မျပည့္စုံတဲ့ဘ၀တခုအတြက္ ဒီလုိအရဲစြန္႕ထြက္လာမိေပမဲ့ ရင္ေတြအရမ္းခုန္ေနမိသည္။ ခမး္နားလွပတဲ့ ျမန္မာ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာေလဆိပ္ကုိေရာက္တာနဲ႕ စိတ္က အလုိလုိ၀မ္းနဲေနမိသည္။ ဟုတ္တယ္ သူျဖစ္နုိင္ရင္ ဒီလုိမိသားစုနဲ႕ ခြဲျပီး သူတပါးတုိင္းျပည္မွာ ေငြသြားမရွာခ်င္။ ဒါေပမဲ့ ကုိယ့္တုိင္းျပည္မွာဆုိရင္ေကာ ေျပာေနၾကတာေတာ့ ၾကားလုိက္ပါတယ္ အလုပ္ေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ ရွိတယ္တဲ့ အင္း ျဖစ္နုိင္ရင္ ဒီမွာပဲ ခ်စ္တဲ့ မိသားစုနဲ႕ တူတူေန အလုပ္ေတြ လုပ္ခ်င္တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ တေယာက္ထဲ လုပ္လုိ႕ မိသားစုေတြ အားလုံး စားလုိ႕ရတဲ့အခ်ိန္အခါေတြက ေက်ာ္လြန္ခဲ့ျပီေလ……

ေလယာဥ္ေပၚတက္လုိက္ရင္ပဲ သူလုိေတာမွာၾကီးျပင္းလာတဲ့ လူတေယာက္အဖုိ႕ အရာရာဟာ ထူးဆန္းေနပါတယ္။ ေလယာဥ္ေပၚကုိတက္လုိက္တာနဲ႕ ပထမဆုံး သတိရမိတာက ဘုရားသခင္ပါ။ ေလယာဥ္ၾကီးစပ်ံသန္းတာနဲ႕ ကုိယ့္မိသားစု၊ ပတ္၀န္းက်င္ အသုိင္းအ၀န္းေတြနဲ႕ ခြဲခြါရမွာပါ့လားဆုိတဲ့ အသိေလးက တေယာက္ထဲ ျဖတ္သန္းရမဲ့ ဘ၀ခရီးေလးကုိ ရင္ေမာေစပါတယ္။ ဒီလုိတုိးတက္တဲ့ေခတ္ၾကီးထဲမွာ စင္ကာပူနဲ႕ ျမန္မာနုိင္ငံဆုိတာ အိမ္ဦးနဲ႕ ၾကမ္းျပင္ဆုိတဲ့ အသံေတြဟာ ပုိက္ဆံရွိသားသမီးေတြ အတြက္ကေတာ့ ဟုတ္ေနတာေပါ့။ သူတုိ႕လုိမရွိ ရွိတာေလးစုေဆာင္းျပီး အရဲစြန္႕လာရတဲ့ လူေတြအဖုိ႕ေတာ့ အဆင္မေျပရင္ မိမိဘ၀တခုသာမက မိသားစုဘ၀တခုလုံး အဆင္မေျပ ဒုကၡေရာက္ရမွာပါ……


ဒီတုိင္းျပည္ကို စ၀င္လုိက္တာနဲ႕ အစစအရာရာဟာ အထူးအဆန္းျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ သူရဲ႕ပတ္၀န္းက်င္က အသိသူငယ္ခ်င္းေတြအားလုံးလုိလုိ ဒီကုိေရာက္ေနတာေနမွာေပါ့ ။ အရာရာဟာ ေငြရွိေနရင္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာအတိနဲ႕ ျပည့္စုံဖန္တီးရယူလုိ႕လြယ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူလုိ အလုပ္လာရွာတဲ့ လူတေယာက္အတြက္ေတာ့ အလုပ္မရခင္ထိေတာ့ အရာရာဟာ ေပ်ာ္ရႊင္မူေတြ ပ်က္တုန္းေနတဲ့ ခရီးတခုကို ေလွ်ာက္လမ္းေနရသလုိပါပဲ

အေမနဲ႕ အေဖ ခုခ်ိန္ဆုိ သူကုိ စုိးရိမ္စိတ္ေတြနဲ႕ သတိရေနေလာက္ျပီ။ ဒီလုိသူတပါးတုိင္းျပည္မွာ အလုပ္မရေသးသူ႕အတြက္ အေကာင္းဆုံး ခြန္အားတရပ္က မိဘပဲေလ… ဘယ္အခ်ိန္ခ်ိန္ဖုန္းေခၚလုိက္ ေခၚလုိက္ သာယာေအးခ်မ္းတဲ့ အေမရဲ႕စကား၊ အျမဲတမ္း စိတ္ဓါတ္မက်ေအာင္ အားေပးတတ္တဲ့ အေဖရဲ႕ စကားသံေတြေၾကာင့္ တေယာက္ထဲ ေနရတဲ့ သူအတြက္ အားေဆးေတြပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဒီလူေလာကၾကီးမွာ အရာတုိင္းဟာ ေမွ်ာ္လင့္သလုိ ျဖစ္လာတာဟာ ရွားပါးလွပါတယ္။ သူလဲ ခုခ်ိန္ထိ ဆက္လက္ ရုန္းကန္ေနတုန္းေပါ့

၀န္ခံခ်က္။ ။ “အေမ သမီးကုိ ယၾတာ ေခ်ေပးဦးေနာ္........”
အသံလာရာဆီကုိ က်ေနာ္ ေခါင္းလွည့္ၾကည့္မိလုိက္သည္။ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ျဖတ္သန္းသြားေသာ စုိးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမူတုိ႕က အထင္းသား။ စုိးရိမ္ထိတ္လန္႕မူေတြနွင့္……..

လက္ေတြ႕ၾကားလုိက္ရေသာ စကားေလးတခုကုိ ရင္ထဲက ခံစားျပီး ေရးဖြဲ႕မိပါတယ္။
သူတပါးတုိင္းျပည္မွာ အလုပ္လာရွာတဲ့ က်ေနာ္တုိ႕ ျမန္မာေတြအားလုံး အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕ပါေစလုိ႕ ရင္ထဲက ဆုေတာင္ေပးပါတယ္ဗ်ာ

မျပည့္စုံတဲ့ဘ၀တခုအတြက္ ဒီလုိအရဲစြန္႕ထြက္လာမိေပမဲ့ ရင္ေတြအရမ္းခုန္ေနမိသည္။ ခမး္နားလွပတဲ့ ျမန္မာ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာေလဆိပ္ကုိေရာက္တာနဲ႕ စိတ္က အလုိလုိ၀မ္းနဲေနမိသည္။ ဟုတ္တယ္ သူျဖစ္နုိင္ရင္ ဒီလုိမိသားစုနဲ႕ ခြဲျပီး သူတပါးတုိင္းျပည္မွာ ေငြသြားမရွာခ်င္။ ဒါေပမဲ့ ကုိယ့္တုိင္းျပည္မွာဆုိရင္ေကာ ေျပာေနၾကတာေတာ့ ၾကားလုိက္ပါတယ္ အလုပ္ေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ ရွိတယ္တဲ့ အင္း ျဖစ္နုိင္ရင္ ဒီမွာပဲ ခ်စ္တဲ့ မိသားစုနဲ႕ တူတူေန အလုပ္ေတြ လုပ္ခ်င္တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ တေယာက္ထဲ လုပ္လုိ႕ မိသားစုေတြ အားလုံး စားလုိ႕ရတဲ့အခ်ိန္အခါေတြက ေက်ာ္လြန္ခဲ့ျပီေလ……

ေလယာဥ္ေပၚတက္လုိက္ရင္ပဲ သူလုိေတာမွာၾကီးျပင္းလာတဲ့ လူတေယာက္အဖုိ႕ အရာရာဟာ ထူးဆန္းေနပါတယ္။ ေလယာဥ္ေပၚကုိတက္လုိက္တာနဲ႕ ပထမဆုံး သတိရမိတာက ဘုရားသခင္ပါ။ ေလယာဥ္ၾကီးစပ်ံသန္းတာနဲ႕ ကုိယ့္မိသားစု၊ ပတ္၀န္းက်င္ အသုိင္းအ၀န္းေတြနဲ႕ ခြဲခြါရမွာပါ့လားဆုိတဲ့ အသိေလးက တေယာက္ထဲ ျဖတ္သန္းရမဲ့ ဘ၀ခရီးေလးကုိ ရင္ေမာေစပါတယ္။ ဒီလုိတုိးတက္တဲ့ေခတ္ၾကီးထဲမွာ စင္ကာပူနဲ႕ ျမန္မာနုိင္ငံဆုိတာ အိမ္ဦးနဲ႕ ၾကမ္းျပင္ဆုိတဲ့ အသံေတြဟာ ပုိက္ဆံရွိသားသမီးေတြ အတြက္ကေတာ့ ဟုတ္ေနတာေပါ့။ သူတုိ႕လုိမရွိ ရွိတာေလးစုေဆာင္းျပီး အရဲစြန္႕လာရတဲ့ လူေတြအဖုိ႕ေတာ့ အဆင္မေျပရင္ မိမိဘ၀တခုသာမက မိသားစုဘ၀တခုလုံး အဆင္မေျပ ဒုကၡေရာက္ရမွာပါ……


ဒီတုိင္းျပည္ကို စ၀င္လုိက္တာနဲ႕ အစစအရာရာဟာ အထူးအဆန္းျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ သူရဲ႕ပတ္၀န္းက်င္က အသိသူငယ္ခ်င္းေတြအားလုံးလုိလုိ ဒီကုိေရာက္ေနတာေနမွာေပါ့ ။ အရာရာဟာ ေငြရွိေနရင္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာအတိနဲ႕ ျပည့္စုံဖန္တီးရယူလုိ႕လြယ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူလုိ အလုပ္လာရွာတဲ့ လူတေယာက္အတြက္ေတာ့ အလုပ္မရခင္ထိေတာ့ အရာရာဟာ ေပ်ာ္ရႊင္မူေတြ ပ်က္တုန္းေနတဲ့ ခရီးတခုကို ေလွ်ာက္လမ္းေနရသလုိပါပဲ

အေမနဲ႕ အေဖ ခုခ်ိန္ဆုိ သူကုိ စုိးရိမ္စိတ္ေတြနဲ႕ သတိရေနေလာက္ျပီ။ ဒီလုိသူတပါးတုိင္းျပည္မွာ အလုပ္မရေသးသူ႕အတြက္ အေကာင္းဆုံး ခြန္အားတရပ္က မိဘပဲေလ… ဘယ္အခ်ိန္ခ်ိန္ဖုန္းေခၚလုိက္ ေခၚလုိက္ သာယာေအးခ်မ္းတဲ့ အေမရဲ႕စကား၊ အျမဲတမ္း စိတ္ဓါတ္မက်ေအာင္ အားေပးတတ္တဲ့ အေဖရဲ႕ စကားသံေတြေၾကာင့္ တေယာက္ထဲ ေနရတဲ့ သူအတြက္ အားေဆးေတြပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဒီလူေလာကၾကီးမွာ အရာတုိင္းဟာ ေမွ်ာ္လင့္သလုိ ျဖစ္လာတာဟာ ရွားပါးလွပါတယ္။ သူလဲ ခုခ်ိန္ထိ ဆက္လက္ ရုန္းကန္ေနတုန္းေပါ့

၀န္ခံခ်က္။ ။ “အေမ သမီးကုိ ယၾတာ ေခ်ေပးဦးေနာ္........”
အသံလာရာဆီကုိ က်ေနာ္ ေခါင္းလွည့္ၾကည့္မိလုိက္သည္။ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ျဖတ္သန္းသြားေသာ စုိးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမူတုိ႕က အထင္းသား။ စုိးရိမ္ထိတ္လန္႕မူေတြနွင့္……..

လက္ေတြ႕ၾကားလုိက္ရေသာ စကားေလးတခုကုိ ရင္ထဲက ခံစားျပီး ေရးဖြဲ႕မိပါတယ္။
သူတပါးတုိင္းျပည္မွာ အလုပ္လာရွာတဲ့ က်ေနာ္တုိ႕ ျမန္မာေတြအားလုံး အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕ပါေစလုိ႕ ရင္ထဲက ဆုေတာင္ေပးပါတယ္ဗ်ာ

ဘေလာ့ေပၚက ညီအကုိေမာင္ႏွမေတြနဲ႕ အမွတ္တရေပါ့ဗ်ာ

ဘေလာ့ေပၚက ညီအကုိေမာင္ႏွမေတြနဲ႕ အမွတ္တရေပါ့ဗ်ာ

ေကာင္းကင္ၾကီးကုိ ၾကည့္လုိက္ေတာ့
အနီေရာင္၊ အျပာေရာင္၊ အျဖဴေရာင္ေတြနဲ႕
ေနမင္းၾကီးရဲ႕ အလင္းေရာင္ေအာက္မွာ
ထာ၀စဥ္ ေတာက္ပေနမဲ့ ဒီအလင္းတန္းၾကီးေပါ့
ငွက္ကေလးေတြ ေတးဆုိေနသံလဲ ၾကားခဲ့ရျပန္

ပိေတာက္ပင္ၾကီးေအာက္က ထုိင္ခုံတန္းေလးတခု
ထုိင္သူမရွိ က်ိဳးပဲ့ေနခဲ့ အပုိင္းတစတခ်ိဳ႕နဲ႕
တကၠသုိလ္ဆုိတာ မသိခဲ့တဲ့ ဒီဘ၀
ပညာေက်ာင္းဆုိတာ ေပ်ာက္ဆုံးခဲ့ေပါ့

တေနကုန္ လႈပ္ရွားခဲ့ ဒီသံသရာ
ဒီေခတ္ၾကီးမွာ တနပ္၀မ္းစာ ခက္လွတာမုိ႕
ရိုးသားဟန္ေဆာင္ မုသားသုံး၍ ေျပာဆုိမိတယ္
ငါမွမဟုတ္ လူသားအားလုံး လိမ္လည္ေျပာဆုိ
မုသားမပါ လကၤာမေခ်ာ

အသံေတြ ဆူညံလုိ႕ေန
မူးရူးေအာ္ဟစ္သံေတြ အတိဖုံးလႊမ္းေနတဲ့
ကာရာအုိေကဆုိတာ နဲနဲ
၀မ္းစာအတြက္ လုပ္စားရတဲ့
ဒီအမ်ိဳးေကာင္း သမီးပ်ိဳေတြကုိ
ရမၼက္အခုိးအေငြ႕ အျပည့္နဲ႕ၾကည့္ေနခဲ့တာ
ယမကာ ခ်စ္တဲ့လူခ်မ္းသာမ်ားရဲ႕ အၾကည့္

မရွိဆင္းရဲ လမ္းေဘးဆုိင္ထုိင္
အရက္ျဖဴနဲ႕ ေျမပဲေလွာ္၀ါး
ေထြရာေလးပါး ေျပာဆုိၾကသည္ စိတ္အားမငယ္
မ်က္လုံးအစုံ လမ္းေဘးေရာက္၏
ေလာကအလွ ရႈစားၾကသည္

ေၾသာ္ ဘ၀….ဘ၀………

ေကာင္းကင္ၾကီးကုိ ၾကည့္လုိက္ေတာ့
အနီေရာင္၊ အျပာေရာင္၊ အျဖဴေရာင္ေတြနဲ႕
ေနမင္းၾကီးရဲ႕ အလင္းေရာင္ေအာက္မွာ
ထာ၀စဥ္ ေတာက္ပေနမဲ့ ဒီအလင္းတန္းၾကီးေပါ့
ငွက္ကေလးေတြ ေတးဆုိေနသံလဲ ၾကားခဲ့ရျပန္

ပိေတာက္ပင္ၾကီးေအာက္က ထုိင္ခုံတန္းေလးတခု
ထုိင္သူမရွိ က်ိဳးပဲ့ေနခဲ့ အပုိင္းတစတခ်ိဳ႕နဲ႕
တကၠသုိလ္ဆုိတာ မသိခဲ့တဲ့ ဒီဘ၀
ပညာေက်ာင္းဆုိတာ ေပ်ာက္ဆုံးခဲ့ေပါ့

တေနကုန္ လႈပ္ရွားခဲ့ ဒီသံသရာ
ဒီေခတ္ၾကီးမွာ တနပ္၀မ္းစာ ခက္လွတာမုိ႕
ရိုးသားဟန္ေဆာင္ မုသားသုံး၍ ေျပာဆုိမိတယ္
ငါမွမဟုတ္ လူသားအားလုံး လိမ္လည္ေျပာဆုိ
မုသားမပါ လကၤာမေခ်ာ

အသံေတြ ဆူညံလုိ႕ေန
မူးရူးေအာ္ဟစ္သံေတြ အတိဖုံးလႊမ္းေနတဲ့
ကာရာအုိေကဆုိတာ နဲနဲ
၀မ္းစာအတြက္ လုပ္စားရတဲ့
ဒီအမ်ိဳးေကာင္း သမီးပ်ိဳေတြကုိ
ရမၼက္အခုိးအေငြ႕ အျပည့္နဲ႕ၾကည့္ေနခဲ့တာ
ယမကာ ခ်စ္တဲ့လူခ်မ္းသာမ်ားရဲ႕ အၾကည့္

မရွိဆင္းရဲ လမ္းေဘးဆုိင္ထုိင္
အရက္ျဖဴနဲ႕ ေျမပဲေလွာ္၀ါး
ေထြရာေလးပါး ေျပာဆုိၾကသည္ စိတ္အားမငယ္
မ်က္လုံးအစုံ လမ္းေဘးေရာက္၏
ေလာကအလွ ရႈစားၾကသည္

ေၾသာ္ ဘ၀….ဘ၀………

ေလးစားလ်က္ ေတာင္ေပၚသား

ယေန႕ ကမာၻေပၚမွာ လူသားေတြဟာ ၾကီးႏုိင္ငယ္ညွင္းငင္း စိတ္ေတြနဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေတြ ကြယ္ေပ်ာက္ေနၾကပါတယ္။ ကမာၻေပၚမွာ ရွိေနတဲ့ လူသားတုိင္း ေတာင့္တေနၾကတာ လြတ္လပ္တဲ့ ေအးျမတဲ့ တရားမွ်တတဲ့ ေနရာေလးတခုပါ။ ဒါေပမဲ့ ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္တုိင္းဟာ သူတုိ႕အာဏာရဖုိ႕အတြက္ ဦးစားေပးလာၾကတာကုိ စိတ္မေကာင္းစြာနဲ႕ ျမင္ေနရတာပါ။ သူတုိ႕ခုိင္ျမဲဖုိ႕အတြက္ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာရင္ ျပီးေရာဆုိတဲ့ စိတ္ဓါတ္ကုိ ေမြးျမဴလာၾကတာပါ။

တကယ္တမ္းျပန္စဥ္းစားၾကည့္မိေတာ့ သူတုိ႕ငယ္စဥ္ကလဲ လက္ရွိေနထုိင္ေနၾကတဲ့ ျပည္သူေတြလုိပဲ စိတ္ကူးရွိေကာင္းရွိခဲ့မွာပါ။ ငါသာ အၾကီးအကဲ တေယာက္ျဖစ္မယ္ဆုိရင္ ျပည္သူေတြကို ဘယ္လုိ ေကာင္းသထက္ ေကာင္းေအာင္ အုပ္ခ်ဳပ္မယ္ စသည္ျဖင့္ေပါ့ေလ။ ဒါဟာ က်ေနာ္ ေတြးၾကည့္တာပါ။ ဒါေပမဲ့ တကယ္တမ္း လုိက္လုပ္ႏုိင္ၾကလားဆုိေတာ့ လုိက္မလုပ္ႏုိင္တာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ က်ေနာ္က သမုိင္းေတြကုိလဲ သိပ္နားမလည္ပါဘူး
ဥပမာ ဟစ္တလာဆုိတဲ့ ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္တေယာက္ဟာ ျပည္သူေတြကုိ ဘယ္လုိ ရက္စက္စြာ သတ္ျဖတ္ခဲ့သလဲ။သူေၾကာင့္ ျပည္သူလူထု အျပစ္မရွိတဲ့လူေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေသေပးခဲ့ရလဲ ေတာ္ေတာ္ကုိ ၀မ္းနဲစရာပါ။

မိသားစုတုိင္းဟာ ျပည့္စုံတဲ့ သာယာတဲ့ အိမ္ေထာင္တခုကုိ လုိလားေတာင့္တၾကစျမဲပါ။ ဘယ္မိသားစုမွ တေယာက္နဲ႕တေယာက္ ခြဲျပီးမေနခ်င္ၾကပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေခတ္စနစ္ေၾကာင့္ ၀မ္းနဲဖြယ္ရာေတြ အတိျပည့္ေနခဲ့ပါတယ္။ မိဘခ်စ္ရတဲ့ သား၊ သမီးေတြက သူတုိ႕မိဘေတြနဲ႕ အေ၀းေတြမွာ ခြဲေနၾကရတယ္။ အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ့ ကေလးသူငယ္ေတြရဲ႕ ဘ၀ဟာ ခုိးဆုိးလုယက္ရျပီး ဘ၀ေတြ ပ်က္သုန္းေနရတယ္။ သူတုိ႕ေလးေတြရဲ႕ အရြယ္ဟာ အတန္းပညာသင္ရမဲ့ အရြယ္မွာ ေကာင္းမြန္စြာ ပညာမသင္ရပဲ ဘ၀အတြက္ ခက္ခဲစြာ ရုန္းကန္ေနရတယ္။ လူမ်ားတခါ မလုိခ်င္လုိ႕စြန္႕ပစ္ထားတဲ့ အမႈိက္ပုံေတြနားမွာ ေတာင္းစားေနၾကရတယ္ ဘယ္ေလာက္ ရင္နာစရာေကာင္းလဲဗ်ာ။

တခါတေလ တကမာၻလုံး ျငိမ္းခ်မ္းစြာ လူသားခ်င္းမွ်တစြာ ဆက္ဆံေနၾကရင္ ဘယ္ေလာက္သာယာ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေကာင္းလုိက္မလဲ။ အခုၾကည့္ပါဦး ဂါဇာ ကုိတုိက္ခုိက္ေနတဲ့ အစၥေရးရဲ႕ လုပ္ရပ္ကုိ။ ဒီမွာ ဘယ္လုိပဲေျပာေျပာ ဘယ္သူက မွားသည္ဆုိဆုိ အဓိက ဒုကၡေရာက္ရတာ ျပည္သူလူထုပါ။ အခုဆုိ အစၥေရးရဲ႕ တုိက္ခုိက္မူေတြေၾကာင့္ အျပစ္မဲ့ ျပည္သူေတြ ဘယ္ေလာက္ ေသေၾကသြားရလဲ။ ကေလးငယ္ေပါင္းမ်ားစြာက မိဘမဲ့ ေဆြမ်ိဳးမဲ့ေတြ ျဖစ္သြားရျပီ။ ဒါဘယ္သူ႕အျပစ္လဲ အဓိက စစ္ကုိလုိလားတဲ့ ငါေကာင္းရင္ျပီးေရာဆုိျပီး လုပ္ေနတဲ့ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ရတာပါ။ အခုဆုိ လက္ရွိသိရသေလာက္က ပါလက္စတိုင္း ျပည္သူေပါင္း ၉ ေသာင္းေက်ာ္ဟာ အုိးမဲ့ အိမ္မဲ့ ျဖစ္ေနပါျပီ။ အစၥေရးရဲ႕ အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့ ဂါဇာမွာ ရပ္တည္ေနတဲ့ ဟားမစ္ တပ္ဖြဲ႔ေတြကုိ တုိက္ခုိက္ရတာပါတဲ့။ ဒါေပမဲ့ ဟားမစ္ေတြ ေသတာက နဲနဲ ျပည္သူေတြ အသက္အုိးအိမ္ဆုံးရွဳံးျပီး ေသၾကရတာက အမ်ားၾကီးပါ။

ဒီအခ်ိန္မွာ ႏုိင္ငံအားလုံးက ၀ုိင္း၀န္႕ပိတ္ပင္တားဆီးရမွာပါ။ တကယ္ေတာ့ ဘာသာေရးဆုိတာ ခံယူခ်က္တခုပါပဲ။ အဲဒါကုိ ဘာသာေရးအရ တုိက္ခုိက္မယ္ဆုိ က်ေနာ္တုိ႕ ကမာၻေပၚမွာ မျငိမ္းႏုိင္ေတာ့တဲ့ စစ္ပြဲေတြ ျဖစ္လာဦးမွာပါ။ ဒီအတြက္ အျပစ္မဲ့ ျပည္သူေတြ မ်ားစြာ ေသၾကရဦးမွာပါ။ က်ေနာ္တုိ႕ လူသားေတြပါ လူလုိေတြးၾကည့္ရင္ ရပါတယ္။ ကုိယ့္မိသားစုထဲက တေယာက္ေယာက္ ထိခုိက္မိရင္ သူအတြက္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လက္စားေခ်ခ်င္ၾကမွာပါပဲ။ ဒီေတာ့ ဘယ္လုိမွ အဆုံးသတ္လုိ႕ မရတဲ့ မ်ဥ္းျပိဳင္ေတြ ေျပးသလုိ ျဖစ္ေနေတာ့မွာေပါ့ဗ်ာ။

တခ်ိဳ႕တုိင္
းျပည္ေတြမွာ တုိင္းျပည္ကုိ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့လူေတြဟာ သူတို႕ရဲ႕ေအာင္ျမင္မူအတြက္ ဘာသာေရးကုိ ခုတုံးလုပ္ျပီး ေအာင္ျမင္မူကုိ ရယူၾကပါတယ္။ အခု အစၥေရးကုိ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္လဲ ဟားမစ္ တပ္ဖြဲ႔ေတြရဲ႕ အစြန္းေရာက္မူေတြကုိ ခုတုံးလုပ္ျပီး ေအာင္ျမင္မူကုိ ယူခ်င္ၾကတယ္လုိ႕ ျမင္မိပါတယ္။ ဘာသာတရားတုိင္းဟာ အစြန္းေရာက္လြန္းရင္ေတာ့ မေကာင္းပါဘူး ကမာၻေပၚမွာ ဘာသာတရားေတြဟာ လက္ခ်ိဳးေရလုိ႕ ရပါတယ္။ ခရစ္ယာန္၊အစၥလာမ္၊ ဗုဒၶဘာသာ နဲ႕ ဟိနြဴဘာသာ အစျပဳျပီး အဓိက (၄) ခုပဲရွိပါတယ္။ ဒါေလးကို ငါ့ကုိးကြယ္တဲ့ ဘာသာကမွ အျမတ္ဆုံး ဆုိတဲ့ စိတ္ဓါတ္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ ဆုိးပါတယ္။ လူတုိင္းရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ကုိယ္ယုံၾကည္လုိ႕ ကုိးကြယ္တဲ့ဘာသာ၊ အဲဒီဘာသာရဲ႕ လမ္းျပမူကုိ လုိလုိလားလားခံယူမွာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ငါဆုိတဲ့ အစြဲက လူစိတ္ေတြထဲမွာ ေရာက္ေနေတာ့ ဘာကုိမွ ရွင္းျပလုိ႕ မရပါဘူး။ က်ေနာ္ ပုိစ့္တခု ေရးဖူးပါတယ္။ ဒီမွာပါ ဘာသာေရးနဲ႕ေတာ့ အရမ္းမသက္ဆုိင္ပါဘူး။

အခုဆုိ က်ေနာ္တုိ႕ေနထုိင္တဲ့ ကမာၻေျမဟာ ေသြးေတြနဲ႕ စြန္းထင္လုိ႕ေနတာၾကာပါျပီ။ ျပန္စဥ္းစားမယ္ဆုိ ရင္နာစရာ အျပည့္ပါပဲ။ အခုလဲ က်ေနာ္ ညီအကုိ ေမာင္ႏွမေတြ ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ လူေတြအတြက္၊ ဘာသာေရးကုိ မၾကည့္ပဲ ကမာၻေပၚမွာ ေနထုိင္တဲ့ က်ေနာ္တုိ႕လုိ အျပစ္မဲ့ ျပည္သူေတြအတြက္ ၀ုိင္းျပီး ဆုေတာင္ေပးလုိက္ၾကရေအာင္လားဗ်ာ။ ကမာၻေပၚမွာ မွီတင္ေနထုိင္တဲ့ အျပစ္မဲ့ ျပည္သူေတြ အားလုံးအတြက္ေပါ့ဗ်ာ က်ေနာ္တုိ႕ တုိင္းျပည္အတြက္ေကာေပါ့..................

စကားမစပ္ဗ်ာ ၀မ္းသာစရာသတင္းေလးေပ့ါ က်ေနာ္တုိ႕ႏုိင္ငံမွာ ဘေလာ့စ္စေပါ့ကုိ ပိတ္ထားတာ ဖြင့္ေပးလုိက္ျပီတဲ့ဗ်။
ၾကိဳဆုိပါတယ္ဗ်ိဳ႕ ဟဲ ဟဲ ဟဲ

ေလးစားလ်က္ ေတာင္ေပၚသား

ယေန႕ ကမာၻေပၚမွာ လူသားေတြဟာ ၾကီးႏုိင္ငယ္ညွင္းငင္း စိတ္ေတြနဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေတြ ကြယ္ေပ်ာက္ေနၾကပါတယ္။ ကမာၻေပၚမွာ ရွိေနတဲ့ လူသားတုိင္း ေတာင့္တေနၾကတာ လြတ္လပ္တဲ့ ေအးျမတဲ့ တရားမွ်တတဲ့ ေနရာေလးတခုပါ။ ဒါေပမဲ့ ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္တုိင္းဟာ သူတုိ႕အာဏာရဖုိ႕အတြက္ ဦးစားေပးလာၾကတာကုိ စိတ္မေကာင္းစြာနဲ႕ ျမင္ေနရတာပါ။ သူတုိ႕ခုိင္ျမဲဖုိ႕အတြက္ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာရင္ ျပီးေရာဆုိတဲ့ စိတ္ဓါတ္ကုိ ေမြးျမဴလာၾကတာပါ။

တကယ္တမ္းျပန္စဥ္းစားၾကည့္မိေတာ့ သူတုိ႕ငယ္စဥ္ကလဲ လက္ရွိေနထုိင္ေနၾကတဲ့ ျပည္သူေတြလုိပဲ စိတ္ကူးရွိေကာင္းရွိခဲ့မွာပါ။ ငါသာ အၾကီးအကဲ တေယာက္ျဖစ္မယ္ဆုိရင္ ျပည္သူေတြကို ဘယ္လုိ ေကာင္းသထက္ ေကာင္းေအာင္ အုပ္ခ်ဳပ္မယ္ စသည္ျဖင့္ေပါ့ေလ။ ဒါဟာ က်ေနာ္ ေတြးၾကည့္တာပါ။ ဒါေပမဲ့ တကယ္တမ္း လုိက္လုပ္ႏုိင္ၾကလားဆုိေတာ့ လုိက္မလုပ္ႏုိင္တာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ က်ေနာ္က သမုိင္းေတြကုိလဲ သိပ္နားမလည္ပါဘူး
ဥပမာ ဟစ္တလာဆုိတဲ့ ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္တေယာက္ဟာ ျပည္သူေတြကုိ ဘယ္လုိ ရက္စက္စြာ သတ္ျဖတ္ခဲ့သလဲ။သူေၾကာင့္ ျပည္သူလူထု အျပစ္မရွိတဲ့လူေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေသေပးခဲ့ရလဲ ေတာ္ေတာ္ကုိ ၀မ္းနဲစရာပါ။

မိသားစုတုိင္းဟာ ျပည့္စုံတဲ့ သာယာတဲ့ အိမ္ေထာင္တခုကုိ လုိလားေတာင့္တၾကစျမဲပါ။ ဘယ္မိသားစုမွ တေယာက္နဲ႕တေယာက္ ခြဲျပီးမေနခ်င္ၾကပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေခတ္စနစ္ေၾကာင့္ ၀မ္းနဲဖြယ္ရာေတြ အတိျပည့္ေနခဲ့ပါတယ္။ မိဘခ်စ္ရတဲ့ သား၊ သမီးေတြက သူတုိ႕မိဘေတြနဲ႕ အေ၀းေတြမွာ ခြဲေနၾကရတယ္။ အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ့ ကေလးသူငယ္ေတြရဲ႕ ဘ၀ဟာ ခုိးဆုိးလုယက္ရျပီး ဘ၀ေတြ ပ်က္သုန္းေနရတယ္။ သူတုိ႕ေလးေတြရဲ႕ အရြယ္ဟာ အတန္းပညာသင္ရမဲ့ အရြယ္မွာ ေကာင္းမြန္စြာ ပညာမသင္ရပဲ ဘ၀အတြက္ ခက္ခဲစြာ ရုန္းကန္ေနရတယ္။ လူမ်ားတခါ မလုိခ်င္လုိ႕စြန္႕ပစ္ထားတဲ့ အမႈိက္ပုံေတြနားမွာ ေတာင္းစားေနၾကရတယ္ ဘယ္ေလာက္ ရင္နာစရာေကာင္းလဲဗ်ာ။

တခါတေလ တကမာၻလုံး ျငိမ္းခ်မ္းစြာ လူသားခ်င္းမွ်တစြာ ဆက္ဆံေနၾကရင္ ဘယ္ေလာက္သာယာ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေကာင္းလုိက္မလဲ။ အခုၾကည့္ပါဦး ဂါဇာ ကုိတုိက္ခုိက္ေနတဲ့ အစၥေရးရဲ႕ လုပ္ရပ္ကုိ။ ဒီမွာ ဘယ္လုိပဲေျပာေျပာ ဘယ္သူက မွားသည္ဆုိဆုိ အဓိက ဒုကၡေရာက္ရတာ ျပည္သူလူထုပါ။ အခုဆုိ အစၥေရးရဲ႕ တုိက္ခုိက္မူေတြေၾကာင့္ အျပစ္မဲ့ ျပည္သူေတြ ဘယ္ေလာက္ ေသေၾကသြားရလဲ။ ကေလးငယ္ေပါင္းမ်ားစြာက မိဘမဲ့ ေဆြမ်ိဳးမဲ့ေတြ ျဖစ္သြားရျပီ။ ဒါဘယ္သူ႕အျပစ္လဲ အဓိက စစ္ကုိလုိလားတဲ့ ငါေကာင္းရင္ျပီးေရာဆုိျပီး လုပ္ေနတဲ့ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ရတာပါ။ အခုဆုိ လက္ရွိသိရသေလာက္က ပါလက္စတိုင္း ျပည္သူေပါင္း ၉ ေသာင္းေက်ာ္ဟာ အုိးမဲ့ အိမ္မဲ့ ျဖစ္ေနပါျပီ။ အစၥေရးရဲ႕ အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့ ဂါဇာမွာ ရပ္တည္ေနတဲ့ ဟားမစ္ တပ္ဖြဲ႔ေတြကုိ တုိက္ခုိက္ရတာပါတဲ့။ ဒါေပမဲ့ ဟားမစ္ေတြ ေသတာက နဲနဲ ျပည္သူေတြ အသက္အုိးအိမ္ဆုံးရွဳံးျပီး ေသၾကရတာက အမ်ားၾကီးပါ။

ဒီအခ်ိန္မွာ ႏုိင္ငံအားလုံးက ၀ုိင္း၀န္႕ပိတ္ပင္တားဆီးရမွာပါ။ တကယ္ေတာ့ ဘာသာေရးဆုိတာ ခံယူခ်က္တခုပါပဲ။ အဲဒါကုိ ဘာသာေရးအရ တုိက္ခုိက္မယ္ဆုိ က်ေနာ္တုိ႕ ကမာၻေပၚမွာ မျငိမ္းႏုိင္ေတာ့တဲ့ စစ္ပြဲေတြ ျဖစ္လာဦးမွာပါ။ ဒီအတြက္ အျပစ္မဲ့ ျပည္သူေတြ မ်ားစြာ ေသၾကရဦးမွာပါ။ က်ေနာ္တုိ႕ လူသားေတြပါ လူလုိေတြးၾကည့္ရင္ ရပါတယ္။ ကုိယ့္မိသားစုထဲက တေယာက္ေယာက္ ထိခုိက္မိရင္ သူအတြက္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လက္စားေခ်ခ်င္ၾကမွာပါပဲ။ ဒီေတာ့ ဘယ္လုိမွ အဆုံးသတ္လုိ႕ မရတဲ့ မ်ဥ္းျပိဳင္ေတြ ေျပးသလုိ ျဖစ္ေနေတာ့မွာေပါ့ဗ်ာ။

တခ်ိဳ႕တုိင္းျပည္ေတြမွာ တုိင္းျပည္ကုိ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့လူေတြဟာ သူတို႕ရဲ႕ေအာင္ျမင္မူအတြက္ ဘာသာေရးကုိ ခုတုံးလုပ္ျပီး ေအာင္ျမင္မူကုိ ရယူၾကပါတယ္။ အခု အစၥေရးကုိ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္လဲ ဟားမစ္ တပ္ဖြဲ႔ေတြရဲ႕ အစြန္းေရာက္မူေတြကုိ ခုတုံးလုပ္ျပီး ေအာင္ျမင္မူကုိ ယူခ်င္ၾကတယ္လုိ႕ ျမင္မိပါတယ္။ ဘာသာတရားတုိင္းဟာ အစြန္းေရာက္လြန္းရင္ေတာ့ မေကာင္းပါဘူး ကမာၻေပၚမွာ ဘာသာတရားေတြဟာ လက္ခ်ိဳးေရလုိ႕ ရပါတယ္။ ခရစ္ယာန္၊အစၥလာမ္၊ ဗုဒၶဘာသာ နဲ႕ ဟိနြဴဘာသာ အစျပဳျပီး အဓိက (၄) ခုပဲရွိပါတယ္။ ဒါေလးကို ငါ့ကုိးကြယ္တဲ့ ဘာသာကမွ အျမတ္ဆုံး ဆုိတဲ့ စိတ္ဓါတ္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ ဆုိးပါတယ္။ လူတုိင္းရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ကုိယ္ယုံၾကည္လုိ႕ ကုိးကြယ္တဲ့ဘာသာ၊ အဲဒီဘာသာရဲ႕ လမ္းျပမူကုိ လုိလုိလားလားခံယူမွာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ငါဆုိတဲ့ အစြဲက လူစိတ္ေတြထဲမွာ ေရာက္ေနေတာ့ ဘာကုိမွ ရွင္းျပလုိ႕ မရပါဘူး။ က်ေနာ္ ပုိစ့္တခု ေရးဖူးပါတယ္။ ဒီမွာပါ ဘာသာေရးနဲ႕ေတာ့ အရမ္းမသက္ဆုိင္ပါဘူး။

အခုဆုိ က်ေနာ္တုိ႕ေနထုိင္တဲ့ ကမာၻေျမဟာ ေသြးေတြနဲ႕ စြန္းထင္လုိ႕ေနတာၾကာပါျပီ။ ျပန္စဥ္းစားမယ္ဆုိ ရင္နာစရာ အျပည့္ပါပဲ။ အခုလဲ က်ေနာ္ ညီအကုိ ေမာင္ႏွမေတြ ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ လူေတြအတြက္၊ ဘာသာေရးကုိ မၾကည့္ပဲ ကမာၻေပၚမွာ ေနထုိင္တဲ့ က်ေနာ္တုိ႕လုိ အျပစ္မဲ့ ျပည္သူေတြအတြက္ ၀ုိင္းျပီး ဆုေတာင္ေပးလုိက္ၾကရေအာင္လားဗ်ာ။ ကမာၻေပၚမွာ မွီတင္ေနထုိင္တဲ့ အျပစ္မဲ့ ျပည္သူေတြ အားလုံးအတြက္ေပါ့ဗ်ာ က်ေနာ္တုိ႕ တုိင္းျပည္အတြက္ေကာေပါ့..................

စကားမစပ္ဗ်ာ ၀မ္းသာစရာသတင္းေလးေပ့ါ က်ေနာ္တုိ႕ႏုိင္ငံမွာ ဘေလာ့စ္စေပါ့ကုိ ပိတ္ထားတာ ဖြင့္ေပးလုိက္ျပီတဲ့ဗ်။
ၾကိဳဆုိပါတယ္ဗ်ိဳ႕ ဟဲ ဟဲ ဟဲ

ဒီေန႕ မနက္ေစာေစာ အိပ္ရာကထေတာ့ အရင္ေန႕ေတြကနဲ႕ မတူ အရမ္းေအးတယ္ဗ်ာ..
ဘာရယ္မဟုတ္ ကုိယ့္ေမြးရပ္ေျမေလးကုိ အရမ္းသတိရေနမိတယ္ ခုခ်ိန္ဆုိ ေတာင္ေပၚမွာလဲ အရမ္းေအးေနေလာက္ေပါ့ ။ အလုပ္သြားဖုိ႕ အိမ္ျပင္ထြက္လုိက္တာနဲ႕ ေလေအးေအးေတြ တုိက္ေနတာ အေတာ္ကုိ ခ်မ္းေနမိတယ္။ ေတာင္ေပၚသား တေယာက္ျဖစ္ျပီး ဒီေလာက္ ေလေအးေတြကုိေတာင္ မခံနုိင္ေတာ့ပါလားဆုိတဲ့ အေတြးေတြ၀င္လာျပီး ကုိယ့္ဟာကုိယ္ ျပန္ရီ္ေနမိတယ္ဗ်

ေအာ္ အခုပဲေန႕လယ္စာ စားထြက္တာ ေအးတုန္းဗ်။ ဘယ္လုိရာသီဥတုလဲ မသိပါဘူးဗ်ာ

တကယ္တမ္း ေတာင္ေပၚကုိျပန္ေရာက္ရင္ေတာ့ အဲလုိ ျဖစ္ေနမွာပဲ။ ေရေအးေအးေလးေတြကုိ မထိရဲေလာက္ေအာင္ ခ်မ္းေနမွာ ျမင္ေယာင္ေနေသး။ သူမ်ားေတြကေတာ့ ျပန္ေနၾကတာ ကုိေနးတစ္ၾကီးကလဲ ျပန္သြားတယ္။ ကုိစေနသားလဲ ျပန္သြားတယ္။ ေအာ္ အခု ကုိပုလုေကြးလဲ ျပန္ဦးမယ္ အားလုံးက ျပန္ေနၾကတာပဲ။ က်ေနာ္လဲ ျပန္ခ်င္တယ္ဗ်ာ

ဒီေန႕ မနက္ေစာေစာ အိပ္ရာကထေတာ့ အရင္ေန႕ေတြကနဲ႕ မတူ အရမ္းေအးတယ္ဗ်ာ..
ဘာရယ္မဟုတ္ ကုိယ့္ေမြးရပ္ေျမေလးကုိ အရမ္းသတိရေနမိတယ္ ခုခ်ိန္ဆုိ ေတာင္ေပၚမွာလဲ အရမ္းေအးေနေလာက္ေပါ့ ။ အလုပ္သြားဖုိ႕ အိမ္ျပင္ထြက္လုိက္တာနဲ႕ ေလေအးေအးေတြ တုိက္ေနတာ အေတာ္ကုိ ခ်မ္းေနမိတယ္။ ေတာင္ေပၚသား တေယာက္ျဖစ္ျပီး ဒီေလာက္ ေလေအးေတြကုိေတာင္ မခံနုိင္ေတာ့ပါလားဆုိတဲ့ အေတြးေတြ၀င္လာျပီး ကုိယ့္ဟာကုိယ္ ျပန္ရီ္ေနမိတယ္ဗ်

ေအာ္ အခုပဲေန႕လယ္စာ စားထြက္တာ ေအးတုန္းဗ်။ ဘယ္လုိရာသီဥတုလဲ မသိပါဘူးဗ်ာ

တကယ္တမ္း ေတာင္ေပၚကုိျပန္ေရာက္ရင္ေတာ့ အဲလုိ ျဖစ္ေနမွာပဲ။ ေရေအးေအးေလးေတြကုိ မထိရဲေလာက္ေအာင္ ခ်မ္းေနမွာ ျမင္ေယာင္ေနေသး။ သူမ်ားေတြကေတာ့ ျပန္ေနၾကတာ ကုိေနးတစ္ၾကီးကလဲ ျပန္သြားတယ္။ ကုိစေနသားလဲ ျပန္သြားတယ္။ ေအာ္ အခု ကုိပုလုေကြးလဲ ျပန္ဦးမယ္ အားလုံးက ျပန္ေနၾကတာပဲ။ က်ေနာ္လဲ ျပန္ခ်င္တယ္ဗ်ာ

စိတ္ညစ္စရာေတြ ၊ ငိုခ်င္စရာေတြခ်ည္း တင္ေနတယ္ဆုိတဲ့ က်ေနာ္ညီအကုိေမာင္ႏွမမ်ားအတြက္ အခ်စ္ကဗ်ာ(အလြမ္း) တပုဒ္ကုိ ဖန္တီးၾကည့္တာပါ။
း)
အားလုံး ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစေၾကာင္း

စိတ္ညစ္စရာေတြ ၊ ငိုခ်င္စရာေတြခ်ည္း တင္ေနတယ္ဆုိတဲ့ က်ေနာ္ညီအကုိေမာင္ႏွမမ်ားအတြက္ အခ်စ္ကဗ်ာ(အလြမ္း) တပုဒ္ကုိ ဖန္တီးၾကည့္တာပါ။
း)
အားလုံး ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစေၾကာင္း

အျမင္နီးေနေပမဲ့ ခရီးေ၀း ဆုိတဲ့ စကားပုံအတုိင္းေပါ့။ က်ေနာ္ ပ်ံသန္းလာတာ အခုဆုိ မုိင္တုိင္ေတြ တခုျပီး တခုနဲ႕ ဘာလုိလုိနဲ႕ မုိင္တုိင္ ၂၄ ေတာင္ေက်ာ္လြန္လာခဲ့ျပီေလ။ ေနာက္မေ၀းေတာ့တဲ့ မုိင္တုိင္အနဲငယ္ ပ်ံသန္းျပီးရင္ေတာ့ က်ေနာ္ ေရာက္ခ်င္တဲ့ ပန္းတုိင္ေလးကုိေတာ့ ေရာက္ရမွာေပါ့။ က်ေနာ္ စျပီး ပ်ံသန္းခဲ့တဲ့ ဒီခ်စ္စရာ၊ ၾကည္ႏူးစရာ ေတာင္တန္းေတြဆီကုိ က်ေနာ္ ျပန္လည္အေရာက္ ပ်ံသန္းသြားမွာေလ။

အခုေတာ့ က်ေနာ္ ျခေသၤ့မက်၊ ငါးမက် အရုပ္ၾကီးေပၚမွာ ေခတၱခဏ ရပ္နားေနတုန္းေပါ့။ တခါတေလ ဒီအေကာင္ၾကီးရဲ႕ ဟိန္းခ်က္ကလဲ ေၾကာက္စရာ အေကာင္းသားဗ်ာ။ အခန္႕မသင့္တဲ့၊ ကံအေၾကာင္းမလွတဲ့ က်ေနာ္အေဖာ္တခ်ိဳ႕ေတာင္မွ သူရဲ႕ ဟိန္းေဟာက္မူ ၾကားမွာ အသက္ေတြ ပါလုမတတ္ျဖစ္ခဲ့ရေသး။ ဒီေတာၾကီးထဲမွာ အမ်ိဳးအႏြယ္ေပါင္းမ်ိဳးစုံ လာေရာက္ခုိလႈံေနၾကေလရဲ႕။ စရုိက္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ တခါတေလ တေကာင္ထဲ ေအာ္ဟစ္ေနတတ္တဲ့ က်ီးကန္လုိ ေကာင္လဲ ရွိရဲ႕။ တခါတေလ ေဒါင္းေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ က်ီးငွက္ေတြကုိလဲ ေတြ႕မိေလရဲ႕။ တခါတေလ ပ်ံသန္းရင္ က်ေနာ္တုိ႕လုိ မ်ိဳးႏြယ္၀င္ေတြကုိလဲ မ်က္နွာငယ္ေလးေတြလဲေတြ႕ပါ။ ေတြ႕ေနၾကကေတာ့့ လူအမ်ား အလစ္ကုိ ေခ်ာင္းျပီး စားမဲ့ ဒီကြ်န္းေပၚက ဇရက္ေတြေပါ့ ေၾသာ္ သူတုိ႕လဲ တေျဖးေျဖးနဲ႕ ငါတုိ႕လုိမ်ိဳးႏြယ္စုေတြရဲ႕ သေဘာတရားေတြကုိ နားလည္ေနၾကပါေကာလား။

ဒါေတာင္မွ ဒီကြ်န္းေလးရဲ႕ အရွင္ျခေသၤ့မက်၊ ငါးမက် သတၱ၀ါၾကီးက ေစတနာ အနဲငယ္ေကာင္းလုိ႕ မဟုတ္ရင္ ငါတုိ႕လဲ လဒေတြ ၾကီးစုိးတဲ့ ေနရာမွာ ေနေနရျပီးေပါ့။ ေဟာ ေရွ႕မွာ ျပာလဲ့လဲ့ ပင္လယ္ျပာၾကီးရွိေနတယ္ေလ ဒီပင္လယ္ၾကီးကုိ ငါ ျဖတ္သန္းဖုိ႕ ၾကိဳးစားေနတာလဲ ၾကာလွေနျပီ။ ဒါေပမဲ့ အဆုံးအစ မျမင္ရတဲ့ ဒီပင္လယ္ၾကီးကုိ ျဖတ္သန္းဖုိ႕ ကုိယ့္ ကုိယ္ကုိ ျပန္ၾကည့္လုိက္မိတုိင္း အေတာင္ေတြ မစုံလင္သလုိလုိ၊ ဒီပင္လယ္ၾကီးကုိ ျဖတ္သန္းႏုိင္ဖုိ႕ ငါမွာ အင္းအားေကာ ရွိပါ့မလားဆုိတဲ့ စုိးရိမ္စိတ္ေတြ ၀င္ ၀င္လာမိျပန္တယ္။ လႈိင္းဒဏ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ ၾကမ္းၾကမ္း အျမဲေပ်ာ္ရႊင္ေနတတ္တဲ့ ငါ သူငယ္ခ်င္း စင္ေယာ္ငွက္ေလးေတြကို ၾကည့္ျပီး အားက်မိပါရဲ႕။

ဒီပင္လယ္ၾကီးကုိ ေက်ာ္သြားရင္ ငါေနတဲ့ေနရာ ေတာင္တန္းေလးကုိ ျပန္ေရာက္မယ္ဆုိတာ ငါသိေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ အသိသာရွိျပီး လမ္းေပ်ာက္ေနတဲ့ ငါတုိ႕လုိ ငွက္ငယ္ေတြအမ်ားၾကီး ဒီျခေသၤ့မဟုတ္ ငါးမဟုတ္ သတၱ၀ါၾကီးေပၚမွာ ခုိတြယ္ေနၾကတယ္ေလ။ ေၾသာ္ စကားမစပ္ ငါေပါက္ဖြားလာတဲ့ ေတာင္တန္းေတြအျပည့္နဲ႕ အရပ္ကုိ ေျပာျပဦးမယ္။ မနက္ လင္းအာရုဏ္လာရင္ ငါတုိ႕ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ အတူတူထျပီး ေတးသံသာေတြနဲ႕ ေဖ်ာ္ေျဖၾကတယ္။ ငါေနတဲ့ အရပ္မွာ အသားစားမဲ့ လူဘီလူးေတြ မရွိဘူး။ တေယာက္ကုိ တေယာက္ ေခါင္းပုံျဖတ္စားတတ္တဲ့ လူေလာကၾကီး မရွိဘူး ငါမသိခဲ့ဘူး။ ငါေနတဲ့ အရပ္က ေအးခ်မ္းတယ္။ မနက္ခင္းဆုိ ေတာင္ပံေတြ ျဖန္႕လုိ႕ လွေသြးၾကြယ္ေနတဲ့ ေဒါင္းေလးေတြ ရွိတယ္။ ဟသာၤေတြ ရွိတယ္။ ၾကိဳးၾကာေတြ ရွိတယ္။
ဟုိေကာင္းကင္အျမင့္ၾကီးေပၚမွာ ပ်ံ၀ဲေနတဲ့ သိမ္းငွက္ေတြ ရွိတယ္။ အေရာင္အေသြးစုံလွတဲ့ ငွက္ေတြ ရွိတယ္။

ငါေနတဲ့ အရပ္မွာ စမ္းေခ်ာင္းေလး တခုစီးဆင္းေနတယ္။ အားလုံးဟာ ဒီစမ္းေခ်ာင္းေလးမွာ မွီတင္းျပီးေနထုိင္ၾကတယ္ေလ။ စမ္းေခ်ာင္းထဲက ေရေတြဟာ ငါ့အေမ့ရဲ႕ ေမတၱာေတြအတုိင္းေပါ့။ ဘယ္ေတာ့မွ ခမ္းေျခာက္တယ္ မရွိဘူး။ ေအာ္ ငါ့အေမ့လား ငါအေမ့ဆုိတာ ငါကုိ ေမြးထုတ္ေပးထားတာေလ။ သူရွိလုိ႕ ငါဒီေလာကၾကီးမွာ ကုိယ္ပုိင္အေတာင္နဲ႕ ပ်ံသန္းေနႏုိင္တာေပါ့။ သူလား ငါ့ကုိ သိပ္ခ်စ္တာေပါ့။ ငါကုိ ရန္ရွာမဲ့ ရန္သူေတြ လာရ

အျမင္နီးေနေပမဲ့ ခရီးေ၀း ဆုိတဲ့ စကားပုံအတုိင္းေပါ့။ က်ေနာ္ ပ်ံသန္းလာတာ အခုဆုိ မုိင္တုိင္ေတြ တခုျပီး တခုနဲ႕ ဘာလုိလုိနဲ႕ မုိင္တုိင္ ၂၄ ေတာင္ေက်ာ္လြန္လာခဲ့ျပီေလ။ ေနာက္မေ၀းေတာ့တဲ့ မုိင္တုိင္အနဲငယ္ ပ်ံသန္းျပီးရင္ေတာ့ က်ေနာ္ ေရာက္ခ်င္တဲ့ ပန္းတုိင္ေလးကုိေတာ့ ေရာက္ရမွာေပါ့။ က်ေနာ္ စျပီး ပ်ံသန္းခဲ့တဲ့ ဒီခ်စ္စရာ၊ ၾကည္ႏူးစရာ ေတာင္တန္းေတြဆီကုိ က်ေနာ္ ျပန္လည္အေရာက္ ပ်ံသန္းသြားမွာေလ။

အခုေတာ့ က်ေနာ္ ျခေသၤ့မက်၊ ငါးမက် အရုပ္ၾကီးေပၚမွာ ေခတၱခဏ ရပ္နားေနတုန္းေပါ့။ တခါတေလ ဒီအေကာင္ၾကီးရဲ႕ ဟိန္းခ်က္ကလဲ ေၾကာက္စရာ အေကာင္းသားဗ်ာ။ အခန္႕မသင့္တဲ့၊ ကံအေၾကာင္းမလွတဲ့ က်ေနာ္အေဖာ္တခ်ိဳ႕ေတာင္မွ သူရဲ႕ ဟိန္းေဟာက္မူ ၾကားမွာ အသက္ေတြ ပါလုမတတ္ျဖစ္ခဲ့ရေသး။ ဒီေတာၾကီးထဲမွာ အမ်ိဳးအႏြယ္ေပါင္းမ်ိဳးစုံ လာေရာက္ခုိလႈံေနၾကေလရဲ႕။ စရုိက္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ တခါတေလ တေကာင္ထဲ ေအာ္ဟစ္ေနတတ္တဲ့ က်ီးကန္လုိ ေကာင္လဲ ရွိရဲ႕။ တခါတေလ ေဒါင္းေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ က်ီးငွက္ေတြကုိလဲ ေတြ႕မိေလရဲ႕။ တခါတေလ ပ်ံသန္းရင္ က်ေနာ္တုိ႕လုိ မ်ိဳးႏြယ္၀င္ေတြကုိလဲ မ်က္နွာငယ္ေလးေတြလဲေတြ႕ပါ။ ေတြ႕ေနၾကကေတာ့့ လူအမ်ား အလစ္ကုိ ေခ်ာင္းျပီး စားမဲ့ ဒီကြ်န္းေပၚက ဇရက္ေတြေပါ့ ေၾသာ္ သူတုိ႕လဲ တေျဖးေျဖးနဲ႕ ငါတုိ႕လုိမ်ိဳးႏြယ္စုေတြရဲ႕ သေဘာတရားေတြကုိ နားလည္ေနၾကပါေကာလား။

ဒါေတာင္မွ ဒီကြ်န္းေလးရဲ႕ အရွင္ျခေသၤ့မက်၊ ငါးမက် သတၱ၀ါၾကီးက ေစတနာ အနဲငယ္ေကာင္းလုိ႕ မဟုတ္ရင္ ငါတုိ႕လဲ လဒေတြ ၾကီးစုိးတဲ့ ေနရာမွာ ေနေနရျပီးေပါ့။ ေဟာ ေရွ႕မွာ ျပာလဲ့လဲ့ ပင္လယ္ျပာၾကီးရွိေနတယ္ေလ ဒီပင္လယ္ၾကီးကုိ ငါ ျဖတ္သန္းဖုိ႕ ၾကိဳးစားေနတာလဲ ၾကာလွေနျပီ။ ဒါေပမဲ့ အဆုံးအစ မျမင္ရတဲ့ ဒီပင္လယ္ၾကီးကုိ ျဖတ္သန္းဖုိ႕ ကုိယ့္ ကုိယ္ကုိ ျပန္ၾကည့္လုိက္မိတုိင္း အေတာင္ေတြ မစုံလင္သလုိလုိ၊ ဒီပင္လယ္ၾကီးကုိ ျဖတ္သန္းႏုိင္ဖုိ႕ ငါမွာ အင္းအားေကာ ရွိပါ့မလားဆုိတဲ့ စုိးရိမ္စိတ္ေတြ ၀င္ ၀င္လာမိျပန္တယ္။ လႈိင္းဒဏ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ ၾကမ္းၾကမ္း အျမဲေပ်ာ္ရႊင္ေနတတ္တဲ့ ငါ သူငယ္ခ်င္း စင္ေယာ္ငွက္ေလးေတြကို ၾကည့္ျပီး အားက်မိပါရဲ႕။

