ ၅၀၀က်ပ္ ၁၀၀၀ က်ပ္တန္ပုိက္ဆံမ်ားခုိးျပီး မႏုိင္ႏုိင္ေအာင္ လုပ္ရသည္က အေမာေပါ့…. ညပုိင္းမ်ား လသာလုိ႕ အလင္းရသည္ဆုိသည္ႏွင့္ ေနာက္ေဖးလမ္းတြင္ ထုပ္စီးထုိးတန္း ကစားၾကသည္။ ႏုိ႕ဆီခြက္ေလးမ်ားေထာင္ျပီး တင္ဘူးဟုေခၚေသာ ကစားနည္းမ်ားေဆာ့ကစားခဲ့ၾကသည္.. သူငယ္ခ်င္းေတြ အမ်ားၾကီးႏွင့္အတူူတူ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ၾကဖူးခဲ့သည္မ်ားကုိ မွတ္မိေနသည္။ အခုေတာ့……

တျဖည္းျဖည္း အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ လူက ပတ္၀န္းက်င္နဲ႕ တေန႕တျခားကင္းေ၀းလာသလုိလုိ.. အရင္တုန္းကလုိ ငယ္စဥ္ကလုိ ေပ်ာ္စရာမ်ားလဲ မရွိေတာ့ လုပ္ခ်င္သည္ထက္ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္သည္မ်ားကုိ စဥ္းစားတတ္လာသည္…အရာရာသည္ လုိခ်င္သေလာက္ မရေပ.. အရာရာကုိ ပုိင္ဆုိင္ခ်င္သေလာက္ ပုိင္ဆုိင္ႏုိင္လွ်င္လဲ ဒီကမာၻမွာ ပ်က္စီးမူေတြ ပိုမ်ားလာေပမည္။ ဟုိအရင္လုိ ကေလးဘ၀ကေပ်ာ္စရာေတြလဲ ဘယ္ေပ်ာက္ကုန္သလဲမေျပာတတ္ေပ….
အခုလုိေျပာေနလုိ႕ ေတာင္ေပၚသား တရားရသြားျပီဟု ထင္ခ်င္ထင္ေနေပမည္။ း) တကယ္ေတာ့ တရားမေျပာနဲ႕ တရားနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ စကားလုံးေတြေတာင္ ကုိယ့္အနားမွာ ရွာမရျဖစ္ေနေသးသည္။
လူတေယာက္ကုိ ခ်စ္ရတာသည္ ဒုကၡ ျဖစ္သလုိ.. အခ်စ္ခံရသူအဖုိ႕သည္လဲ စိတ္ဒုကၡေရာက္ေနမည္မွာ မလြဲေပ... အခ်စ္ကုိ ကုိးကြယ္ေနေသးတေရႊ႕ေတာ့ ဘာသာတရားဖက္က အာရုံေရာက္ဦးမည္မဟုတ္ေပ :P

ဒါမွမဟုတ္ မသိသူမ်ားအေနနဲ႕ ေတာင္ေပၚသားကုိ အဖုိးၾကီးတေယာက္လုိ႕ ထင္ခ်င္ထင္ေနေပဦးမည္။ တကယ္တမ္း အသက္ကေတာ့ သိပ္မၾကီးေသးပါ။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္အထင္ေတာ့ သာမန္လူတေယာက္ထက္ပုိျပီး စဥ္းစားေနမိသည္ဟု ထင္ပါသည္။ ျမန္မာျပည္ရွိ ခုေခတ္ကေလးေတြကုိၾကည့္ျပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္။ သူတုိ႕ေလးေတြ က်ေနာ္တုိ႕တုန္းကလုိ မေဆာ့ရေတာ့ေပ.. ကစားနည္းမ်ိဳးစုံလဲ သူတုိ႕မသိေတာ့.. ဒီႏုိင္ငံက ကေလးေတြနဲ႕ယွဥ္လွ်င္ေကာ ပညာေရးကအစ အစစအရာရာလုိ နိမ့္ေနသလုိလုိ ဘာလုိ႕နိမ့္တာလဲ ထက္စဥ္းစားေတာ့ ျမန္မာျပည္က သူငယ္တန္းကအစ က်ဴရွင္ယူမွ ျဖစ္မည္ဟူေသာ ပညာေရးစနစ္ၾကီးေၾကာင့္ျဖစ္မည္။ ဟုိေန႕က အိမ္နဲ႕ဖုန္းရေတာ့ တူအၾကီးေကာင္က က်ဴရွင္သြားေနတယ္တဲ့ ဘယ္ႏွတန္းလဲ ေမးေတာ့ သူငယ္တန္းတဲ့ေလ ရယ္လုိက္ရတဲ့ အျဖစ္.. း)

စင္ကာပူတြင္ အလုပ္ေတြလဲ အဆင္မေျပသူေတြ မ်ားေနသည္။ အားလုံးကုိ အဆင္ေျပေစခ်င္သည္.. အဆင္မေျပသည့္ၾကားမွ ၾကိဳးစားထြက္လာသူမ်ားလဲ အဆင္ေျပေစခ်င္သည္။ ဒါေပမဲ့ ကုိယ့္တြင္ ဘာမွ လုပ္ေပးႏုိင္သည့္ အခြင့္အေရးကမရွိျဖစ္ေနသည္။ ဒီေရာက္မွ ေသခ်ာတာတခုကုိ သိလုိက္သည္။ ဘ၀မွာ လုပ္စရာေတြ အမ်ားၾကီး၊ လူ႕ဘ၀ကုိ ျဖတ္သန္းရတာ ဘယ္ေလာက္ ခက္ခဲမွန္း သိလုိက္ရသည္။ ေမြးဖြားေကြ်းေမြးခဲ့ေသာ အေမ့ကုိ ဘယ္လုိ ခ်ီးက်ဴးရမွန္းကုိ မသိျဖစ္ေနမိသည္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက အေမ့ရဲ႕စြမ္
းအားနဲ႕ ဒီလုိမ်ိဳး အေျခအေနကုိ ေရာက္ခဲ့သည္။ ခုေတာ့ အေမ့ေျခရာနင္းဖုိ႕ေနေနသာသာ အေမ့ကုိေတာင္ ေကာင္းမြန္စြာ မထားႏုိင္ေသးေပ……


လာေအာ္ေနၾကေသာ ခ်စ္ေသာအကုိ၊ေမာင္ႏွမမ်ားအားလုံးကုိ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ခုတေလာ စာေတြမေရးျဖစ္ပါဘူး ေရးလုိက္မယ္လုပ္တုိင္း စိတ္က မလြတ္လပ္တာနဲ႕ ဘာေရးလုိ႕ ေရးရမွန္းမသိျဖစ္ေနတာပါ.. အားလုံးကုိ ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ..