HAPPY NEW YEAR

ဘာလုိလုိနဲ႕ ႏွစ္တႏွစ္ကုိ ကူးေတာ့မယ္။ ဒီေန႕ညျပီးရင္ ၂၀၁၀ ဆုိတာၾကီးက ၀င္ေရာက္လာေတာ့မယ္.. လူကလဲ အသက္ေတြ တႏွစ္ျပီး တႏွစ္ ၾကီးလာ.... ဘာမွမေသခ်ာ မေရရာေသးတဲ့ ဘ၀ကုိ ဒီအတုိင္းျဖတ္သန္းစီးဆင္းတုန္း ဒီျပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္တခုလုံးကုိ မိမိေတြ႕မိသေလာက္ ျပန္သုံးတတ္ၾကည့္မိျပန္သည္။ ဘာမွတုိးတက္မႈမရွိတာကေတာ့ စိတ္ပ်က္စရာ... စလုံးကုိေရာက္လာတာ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္လာျပီ ဘာတုိးတက္လာသလဲဆုိေတာ့ ဘာမွ တုိးတက္မူမရွိလုိ႕ ကုိယ့္ဟာကုိ ေတြးမိသည္။ မိသားစုအတြက္ ျပန္ၾကည့္လွ်င္လဲ ဘာမွ ေသခ်ာေရရာစြာ ပံ့ပုိးႏုိင္မႈမရွိေသး..

ကမာၻ႕စီးပြားေရးပ်က္ကြက္မႈေတြက တနည္းမဟုတ္ တနည္းလူကုိ ထိခုိက္ေစသည္ေတာ့အမွန္။ ဤကိစၥေၾကာင့္ လူလဲ ရသင့္သေလာက္အခြင့္အေရးေတြ မရခဲ့။ အလုပ္လဲ လုပ္စရာမရွိ ထုိင္ေနသည္ကမ်ားခဲ့သည္။ ကံေကာင္း၍ အလုပ္မျပဳတ္ေသးပဲ ဒီကြ်န္းေသးေလးေပၚမွာ ဆက္လက္ေသာင္တင္ေနတုန္းပင္ျဖစ္သည္။ တခါတေလေတာ့ ဒီကြ်န္းက အျမန္ထြက္ေျပးခ်င္စိတ္ေတြ ရွိခဲ့သည္။ ဘာပဲေျပာေျပာအလုပ္မွာ ေနသားက်လာေတာ့ အားလုံးနဲ႕ သံဟဇာတျဖစ္လာသည္ကားေတာ့ အမွန္...

သူငယ္ခ်င္းအသုိင္းအ၀ုိင္းကေတာ့ အရင္လုိဘာမွမထူးျခားခဲ့။ ဒီႏွစ္အတြင္း သူငယ္ခ်င္းေတြ အသစ္ပုိရလာသည္။ ခုမွ သိၾကေပမဲ့ တကယ့္ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းေတြလုိ စိတ္ထဲကေတာ့ ခင္မင္မိတာအမွန္။ စိတ္ထဲမွာ မြန္းက်ပ္မႈေတြမ်ားတုိင္း သူငယ္ခ်င္းေတြဆီက အားေပးစကားၾကရသည္။ မိသားစုကုိလြမ္းတုိင္း သူတုိ႕ဆီက ေျဖသိမ့္ေပးမူေတြ ရတတ္သည္။ ဘေလာ့ဆုိတာေပၚမွာ ေတြ႕ခဲ့ရသည္ထက္ပုိမုိျပီး ခင္တြယ္မူေတြရခဲ့သည္။

ဘာမွအေရမရ အဖတ္မရ စာေတြကုိဆက္ေရးသားေနမိေသးသည္။ ကုိယ့္ဟာကုိ ဘယ္ေတာ့မွ ဘေလာ့ဂါတေယာက္အျဖစ္သုိ႕ခံယူမိသည္ဟု မစဥ္းစား။ မိမိဘာသာေရးသားခ်င္တာ ေရးသားမိသည္။ ဘာကုိမွမရည္ရြယ္ စိတ္ထဲက ေရးသားခ်င္တာေတြ ေရးသည္။ ဒီတႏွစ္ထဲတြင္ အေရးအသားေကာင္းေသာ ဘေလာ့ဂါေတြလဲ မ်ားလာသည္။ ၀မ္းသာမိသည္။ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းေသာ ဒီခင္မင္ဖြယ္ အသုိင္းအ၀ုိင္းထဲတြင္ အသစ္၀င္လာသူေတြ ရွိသလုိ မသိမသာ တိမ္ျမဳပ္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပန္သည္။ ဘ၀ဆုိတာ ဒါပင္ျဖစ္မည္ ဘယ္အရာမွ မတည္ျမဲသလုိ ဘေလာ့ေလာကသည္လဲ တည္ျမဲမႈမရွိခဲ့ေပ..

ဒီတႏွစ္အတြင္း ရီေမာဖြယ္ဘေလာ့ေလာကတြင္ ဂရုိက္ ရုိက္မႈမ်ားလဲ ရွိလွေပသည္။ ဘေလာ့ဂါဆုိသည္မွာ ပရိသတ္အတြက္ အေလးထားေရးသားရမည္။ ေပါ့ပ်က္ပ်က္မလုပ္သင့္၊ ကုိယ္လုံးေဖာ္အျပဳအမူေတြ၊ ေ၀ဖန္ေရးစာေရးဆရာေတြလဲ မ်ားစြာေပၚေပါက္လာခဲ့သည္။ အမွားတခုကုိ အမွားမွန္းသိေပမဲ့ စကားလုံးမ်ားကုိ -င္ပိတ္ျငင္းတတ္ေသာ ဘေလာ့ဂါေတြလဲ ရွိခဲ့သည္။ ခြ်ဲႏြဲ႕ေျပာတတ္ေသာ ဘေလာ့ဂါတခ်ဳိ႕ကုိလဲေတြ႕ရျပန္သည္။ အားလုံးသည္ မိမိေပ်ာ္ရႊင္မူအတုိင္းသာ ျဖစ္ေပသည္။ မိမိေရးသားခ်င္သလုိသာ ေရးသားၾကျခင္းသာ.. က်ေနာ္သည္လဲ ဒီအတုိင္းဆက္သြားေနဦးမည္သာျဖစ္ပါသည္။

၂၀၁၀ သည္က်ေနာ္တုိ႕တုိင္းျပည္အတြက္ သာယာေပ်ာ္ရႊင္မူေတြ ေပးႏုိင္မည္လား၊ ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္လာမည္လားေတာ့ ေသခ်ာမသိ။ မွ်တေသာ ေရြးခ်ယ္မူေတြနဲ႕ ေခတ္မီတုိးတက္ေသာ သာယာေသာ တုိင္းျပည္တခုကို ျပန္လည္တည္ေဆာက္မည္ဆုိေသာ အယူအဆကုိေတာ့ လက္ခံပါသည္။ လက္ေတြ႕နဲ႕ စိတ္ကူးကုိ တပုံစံထဲအေကာင္အထည္ ေပၚေစခ်င္သည္။ တုိးတက္ေနေသာ အျခားႏုိင္ငံေတြလုိ ကုိယ့္တုိင္းျပည္ကုိလဲ တုိးတက္ခ်င္သည္။ ဒါသည္ တုိင္းျပည္ကုိ ခ်စ္သည္လားဟု လာေမးလွ်င္ေတာ့ မေျဖတတ္။ ခ်စ္သည္ မခ်စ္သည္ထက္ တုိင္းျပည္တြင္းက ျပည္သူေတြကုိ ရသင့္တဲ့ အခြင့္အေရးေတြ ရေစခ်င္ပါသည္။

က်ေနာ္မိသားစု၊ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္း၊ ဘေလာ့ဂါ ညီအကုိေမာင္ႏွမေတြအားလုံး လာေတာ့မဲ့ ၂၀၁၀တြင္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြနဲ႕ ျပည့္စုံပါေစ။ လုိအင
္ဆႏၵေတြျပည့္စုံပါေစလုိ႕ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္။ ၂၀၁၀မွာ က်ေနာ္လဲ ၂၀၀၉ကထက္မက ၾကိဳးစားမူေတြ ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္ခ်င္ပါေသးတယ္။ အားလုံးလဲ အဆင္ေျပ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ



လူသားတုိင္းသည္ လြတ္လပ္စြာ ေ၀ဖန္ခြင့္၊ ျငင္းဆုိခြင့္ ရွိပါသည္။

HAPPY NEW YEAR

ဘာလုိလုိနဲ႕ ႏွစ္တႏွစ္ကုိ ကူးေတာ့မယ္။ ဒီေန႕ညျပီးရင္ ၂၀၁၀ ဆုိတာၾကီးက ၀င္ေရာက္လာေတာ့မယ္.. လူကလဲ အသက္ေတြ တႏွစ္ျပီး တႏွစ္ ၾကီးလာ.... ဘာမွမေသခ်ာ မေရရာေသးတဲ့ ဘ၀ကုိ ဒီအတုိင္းျဖတ္သန္းစီးဆင္းတုန္း ဒီျပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္တခုလုံးကုိ မိမိေတြ႕မိသေလာက္ ျပန္သုံးတတ္ၾကည့္မိျပန္သည္။ ဘာမွတုိးတက္မႈမရွိတာကေတာ့ စိတ္ပ်က္စရာ... စလုံးကုိေရာက္လာတာ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္လာျပီ ဘာတုိးတက္လာသလဲဆုိေတာ့ ဘာမွ တုိးတက္မူမရွိလုိ႕ ကုိယ့္ဟာကုိ ေတြးမိသည္။ မိသားစုအတြက္ ျပန္ၾကည့္လွ်င္လဲ ဘာမွ ေသခ်ာေရရာစြာ ပံ့ပုိးႏုိင္မႈမရွိေသး..

ကမာၻ႕စီးပြားေရးပ်က္ကြက္မႈေတြက တနည္းမဟုတ္ တနည္းလူကုိ ထိခုိက္ေစသည္ေတာ့အမွန္။ ဤကိစၥေၾကာင့္ လူလဲ ရသင့္သေလာက္အခြင့္အေရးေတြ မရခဲ့။ အလုပ္လဲ လုပ္စရာမရွိ ထုိင္ေနသည္ကမ်ားခဲ့သည္။ ကံေကာင္း၍ အလုပ္မျပဳတ္ေသးပဲ ဒီကြ်န္းေသးေလးေပၚမွာ ဆက္လက္ေသာင္တင္ေနတုန္းပင္ျဖစ္သည္။ တခါတေလေတာ့ ဒီကြ်န္းက အျမန္ထြက္ေျပးခ်င္စိတ္ေတြ ရွိခဲ့သည္။ ဘာပဲေျပာေျပာအလုပ္မွာ ေနသားက်လာေတာ့ အားလုံးနဲ႕ သံဟဇာတျဖစ္လာသည္ကားေတာ့ အမွန္...

သူငယ္ခ်င္းအသုိင္းအ၀ုိင္းကေတာ့ အရင္လုိဘာမွမထူးျခားခဲ့။ ဒီႏွစ္အတြင္း သူငယ္ခ်င္းေတြ အသစ္ပုိရလာသည္။ ခုမွ သိၾကေပမဲ့ တကယ့္ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းေတြလုိ စိတ္ထဲကေတာ့ ခင္မင္မိတာအမွန္။ စိတ္ထဲမွာ မြန္းက်ပ္မႈေတြမ်ားတုိင္း သူငယ္ခ်င္းေတြဆီက အားေပးစကားၾကရသည္။ မိသားစုကုိလြမ္းတုိင္း သူတုိ႕ဆီက ေျဖသိမ့္ေပးမူေတြ ရတတ္သည္။ ဘေလာ့ဆုိတာေပၚမွာ ေတြ႕ခဲ့ရသည္ထက္ပုိမုိျပီး ခင္တြယ္မူေတြရခဲ့သည္။

ဘာမွအေရမရ အဖတ္မရ စာေတြကုိဆက္ေရးသားေနမိေသးသည္။ ကုိယ့္ဟာကုိ ဘယ္ေတာ့မွ ဘေလာ့ဂါတေယာက္အျဖစ္သုိ႕ခံယူမိသည္ဟု မစဥ္းစား။ မိမိဘာသာေရးသားခ်င္တာ ေရးသားမိသည္။ ဘာကုိမွမရည္ရြယ္ စိတ္ထဲက ေရးသားခ်င္တာေတြ ေရးသည္။ ဒီတႏွစ္ထဲတြင္ အေရးအသားေကာင္းေသာ ဘေလာ့ဂါေတြလဲ မ်ားလာသည္။ ၀မ္းသာမိသည္။ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းေသာ ဒီခင္မင္ဖြယ္ အသုိင္းအ၀ုိင္းထဲတြင္ အသစ္၀င္လာသူေတြ ရွိသလုိ မသိမသာ တိမ္ျမဳပ္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပန္သည္။ ဘ၀ဆုိတာ ဒါပင္ျဖစ္မည္ ဘယ္အရာမွ မတည္ျမဲသလုိ ဘေလာ့ေလာကသည္လဲ တည္ျမဲမႈမရွိခဲ့ေပ..

ဒီတႏွစ္အတြင္း ရီေမာဖြယ္ဘေလာ့ေလာကတြင္ ဂရုိက္ ရုိက္မႈမ်ားလဲ ရွိလွေပသည္။ ဘေလာ့ဂါဆုိသည္မွာ ပရိသတ္အတြက္ အေလးထားေရးသားရမည္။ ေပါ့ပ်က္ပ်က္မလုပ္သင့္၊ ကုိယ္လုံးေဖာ္အျပဳအမူေတြ၊ ေ၀ဖန္ေရးစာေရးဆရာေတြလဲ မ်ားစြာေပၚေပါက္လာခဲ့သည္။ အမွားတခုကုိ အမွားမွန္းသိေပမဲ့ စကားလုံးမ်ားကုိ -င္ပိတ္ျငင္းတတ္ေသာ ဘေလာ့ဂါေတြလဲ ရွိခဲ့သည္။ ခြ်ဲႏြဲ႕ေျပာတတ္ေသာ ဘေလာ့ဂါတခ်ဳိ႕ကုိလဲေတြ႕ရျပန္သည္။ အားလုံးသည္ မိမိေပ်ာ္ရႊင္မူအတုိင္းသာ ျဖစ္ေပသည္။ မိမိေရးသားခ်င္သလုိသာ ေရးသားၾကျခင္းသာ.. က်ေနာ္သည္လဲ ဒီအတုိင္းဆက္သြားေနဦးမည္သာျဖစ္ပါသည္။

၂၀၁၀ သည္က်ေနာ္တုိ႕တုိင္းျပည္အတြက္ သာယာေပ်ာ္ရႊင္မူေတြ ေပးႏုိင္မည္လား၊ ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္လာမည္လားေတာ့ ေသခ်ာမသိ။ မွ်တေသာ ေရြးခ်ယ္မူေတြနဲ႕ ေခတ္မီတုိးတက္ေသာ သာယာေသာ တုိင္းျပည္တခုကို ျပန္လည္တည္ေဆာက္မည္ဆုိေသာ အယူအဆကုိေတာ့ လက္ခံပါသည္။ လက္ေတြ႕နဲ႕ စိတ္ကူးကုိ တပုံစံထဲအေကာင္အထည္ ေပၚေစခ်င္သည္။ တုိးတက္ေနေသာ အျခားႏုိင္ငံေတြလုိ ကုိယ့္တုိင္းျပည္ကုိလဲ တုိးတက္ခ်င္သည္။ ဒါသည္ တုိင္းျပည္ကုိ ခ်စ္သည္လားဟု လာေမးလွ်င္ေတာ့ မေျဖတတ္။ ခ်စ္သည္ မခ်စ္သည္ထက္ တုိင္းျပည္တြင္းက ျပည္သူေတြကုိ ရသင့္တဲ့ အခြင့္အေရးေတြ ရေစခ်င္ပါသည္။

က်ေနာ္မိသားစု၊ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္း၊ ဘေလာ့ဂါ ညီအကုိေမာင္ႏွမေတြအားလုံး လာေတာ့မဲ့ ၂၀၁၀တြင္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြနဲ႕ ျပည့္စုံပါေစ။ လုိအင္ဆႏၵေတြျပည့္စုံပါေစလုိ႕ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္။ ၂၀၁၀မွာ က်ေနာ္လဲ ၂၀၀၉ကထက္မက ၾကိဳးစားမူေတြ ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္ခ်င္ပါေသးတယ္။ အားလုံးလဲ အဆင္ေျပ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ



လူသားတုိင္းသည္ လြတ္လပ္စြာ ေ၀ဖန္ခြင့္၊ ျငင္းဆုိခြင့္ ရွိပါသည္။

ကုိအိမ္ က ငယ္စဥ္ကေလးဘ၀ဆုိတာကုိ ေရးခုိင္းပါတယ္။ က်ေနာ္ရဲ႕ ကေလးဘ၀မွာ ေထြေထြထူးထူး ထူးထူးဆန္းဆန္းရယ္လုိ႕ေတာ့ ေသခ်ာမရွိခဲ့ဖူးပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အမွတ္တရတခုခုျဖစ္ေစ က်ေနာ္ၾကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ ကစားနည္းေတြဆုိရင္ေတာ့ ခုခ်ိန္ထိ စိတ္ထဲက စြဲလန္းတတ္တဲ့ အက်င့္တခုရွိပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ မိသားစုမွာ ေမာင္ႏွမဆုိလုိ႕ က်ေနာ္နဲ႕ က်ေနာ္အမ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ရွိတာပါ။ ဒီအတြက္ အေမက ငယ္စဥ္ကတည္းက မိန္းကေလးျဖစ္တဲ့ အမကုိ အစစအရာရာ ပုိအလုိလုိက္ခဲ့မယ္ထင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ဦးေလးေတြကလဲ က်ေနာ့္အမကုိ က်ေနာ့္ထက္ပုိျပီး ဂရုစုိက္အခ်စ္ပုိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တုိ႕မိသားစုမွာ မိန္းကေလးအေဒၚေတြက ပုိမ်ားပါတယ္။ အေဒၚေတြအားလုံးက က်ေနာ့္ကုိ အသဲေပါက္မတတ္ခ်စ္ၾကပါတယ္... း)

က်ေနာ္တုိ႕ အေမမိသားစုမွာ ေမာင္ႏွမေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ အားလုံးေပါင္း (၁၃)ေယာက္ေလာက္ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တုိ႕ ေတာင္ၾကီးမွာ ေနထုိင္တဲ့ အမ်ိဳးေတြက ပုိမ်ားပါတယ္။ ျပီးေတာ့က်ေနာ္တေယာက္သာ ေယာက်ာ္းေလးလဲျဖစ္တယ္။ တူတူေနလဲ ေနၾကတဲ့ အတြက္ က်ေနာ့္ကုိ အရမ္းအခ်စ္ပုိၾကပါတယ္။ က်ေနာ္က အေဒၚေတြဆီ မပူဆာလုိက္နဲ႕ သူတုိ႕က ရေအာင္လုပ္ေပးတတ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကေလးဘ၀မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရပါတယ္။ တရက္ကုိ အေဒၚ ႏွစ္ေယာက္ဆီမွာ မုန္႕ဖုိးေတာင္း ေနာက္ရက္က်ရင္ ေနာက္အေဒၚႏွစ္ေယာက္ဆီမွာ မုန္႕ဖုိးေတာင္းနဲ႕ တပတ္ကုိ အေဒၚေတြဆီ ေတာင္းလုိက္တာနဲ႕ အဆင္ေျပေနပါေကာပဲ း) ခုေတာ့ တခ်ိဳ႕အေဒၚေတြလဲ အိမ္ေထာင္က်ကုန္ေတာ့ ကေလးေတြရကုန္ျပီ က်ေနာ္လဲ အေ၀းေရာက္ေနေတာ့ အခ်စ္ေတြ ေပ်ာက္ေနေလာက္ပါျပီ....

ငယ္စဥ္က က်ေနာ္တုိ႕ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္သာရွိသာ မတည့္ၾကပါဘူး ေၾကာင္နဲ႕ၾကြက္ၾကေနတာပါပဲ။ က်ေနာ္က ငယ္ငယ္ကတည္းက စတတ္ေနာက္တတ္ပါတယ္။ အျမဲတမ္းရန္ျဖစ္ေနၾကပါ ဒါဆုိ အေမ့ရဲ႕တုတ္စာ မိေတာ့တာပါပဲ။ က်ေနာ္တုိ႕နယ္ေတြမွာ မ်ားေသာအားျဖင့္ မိဘေတြက သားသမီးေတြကုိ ရုိက္ျပီး ဆုံးမတတ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ (၉)တန္းေလာက္ထိ ရုိက္ခံရဖူးပါတယ္။ ဒီေတာ့ ငယ္တုန္းက တပတ္မွာ အနဲဆုံး သုံးခါေလာက္ေတာ့ ရုိက္ခံထိတတ္ပါတယ္။ ငယ္တုန္းက က်ေနာ္တုိ႕ ေမာင္ႏွမေတြ ထမင္းစားျပီးဆုိ လူလည္ၾကတာေလးရွိပါတယ္။ က်ေနာ့္အမက အသားငါးအရမ္းၾကိဳက္တာပါ သူက ထမင္းစားျပီးဆုိ အသားကုိမ်ားမ်ား စားျပီး ထမင္းကုိနဲနဲပဲ စားတတ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ေနာက္ပုိင္းက် ထမင္းပဲ က်န္ေတာ့တယ္ အသားကမရွိေတာ့ပါဘူး။ က်ေနာ္က အသားကုိ နဲနဲ ထမင္းကုိမ်ားမ်ားစားတတ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ သူက က်ေနာ့္အသားကုိလာလာျပီး ေတာင္းပါတယ္။ ဒါဆုိ က်ေနာ္ေျပာေနၾကစကားအတုိင္း သူလုပ္ေပးရပါတယ္။ က်ေနာ္က သူ႕ကုိအသားေပးတယ္ ျပီးရင္ သူက က်ေနာ္စားျပီးသား ပန္းကန္ေဆးရပါတယ္ အဟဲ အဲ့လုိေလးေတြ လူလည္က်တာပါ။ :P

ကစားနည္းအေနနဲ႕က က်ေနာ္က စြန္(ခ)ေလတံခြန္ လႊတ္အရမ္း၀ါသနာပါတာပါ။ စြန္လႊတ္တဲ့ ရာသီေရာက္ရင္ က်ေနာ့္ကုိလုိက္ဖမ္းလုိ႕ကုိမရေတာ့ပါဘူး မနက္မုိးလင္းရင္ ရစ္ဘီးေလးကုိင္ျပီး စြန္ေတြယူျပီး အိမ္ကထြက္သြားပါတယ္ ေန႕လည္ထမင္းစားခ်ိန္ဆုိ က်ေနာ္ရဲ႕အဖြားအိမ္မွာသြားျပီး စားပါတယ္။ ျပီးရင္ လမ္းတေလွ်ာက္စြန္လုိက္လႊတ္ပါတယ္။ ညေန ေန၀င္လုိ႕ေမွာင္မွ ျပန္လာတာပါ။ စြန္လႊတ္တဲ့ရာသီဆုိ အစကတည္းက မျဖဴတဲ့အသားက နီဂရုိးအလားပါပဲ အဟဲ.....
တျခားကစားတဲ့ရာသီဆုိရင္ေတာ့ ဓေလ့အလုိက္ ကစားတာပါပဲ... ဂ်င္ေပါက္မယ္ ေဂၚလီပစ္တယ္။ ေဘာလုံးကန္တယ္ ေဘာလုံးကန္တာလဲ ၀ါသနာပါ။ က်ေနာ္တုိ႕သူငယ္ခ်င္းေတြ ဖြဲ႕ထားတဲ့ ေဘာလုံးအသင္းေတာင္ ရွိပါေသးတယ္ ဘယ္ရပ္ကြက္ကပဲ ခ်ိန္းခ်ိန္းလုိက္ကန္တာပါပဲ ကန္တာက အုတ္ကြင္းပါ ေအာက္မွာခင္းထားတာက အုတ္ေတြပါ။ အႏုိင္ရတဲ့ ပုိက္ဆံက အနာဂတ္ပလာစတာ၀ယ္ဖုိ႕ေတာင္ မေလာက္ပါဘူး အဲ့လ
ုိ၀ါသနာပါတာပါ။ ျပန္လာရင္ေတာ့ ဒူးေတြျပဲ၊ လက္ေတြပြန္းေပါ့ တခါတေလ ရန္ျဖစ္တာကပါေသးတယ္။ ကေလးဘ၀ဆုိေတာ့ ထိထိမိမိတခါမွ မထုိးဖူးပါဘူး မုိက္လားဘာညာေပါ့ ေအာ္ေနတာနဲ႕ပဲ ျပီးသြားတာပါပဲ....

ငယ္ဘ၀အေၾကာင္းကုိ ေျပာမယ္ဆုိ က်ေနာ္အဖုိးကုိလဲ ေမ့ထားလုိ႕မရပါဘူး။ ခုဆုိအဖုိးဆုံးသြားတာ ႏွစ္ေပါင္းအေတာ္ၾကာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အခုခ်ိန္ထိ သတိတရ ရွိေနဆဲပါ။ အိမ္မက္ထဲမွာေတာ့ အဖုိးဟာ က်ေနာ္နဲ႕ စကားေတြ ေျပာေနတတ္တုန္းပါ။ အဖုိးဟာ သူရဲ႕ အခ်စ္ေတြကုိ အျပင္မထုတ္ျပတတ္တဲ့ လူစားမ်ိဳးပါ။ အျမဲတမ္းက်ေနာ္တုိ႕ေမာင္ႏွမေတြ၊ သူ႕ရဲ႕သားသမီးေတြကုိ ဆူတယ္ ေဟာက္ေနၾကပါ။ ဒါေပမဲ့ သူ႕မွာ ႏုညံ့တဲ့ ႏွလုံးသားရွိပါတယ္။ လမ္းေဘးမွာ ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့လူတေယာက္ေတြ႕ရင္ အိမ္ကုိေခၚလာျပီး ထမင္းေကြ်း၊ အ၀တ္အစားေပး သုံးဖုိ႕ပုိက္ဆံေပးတတ္ပါတယ္။ တိရစာၦန္ေတြကုိလဲ အရမ္းခ်စ္တတ္ပါတယ္။ မွတ္မိေသးတယ္ တခါက အဖုိးလက္သဲေျခသဲ ညွပ္ေနတုန္း အဖုိးေခါင္းေပၚမွာ စာကေလးငွက္ေလးေတြ လာနားတာကုိ ေတြ႕ဖူးပါတယ္။ အဖုိးတုိ႕ မ်ိဳးရုိးက စိတ္အရမ္းၾကီးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူေျဖာင့္စိတ္တုိလုိ႕ပဲ ေျပာရမလားမသိဘူး စိတ္တုိ စိတ္ဆုိးစရာေတြရွိရင္ ခ်က္ခ်င္းေျပာတယ္ ဆူတယ္ ျပီးရင္ေတာ့ အဲ့ကိစၥကုိ ေနာက္ေၾကာင္းေတာင္ တခါမွ ျပန္မလွည့္ဖူးပါဘူး။ က်ေနာ္တုိ႕တမ်ိဳးလုံးက အဖုိးကုိ အရမ္းေၾကာက္ၾကပါတယ္။ က်ေနာ္လဲ အရမ္းေၾကာက္ရတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အဖုိးဆုံးသြားတဲ့ထိ က်ေနာ့္အဖုိးရဲ႕ အရုိက္ကုိ က်ေနာ္ မခံခဲ့ဖူးပါဘူး။ း)

ေႏြေရာက္ျပီဆုိ သူငယ္ခ်င္းေတြစုျပီး ေတာထဲသြားတယ္။ ေတာင္သူေတြစုိက္ထားတဲ့ ယာေတြထဲက သစ္ေတာသီးေတြ ခုိးစားတယ္.. ငါးလုိက္ပက္တယ္ ငွက္လုိက္ပစ္ဖူးပါတယ္။ ပင္စိမ္းသီးေတြခူးျပီး အိမ္ကယူလာတဲ့ ပဲပုတ္ေထာင္းနဲ႕ စားၾကတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ေဒသမွာ ေတာထဲထြက္ရင္၊ ေတာင္ေပၚတက္ရင္ စကားပုံေလးတခုရွိတယ္ ေရွ႕ေျခာက္ေနာက္ေလး တဲ့။ ဆုိလုိတာက အေရွ႕ဖက္ကုိသြားရင္ ေျခာက္ေယာက္၊ အေနာက္ဖက္ကုိသြားရင္ ၄ေယာက္ထဲမသြားရဘူးေပါ့။ တခုခုျဖစ္တတ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ေဒသက အယူအဆပါ တကယ္လဲျဖစ္တတ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ အေရွ႕ဖက္က ေတာင္တက္တုန္းက သြားဖူးေနၾကကုိ လွ်ာရွည္ျပီးလမ္းသစ္ရွာျပီးတက္တာ လမ္းေပ်ာက္ျပီး မ်က္ေစ့လည္ဖူးပါတယ္။ ဒါနဲ႕ လူတြက္လုိက္ေတာ့ ၆ ေယာက္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါနဲ႕ ေမာင္ေက်ာက္ခဲကုိ အေဖာ္ေခၚျပီး ထပ္တက္ရတာေပါ့။ ေမာင္ေက်ာက္ခဲဆုိတာ သရဲအေၾကာင္းေတြ ေရးေနတဲ့ ဦးေက်ာက္ ကုိေျပာတာမဟုတ္ ေက်ာက္ခဲအေနေတာ္တခုကုိယူျပီး ေမာင္ေက်ာက္ခဲေရ ငါတုိ႕နဲ႕လုိက္ခဲ့ဆုိျပီး အိတ္ထဲထည့္ျပီး ေခၚသြားရတာပါ...

အခုလုိ တေယာက္ထဲအေ၀းေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တုိ႕ေတြ မိသားစုကုိလြမ္းတတ္ပါတယ္။ ခင္မင္ခဲ့တဲ့လူတုိင္းကုိလြမ္းတတ္ပါတယ္။ ဒီလုိခ်ိန္မ်ိဳးမွာကုိယ္ငယ္စဥ္က ကေလးဘ၀ကုိျပန္ေတြးၾကည့္ရင္လဲ ေပ်ာ္စရာေတြအျပည့္နဲ႕ျဖစ္ေနမွာပါပဲ.. ထပ္ျပီး Tag ခ်င္ပါတယ္။ ကံစမ္းမဲေပါက္သူမ်ားကေတာ့

၁) ကုိဖုိးစိန္
၂) ကုိမုိးကုတ္သား
၃) ေရတမာ
၄) ခီေလာက္

(၄)ေယာက္ပဲ Tag ေတာ့မယ္ အညာေျမက ကေလးဘ၀ေတြကုိ ခံစားခ်င္လုိ႕ ဒီ ၃ေယာက္ကုိ ေရြးခ်ယ္ပါတယ္ း)



လူသားတုိင္းသည္ လြတ္လပ္စြာ ေ၀ဖန္ခြင့္၊ ျငင္းဆုိခြင့္ ရွိပါသည္။

ကုိအိမ္ က ငယ္စဥ္ကေလးဘ၀ဆုိတာကုိ ေရးခုိင္းပါတယ္။ က်ေနာ္ရဲ႕ ကေလးဘ၀မွာ ေထြေထြထူးထူး ထူးထူးဆန္းဆန္းရယ္လုိ႕ေတာ့ ေသခ်ာမရွိခဲ့ဖူးပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အမွတ္တရတခုခုျဖစ္ေစ က်ေနာ္ၾကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ ကစားနည္းေတြဆုိရင္ေတာ့ ခုခ်ိန္ထိ စိတ္ထဲက စြဲလန္းတတ္တဲ့ အက်င့္တခုရွိပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ မိသားစုမွာ ေမာင္ႏွမဆုိလုိ႕ က်ေနာ္နဲ႕ က်ေနာ္အမ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ရွိတာပါ။ ဒီအတြက္ အေမက ငယ္စဥ္ကတည္းက မိန္းကေလးျဖစ္တဲ့ အမကုိ အစစအရာရာ ပုိအလုိလုိက္ခဲ့မယ္ထင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ဦးေလးေတြကလဲ က်ေနာ့္အမကုိ က်ေနာ့္ထက္ပုိျပီး ဂရုစုိက္အခ်စ္ပုိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တုိ႕မိသားစုမွာ မိန္းကေလးအေဒၚေတြက ပုိမ်ားပါတယ္။ အေဒၚေတြအားလုံးက က်ေနာ့္ကုိ အသဲေပါက္မတတ္ခ်စ္ၾကပါတယ္... း)

က်ေနာ္တုိ႕ အေမမိသားစုမွာ ေမာင္ႏွမေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ အားလုံးေပါင္း (၁၃)ေယာက္ေလာက္ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တုိ႕ ေတာင္ၾကီးမွာ ေနထုိင္တဲ့ အမ်ိဳးေတြက ပုိမ်ားပါတယ္။ ျပီးေတာ့က်ေနာ္တေယာက္သာ ေယာက်ာ္းေလးလဲျဖစ္တယ္။ တူတူေနလဲ ေနၾကတဲ့ အတြက္ က်ေနာ့္ကုိ အရမ္းအခ်စ္ပုိၾကပါတယ္။ က်ေနာ္က အေဒၚေတြဆီ မပူဆာလုိက္နဲ႕ သူတုိ႕က ရေအာင္လုပ္ေပးတတ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကေလးဘ၀မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရပါတယ္။ တရက္ကုိ အေဒၚ ႏွစ္ေယာက္ဆီမွာ မုန္႕ဖုိးေတာင္း ေနာက္ရက္က်ရင္ ေနာက္အေဒၚႏွစ္ေယာက္ဆီမွာ မုန္႕ဖုိးေတာင္းနဲ႕ တပတ္ကုိ အေဒၚေတြဆီ ေတာင္းလုိက္တာနဲ႕ အဆင္ေျပေနပါေကာပဲ း) ခုေတာ့ တခ်ိဳ႕အေဒၚေတြလဲ အိမ္ေထာင္က်ကုန္ေတာ့ ကေလးေတြရကုန္ျပီ က်ေနာ္လဲ အေ၀းေရာက္ေနေတာ့ အခ်စ္ေတြ ေပ်ာက္ေနေလာက္ပါျပီ....

ငယ္စဥ္က က်ေနာ္တုိ႕ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္သာရွိသာ မတည့္ၾကပါဘူး ေၾကာင္နဲ႕ၾကြက္ၾကေနတာပါပဲ။ က်ေနာ္က ငယ္ငယ္ကတည္းက စတတ္ေနာက္တတ္ပါတယ္။ အျမဲတမ္းရန္ျဖစ္ေနၾကပါ ဒါဆုိ အေမ့ရဲ႕တုတ္စာ မိေတာ့တာပါပဲ။ က်ေနာ္တုိ႕နယ္ေတြမွာ မ်ားေသာအားျဖင့္ မိဘေတြက သားသမီးေတြကုိ ရုိက္ျပီး ဆုံးမတတ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ (၉)တန္းေလာက္ထိ ရုိက္ခံရဖူးပါတယ္။ ဒီေတာ့ ငယ္တုန္းက တပတ္မွာ အနဲဆုံး သုံးခါေလာက္ေတာ့ ရုိက္ခံထိတတ္ပါတယ္။ ငယ္တုန္းက က်ေနာ္တုိ႕ ေမာင္ႏွမေတြ ထမင္းစားျပီးဆုိ လူလည္ၾကတာေလးရွိပါတယ္။ က်ေနာ့္အမက အသားငါးအရမ္းၾကိဳက္တာပါ သူက ထမင္းစားျပီးဆုိ အသားကုိမ်ားမ်ား စားျပီး ထမင္းကုိနဲနဲပဲ စားတတ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ေနာက္ပုိင္းက် ထမင္းပဲ က်န္ေတာ့တယ္ အသားကမရွိေတာ့ပါဘူး။ က်ေနာ္က အသားကုိ နဲနဲ ထမင္းကုိမ်ားမ်ားစားတတ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ သူက က်ေနာ့္အသားကုိလာလာျပီး ေတာင္းပါတယ္။ ဒါဆုိ က်ေနာ္ေျပာေနၾကစကားအတုိင္း သူလုပ္ေပးရပါတယ္။ က်ေနာ္က သူ႕ကုိအသားေပးတယ္ ျပီးရင္ သူက က်ေနာ္စားျပီးသား ပန္းကန္ေဆးရပါတယ္ အဟဲ အဲ့လုိေလးေတြ လူလည္က်တာပါ။ :P

ကစားနည္းအေနနဲ႕က က်ေနာ္က စြန္(ခ)ေလတံခြန္ လႊတ္အရမ္း၀ါသနာပါတာပါ။ စြန္လႊတ္တဲ့ ရာသီေရာက္ရင္ က်ေနာ့္ကုိလုိက္ဖမ္းလုိ႕ကုိမရေတာ့ပါဘူး မနက္မုိးလင္းရင္ ရစ္ဘီးေလးကုိင္ျပီး စြန္ေတြယူျပီး အိမ္ကထြက္သြားပါတယ္ ေန႕လည္ထမင္းစားခ်ိန္ဆုိ က်ေနာ္ရဲ႕အဖြားအိမ္မွာသြားျပီး စားပါတယ္။ ျပီးရင္ လမ္းတေလွ်ာက္စြန္လုိက္လႊတ္ပါတယ္။ ညေန ေန၀င္လုိ႕ေမွာင္မွ ျပန္လာတာပါ။ စြန္လႊတ္တဲ့ရာသီဆုိ အစကတည္းက မျဖဴတဲ့အသားက နီဂရုိးအလားပါပဲ အဟဲ.....
တျခားကစားတဲ့ရာသီဆုိရင္ေတာ့ ဓေလ့အလုိက္ ကစားတာပါပဲ... ဂ်င္ေပါက္မယ္ ေဂၚလီပစ္တယ္။ ေဘာလုံးကန္တယ္ ေဘာလုံးကန္တာလဲ ၀ါသနာပါ။ က်ေနာ္တုိ႕သူငယ္ခ်င္းေတြ ဖြဲ႕ထားတဲ့ ေဘာလုံးအသင္းေတာင္ ရွိပါေသးတယ္ ဘယ္ရပ္ကြက္ကပဲ ခ်ိန္းခ်ိန္းလုိက္ကန္တာပါပဲ ကန္တာက အုတ္ကြင္းပါ ေအာက္မွာခင္းထားတာက အုတ္ေတြပါ။ အႏုိင္ရတဲ့ ပုိက္ဆံက အနာဂတ္ပလာစတာ၀ယ္ဖုိ႕ေတာင္ မေလာက္ပါဘူး အဲ့လုိ၀ါသနာပါတာပါ။ ျပန္လာရင္ေတာ့ ဒူးေတြျပဲ၊ လက္ေတြပြန္းေပါ့ တခါတေလ ရန္ျဖစ္တာကပါေသးတယ္။ ကေလးဘ၀ဆုိေတာ့ ထိထိမိမိတခါမွ မထုိးဖူးပါဘူး မုိက္လားဘာညာေပါ့ ေအာ္ေနတာနဲ႕ပဲ ျပီးသြားတာပါပဲ....

ငယ္ဘ၀အေၾကာင္းကုိ ေျပာမယ္ဆုိ က်ေနာ္အဖုိးကုိလဲ ေမ့ထားလုိ႕မရပါဘူး။ ခုဆုိအဖုိးဆုံးသြားတာ ႏွစ္ေပါင္းအေတာ္ၾကာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အခုခ်ိန္ထိ သတိတရ ရွိေနဆဲပါ။ အိမ္မက္ထဲမွာေတာ့ အဖုိးဟာ က်ေနာ္နဲ႕ စကားေတြ ေျပာေနတတ္တုန္းပါ။ အဖုိးဟာ သူရဲ႕ အခ်စ္ေတြကုိ အျပင္မထုတ္ျပတတ္တဲ့ လူစားမ်ိဳးပါ။ အျမဲတမ္းက်ေနာ္တုိ႕ေမာင္ႏွမေတြ၊ သူ႕ရဲ႕သားသမီးေတြကုိ ဆူတယ္ ေဟာက္ေနၾကပါ။ ဒါေပမဲ့ သူ႕မွာ ႏုညံ့တဲ့ ႏွလုံးသားရွိပါတယ္။ လမ္းေဘးမွာ ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့လူတေယာက္ေတြ႕ရင္ အိမ္ကုိေခၚလာျပီး ထမင္းေကြ်း၊ အ၀တ္အစားေပး သုံးဖုိ႕ပုိက္ဆံေပးတတ္ပါတယ္။ တိရစာၦန္ေတြကုိလဲ အရမ္းခ်စ္တတ္ပါတယ္။ မွတ္မိေသးတယ္ တခါက အဖုိးလက္သဲေျခသဲ ညွပ္ေနတုန္း အဖုိးေခါင္းေပၚမွာ စာကေလးငွက္ေလးေတြ လာနားတာကုိ ေတြ႕ဖူးပါတယ္။ အဖုိးတုိ႕ မ်ိဳးရုိးက စိတ္အရမ္းၾကီးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူေျဖာင့္စိတ္တုိလုိ႕ပဲ ေျပာရမလားမသိဘူး စိတ္တုိ စိတ္ဆုိးစရာေတြရွိရင္ ခ်က္ခ်င္းေျပာတယ္ ဆူတယ္ ျပီးရင္ေတာ့ အဲ့ကိစၥကုိ ေနာက္ေၾကာင္းေတာင္ တခါမွ ျပန္မလွည့္ဖူးပါဘူး။ က်ေနာ္တုိ႕တမ်ိဳးလုံးက အဖုိးကုိ အရမ္းေၾကာက္ၾကပါတယ္။ က်ေနာ္လဲ အရမ္းေၾကာက္ရတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အဖုိးဆုံးသြားတဲ့ထိ က်ေနာ့္အဖုိးရဲ႕ အရုိက္ကုိ က်ေနာ္ မခံခဲ့ဖူးပါဘူး။ း)

ေႏြေရာက္ျပီဆုိ သူငယ္ခ်င္းေတြစုျပီး ေတာထဲသြားတယ္။ ေတာင္သူေတြစုိက္ထားတဲ့ ယာေတြထဲက သစ္ေတာသီးေတြ ခုိးစားတယ္.. ငါးလုိက္ပက္တယ္ ငွက္လုိက္ပစ္ဖူးပါတယ္။ ပင္စိမ္းသီးေတြခူးျပီး အိမ္ကယူလာတဲ့ ပဲပုတ္ေထာင္းနဲ႕ စားၾကတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ေဒသမွာ ေတာထဲထြက္ရင္၊ ေတာင္ေပၚတက္ရင္ စကားပုံေလးတခုရွိတယ္ ေရွ႕ေျခာက္ေနာက္ေလး တဲ့။ ဆုိလုိတာက အေရွ႕ဖက္ကုိသြားရင္ ေျခာက္ေယာက္၊ အေနာက္ဖက္ကုိသြားရင္ ၄ေယာက္ထဲမသြားရဘူးေပါ့။ တခုခုျဖစ္တတ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ေဒသက အယူအဆပါ တကယ္လဲျဖစ္တတ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ အေရွ႕ဖက္က ေတာင္တက္တုန္းက သြားဖူးေနၾကကုိ လွ်ာရွည္ျပီးလမ္းသစ္ရွာျပီးတက္တာ လမ္းေပ်ာက္ျပီး မ်က္ေစ့လည္ဖူးပါတယ္။ ဒါနဲ႕ လူတြက္လုိက္ေတာ့ ၆ ေယာက္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါနဲ႕ ေမာင္ေက်ာက္ခဲကုိ အေဖာ္ေခၚျပီး ထပ္တက္ရတာေပါ့။ ေမာင္ေက်ာက္ခဲဆုိတာ သရဲအေၾကာင္းေတြ ေရးေနတဲ့ ဦးေက်ာက္ ကုိေျပာတာမဟုတ္ ေက်ာက္ခဲအေနေတာ္တခုကုိယူျပီး ေမာင္ေက်ာက္ခဲေရ ငါတုိ႕နဲ႕လုိက္ခဲ့ဆုိျပီး အိတ္ထဲထည့္ျပီး ေခၚသြားရတာပါ...

အခုလုိ တေယာက္ထဲအေ၀းေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တုိ႕ေတြ မိသားစုကုိလြမ္းတတ္ပါတယ္။ ခင္မင္ခဲ့တဲ့လူတုိင္းကုိလြမ္းတတ္ပါတယ္။ ဒီလုိခ်ိန္မ်ိဳးမွာကုိယ္ငယ္စဥ္က ကေလးဘ၀ကုိျပန္ေတြးၾကည့္ရင္လဲ ေပ်ာ္စရာေတြအျပည့္နဲ႕ျဖစ္ေနမွာပါပဲ.. ထပ္ျပီး Tag ခ်င္ပါတယ္။ ကံစမ္းမဲေပါက္သူမ်ားကေတာ့

၁) ကုိဖုိးစိန္
၂) ကုိမုိးကုတ္သား
၃) ေရတမာ
၄) ခီေလာက္

(၄)ေယာက္ပဲ Tag ေတာ့မယ္ အညာေျမက ကေလးဘ၀ေတြကုိ ခံစားခ်င္လုိ႕ ဒီ ၃ေယာက္ကုိ ေရြးခ်ယ္ပါတယ္ း)



လူသားတုိင္းသည္ လြတ္လပ္စြာ ေ၀ဖန္ခြင့္၊ ျငင္းဆုိခြင့္ ရွိပါသည္။

က်ေနာ့္ရင္ေတြအရမ္းခုန္ေနသည္ မခုန္ပဲေနပါ့မလား ေမြးရပ္ေျမကုိ မျပန္ျဖစ္သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမနဲေတာ့ေပ။ ခုေတာ့ က်ေနာ္ခင္တြယ္ေသာ ေမြးရပ္ေျမ၊ ခ်စ္ေသာအေမ၊ မိသားစုတုိ႕ႏွင့္ ေတြ႕ရေတာ့မည္။ ညအေမွာင္ေအာက္မွာ တရိပ္ရိပ္ေျပးေနေသာ အေ၀းေျပးကားၾကီးေပၚမွာ နားၾကပ္ေလးတပ္ျပီး ဘုိျဖဴရဲ႕ ေမြးရပ္ေျမ သီခ်င္းေလးကုိ ထပ္တလဲလဲ နားေထာင္ျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ေနမိသည္။ မနက္ျဖန္မနက္ဆုိလွ်င္ က်ေနာ္ေနေသာ အရပ္သုိ႕ေရာက္ေတာ့မည္။ အေတြးမ်ားနဲ႕ တကုိယ္တည္း စိတ္ကူးယဥ္ေနစဥ္ ကားဆရာ၏ ေအာ္သံကုိၾကားလုိက္ရသည္။ အေပါ့အပါးသြားရန္ခဏနားျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ ကားထဲက ဆင္းလုိက္သည္ႏွင့္တျပိဳင္တည္း ညအေမွာင္မွာ ေအးျမေသာေလတုိ႕သည္ ေမာပန္းေနေသာ လူရဲ႕စိတ္ကုိ အေတာ္အတန္ေတာ့ လန္းဆန္းေစသည္မွာ အမွန္ပင္.... ဒီလုိနဲ႕ ကားေပၚျပန္တက္ နားၾကပ္ေလး နားထဲထုိးထည့္ မ်က္လုံးေလး မွိန္းျပီးလုိက္လာခဲ့ေတာ့သည္။ ပစၥည္းေတြ ေသခ်ာၾကည့္ေနာ္ ကုိယ့္ပစၥည္းေသခ်ာပါမပါၾကည့္ ေပ်ာက္ရင္တာ၀န္မယူဘူး..... ဟူေသာ စပါယ္ယာ၏ေအာ္သံေၾကာင့္ က်ေနာ္ႏုိးလာခဲ့သည္။ အခ်ိန္ကုိၾကည့္လုိက္ေတာ့ မနက္လင္းအားၾကီးခ်ိန္ လမ္းခုလတ္မွာ ခရီးသည္တေယာက္ ဆင္းေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းစိတ္က အလုိလုိသိလုိက္သည္။ ေဘးမွာထုိင္ေနေသာ အကုိၾကီးကုိ ဘယ္ေနရာေရာက္ေနျပီးလဲေမးေတာ့ ေနာက္ ၃၊၄ နာရီေလာက္ဆုိ က်ေနာ္ေနတဲ့ ျမိဳ႕ေလးကုိေရာက္ေတာ့မည္ဟု သိလုိက္သည္...

တရိပ္ရိပ္နဲ႕ ေလအလ်င္လား ေျပးလႊားေနေသာကားေလးသည္ က်ေနာ္တုိ႕ျမိဳ႕ေလးေပၚကုိတက္ရန္ ေတာင္ေျခေအာက္နားေရာက္ေတာင္လာျပီ။ က်ေနာ္စိတ္တုိ႕ကားအျငိမ္မေနႏုိင္ က်ေနာ္ခ်စ္ေသာ ေတာင္တန္းေတြကုိ ၾကည့္ခ်င္လာသည္။ ဒါနဲ႕ေရွ႕ေခါင္းခန္းက ကားစပါယ္ရာထုိင္ေနေသာ ေနရာနားသြားထုိင္ျပီး အေရွ႕တည့္တည့္ကေန ေတာင္တန္းေတြကုိ တ၀ၾကီးၾကည့္လုိက္သည္။ဖြင့္ထားေသာ တံခါးမွသည္ ရွမ္းျပည္ရဲ႕ေလေအးေအးေလးကုိ ရွဴရႈိက္ရသည္ကုိကား က်ေနာ္လုိ ေတာင္ေပၚသားတေယာက္အတြက္ ရသတခုပင္မဟုတ္ပါလား... ေတာင္ပတ္လမ္းေလးအတုိင္း တျဖည္းျဖည္းကားေလးကတက္လာသည္။ ခုဆုိ အေမလည္းအိမ္ေပါက္၀က သားျပန္အလာကုိ ေမွ်ာ္ေနေတာ့မည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ လာၾကိဳမည္ဟု ေျပာထားသည္။ ဒီေကာင္ေတြေတာင္ မိန္းမေတြရလုိ႕ ဘာေတြ ေျပာင္းလဲကုန္ျပီလဲမသိ..... ျပန္ေတြ႕မွ အရင္အေၾကာင္းေတြ ေျပာၾကရင္း ညွင္းဆဲရဦးမည္ အႏုိင္က်င့္ရဦးမည္.......


ကားဂိတ္ကုိ က်ေနာ္တုိ႕ကားၾကီး ဆုိက္ကပ္လုိက္သည္ႏွင့္တျပိဳင္တည္း မ်က္လုံးကေဘးဘီကုိ ေလွ်ာက္ၾကည့္ေနမိသည္။ Taxi ငွားမလားဟု ဟန္ေဆာင္မူကင္းတဲ့ စကားသံ၀ဲ၀ဲနဲ႕ ဦးေလးၾကီးမ်ား၏ အသံကုိလဲ ၾကားေနရသည္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ငုိခ်င္သလုိလုိျဖစ္မိသည္ ဟန္ေဆာင္မႈမ်ားျပီး အေပၚယံေပါင္းတတ္တဲ့ လူေတြနဲ႕ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေနရတာ ဒီလုိရုိးသားတဲ့ လူေတြကုိေတြ႕ရေတာ့ ဘ၀ကုိအားမလုိအားမရျဖစ္မိျပန္သည္။ ထုိစဥ္ က်ေနာ့္ေခၚသံကုိ ၾကား၍ ေနာက္လွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဦးထုပ္၊အေႏြးထည္အျပည့္အစုံနဲ႕ က်ေနာ္ရဲ႕ အခင္ဆုံး သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ ေတြ႕ရသည္။ တေယာက္နဲ႕ တေယာက္ ပခုံးခ်င္းဖက္ျပီး ေပါင္းလာသည္ ေျပာမနာဆုိမနာသူငယ္ခ်င္းေတြ ယခုေတာ့လဲ မိန္းမေတြရလုိ႕ လူၾကီးစတုိင္ေတြနဲ႕ေတာင္ ျဖစ္ေနပါေကာလား...... ထုိ႕ေနာက္ တေယာက္ အိတ္တလုံးစီ ထမ္းျပီးကားေပၚတက္ အေမ့အိမ္ရွိရာသုိ႕.........

ကားေလးျဖတ္သန္းရာ လမ္းတေလွ်ာက္ကုိၾကည့္လုိက္မိေတာ့ တုိက္တာအေဆာက္အဦးေတြက အရင္ကထက္ ပုိမုိတုိးတက

က်ေနာ့္ရင္ေတြအရမ္းခုန္ေနသည္ မခုန္ပဲေနပါ့မလား ေမြးရပ္ေျမကုိ မျပန္ျဖစ္သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမနဲေတာ့ေပ။ ခုေတာ့ က်ေနာ္ခင္တြယ္ေသာ ေမြးရပ္ေျမ၊ ခ်စ္ေသာအေမ၊ မိသားစုတုိ႕ႏွင့္ ေတြ႕ရေတာ့မည္။ ညအေမွာင္ေအာက္မွာ တရိပ္ရိပ္ေျပးေနေသာ အေ၀းေျပးကားၾကီးေပၚမွာ နားၾကပ္ေလးတပ္ျပီး ဘုိျဖဴရဲ႕ ေမြးရပ္ေျမ သီခ်င္းေလးကုိ ထပ္တလဲလဲ နားေထာင္ျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ေနမိသည္။ မနက္ျဖန္မနက္ဆုိလွ်င္ က်ေနာ္ေနေသာ အရပ္သုိ႕ေရာက္ေတာ့မည္။ အေတြးမ်ားနဲ႕ တကုိယ္တည္း စိတ္ကူးယဥ္ေနစဥ္ ကားဆရာ၏ ေအာ္သံကုိၾကားလုိက္ရသည္။ အေပါ့အပါးသြားရန္ခဏနားျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ ကားထဲက ဆင္းလုိက္သည္ႏွင့္တျပိဳင္တည္း ညအေမွာင္မွာ ေအးျမေသာေလတုိ႕သည္ ေမာပန္းေနေသာ လူရဲ႕စိတ္ကုိ အေတာ္အတန္ေတာ့ လန္းဆန္းေစသည္မွာ အမွန္ပင္.... ဒီလုိနဲ႕ ကားေပၚျပန္တက္ နားၾကပ္ေလး နားထဲထုိးထည့္ မ်က္လုံးေလး မွိန္းျပီးလုိက္လာခဲ့ေတာ့သည္။ ပစၥည္းေတြ ေသခ်ာၾကည့္ေနာ္ ကုိယ့္ပစၥည္းေသခ်ာပါမပါၾကည့္ ေပ်ာက္ရင္တာ၀န္မယူဘူး..... ဟူေသာ စပါယ္ယာ၏ေအာ္သံေၾကာင့္ က်ေနာ္ႏုိးလာခဲ့သည္။ အခ်ိန္ကုိၾကည့္လုိက္ေတာ့ မနက္လင္းအားၾကီးခ်ိန္ လမ္းခုလတ္မွာ ခရီးသည္တေယာက္ ဆင္းေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းစိတ္က အလုိလုိသိလုိက္သည္။ ေဘးမွာထုိင္ေနေသာ အကုိၾကီးကုိ ဘယ္ေနရာေရာက္ေနျပီးလဲေမးေတာ့ ေနာက္ ၃၊၄ နာရီေလာက္ဆုိ က်ေနာ္ေနတဲ့ ျမိဳ႕ေလးကုိေရာက္ေတာ့မည္ဟု သိလုိက္သည္...

တရိပ္ရိပ္နဲ႕ ေလအလ်င္လား ေျပးလႊားေနေသာကားေလးသည္ က်ေနာ္တုိ႕ျမိဳ႕ေလးေပၚကုိတက္ရန္ ေတာင္ေျခေအာက္နားေရာက္ေတာင္လာျပီ။ က်ေနာ္စိတ္တုိ႕ကားအျငိမ္မေနႏုိင္ က်ေနာ္ခ်စ္ေသာ ေတာင္တန္းေတြကုိ ၾကည့္ခ်င္လာသည္။ ဒါနဲ႕ေရွ႕ေခါင္းခန္းက ကားစပါယ္ရာထုိင္ေနေသာ ေနရာနားသြားထုိင္ျပီး အေရွ႕တည့္တည့္ကေန ေတာင္တန္းေတြကုိ တ၀ၾကီးၾကည့္လုိက္သည္။ဖြင့္ထားေသာ တံခါးမွသည္ ရွမ္းျပည္ရဲ႕ေလေအးေအးေလးကုိ ရွဴရႈိက္ရသည္ကုိကား က်ေနာ္လုိ ေတာင္ေပၚသားတေယာက္အတြက္ ရသတခုပင္မဟုတ္ပါလား... ေတာင္ပတ္လမ္းေလးအတုိင္း တျဖည္းျဖည္းကားေလးကတက္လာသည္။ ခုဆုိ အေမလည္းအိမ္ေပါက္၀က သားျပန္အလာကုိ ေမွ်ာ္ေနေတာ့မည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ လာၾကိဳမည္ဟု ေျပာထားသည္။ ဒီေကာင္ေတြေတာင္ မိန္းမေတြရလုိ႕ ဘာေတြ ေျပာင္းလဲကုန္ျပီလဲမသိ..... ျပန္ေတြ႕မွ အရင္အေၾကာင္းေတြ ေျပာၾကရင္း ညွင္းဆဲရဦးမည္ အႏုိင္က်င့္ရဦးမည္.......


ကားဂိတ္ကုိ က်ေနာ္တုိ႕ကားၾကီး ဆုိက္ကပ္လုိက္သည္ႏွင့္တျပိဳင္တည္း မ်က္လုံးကေဘးဘီကုိ ေလွ်ာက္ၾကည့္ေနမိသည္။ Taxi ငွားမလားဟု ဟန္ေဆာင္မူကင္းတဲ့ စကားသံ၀ဲ၀ဲနဲ႕ ဦးေလးၾကီးမ်ား၏ အသံကုိလဲ ၾကားေနရသည္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ငုိခ်င္သလုိလုိျဖစ္မိသည္ ဟန္ေဆာင္မႈမ်ားျပီး အေပၚယံေပါင္းတတ္တဲ့ လူေတြနဲ႕ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေနရတာ ဒီလုိရုိးသားတဲ့ လူေတြကုိေတြ႕ရေတာ့ ဘ၀ကုိအားမလုိအားမရျဖစ္မိျပန္သည္။ ထုိစဥ္ က်ေနာ့္ေခၚသံကုိ ၾကား၍ ေနာက္လွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဦးထုပ္၊အေႏြးထည္အျပည့္အစုံနဲ႕ က်ေနာ္ရဲ႕ အခင္ဆုံး သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ ေတြ႕ရသည္။ တေယာက္နဲ႕ တေယာက္ ပခုံးခ်င္းဖက္ျပီး ေပါင္းလာသည္ ေျပာမနာဆုိမနာသူငယ္ခ်င္းေတြ ယခုေတာ့လဲ မိန္းမေတြရလုိ႕ လူၾကီးစတုိင္ေတြနဲ႕ေတာင္ ျဖစ္ေနပါေကာလား...... ထုိ႕ေနာက္ တေယာက္ အိတ္တလုံးစီ ထမ္းျပီးကားေပၚတက္ အေမ့အိမ္ရွိရာသုိ႕.........

ကားေလးျဖတ္သန္းရာ လမ္းတေလွ်ာက္ကုိၾကည့္လုိက္မိေတာ့ တုိက္တာအေဆာက္အဦးေတြက အရင္ကထက္ ပုိမုိတုိးတက္လာခဲ့သည္ကုိ သတိထားမိသည္။ ေခတ္စနစ္ရဲ႕ တုိးတက္မူေတြေနာက္လုိက္ျပီး ေျပာင္းလဲခဲ့ရေပမဲ့ အရင္ရွိခဲ့တဲ့ ရုိးသားတဲ့ စာရိတၱေလးေတြကုိေတာ့ က်ေနာ္မေျပာင္းလဲေစခ်င္ေပ... ရုိးသားတဲ့ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈေတြကုိလည္း အရင္အတုိင္းရွိေနေစခ်င္သည္။ ေစ်းကုိျဖတ္သြားေတာ့ ခ်စ္စရာတုိင္းရင္းသူေတြရဲ႕ ျဖဴစင္တဲ့အျပဳံးေတြကုိလဲ ကားေပၚမွ ျဖတ္ခနဲ ေတြ႕လုိက္ရေသးသည္.... အိမ္ေရွ႕မွာ ကားရပ္လုိက္သည္ႏွင့္ တဦးတည္းေသာ အမနဲ႕ကေလးတသုိက္ထြက္လာသည္။ ေအာ္ ကေလးေတြကုိျမင္မွ ငါလဲ ဦးေလးဘ၀ကုိ အလုိလုိေနရင္းေရာက္ေနပါ့လားလုိ႕ ေတြးမိသား..... ဘာလုိလုိနဲ႕ အေမေတာင္မွ အဖြားအျဖစ္ တဆင့္တုိး တာ၀န္ေတြ ယူေနရပါ့လား... အိမ္ေရွ႕ျခံတံခါးကေနအထဲကုိ လွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ အိမ္တံခါးေဘးမွာ မတ္တပ္ရပ္ေနေသာ အေမ့ကုိေတြ႕ရသည္..... ပါးျပင္မွာ မ်က္ရည္စေတြနဲ႕ ၀မ္းသာလြန္းလုိ႕ အေမငိုေနျပီ ေအာ္ အေမရယ္ အရင္တုန္းလုိ စိတ္ကငုိလြယ္ရီလြယ္ပါပဲလား... လူအမ်ားေရွ႕ေရာက္ရင္ ျပတ္သားတတ္သေလာက္ တကယ့္ႏွလုံးသားက ေပ်ာ့ေျပာင္းေနဆဲပါ့လား အေမ.....


အိတ္ေတြကုိခ် အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ေထြရာေလးပါးစကားေတြ ေျပာေနၾကတာ ေမာတာေတြလဲ ဘယ္ဆီေပ်ာက္မွန္းမသိေတာ့ အေမကေတာ့ ကုလားထုိင္ေလးေပၚမွာထုိင္ျပီး ခ်စ္သားရဲ႕ေခါင္းေလးကုိ ကုိင္ရင္း သားေျပာသမွ်ကုိ ျပဳံးရႊင္စြာနဲ႕ နားေထာင္ေနတာပဲ... ခ်စ္စရာ တူေလးေတြနဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္အမတုိ႕ မိသားစုရဲ႕ဘ၀ကုိၾကည့္ျပီးလဲ အေ၀းေရာက္လူတေယာက္အေနနဲ႕ ထူးဆန္းေနမိသလုိလုိ... ဒီလုိ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္မိသားစုေလးနဲ႕ မဆုံဆည္းျဖစ္တာ ႏွစ္ေတြလဲ မနဲေတာ့ဘူးေလ.... ဒီလုိနဲ႕စကားေတြ ေျပာျပီး ခဏနားတေရးအိပ္ျပီး ညေနေရာက္ေတာ့ အေမရဲ႕ မစားရတာၾကာျပီျဖစ္ေသာ ငါးေခါင္းဟင္းခ်ိဳေလးနဲ႕ ထမင္းကုိစား... လူစုံစြာနဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ထမင္း၀ုိင္းေလးမွာ အေပ်ာ္ဆုံးလူသားကေတာ့ အေမပဲျဖစ္ပါလိမ့္မယ္... ထမင္းစားျပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြလာေခၚလုိ႕ က်ေနာ္တုိ႕ျမိဳ႕ရဲ႕ ညအလွဆည္းဆာကုိ ခံစားဖုိ႕ထြက္ခဲ့ျပန္သည္... ေရာင္စုံမီးေတြၾကားထဲက ျမိဳ႕ငယ္ေလးတခု သာမာန္လူေတြအတြက္ ဘာမွ အႏွစ္သာရမရွိတဲ့ ျမိဳ႕ငယ္ေလးျဖစ္ေပမဲ့ က်ေနာ္တုိ႕ေတာင္ေပၚလူေတြ ရင္ထဲမွာေတာ့ ဒီျမိဳ႕ေလးသည္ က်ေနာ္တုိ႕ဘ၀.... က်ေနာ္တုိ႕အားမာန္ေတြကုိ ေမြးဖြားေပးခဲ့သည့္ျမိဳ႕ေလး....

ညေစ်းရဲ႕ လမ္းေဘးလက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေလးရဲ႕ ေထာင့္တေနရာကုိယူျပီး ေခါပုတ္ကင္ေလးကုိစားလုိ႕ လက္ဖက္ရည္ေလးရဲ႕ အရသာကုိ ဇိမ္ခံရင္းသူငယ္ခ်င္းေတြ ဟုိအရင္ကအေၾကာင္းေတြ ေျပာလိုက္ ကုိယ္ေတြဘ၀ရဲ႕ အေတြ႕အၾကဳံေတြကုိ ျပန္ေျပာလုိက္ ငယ္စဥ္က ခ်စ္သူေတြအေၾကာင္းေျပာလုိက္နဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေလးေတြနဲ႕ အခ်ိန္ကုိၾကည့္ေတာ့ ညမိုးခ်ဳပ္ေနျပီ အိမ္အျပန္လမ္းတြင္ေတာ့ အရင္တုန္းကအတုိင္း ေမွာင္အတိလမ္းေလးမွာ သူငယ္ခ်င္းတသုိက္ စလုိက္ေနာက္လုိက္နဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ၾကသည္.. အိမ္ေရွ႕တံခါးကုိ ေခါက္မလုိ႕ရွိေသး အေမ့ရဲ႕အျပဳံးေတြနဲ႕အတူ တံခါးဖြင့္ေပးမႈက ဆီးၾကိဳေနသည္။ တညလုံး အေမ့ရဲ႕ကုတင္ေလးေပၚမွာ သားအမိႏွစ္ေယာက္တူတူ အိပ္လုိ႕ဘ၀ရဲ႕အေၾကာင္းေတြ ေျပာရင္းအေမ့ရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲမွာ ကေလးေလးတေယာက္လုိ႕ ေႏြးေထြးမႈေတြယူရင္းအိပ္ေမာၾကခဲ့သည္။ တူေတာ္ေမာင္ေတြကေတာ့ သူတုိ႕အဖြားနားကပ္ေနေသာ က်ေနာ့္ကုိ စိတ္ဆုိးေနေရာ့မည္.....

မၾကားရတာၾကာျပီျဖစ္ေသာ အေမ့၏ေအာ္သံေလးေၾကာင့္ က်ေနာ္အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖစ္ေနရာကေန ႏုိးထလာခဲ့သည္။ နာရီကုိၾကည့္လုိက္ေတာ့ မနက္ ၇ နာရီပင္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလးပင္ရွိေသးသည္။ ေနာက္ထပ္ ၁၅မိနစ္ေလာက္ ျပန္အိပ္ဦးမွဟုေတြးကာ ေစာင္ကုိ ေခါင္းျမီးျခံဳျပီး ေကြးေနမိသည္။ သားၾကိဳက္တဲ့ တုိ႕ဟူးေႏြး ၀ယ္ထားတယ္ ဆုိေသာ အေမ့စကားသံေၾကာင့္ က်ေနာ္မထခ်င္ ထခ်င္နဲ႕ထလာရသည္။ မ်က္ႏွာသစ္ရန္ အိမ္ျပင္ထြက္လုိက္တာနဲ႕ ေအးျမတဲ့ ေဆာင္းေလေတြက လူကုိလာက်ီစယ္ေနျပန္သည္။ ေအးျမတဲ့ေလႏွင့္အတူ ေျမရနံ႕သင္းသင္းေလးကုိလဲ ခံစားမိသလုိလုိ.. ေရပီပါထဲက ေရကုိလွမ္းခပ္လုိက္ေတာ့ ေရခဲတမွ်ေအးေနသည္ကုိ သတိထားမိသည္။ ဒီလုိအထိအေတြ႕ကုိ က်ေနာ္မခံစားခဲ့ရသည္မွာ ၅ ႏွစ္ေလာက္ေတာင္ ရွိခဲ့ပါ့လားဟု ေတြးေနမိျပန္သည္။ သြားတုိက္ မ်က္ႏွာကုိ အျမန္သစ္ျပီး အိမ္ထဲ၀င္လာေတာ့ အေမျပင္ေပးထားသည့္ မနက္စာက အဆင့္သင့္ က်ေနာ္ၾကိဳက္တတ္ေသာ အခ်ိဳရည္မပါသည့္ တုိ႕ဟူးေႏြးႏွင့္ ပဲျပဳတ္ထမင္းေၾကာ္... ျပီးေတာ့ ေတာင္ေပၚလက္ဖက္ေျခာက္နဲ႕ ငါးရံ႕ေျခာက္ဖုတ္ေမႊးေမႊးေလး.....

တီ...တီ... တီ..တီ...တီ တီ...တီ... တီ..တီ...တီ..တီ..တီ..တီ.. တီ...တီ... တီ..တီ...တီ တီ...တီ... တီ..တီ...တီ..တီ..တီ..တီ..

စူးရွေသာ အသံေၾကာင့္ လူက ၀ုန္းခနဲ ထထုိင္မိေလသည္... ေဘးဘီကုိၾကည့္မိလုိက္ေသာ မ်က္စိထဲ အသားက်ေနေသာ မျမင္ခ်င္သည္ ျမင္ကြင္းေတြ... က်ဥ္းေျမာင္းလွသည့္ ေထာင္သာသာ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲ မဆံ့မျပဲထည့္ထားေသာ လူေတြနဲ႕ အ၀တ္ေတြ၊ ပြစိက်ဲေနသာ စာရြက္၊စာအုပ္ေတြနဲ႕ ကြန္ျပဴတာေတြ... ေၾသာ္.... ငါအိပ္မက္ မက္ေနတာပါ့လား.... နာရီကုိၾကည့္လုိက္ေတာ့ မနက္ ၈း၄၅... ေၾသာ္ စင္ကာပူေရာက္ လူသားတေယာက္ရဲ႕ဘ၀ေတြပါ့လား..... အိပ္မက္တုိ႕ကုိ မေပ်ာက္ပ်က္ေစလုိ ဒီလုိအိပ္မက္မ်ိဳးဘယ္ေတာ့မွ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏုိင္မည္မသိ... ဤအိပ္မက္ကုိ သိမ္းထားလုိ႕ရရင္ သိမ္းထားလုိက္ခ်င္သည္... ဆုံးျဖတ္လုိက္သည္... ဖုန္းကုိေကာက္ကုိင္ မက္ေဆ့တေစာင္ေရးျပီး ပုိ႕လိုက္သည္ အလုပ္က မန္ေနဂ်ာဆီသုိ. ....... ေစာင္ကုိ ေခါင္းအထိလႊမ္းျခဳံျပီး အိပ္မက္ကုိ ဆက္လက္မက္ႏုိင္ေစရန္ က်ေနာ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေတာ့သည္.... သည္လုိနဲ႕ က်ေနာ္ရဲ႕ ခြင့္ရက္ေတြလဲ တရက္ျပီး..တရက္ ကုန္ဆုံးခဲ့ျပန္သည္... ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ ေက်နပ္ပါသည္.....


စာၾကြင္း။ ။ ေန႕အိပ္မက္ ရဲ႕ အိမ္လြမ္းသူဆုိတဲ့ Tag ပုိစ့္ေလးျဖစ္ပါသည္။ သူေရးေစခ်င္တာက ဘာကုိလဲေတာ့ က်ေနာ္မသိပါဘူး.. က်ေနာ္လြမ္းေသာ က်ေနာ္ခ်စ္ေသာ ျမိဳ႕ေလးကုိပဲ ေရးသားလုိက္ပါတယ္။ အားလုံး နားလည္ေပးၾကပါလုိ႕ ေတာင္းဆုိပါတယ္။ Tag ေတြ မ်ားေနပါတယ္ အေၾကြးပိေနပါတယ္ ေနာက္ထပ္ ၃ ခုေလာက္ က်န္ပါေသးတယ္ တျဖည္းျဖည္းေရးပါ့မယ္လုိ႕ ေနာက္က်ရင္ ခြင့္လႊတ္ပါလုိ႕.... ျပန္မ Tag ေတာ့ပါဘူး း)


ပုံကုိ Google မွ ယူထားပါတယ္။


လူသားတုိင္းသည္ လြတ္လပ္စြာ ေ၀ဖန္ခြင့္၊ ျငင္းဆုိခြင့္ ရွိပါသည္။

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြေပ်ာက္ဆုံး တေစၦေျခာက္ခံရတဲ့ည
အရာရာကြယ္ေပ်ာက္ အေမွာင္ဖုံးတဲ့ည
ဘာေတြမွားလုိ႕ ဘာေတြျဖစ္မွန္းမသိခဲ့တဲ့ည
ခ်ိဳျမိန္တဲ့ ၀ုိင္ေတြၾကားမွာ ယစ္မူးခဲ့တဲ့ည

မိသားစုကမာၻ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြ အသက္မဲ့ေနဆဲ
တေယာက္ထဲ အေဖာ္မဲ့ ခရီးဆက္ေနဆဲေပါ့
နားလည္မူေတြမရႏုိင္ေသးတဲ့ လူတေယာက္
ေလွာင္အိမ္ထဲက ငွက္တေကာင္လုိ ပ်ံခ်င္ရာမပ်ံသန္းႏုိင္တဲ့ဘ၀

ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ဒီလုိေဆာင္းမနက္ခင္း
ပီတိအျပဳံးေတြကြယ္ေပ်ာက္
တေယာက္ထဲ ငါ့ကုိ
မာယာမ်ားနဲ႕ေလွာင္ျပဳံး ျပံဳးျပေနေလရဲ႕

ေလာကအတြက္ ေကာင္းက်ိဳးမျပဳ
မိသားစုအတြက္ လူေပေတတေယာက္
ခ်စ္ရသူအတြက္ ယုံၾကည္မူမဲ့ေစတဲ့ ေပါ့ပ်က္ပ်က္လူတေယာက္
ဒါေတြကုိ ဘယ္သူဖန္တီးခဲ့လဲ ကုိယ္တုိင္ကလြဲျပီး ဘယ္သူျဖစ္ဦးမလဲ




လူသားတုိင္းသည္ လြတ္လပ္စြာ ေ၀ဖန္ခြင့္၊ ျငင္းဆုိခြင့္ ရွိပါသည္။

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြေပ်ာက္ဆုံး တေစၦေျခာက္ခံရတဲ့ည
အရာရာကြယ္ေပ်ာက္ အေမွာင္ဖုံးတဲ့ည
ဘာေတြမွားလုိ႕ ဘာေတြျဖစ္မွန္းမသိခဲ့တဲ့ည
ခ်ိဳျမိန္တဲ့ ၀ုိင္ေတြၾကားမွာ ယစ္မူးခဲ့တဲ့ည

မိသားစုကမာၻ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြ အသက္မဲ့ေနဆဲ
တေယာက္ထဲ အေဖာ္မဲ့ ခရီးဆက္ေနဆဲေပါ့
နားလည္မူေတြမရႏုိင္ေသးတဲ့ လူတေယာက္
ေလွာင္အိမ္ထဲက ငွက္တေကာင္လုိ ပ်ံခ်င္ရာမပ်ံသန္းႏုိင္တဲ့ဘ၀

ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ဒီလုိေဆာင္းမနက္ခင္း
ပီတိအျပဳံးေတြကြယ္ေပ်ာက္
တေယာက္ထဲ ငါ့ကုိ
မာယာမ်ားနဲ႕ေလွာင္ျပဳံး ျပံဳးျပေနေလရဲ႕

ေလာကအတြက္ ေကာင္းက်ိဳးမျပဳ
မိသားစုအတြက္ လူေပေတတေယာက္
ခ်စ္ရသူအတြက္ ယုံၾကည္မူမဲ့ေစတဲ့ ေပါ့ပ်က္ပ်က္လူတေယာက္
ဒါေတြကုိ ဘယ္သူဖန္တီးခဲ့လဲ ကုိယ္တုိင္ကလြဲျပီး ဘယ္သူျဖစ္ဦးမလဲ




လူသားတုိင္းသည္ လြတ္လပ္စြာ ေ၀ဖန္ခြင့္၊ ျငင္းဆုိခြင့္ ရွိပါသည္။

ပညာေတြတတ္ အမုိက္ေမွာင္ဖုံး
ျပင္ရန္ခက္ခဲ မုိက္တြင္းနက္သည္

တေဇာက္ကန္းျမင္ ငါလုပ္ငါမွန္
လြဲမွားယူဆ ျပင္ရန္ခက္သည္

တုိင္းျပည္မခ်စ္ မေစာင့္ထိန္းေတာ့
သူ႕ကြ်န္ဘ၀ အျမန္ေရာက္သည္

အရွက္မရွိ အကုန္ေဖာ္ထုတ္
ႏြားဇာတ္ခင္းေတာ့ လူၾကည့္မ်ားသည္



လူသားတုိင္းသည္ လြတ္လပ္စြာ ေ၀ဖန္ခြင့္၊ ျငင္းဆုိခြင့္ ရွိပါသည္။

ပညာေတြတတ္ အမုိက္ေမွာင္ဖုံး
ျပင္ရန္ခက္ခဲ မုိက္တြင္းနက္သည္

တေဇာက္ကန္းျမင္ ငါလုပ္ငါမွန္
လြဲမွားယူဆ ျပင္ရန္ခက္သည္

တုိင္းျပည္မခ်စ္ မေစာင့္ထိန္းေတာ့
သူ႕ကြ်န္ဘ၀ အျမန္ေရာက္သည္

အရွက္မရွိ အကုန္ေဖာ္ထုတ္
ႏြားဇာတ္ခင္းေတာ့ လူၾကည့္မ်ားသည္



လူသားတုိင္းသည္ လြတ္လပ္စြာ ေ၀ဖန္ခြင့္၊ ျငင္းဆုိခြင့္ ရွိပါသည္။

ကြ်ႏု္ပ္ သူ႕ကုိ အျပင္မွာ မျမင္ဖူးေသးေသာ အခ်ိန္က ျဖစ္သည္။ နာမည္ေလးကေပးထားလုိက္သည္မွာ အႏုအရြေလးနဲ႕ကဗ်ာဆန္လွေပသည္။ နာမည္က ဘာတဲ့ ေဆာင္းခ်မ္းမုိးတဲ့ဗ်ာ။ နာမည္ေလးကုိ ၾကည့္ျပီး ကြ်ႏု္ပ္နဲ႕ သူငယ္ခ်င္းအမ်ားအျပားက သူ႕ကုိ မိန္းကေလးတေယာက္ဟု ထင္ျမင္ေနမိၾကသည္။ တရက္ေပါ့ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႕ဘေလာ့ဂါေတြ ေတြ႕ဆုံပြဲေလးတခုမွာ ခါးကုန္းကုန္းနဲ႕ ထမင္းရက္ ၂၀ ေလာက္မစားရေသးတဲ့ရုပ္နဲ႕ လူတေယာက္ေရာက္လာသည္။ ျပီးလွ်င္ျပီးျခင္း သူသည္ ဘေလာ့ဂါမိန္းမပ်ိဳေလး ေကာင္းကင္ျပာနားသြားကပ္ထုိင္ေလသည္။ ထုိေနာက္ထုိသူ၏ ပါးစပ္မွ စကားတခြန္းထြက္လာသည္။ က်ေနာ္ ေဆာင္းခ်မ္းမုိးပါတဲ့ခင္ဗ်ာ.... ေရာက္ေနၾကေသာ ဘေလာ့ဂါ အားလုံးမွင္သက္ အံ့ၾသျခင္းမ်ားျဖစ္ကုန္ၾကေလသည္။ ဟုတ္ေပမည္ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ ထုိဘေလာ့ဂါဆုိသူသည္ ေပးထားေတာ့ နာမည္နဲ႕ ရုပ္တစက္ေလးမွ လုိက္သည္မဟုတ္ေပ။

ကြ်ႏု္ပ္အေနနဲ႕ စာဖတ္သူမ်ားကုိ ေဆာင္းခ်မ္းမုိးဟူေသာ ဘေလာ့ဂါတေယာက္ရဲ႕ သြင္ျပင္ရုပ္ဆင္အဂၤါမ်ားကုိ တင္ျပေပးခ်င္ပါသည္။ ထုိဘေလာ့ဂါသည္ ပိန္လုိက္သည္မွာ အရုိးတြင္ အေရျပားတင္ထားေသာ ရုပ္သြင္အဂၤါျဖစ္ေပသည္။ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႕ ေရႊျပည္ၾကီးတြင္ေခၚေသာ အဆုိအရ ဆုိရလွ်င္ ေျခသလုံး စမုတ္တံသာ ျဖစ္ေပသည္။ ဒါေပမဲ့ အေျပာကေတာ့ မုိးထိေအာင္ ေျပာတတ္ေပသည္။ ထုိအျပင္ သူသည္ ကြ်ႏု္ပ္အထင္ ေတာသားတေယာက္သာ ျဖစ္ေပမည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ သူသည္ ဖုန္းကုိလဲ ေသခ်ာမေျပာတတ္ဟု မေကာင္းကင္ျပာဆီမွ သတင္းရပါသည္။ ဖုန္းေျပာလွ်င္ ရန္စကားအျမဲေျပာျပီး အလုိလုိေနရင္း ရန္ရွာေနတတ္သူသာ ျဖစ္ေပသည္။ အျပင္တြင္ေတာ့ ကြမ္းေလးစားလုိက္ ေရေလးေသာက္လုိက္ႏွင့္ ေလေၾကာတည့္သည္ဟု သိရေပသည္။

သူသည္ ဒီဇုိင္းပညာရွင္တဦးလဲျဖစ္ေပသည္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက ဒီဇုိင္းပုိင္းကုိ ၀ါသနာပါခဲ့သည္ဟုသတင္းရေပသည္။ ဘယ္ေလာက္မ်ား၀ါသနာပါလဲဆုိလွ်င္ ရြာတြင္ အိမ္သာတက္ေနစဥ္ ဒုတ္တေခ်ာင္းႏွင့္ ပုံထုိင္ဆြဲေနတတ္သည္ဟူ၍ ျဖစ္ေပသည္။ ေက်ာင္းစာဆုိသည္မွာ သူ၏စာအုပ္ထဲတြင္ မရွိေပ။ စာအုပ္ထဲတြင္ ရွိသည္ကာ ေၾကာင္ျခစ္၊ ေမ်ာက္ျခစ္လက္ေရးမ်ားနဲ႕ ပုံေတြသာ ျဖစ္ေပသည္။ ယခုလဲ သူသည္ နာမည္ေက်ာ္ ျဖတ္၊ညွပ္၊ကပ္ ဆရာၾကီးတဦးျဖစ္ေနေပျပီ။ ဤကြ်န္းသာသာရွိေသာ ေနရာေလးတြင္ ပြဲလမ္းသဘင္လုပ္ခ်င္ေသာ ဖိတ္စာမ်ားကုိ ေဆာင္းေဆာင္းဟူေခၚေသာလူတြင္သာ အပ္ၾကရေပသည္။ တေလာကမွ ဘေလာ့ဂါကေလးအေဖၾကီး ကုိသီဟသစ္ ဆုိသူရဲ႕ေမြးေန႕ဖိတ္စာကုိ ရုိက္ထုတ္ေပးလုိက္ေလသည္။ ယခုလဲ ဆုိက္ပရစ္ဆုိသည့္ ႏုိင္ငံငယ္ေလးမွ အလည္ေရာက္ ဒုကၡလာေပးေသာ ကုိဖုိးစိန္ဟူေသာ အကုိ၏ ျပဇာတ္ကုိ ျမန္မာပနဆူလာ ပလာဇာတြင္ ပုိစတာခ်ိတ္ဆြဲရန္ ေဆာင္းေဆာင္း၏ ဒီဇုိင္းလုပ္ရာ အယ္ဂ်ဴနစ္လမ္းရွိ အိမ္တြင္ သြားအပ္ထားေလသည္။



ထုိ႕အျပင္ ေဆာင္းခ်မ္းမုိးဟူေသာ နာမည္ကုိ အဘယ္ေၾကာင့္ယူသနည္းဟု ေမးမိေသာအခါ ျပန္ေျဖသည္ကား ကြ်ႏု္ပ္တုိ႕ ထင္ထားသလုိမဟုတ္ေပ သူ၏မိခင္သည္ သူ႕ကုိ ေဆာင္းရာသီတြင္ေမြးဖြားေပးခဲ့ျခင္း၊ သူ၏ေကာင္မေလးနာမည္တြင္ ခ်မ္းဆုိေသာ စကားလုံးပါျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။ မုိးကုိ ထည့္ရျခင္းအေၾကာင္းရင္းက ထူးဆန္းသည္။ သူသည္ မုိးရာသီကုိ အရမ္းခ်စ္သူ တေယာက္ျဖစ္ေပသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ သူ၏ ပိန္လွီေနေသာ ခႏၶာကုိယ္အတြက္ အ၀တ္အစားမ်ားသည္ အလြယ္တကူ ရွာမရတတ္ေခ် အားလုံးသည္ ဆုိဒ္မ်ား ၾကီး၍ ပြပြေရာင္ေရာင္ ျဖစ္ေနတတ္ျပန္သည္။ ထိုအတြက္ သူသည္ မုိးရာသီေရာက္မွ အ၀တ္ ၀ယ္ထြက္ပါသည္။ မုိးေရထဲတြင္ ေရစုိ၍ အသားနား(တကယ္ေတာ့ အရုိးနား)ကပ္ေနေသာ အက်ၤီစမ်ားကုိ ၾကည့္ျပီး သူအရမ္းေပ်ာ္ရႊင္ ပီတိျဖစ္ေနတတ္ေပသည္။ ထုိေၾကာင့္ သူ၏ဘေလာ့ဂါနာမည္ကုိ ေဆာင္းခ်မ္းမုိး ဟူ၍ ေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေပသည

ကြ်ႏု္ပ္ သူ႕ကုိ အျပင္မွာ မျမင္ဖူးေသးေသာ အခ်ိန္က ျဖစ္သည္။ နာမည္ေလးကေပးထားလုိက္သည္မွာ အႏုအရြေလးနဲ႕ကဗ်ာဆန္လွေပသည္။ နာမည္က ဘာတဲ့ ေဆာင္းခ်မ္းမုိးတဲ့ဗ်ာ။ နာမည္ေလးကုိ ၾကည့္ျပီး ကြ်ႏု္ပ္နဲ႕ သူငယ္ခ်င္းအမ်ားအျပားက သူ႕ကုိ မိန္းကေလးတေယာက္ဟု ထင္ျမင္ေနမိၾကသည္။ တရက္ေပါ့ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႕ဘေလာ့ဂါေတြ ေတြ႕ဆုံပြဲေလးတခုမွာ ခါးကုန္းကုန္းနဲ႕ ထမင္းရက္ ၂၀ ေလာက္မစားရေသးတဲ့ရုပ္နဲ႕ လူတေယာက္ေရာက္လာသည္။ ျပီးလွ်င္ျပီးျခင္း သူသည္ ဘေလာ့ဂါမိန္းမပ်ိဳေလး ေကာင္းကင္ျပာနားသြားကပ္ထုိင္ေလသည္။ ထုိေနာက္ထုိသူ၏ ပါးစပ္မွ စကားတခြန္းထြက္လာသည္။ က်ေနာ္ ေဆာင္းခ်မ္းမုိးပါတဲ့ခင္ဗ်ာ.... ေရာက္ေနၾကေသာ ဘေလာ့ဂါ အားလုံးမွင္သက္ အံ့ၾသျခင္းမ်ားျဖစ္ကုန္ၾကေလသည္။ ဟုတ္ေပမည္ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ ထုိဘေလာ့ဂါဆုိသူသည္ ေပးထားေတာ့ နာမည္နဲ႕ ရုပ္တစက္ေလးမွ လုိက္သည္မဟုတ္ေပ။

ကြ်ႏု္ပ္အေနနဲ႕ စာဖတ္သူမ်ားကုိ ေဆာင္းခ်မ္းမုိးဟူေသာ ဘေလာ့ဂါတေယာက္ရဲ႕ သြင္ျပင္ရုပ္ဆင္အဂၤါမ်ားကုိ တင္ျပေပးခ်င္ပါသည္။ ထုိဘေလာ့ဂါသည္ ပိန္လုိက္သည္မွာ အရုိးတြင္ အေရျပားတင္ထားေသာ ရုပ္သြင္အဂၤါျဖစ္ေပသည္။ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႕ ေရႊျပည္ၾကီးတြင္ေခၚေသာ အဆုိအရ ဆုိရလွ်င္ ေျခသလုံး စမုတ္တံသာ ျဖစ္ေပသည္။ ဒါေပမဲ့ အေျပာကေတာ့ မုိးထိေအာင္ ေျပာတတ္ေပသည္။ ထုိအျပင္ သူသည္ ကြ်ႏု္ပ္အထင္ ေတာသားတေယာက္သာ ျဖစ္ေပမည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ သူသည္ ဖုန္းကုိလဲ ေသခ်ာမေျပာတတ္ဟု မေကာင္းကင္ျပာဆီမွ သတင္းရပါသည္။ ဖုန္းေျပာလွ်င္ ရန္စကားအျမဲေျပာျပီး အလုိလုိေနရင္း ရန္ရွာေနတတ္သူသာ ျဖစ္ေပသည္။ အျပင္တြင္ေတာ့ ကြမ္းေလးစားလုိက္ ေရေလးေသာက္လုိက္ႏွင့္ ေလေၾကာတည့္သည္ဟု သိရေပသည္။

သူသည္ ဒီဇုိင္းပညာရွင္တဦးလဲျဖစ္ေပသည္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက ဒီဇုိင္းပုိင္းကုိ ၀ါသနာပါခဲ့သည္ဟုသတင္းရေပသည္။ ဘယ္ေလာက္မ်ား၀ါသနာပါလဲဆုိလွ်င္ ရြာတြင္ အိမ္သာတက္ေနစဥ္ ဒုတ္တေခ်ာင္းႏွင့္ ပုံထုိင္ဆြဲေနတတ္သည္ဟူ၍ ျဖစ္ေပသည္။ ေက်ာင္းစာဆုိသည္မွာ သူ၏စာအုပ္ထဲတြင္ မရွိေပ။ စာအုပ္ထဲတြင္ ရွိသည္ကာ ေၾကာင္ျခစ္၊ ေမ်ာက္ျခစ္လက္ေရးမ်ားနဲ႕ ပုံေတြသာ ျဖစ္ေပသည္။ ယခုလဲ သူသည္ နာမည္ေက်ာ္ ျဖတ္၊ညွပ္၊ကပ္ ဆရာၾကီးတဦးျဖစ္ေနေပျပီ။ ဤကြ်န္းသာသာရွိေသာ ေနရာေလးတြင္ ပြဲလမ္းသဘင္လုပ္ခ်င္ေသာ ဖိတ္စာမ်ားကုိ ေဆာင္းေဆာင္းဟူေခၚေသာလူတြင္သာ အပ္ၾကရေပသည္။ တေလာကမွ ဘေလာ့ဂါကေလးအေဖၾကီး ကုိသီဟသစ္ ဆုိသူရဲ႕ေမြးေန႕ဖိတ္စာကုိ ရုိက္ထုတ္ေပးလုိက္ေလသည္။ ယခုလဲ ဆုိက္ပရစ္ဆုိသည့္ ႏုိင္ငံငယ္ေလးမွ အလည္ေရာက္ ဒုကၡလာေပးေသာ ကုိဖုိးစိန္ဟူေသာ အကုိ၏ ျပဇာတ္ကုိ ျမန္မာပနဆူလာ ပလာဇာတြင္ ပုိစတာခ်ိတ္ဆြဲရန္ ေဆာင္းေဆာင္း၏ ဒီဇုိင္းလုပ္ရာ အယ္ဂ်ဴနစ္လမ္းရွိ အိမ္တြင္ သြားအပ္ထားေလသည္။



ထုိ႕အျပင္ ေဆာင္းခ်မ္းမုိးဟူေသာ နာမည္ကုိ အဘယ္ေၾကာင့္ယူသနည္းဟု ေမးမိေသာအခါ ျပန္ေျဖသည္ကား ကြ်ႏု္ပ္တုိ႕ ထင္ထားသလုိမဟုတ္ေပ သူ၏မိခင္သည္ သူ႕ကုိ ေဆာင္းရာသီတြင္ေမြးဖြားေပးခဲ့ျခင္း၊ သူ၏ေကာင္မေလးနာမည္တြင္ ခ်မ္းဆုိေသာ စကားလုံးပါျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။ မုိးကုိ ထည့္ရျခင္းအေၾကာင္းရင္းက ထူးဆန္းသည္။ သူသည္ မုိးရာသီကုိ အရမ္းခ်စ္သူ တေယာက္ျဖစ္ေပသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ သူ၏ ပိန္လွီေနေသာ ခႏၶာကုိယ္အတြက္ အ၀တ္အစားမ်ားသည္ အလြယ္တကူ ရွာမရတတ္ေခ် အားလုံးသည္ ဆုိဒ္မ်ား ၾကီး၍ ပြပြေရာင္ေရာင္ ျဖစ္ေနတတ္ျပန္သည္။ ထိုအတြက္ သူသည္ မုိးရာသီေရာက္မွ အ၀တ္ ၀ယ္ထြက္ပါသည္။ မုိးေရထဲတြင္ ေရစုိ၍ အသားနား(တကယ္ေတာ့ အရုိးနား)ကပ္ေနေသာ အက်ၤီစမ်ားကုိ ၾကည့္ျပီး သူအရမ္းေပ်ာ္ရႊင္ ပီတိျဖစ္ေနတတ္ေပသည္။ ထုိေၾကာင့္ သူ၏ဘေလာ့ဂါနာမည္ကုိ ေဆာင္းခ်မ္းမုိး ဟူ၍ ေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေပသည္။

ယခုသူသည္ ကြ်န္းပိစိေကြးေလးေပၚတြင္ နာမည္ၾကီး ဒီဇုိင္းနာတေယာက္ ျဖစ္ေနေပျပီ။ ထုိေၾကာင့္ သူသည္ ယခုအလကားရေနေသာ ဘေလာ့စ္စေပါ့ကုိ မသုံးေတာ့ပဲ ကုိယ္ပုိင္ ဒုိမိန္းတခုကုိ ေဒၚလာ ၂၀၀၀ ေပးျပီး၀ယ္သုံးေတာ့မည္ဟု သတင္းရရွိပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဒီေလာက္ ေစ်းမ်ားတဲ့ ဒုိမိန္းကုိ ၀ယ္ရသလဲဆုိေသာ္အေၾကာင္းရင္းကုိ စုံစမ္းလုိက္ေသာအခါ ဘေလာ့ဂါတေယာက္ျဖစ္ေသာ ေရတမာ၏ ဇနီးဆုိသူသည္ ေမာ္ဒန္လုပ္ေနေၾကာင္း။ ထုိေမာ္ဒန္ဂယ္(၀ျဖိဳင္ျဖိဳင္)ေလးသည္ မေအာင္ျမင္ႏုိင္ေသးသျဖင့္ ေရတမာဆုိသူသည္ ေဆာင္းခ်မ္းမုိးထံလာ၍ ေဒၚလာ ၅၀၀၀ ကုိလူမသိ သူမသိေပးျပီး သူ႕၏ခ်စ္လွစြာေသာ ဇနီးအား နာမည္ေက်ာ္ၾကားေအာင္လုပ္ေပးရန္အပူကပ္ေလသည္။ ဤတြင္ ေဆာင္းခ်မ္းမုိးဟူေသာ ဘေလာ့ဂါ ဒီဇုိင္းနာသည္ ေမာ္ဒန္ဂယ္ေလး၏ ၀ျဖိဳင္ေနေသာ ခႏၶာကုိယ္အား သူ၏ ဒီဇုိင္းအတတ္ပညာျဖင့္ (ျဖတ္၊ညွပ္၊ကပ္) အစြမ္းျပလုိက္သည္မွာ ေရတမာ၏ ဇနီးေခ်ာေလးသည္ စလုံးကြ်န္းေလးတြင္ လက္ရွိ နာမည္ကုိၾကီးေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း ထုိအတြက္ ဒုိမိန္းတခုကုိ ၂၀၀၀ ေပးျပီး ၀ယ္ယူႏုိင္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းရရွိပါသည္။

စာၾကြင္း။ ။ ကြ်ႏု္ပ္သည္ အားလုံးအတြက္ ေရွာင္ရွားရမဲ့ ဘေလာ့ဂါေနာက္တေယာက္ျဖစ္သူ ေရတမာ အေၾကာင္းကုိ ဆက္လက္ ေရးသားပါဦးမည္။


လူသားတုိင္းသည္ လြတ္လပ္စြာ ေ၀ဖန္ခြင့္၊ ျငင္းဆုိခြင့္ ရွိပါသည္။

အထူးသတင္း။ ။ အဟီး စာဖတ္သူစာဖတ္ပရိသတ္မ်ားအားလုံးနဲ႕ ဘေလာ့ဂါ ခ်စ္မိတ္ေဆြမ်ားအားလုံးကုိ က်ေနာ္ ေတာင္ေပၚသား ဒီကေန ေတာင္းပန္လုိက္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ ပထမပုိစ့္ေလးသည္ ရန္ျဖစ္ျခင္းမဟုတ္ရပါ။ က်ေနာ္တုိ႕ ညီအကုိေတြ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာ စကားေျပာၾကရင္ စၾက ေနာက္ၾကရင္ ေရးျဖစ္ေသာ Tag ပုိစ့္ေလးသာ ျဖစ္ပါသည္။ အားလုံး စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္သြားရင္ က်ေနာ္ကပဲ စျပီး ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ့္။ တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ စလုံးက ဘေလာ့ဂါအဖြဲ႕သည္ သူမ်ားေတြထက္ ပုိျပီး စည္းစည္းလုံးလုံး ရွိေနပါေၾကာင္းႏွင့္ အေရမရအဖတ္မရမ်ား ေရးသားတတ္သည္ကလြဲလုိ႕ အားလုံးသည္ နဂုိအတုိင္း ဘယ္သူခြဲခြဲ မကြဲေသးပါေၾကာင္း (ေသြးစည္းလုံးမူကုိ ေျပာပါတယ္)


ထူးေတာ့ပါဘူး ဆက္ Tag မယ္။ ထပ္ျပီး အတင္းတုတ္ (ဖဲ့ေစခ်င္သူမ်ားကေတာ့)

၁) ကုိဖုိးစိန္
၂) ေရတမာ
၃) ကုိရီႏုိ
၄) ကုိမုိးကုတ္သား
၅) Neking
၆) ကုိငခ်မ္းေကာင္
၇) ကုိသီဟသစ္
၈) ဖုိးသၾကၤန္
၉) ေမာင္ဗီလိန္

လုိက္နာရန္။ ။ အတင္းေျပာျခင္း (ဖဲ့ျခင္း၊ ေ၀ဖန္ျခင္း) လုပ္သူမ်ားသည္ ေျပာမနာ ဆုိမနာ ဖဲ့ပုိင္ခြင့္ ရွိေပသည္။ သုိ႕ေပမဲ့ တဖက္သား၏ ပါစင္နယ္ အက်ိဳးယုတ္ေစေသာ စကားလုံးမ်ားကုိ မသုံးရ။ တဖက္သားအတြက္ အလြန္ထိခုိက္နစ္နာေစမူမ်ား ျဖစ္ေစမည္ကုိ ေရွာင္က်ဥ္ရမည္။ ကုိယ္ဖဲ့ေသာလူကုိ အရင္တုိင္ပင္ပါ။ သူလက္ခံႏုိင္သည္ဆုိမွ ေရးသားပါ။

စာဖတ္သူမိတ္ေဆြ ယခုစာကုိ ဖတ္ျပီး သင္သည္ ေပ်ာ္ရႊင္လိမ့္မည္ဟု ကြ်ႏု္ပ္အာမ မခံပါ။ ထုိအတူ သင့္အေနနဲ႕ အက်ိဳးမရွိႏုိင္ပါ။ ထုိေၾကာင့္ ကြ်ႏု္ပ္ေရးေသာ ယခုစာကုိ သင္မဖတ္ျခင္းသည္ သင့္အတြက္ ပုိမုိအက်ိဳးရွိလိမ့္မည္ဟု ကြ်ႏု္ပ္ ထင္ျမင္ပါသည္။ ယခုေရးေသာစာသည္ ကြ်ႏု္ပ္၏ခံစားမူမ်ားသာ ျဖစ္ေပသည္။ တဖက္သားကုိ ထိခုိက္ေစမိေသာ၊ အျပစ္လုပ္မိသလုိျဖစ္သြားေသာ္ အားလုံးသည္ ကြ်ႏု္ပ္တဦးထဲတြင္သာ တာ၀န္ရွိေပသည္။ ယခုစာသည္ ေ၀ဖန္ေရးဆုိသည္ထက္ (ကၽြႏ္ုပ္၏ ၀ါသနာအရေသာ္လည္းေကာင္း မေက်နပ္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း ကၽြႏ္ုပ္အျမင္ မၾကည္သူကို ေပၚေပၚတင္တင္ ေျပာဆို ျပစ္တင္ျခင္းသာ ျဖစ္ေပသည္)မေကာင္းေသာ အျမင္၊အျပစ္မ်ားကုိသာ ေရးသားထားျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ ၾကိဳတင္ ေျပာၾကားလုိသည္မွာ ယခုစာႏွင့္ပတ္သက္၍ သင္တုိ႕မၾကိဳက္ေသာ၊ မႏွစ္ျမိဳ႕ေသာ္ စိတ္ၾကိဳက္ ေျပာႏုိင္ေပသည္။ စိတ္ၾကိဳက္ေ၀ဖန္နုိင္သည္။ စိတ္ၾကိဳက္ျပန္ဖဲ့ႏုိင္သည္။ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ ကြ်ႏု္ပ္သည္ (ပုန္းကြယ္ တုိက္ခိုက္ရသည္ကို မႏွစ္ျမိဳ႕သူတဦးျဖစ္သျဖင့္ ကၽြန္ေနာ္ ထိုသူတဦးတေယာက္ကို မေက်နပ္ပါ အျမင္မၾကည္ပါဟု တုိက္ရိုက္ သိေစလိုေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပသည္) သူတပါးလုိ႕ အမည္မသိ ခုိးေၾကာင္ခုိး၀ွက္ လုပ္ေလ့မရွိေသာ ကုိယ့္ဟာကုိ သာမာန္လူေတြထဲက သာမာန္လူတေယာက္သာ ျဖစ္ေၾကာင္း ၀န္ခံပါသည္။ (လူဆိုသည့္အမ်ိဳးသည္ ကိုယ့္အျပစ္ကို မျမင္တတ္ေသာ သူတပါးအေပၚတြင္သာ အျပစ္ရွာၾကံျမင္တတ္သူမ်ားျဖစ္သျဖင့္ အကယ္၍ ကၽြန္ေနာ့္အေပၚတြင္လည္း မေက်နပ္သည္မ်ားရွိက အျမင္မၾကည္သည္မ်ားရွိက ေပၚေပၚတင္တင္ ျပန္လည္ တိုက္ခိုက္ႏိုင္သည္ဟုလည္း ဒီေနရာမွ အသိေပးလိုပါသည္။ ထိုမွသာ ကၽြန္ေနာ္၏ အျပစ္ အနာအဆာမ်ားကိုလည္း သိႏိုင္ျမင္ႏုိင္ေပမည္ ျဖစ္ေလသည္။) ထုိအတြက္ ကြ်ႏု္ပ့္ကုိ ျပန္ဖဲ့ခ်င္လွ်င္၊ ေ၀ဖန္ခ်င္လွ်င္ နာမည္ရင္း၊ လိပ္စာမွန္မ်ားႏွင့္ ေ၀ဖန္ၾကလိမ့္မည္ဟု ကြ်ႏု္ပ္ေမွ်ာ္လင့္ပါသည္။

ယခု ကြ်ႏု္ပ္ ေ၀ဖန္၊ကဲ့ရဲ႕လုိသူမွာ (ဘေလာ့ဂါမမမ်ားအၾကားတြင္ မၾကာမွီကမွ သားကေလးေမြးဖြားထား၍ ေရပန္းစားေနေသာ) အားမာန္သစ္(ဘေလာ့ ပိုင္ရွင္ သီဟသစ္ဆိုသူပင္ ျဖစ္ေပသည္)ဆုိေသာ ဘေလာ့ဂါကုိ ေရးသားသူ သီဟသစ္ဆုိေသာ ဘေလာ့ဂါဆုိသူ တေယာက္ အေၾကာင္းပင္ ျဖစ္ေပသည္။

လူတုိင္းသည္ တခ်ိန္ၾကလွ်င္ အိမ္ေထာင္ျပဳ၊ အေႏွာင္အဖြဲ႕ႏွင့္ ေနခ်င္ၾကေပသည္။လူတုိင္းသည္ ကုိယ့္အိမ္ေထာင္ကုိ တည္ျမဲေစလုိၾကေပသည္။ ထုိေၾကာင့္လူငယ္ဘေလာ့ဂါအမ်ားစုမွာ အိမ္ေထာင္ျပဳထားသူ အကုိမ်ား၏ အေတြ႕အၾကဳံကုိ ေမးျမန္းၾကေလသည္။ သုိ႕ေပမဲ့ ထုိသူသည္ သိခ်င္ေသာကိစၥမ်ားကုိ ေသခ်ာမေျဖပဲ ေ၀့လည္ေၾကာင္ပတ္ေျဖတတ္ေပသည္။ သူေျပာေနေသာ စကားတခြန္းရွိေပသည္။ ထုိသည္မွာ "အိမ္ေထာင္ျပဳသည္ဆုိသည္ ဂ်င္းတက္အခြံႏြာရသည္ေလာက္ မခက္ခဲ" ဟူ၍ ျဖစ္ေပသည္။ ဒါေပမယ့္ ကြ်ႏု္ပ္တို႕ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႕မွာ ထိုသူသည္ ေလသာက်ယ္၍ တကယ္တမ္း မိန္းမ စိတ္ေကာက္မွာ အလြန္စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကသူျဖစ္ေပသည္။ ဖုန္းလာလွ်င္ပင္ ကၽြႏ္ုပ္တို႕အနီးမွ ဖယ္ခြာ၍ တိုးတိုးတဖံု ေခါင္းတညိတ္ညိတ္လုပ္၍တဖံု ေျပာတတ္ေပသည္။ထို႕ေၾကာင့္ ကြ်ႏု္ပ္သည္ ထိုသူႏွင့္ ေတြ႕လွ်င္ ေလသာရွိ၍ အဆံမရွိေသာ သၾကၤန္အေျမွာက္ကိုသာ ေျပးျမင္မိေလသည္

ထုိအျပင္ ထုိသူသည္ လူအမ်ားၾကားစကားေဖာင္ဖြဲ႕ေျပာဆုိေနလွ်င္ အလကားေနရင္း ရီေမာေနတတ္ျပန္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ထိုသူသည္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏိုင္သူဟု ေကာက္ခ်က္ ခ်မိသည္။ အကယ္၍ စာဖတ္သူသည္ ထိုသူႏွင့္ ဆံုေတြ႕စရာ ကိစၥရွိသည္ဆိုပါမူ တကိုယ္လံုး အကာအကြယ္ ယူထားသင့္သည္ဟု ကြ်ႏု္ပ္ အၾကံေပးလိုသည္။ (ထုိသူႏွင့္စကားေျပာဆုိလွ်င္ ကုိယ့္ တကုိယ္လုံးကုိ အကာအကြယ္ယူထားမွသာ သင့္ေတာ္ေပသည္။) အဘယ္ေၾကာင