ဒီပင္လယ္ၾကီးကုိ ေက်ာ္သြားရင္ ငါေနတဲ့ေနရာ ေတာင္တန္းေလးကုိ ျပန္ေရာက္မယ္ဆုိတာ ငါသိေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ အသိသာရွိျပီး လမ္းေပ်ာက္ေနတဲ့ ငါတုိ႕လုိ ငွက္ငယ္ေတြအမ်ားၾကီး ဒီျခေသၤ့မဟုတ္ ငါးမဟုတ္ သတၱ၀ါၾကီးေပၚမွာ ခုိတြယ္ေနၾကတယ္ေလ။ ေၾသာ္ စကားမစပ္ ငါေပါက္ဖြားလာတဲ့ ေတာင္တန္းေတြအျပည့္နဲ႕ အရပ္ကုိ ေျပာျပဦးမယ္။ မနက္ လင္းအာရုဏ္လာရင္ ငါတုိ႕ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ အတူတူထျပီး ေတးသံသာေတြနဲ႕ ေဖ်ာ္ေျဖၾကတယ္။ ငါေနတဲ့ အရပ္မွာ အသားစားမဲ့ လူဘီလူးေတြ မရွိဘူး။ တေယာက္ကုိ တေယာက္ ေခါင္းပုံျဖတ္စားတတ္တဲ့ လူေလာကၾကီး မရွိဘူး ငါမသိခဲ့ဘူး။ ငါေနတဲ့ အရပ္က ေအးခ်မ္းတယ္။ မနက္ခင္းဆုိ ေတာင္ပံေတြ ျဖန္႕လုိ႕ လွေသြးၾကြယ္ေနတဲ့ ေဒါင္းေလးေတြ ရွိတယ္။ ဟသာၤေတြ ရွိတယ္။ ၾကိဳးၾကာေတြ ရွိတယ္။
ဟုိေကာင္းကင္အျမင့္ၾကီးေပၚမွာ ပ်ံ၀ဲေနတဲ့ သိမ္းငွက္ေတြ ရွိတယ္။ အေရာင္အေသြးစုံလွတဲ့ ငွက္ေတြ ရွိတယ္။

ငါေနတဲ့ အရပ္မွာ စမ္းေခ်ာင္းေလး တခုစီးဆင္းေနတယ္။ အားလုံးဟာ ဒီစမ္းေခ်ာင္းေလးမွာ မွီတင္းျပီးေနထုိင္ၾကတယ္ေလ။ စမ္းေခ်ာင္းထဲက ေရေတြဟာ ငါ့အေမ့ရဲ႕ ေမတၱာေတြအတုိင္းေပါ့။ ဘယ္ေတာ့မွ ခမ္းေျခာက္တယ္ မရွိဘူး။ ေအာ္ ငါ့အေမ့လား ငါအေမ့ဆုိတာ ငါကုိ ေမြးထုတ္ေပးထားတာေလ။ သူရွိလုိ႕ ငါဒီေလာကၾကီးမွာ ကုိယ္ပုိင္အေတာင္နဲ႕ ပ်ံသန္းေနႏုိင္တာေပါ့။ သူလား ငါ့ကုိ သိပ္ခ်စ္တာေပါ့။ ငါကုိ ရန္ရွာမဲ့ ရန္သူေတြ လာရင္ ငါအေမ့က ငါတုိ႕ကုိ ေစာင့္ေရွာက္ေပးတယ္ေလ။ ငါတုိ႕ အေကာင္ေပါက္စတုန္းကဆုိ အစာေတြကုိ ငါအေမပဲ ရွာေကြ်းရတာေပါ့ ။ တခါတေလမ်ား အစာရဖုိ႕ သူမွာ ရွာေဖြလာရတာ ခက္ခက္ခဲခဲပဲ။

အစားေကြ်းတာေတာင္ သူပါးစပ္ထဲကေန ျပန္အံထုတ္ျပီး ေကြ်းတာ။ အဲေလာက္ထိ ငါတုိ႕ အေမက ငါတုိ႕ကုိ ခ်စ္တာေပါ့။ ေၾသာ္ အရြယ္ေလးနဲနဲေလး ေရာက္လာေတာ့ ဒီေလာကၾကီးမွာ ဘယ္လုိေနထုိင္ ပ်ံသန္းရမယ္ဆုိတာလဲ ငါ့အေမပဲ လမ္းျပခဲ့တာေပါ့။ ဒီလုိသာ လမ္းျပမဲ့သူ မရွိခဲ့ရင္ ငါလဲ ငါ့ေတာင္ပံကိုငါ ဘယ္လုိ ခတ္ရမွန္းေတာင္ သိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ငါ့အေမဟာ ငါအတြက္ တန္ဖုိးျဖတ္မရတဲ့ အရာတခုေပါ့ဗ်ာ။

အခုလား ငါ ငါ့အေမနဲ႕ ေ၀းေနတဲ့ ေနရာမွာေလ။ ငါအေမအခုဆုိ အသက္ေတြၾကီးေနျပီေပါ့။
အရင္ ငယ္ရြယ္စဥ္တုန္းက ဖ်က္လတ္ခဲ့တဲ့ေတာင္ပံေတြက ခတ္တာၾကာလုိ႕ အေတာင္ေတြ ေညာင္းေနေလာက္ေရာေပါ့။ အရင္လုိ အစာေတြ ေကာင္းမြန္စြာ ရွာႏုိင္ေသးရဲ႕လား။ အေမ့ကုိ ရန္ရွာလာမဲ့ ရန္သူေတြကုိ ငါ့အေမ့ ျပန္ခုခံႏုိင္ေသးရဲ႕လား။ ဒါေတြကုိ ငါ စဥ္းစားမိတယ္။ တေန႕ေန႕ေပါ့ ငါလဲ ငါအေမ့ရွိရာ အရပ္ကုိ မေရာက္ေရာက္ေအာင္ ပ်ံသန္းသြားမွာပါ။ အခုခ်ိန္ထိေတာ့ ငါတေယာက္ထဲ အေတာင္ေတြခတ္ျပီး ပ်ံသန္းေနဆဲေပါ့။ တခါတေလ မသမာသူ လူတခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ ငါအေတာင္ေတြ ပ်က္စီးခဲ့ရင္ ငါအေမကုိ တမ္းတေနမိတုန္းပါ။ ငါအေမရဲ႕ အကာအကြယ္ေပးမူကုိ ငါေတာင့္တဆဲပါ။

ငါ့အေမေျပာဖူးတဲ့ စကားေလးတခုေတာ့ ငါစိတ္ထဲမွာ စြဲေနဆဲပါ။ အေတာင္ေတြ မက်ိဳးမခ်င္း ကုိယ္ေရာက္ခ်င္တဲ့ ပန္းတုိင္ကုိ အေရာက္ပ်ံသန္းသြားပါတဲ့။ အခုထိေတာ့ အေမေရ အေတာင္ေတြ မက်ိဳးေသးပါဘူး။ အေမ့သား ဆက္လက္ပ်ံသန္းဆဲပါ။ ဒါေပမဲ့ တခါတေလ ရာသီဥတုဒဏ္ေၾကာင့္ေတာ့ ေတာင္ပံထက္က အေမႊးေလးေတြ ေၾကြလြင့္ခဲ့တယ္အေမ။
ေမႊးသစ္ေတြ မေပါက္ခင္မွာေတာ့ ခ်ည့္နဲ႕စြာနဲ႕ေပါ့။ဒါေပမဲ့ အေမ့သား ပ်ံသန္းဆဲပါ။ ဟုိေကာင္းကင္ထိပ္ျဖာက တိမ္ေငြ႕ေတြဆီ ေရာက္တဲ့ထိ ရွိတဲ့အားနဲ႕ ပ်ံသန္းဆဲပါ။ ငါယုံၾကည္ေနတယ္ ငါ့အေမလဲ အရင္လုိ မဖ်တ္လတ္ႏုိင္ေတာင္မွ ရွိတဲ့ က်န္ေနေသးတဲ့ အားေတြကုိ အသုံးခ်ျပီး ေတာင္ပံေတြ ခတ္ေနဆဲ၊ ပ်ံသန္းေနဆဲဆုိတာ ဒီလုိပ်ံသန္းေနရင္းနဲ႕ တခ်ိ္န္မွာေတာ့ ငါတုိ႕မိသားစုေတြ ဆုံေတြ႕ၾကရမွာပါ။ ငါတုိ႕မွာ ေတာင္ပံေတြ ရွိေနေသးတယ္ေလ ပ်ံသန္းဆဲပါ…….