စာဖတ္သူမိတ္ေဆြ ယခုစာကုိ ဖတ္ျပီး သင္သည္ ေပ်ာ္ရႊင္လိမ့္မည္ဟု ကြ်ႏု္ပ္အာမ မခံပါ။ ထုိအတူ သင့္အေနနဲ႕ အက်ိဳးမရွိႏုိင္ပါ။ ထုိေၾကာင့္ ကြ်ႏု္ပ္ေရးေသာ ယခုစာကုိ သင္မဖတ္ျခင္းသည္ သင့္အတြက္ ပုိမုိအက်ိဳးရွိလိမ့္မည္ဟု ကြ်ႏု္ပ္ ထင္ျမင္ပါသည္။ ယခုေရးေသာစာသည္ ကြ်ႏု္ပ္၏ခံစားမူမ်ားသာ ျဖစ္ေပသည္။ တဖက္သားကုိ ထိခုိက္ေစမိေသာ၊ အျပစ္လုပ္မိသလုိျဖစ္သြားေသာ္ အားလုံးသည္ ကြ်ႏု္ပ္တဦးထဲတြင္သာ တာ၀န္ရွိေပသည္။ ယခုစာသည္ ေ၀ဖန္ေရးဆုိသည္ထက္ (ကၽြႏ္ုပ္၏ ၀ါသနာအရေသာ္လည္းေကာင္း မေက်နပ္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း ကၽြႏ္ုပ္အျမင္ မၾကည္သူကို ေပၚေပၚတင္တင္ ေျပာဆို ျပစ္တင္ျခင္းသာ ျဖစ္ေပသည္)မေကာင္းေသာ အျမင္၊အျပစ္မ်ားကုိသာ ေရးသားထားျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ ၾကိဳတင္ ေျပာၾကားလုိသည္မွာ ယခုစာႏွင့္ပတ္သက္၍ သင္တုိ႕မၾကိဳက္ေသာ၊ မႏွစ္ျမိဳ႕ေသာ္ စိတ္ၾကိဳက္ ေျပာႏုိင္ေပသည္။ စိတ္ၾကိဳက္ေ၀ဖန္နုိင္သည္။ စိတ္ၾကိဳက္ျပန္ဖဲ့ႏုိင္သည္။ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ ကြ်ႏု္ပ္သည္ (ပုန္းကြယ္ တုိက္ခိုက္ရသည္ကို မႏွစ္ျမိဳ႕သူတဦးျဖစ္သျဖင့္ ကၽြန္ေနာ္ ထိုသူတဦးတေယာက္ကို မေက်နပ္ပါ အျမင္မၾကည္ပါဟု တုိက္ရိုက္ သိေစလိုေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပသည္) သူတပါးလုိ႕ အမည္မသိ ခုိးေၾကာင္ခုိး၀ွက္ လုပ္ေလ့မရွိေသာ ကုိယ့္ဟာကုိ သာမာန္လူေတြထဲက သာမာန္လူတေယာက္သာ ျဖစ္ေၾကာင္း ၀န္ခံပါသည္။ (လူဆိုသည့္အမ်ိဳးသည္ ကိုယ့္အျပစ္ကို မျမင္တတ္ေသာ သူတပါးအေပၚတြင္သာ အျပစ္ရွာၾကံျမင္တတ္သူမ်ားျဖစ္သျဖင့္ အကယ္၍ ကၽြန္ေနာ့္အေပၚတြင္လည္း မေက်နပ္သည္မ်ားရွိက အျမင္မၾကည္သည္မ်ားရွိက ေပၚေပၚတင္တင္ ျပန္လည္ တိုက္ခိုက္ႏိုင္သည္ဟုလည္း ဒီေနရာမွ အသိေပးလိုပါသည္။ ထိုမွသာ ကၽြန္ေနာ္၏ အျပစ္ အနာအဆာမ်ားကိုလည္း သိႏိုင္ျမင္ႏုိင္ေပမည္ ျဖစ္ေလသည္။) ထုိအတြက္ ကြ်ႏု္ပ့္ကုိ ျပန္ဖဲ့ခ်င္လွ်င္၊ ေ၀ဖန္ခ်င္လွ်င္ နာမည္ရင္း၊ လိပ္စာမွန္မ်ားႏွင့္ ေ၀ဖန္ၾကလိမ့္မည္ဟု ကြ်ႏု္ပ္ေမွ်ာ္လင့္ပါသည္။

ယခု ကြ်ႏု္ပ္ ေ၀ဖန္၊ကဲ့ရဲ႕လုိသူမွာ (ဘေလာ့ဂါမမမ်ားအၾကားတြင္ မၾကာမွီကမွ သားကေလးေမြးဖြားထား၍ ေရပန္းစားေနေသာ) အားမာန္သစ္(ဘေလာ့ ပိုင္ရွင္ သီဟသစ္ဆိုသူပင္ ျဖစ္ေပသည္)ဆုိေသာ ဘေလာ့ဂါကုိ ေရးသားသူ သီဟသစ္ဆုိေသာ ဘေလာ့ဂါဆုိသူ တေယာက္ အေၾကာင္းပင္ ျဖစ္ေပသည္။

လူတုိင္းသည္ တခ်ိန္ၾကလွ်င္ အိမ္ေထာင္ျပဳ၊ အေႏွာင္အဖြဲ႕ႏွင့္ ေနခ်င္ၾကေပသည္။လူတုိင္းသည္ ကုိယ့္အိမ္ေထာင္ကုိ တည္ျမဲေစလုိၾကေပသည္။ ထုိေၾကာင့္လူငယ္ဘေလာ့ဂါအမ်ားစုမွာ အိမ္ေထာင္ျပဳထားသူ အကုိမ်ား၏ အေတြ႕အၾကဳံကုိ ေမးျမန္းၾကေလသည္။ သုိ႕ေပမဲ့ ထုိသူသည္ သိခ်င္ေသာကိစၥမ်ားကုိ ေသခ်ာမေျဖပဲ ေ၀့လည္ေၾကာင္ပတ္ေျဖတတ္ေပသည္။ သူေျပာေနေသာ စကားတခြန္းရွိေပသည္။ ထုိသည္မွာ "အိမ္ေထာင္ျပဳသည္ဆုိသည္ ဂ်င္းတက္အခြံႏြာရသည္ေလာက္ မခက္ခဲ" ဟူ၍ ျဖစ္ေပသည္။ ဒါေပမယ့္ ကြ်ႏု္ပ္တို႕ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႕မွာ ထိုသူသည္ ေလသာက်ယ္၍ တကယ္တမ္း မိန္းမ စိတ္ေကာက္မွာ အလြန္စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကသူျဖစ္ေပသည္။ ဖုန္းလာလွ်င္ပင္ ကၽြႏ္ုပ္တို႕အနီးမွ ဖယ္ခြာ၍ တိုးတိုးတဖံု ေခါင္းတညိတ္ညိတ္လုပ္၍တဖံု ေျပာတတ္ေပသည္။ထို႕ေၾကာင့္ ကြ်ႏု္ပ္သည္ ထိုသူႏွင့္ ေတြ႕လွ်င္ ေလသာရွိ၍ အဆံမရွိေသာ သၾကၤန္အေျမွာက္ကိုသာ ေျပးျမင္မိေလသည္

ထုိအျပင္ ထုိသူသည္ လူအမ်ားၾကားစကားေဖာင္ဖြဲ႕ေျပာဆုိေနလွ်င္ အလကားေနရင္း ရီေမာေနတတ္ျပန္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ထိုသူသည္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏိုင္သူဟု ေကာက္ခ်က္ ခ်မိသည္။ အကယ္၍ စာဖတ္သူသည္ ထိုသူႏွင့္ ဆံုေတြ႕စရာ ကိစၥရွိသည္ဆိုပါမူ တကိုယ္လံုး အကာအကြယ္ ယူထားသင့္သည္ဟု ကြ်ႏု္ပ္ အၾကံေပးလိုသည္။ (ထုိသူႏွင့္စကားေျပာဆုိလွ်င္ ကုိယ့္ တကုိယ္လုံးကုိ အကာအကြယ္ယူထားမွသာ သင့္ေတာ္ေပသည္။) အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ထုိသူသည္ စကားေျပာျခင္းထက္ လက္ပါျခင္းက ပုိမ်ားေပသည္။ စကားတခြန္းေျပာလွ်င္ လက္က ၂ခါေလာက္ တဖက္သားေပၚ ရုိက္ျပီးသားျဖစ္ေနတတ္ေပသည္။တခါတရံတြင္လည္း ထိုသူသည္ ေယာက်ာ္းတန္မဲ့ စိတ္ေကာက္တတ္ျပန္သည္။ ကြ်ႏု္ပ္သည္ မိန္းကေလးမ်ား စိတ္ေကာက္လွ်င္သာ ေခ်ာ့ေမ့ာခ်င္သူျဖစ္ေသာ္လည္း ေယာက်ာ္းၾကီးျဖစ္လွ်က္ စိတ္ေကာက္တတ္ေသာ ထိုသူ႕ကို အလြန္ မ်က္မုန္းက်ိဳးမိေလသည္။

လူတုိင္းသည္ အခ်ိန္တန္လွ်င္ သီးခ်ိန္တန္သီး ပြင့္ခ်ိန္တန္ပြင့္စျမဲျဖစ္ေပသည္။ သုိ႕ေပမဲ့ ထုိလူသည္ တယူသန္ အစြန္းေရာက္၀ါဒကုိ စြဲကုိင္ထားျပန္ေပသည္။ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႕သူငယ္ခ်င္းမ်ားသည္ ထုိသူ၏ သားေလးအား ဘေလာ့ဂါမမမ်ားႏွင့္စေသာ အလြန္တရာ စိတ္ဆုိးေဒါသျဖစ္တတ္ျပန္ေလသည္။ မေမြးေသးေသာ သမီးငယ္ေလးကုိ စလွ်င္ေနာက္လွ်င္ မ်က္နာၾကီးတခုလုံး နီျမန္းလာျပီးစိတ္ဆုိးေဒါသထြက္တတ္ျပန္ေလသည္။ ထုိသူအား ေယာက္ခမဟုေခၚလွ်င္ အလြန္စိတ္ဆုိးျပီး ေဒါသအလိပ္လုိက္ထြက္တတ္ျပန္သည္။ သို႕ေပမဲ့ ထိုမမမ်ားက ထမင္းေခၚေကၽြးလွ်င္လည္း တဟီးဟီး တဟားဟားႏွင့္ အ၀အျပဲ လုိက္စားတတ္ျပန္ေသးသည္။

တခါသူငယ္ခ်င္းတေယာက္က ေျပာျပန္သည္။ ထုိသူသည္ သူငယ္ခ်င္း၏ Hard Disk ကုိငွားသြားသည္ဟု ဆိုသည္။ ထုိသူငယ္ခ်င္းမွ အၾကိမ္ၾကိမ္ အဖန္ဖန္ ေတာင္းေသာ္ျငားလည္း ခုခ်ိန္ မေပးေသးဟု သိရသည္။ ပစၥည္းဆိုသည္မွာ ငွားသည္ဟု ကုိယ္က သံုးႏႈန္းထားလွ်င္ ျပန္ေပးရမည္မဟုတ္ေလာ စာဖတ္သူတို႕။

ကြ်ႏု္ပ္တုိ႕သည္တခါတေလ အခ်င္းခ်င္းရင္းႏွီးခင္မင္ေစေသာစိတ္၊ ပင္ပန္းမူမ်ားကုိေပ်ာက္ေစေသာစိတ္ျဖင့္ တခါတရံ ရင္းႏွီးေသာလူမ်ား ေတြ႕ၾကပါသည္။ ထုိသူသည္ ထုိသုိ႕ေသာ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ ပြဲမ်ိဳးဆုိလွ်င္ အက်ိဳးအေၾကာင္းမ်ားစြာျပျပီး ေပ်ာက္ေနတတ္ျပန္သည္။ အလုပ္တြင္ မအားသျဖင့္ ဘာညာျဖစ္သျဖင့္ အက်ိဳးအေၾကာင္းမ်ိဳးစုံျပ၍ ေရွာင္ရွားတတ္ေပသည္။ သုိ႕ေပမဲ့ စားပြဲေသာက္ပြဲဆုိလွ်င္ေတာ့ သူေရာက္ျမဲျဖစ္ေလသည္။ လႊမ္းမုိးသီခ်င္းထဲကလုိ ပင္ျဖစ္ေပသည္။

ထိုသူသည္ စာေရးစရာမရွိေသာ ဘေလာ့ေပၚတြင္ ဘေလာ့ဂါအမ်ား၏ နာမည္ကုိထည့္ျပီး ေပါက္တတ္ကရ ဇာတ္လမ္းမ်ားကုိ ဖန္တီးေရးသားျပန္ေပသည္။ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းတခုကုိ အေျခခံ၍ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႕နာမည္ကုိ ထည့္ျပီးလူမ်ားေအာင္လုပ္တတ္ျပန္ေပသည္။ ဘေလာ့ကုိ မေရးခ်င္လွ်င္ အျပီးပိတ္ျပီး အိပ္ေနတာကမွ ေကာင္းဦးမည္။ ယခုကေတာ့ အလဟာသ သူမ်ားနာမည္ကုိထည့္ျပီး ပုိစ့္ေပါင္းမ်ားစြာ ေရးျပန္ေလသည္။ (လူေပါင္းမ်ားစြာ ထည့္ေရးထားသျဖင့္ လူေစ့လာေရာက္ကြန္မန္႕ေပးပါက ထိုသူ ကြန္မန္႕မ်ားတက္မည္ျဖစ္သည္။ ရည္ရြယ္ခ်က္ ၾကီးမားေလစြ။)


ထိုစာကို ကြ်ႏု္ပ္ ေရးရျခင္းမွာ ဘေလာ့ေပၚတြင္ လူတုိင္း လြတ္လပ္စြာ ေ၀ဖန္ျပစ္တင္ ေျပာဆုိႏိုင္ရမည္ဟု ထင္ျမင္ယူဆျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ အေရးခံရေသာသူ မေက်နပ္လည္း ကြ်ႏု္ပ္ မတတ္ႏိုင္ပါ။ ဒီစာကို ေရးသျဖင့္ ထိုသူ စာဆက္မေရးေတာ့ဟု ဆံုးျဖတ္လွ်င္ ကြ်ႏု္ပ္ ပို၍ ၀မ္းသာမိပါမည္။ အေၾကာင္းကေတာ့ ကြ်ႏု္ပ္ ထိုသူကို မေက်နပ္ခ်က္မ်ား အျမင္မၾကည္မႈမ်ား ရွိေနျခင္းေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။

မွတ္ခ်က္။ ။ ကြ်ႏု္ပ္၏ ယခုပုိစ့္ေၾကာင့္ စာဖတ္သူ သင္စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္သြားလွ်င္ ကြ်ႏု္ပ္စိတ္မေကာင္းပါ။ သုိေပမ့ဲ ကြ်ႏု္ပ္သည္ သူမ်ားလုိ နာမည္၀ွက္ႏွင့္ စာမေရးတတ္သလုိ မထိတထိလဲ မဖဲ့တတ္ျပန္ေပ။ ကြ်ႏု္ပ္မေက်နပ္ပါက အမွန္အကန္ဖဲ့ပါသည္။ ေျဗာင္က်က် ေျပာပါသည္။ကြ်ႏု္ပ္သည္ သူတပါးလုိ႕ ခုိးေၾကာင္ခုိး၀ွက္ နာမည္၀ွက္ႏွင့္ တခါမွ မေရးပါ။ ကြ်ႏု္ပ္ ဆက္၍ (ျပစ္တင္ေျပာဆိုမည့္) မေက်နပ္သူမွာ ေဆာင္းခ်မ္းမုိး သာျဖစ္ေပသည္။ ထုိအတြက္ ယခုစာတြင္ပါ၀င္ေသာ အားမာန္သစ္ဆုိေသာ ဘေလာ့ဂါကုိ ေရးသားသူ သီဟသစ္ ဆုိသူသည္ ကြ်ႏု္ပ္အား ျပန္လည္ေခ်ပလုိလွ်င္ (ဘေလာ့ေပၚတြင္) စိတ္ၾကိဳက္ျပန္လည္ တုန္႕ျပန္ႏုိင္သည္။ အျပင္တြင္ေတာ့ လူခ်င္းေတြ႕၍ မခ်ရဲပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုသူသည္ ကြ်ႏု္ပ္ထက္ ဗလပိုမိုေကာင္းေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ေနာက္တေယာက္ ကြ်ႏု္ပ္ အမွန္အကယ္ဖဲ့ ခ်င္ေသာလူမွာ ေဆာင္းခ်မ္းမုိး (သုိ႕)ေဆာင္းေဆာင္းဟုေခၚေသာ ေယာက်ာ္းမွန္းမသိ မိန္းမမွန္းမသိေသာနာမည္နဲ႕လူကုိ ဆက္လက္ေရးသားရန္ ရွိသည္ဟု အသိေပးအပ္ပါသည္။ သင္တုိ႕ ၂ ဦးသည္ မေက်နပ္ပါကစိတ္ၾကိဳက္ ကြ်ႏု္ပ္ကုိျပန္ဖဲ့ႏုိင္၊ ေ၀ဖန္ႏုိင္ေပသည္။ ထုိ႕အတူသင္တုိ႕ မေက်နပ္ေသာလူမ်ားကုိ စိတ္ၾကိဳက္ ျပန္ဖဲ့ပါရန္ ေတာင္းဆုိအပ္ပါသည္။



လူသားတုိင္းသည္ လြတ္လပ္စြာ ေ၀ဖန္ခြင့္၊ ျငင္းဆုိခြင့္ ရွိပါသည္။