စာၾကြင္း ။ ။ ဒီပုိစ့္ေလးမွာ ငါဆုိတဲ့ စကားလုံးေလးကုိ သုံးထားမိပါတယ္။ စာဖတ္သူမ်ား ကသိကေအာက္ ျဖစ္ခဲ့ရင္ က်ေနာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္။

(၁၀.၁.၂၀၀၉) ျပာသုိလျပည့္ အေမမ်ားေန႕တဲ့

က်ေနာ္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က က်ေနာ္ကုိ အသိေပးလုိက္မွ အေမ့ကုိ တမ္းတမိတဲ့ သားလူမုိက္တေယာက္ပါ။ အေမမ်ားေန႕မွာ ခ်စ္ေသာအေမမ်ားနဲ႕ အတူေပ်ာ္ရႊင္ႏုိင္ၾကပါေစဗ်ာ……………

ေရွးတုန္းက ငရဲျပည္က ယမမင္းႀကီး ေရွ ့သို ့ စာေရးဆရာ တစ္ဦးႏွင့္ သူခိုးတစ္ေယာက္ တစ္ျပိဳင္နက္ ေရာက္လာႀကတယ္။ စာေရးဆရာ ဆိုသူဟာ ငရဲျပည္မေရာက္မီ လူ ့ ျပည္မွာတုန္းက အလြန္နာမည္ႀကီး ထင္ေပၚေက်ာ္ႀကားတဲ့ စာေရးဆရာတစ္ဦး ျဖစ္ခဲ့တယ္။ သူခိုးဆိုသူကေတာ့ အလစ္သုတ္ ေဖာက္ထြင္းသူခိုး လမ္းဓားျပလုပ္ ဆိုတဲ ့ အဆိုးမွန္သမ်ွ အကုန္လုပ္လာတဲ ့လူပါ။
သူတို ့ႏွစ္ေယာက္ ယမမင္းႀကီး ထံေမွာက္မွာ အစစ္အေဆးခံျပီးေတာ့ ျပစ္ဒါဏ္အသီးသီး ခ်မွတ္ခံႀကရပါတယ္။ ငရဲသားေတြက ငရဲအုိးႀကီးႏွစ္လံုးထဲမွာ တစ္ေယာက္စီထည့္ျပီး ဒယ္အုိး ေအာက္မွာ ငရဲမီးေတြ ဖိုေပးလုိက္တယ္။ သူခိုးရဲ ့ ဒယ္အုိးေအာက္က ငရဲမီးေတြဟာ ၊ မီးေတာက္မီးလ်ွံေတြ ဟိန္းေနျပီး ငရဲခန္းမႀကီးရဲ ့ ေက်ာက္သားအမုိးႀကီးေတာင္ တဖ်စ္ဖ်စ္ျမည္ လာတဲ့အထိ ပူျပင္းတယ္လို ့ ဆိုပါတယ္။ အဲ ... စာေရးဆရာရဲ ့ ဒယ္အုိးေအာက္က်ေတာ့ ငရဲသားေတြက ငရဲမီးေသးေသးကေလး ဖိုေပးထားလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီ ငရဲမီးေသးေသးကေလးဟာ တျဖည္းျဖည္း ႀကီးႀကီးလာတာ ငရဲခန္းမႀကီး တစ္ခန္းလံုး နီရဲ ထိန္လင္းေနပါသတဲ ့။

ႏွစ္ပရိေစၦဒ အေတာ္ႀကာလာတဲ့ အခါမွာ သူခိုးရဲ ့ ငရဲအုိးေအာက္က မီးေတာက္ႀကီးဟာ တျဖည္းျဖည္း မီးရွိန္ေလ်ာ့ျပီး မီးျငိမ္းသြားပါတယ္။ နာမည္ေက်ာ္ စာေရးဆရာရဲ ့ ငရဲအိုး ေအာက္က မီးေတာက္ႀကီးကေတာ့ ႀကာေလ အရွိန္ေကာင္းလာေလ ျဖစ္ျပီး မီးေတာက္မီးလွ်ံေတြ ပိုျပီး ႀကီးမားလာပါတယ္။ ႀကာေလပိုျပီး ပူေလာင္လာေလ ျဖစ္ေနပါတယ္။ သူခိုးရဲ ့ ငရဲမီး ျငိမ္းေသသြားတာ ျမင္ရျပီး သူ ့ငရဲမီးက အရွိန္ေကာင္းလာတာ ေတြ ့ရတဲ ့ စာေရးဆရာ နာမည္ေက်ာ္က ..... ငါဟာ ပုိက္ဆံမက္ေမာျပီး င့ါကေလာင္ကုိ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရးခ်င္ရာရာေတြ ေရးခဲ့တဲ ့ အျပစ္ရွိတာေတာ့ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတပါးပစၥည္းကို မတရားလုယက္ ခိုးယူေနတဲ့ သူခုိးနဲ ့ ႏွဳိင္းစာလ်ွင္ ငါ့ အျပစ္က ဘာမွ မႀကီးလွပါဘူး။ ဒီလုိ ငါ့မွာ အျပစ္ႀကီးႀကီး မရွိဘဲႏွင့္ သူခိုးထက္ပုိျပီး အျပစ္ဒါဏ္ခံရတာေတာ့ မမ်ွတပါဘူး၊.... လုိ ့ေတြးမိျပီး ....


ဘုရားသခင္ မတရားဘူး....

လို ့ ေအာ္ဟစ္ပါေတာ့တယ္။
..........................................
အဲဒီအခါ ငရဲသူမတစ္ေယာက္ ျဗဳန္းကနဲ ေပၚလာျပီး နာမည္ေက်ာ္စာေရးဆရာကို ႀကိမ္းေမာင္းေတာ့တာပါပဲ။
ဟဲ ့။။ လူယုတ္မာ ... ။ နင္ ဘုရားသခင္ကို ဘာေႀကာင့္အျပစ္ဆိုေနရတာလဲ ။ နင့္က နင့္ကိုယ္ကို သူခိုးနဲ ့ ႏွဳိင္းေနရသလား ။ သူခိုးရဲ ့အျပစ္ဟာ နင္က်ဴးလြန္တဲ ့အျပစ္နဲ ့ ႏွဳိင္းစာလ်ွင္ ဘာမွ မေျပာပေလာက္ဘူး။ သူခိုးဟာ လူ ့ဘဝတေလ်ာက္လံုး တရားလက္လြတ္ ဥပေဒမဲ ့ ဆိုးေပခိုးတုိက္လာတဲ ့ အျပစ္ကေလးပဲ ရွိတယ္။
နင့္အျပစ္ေတြကုိ ႀကည့္စမ္း။ နင္ေရးသားခဲ့တဲ ့ စာေပအဆိပ္ေတြဟာ လူေတြရဲ ့ စိတ္ဓာတ္ စာရိတၱကို ခ်ိနဲ ့ သတၱိေႀကာင္ေစရံုသာမက ၊ ပတ္ဝန္းက်င္ လူ ့ေလာကႀကီး တစ္ခုလံုးကို ႏွစ္ပရိေစၦဒ ႀကာေလေလ၊ အဆိပ္အေတာက္ေတြ ပ်ံ ့ႏွံ ့ လာေလေလ ျဖစ္ေနတာပဲ။
........................................
ဟုိမွာႀကည့္စမ္း။
နင့္အေရးအသားေႀကာင့္ တစ္ကမၻာလံုးမွာ ျဖစ္ေနတဲ ့ ဒုစရိုက္ရာဇဝတ္မွဳေတြ ၊ စိတ္ဆင္းရဲ ကိုယ္ဆင္းရဲ ျဖစ္ေနႀကတဲ့သူေတြ၊ မိဘစကားနားမေထာင္ဘဲ မိဘကို အရွက္ကြဲ အက်ဳိးနည္းေအာင္ မိဘ စိတ္ဆင္းရဲေအာင္ ဆုိးေပပ်က္ဆီးေနတဲ့ ကေလးေတြ ၊ အဲဒီကေလးေတြရဲ ့ ဆင္ျခင္တံုတရားေတြ ၊ အက်င့္စာရိတၱေတြကို ပ်က္ဆီးေအာင္ လုပ္ခဲ့တာ ဘယ္သူလဲ ၊ နင္လုပ္ခဲ့တာ နင္ေရးခဲ့တာ ၊ ယဥ္ေက်းမွဳ ဓေလ့ထံုးစံေတြကို သေရာ္ေလွာင္ေျပာင္ျပီး လူ ့အသိုက္အျမံဳကေလးေတြကို တစစီ ကြဲျပဲသြားေအာင္ တရားဥပေဒနဲ ့ အိမ္ေထာင္မွဳ စည္းကမ္းေတြ ဗရုတ္သုတ္ခ ျဖစ္သြားေအာင္ ေရးခဲ့တာ ဘယ္သူလဲ ၊ နင္ ေရးခဲ့တာ။
...................................
ႀကည့္စမ္း။
နင္ေရးတဲ့ စာေတြ ဖတ္ျပီး တစ္တိုင္းျပည္လံုး လမ္းလြဲ

ေရွးတုန္းက ငရဲျပည္က ယမမင္းႀကီး ေရွ ့သို ့ စာေရးဆရာ တစ္ဦးႏွင့္ သူခိုးတစ္ေယာက္ တစ္ျပိဳင္နက္ ေရာက္လာႀကတယ္။ စာေရးဆရာ ဆိုသူဟာ ငရဲျပည္မေရာက္မီ လူ ့ ျပည္မွာတုန္းက အလြန္နာမည္ႀကီး ထင္ေပၚေက်ာ္ႀကားတဲ့ စာေရးဆရာတစ္ဦး ျဖစ္ခဲ့တယ္။ သူခိုးဆိုသူကေတာ့ အလစ္သုတ္ ေဖာက္ထြင္းသူခိုး လမ္းဓားျပလုပ္ ဆိုတဲ ့ အဆိုးမွန္သမ်ွ အကုန္လုပ္လာတဲ ့လူပါ။
သူတို ့ႏွစ္ေယာက္ ယမမင္းႀကီး ထံေမွာက္မွာ အစစ္အေဆးခံျပီးေတာ့ ျပစ္ဒါဏ္အသီးသီး ခ်မွတ္ခံႀကရပါတယ္။ ငရဲသားေတြက ငရဲအုိးႀကီးႏွစ္လံုးထဲမွာ တစ္ေယာက္စီထည့္ျပီး ဒယ္အုိး ေအာက္မွာ ငရဲမီးေတြ ဖိုေပးလုိက္တယ္။ သူခိုးရဲ ့ ဒယ္အုိးေအာက္က ငရဲမီးေတြဟာ ၊ မီးေတာက္မီးလ်ွံေတြ ဟိန္းေနျပီး ငရဲခန္းမႀကီးရဲ ့ ေက်ာက္သားအမုိးႀကီးေတာင္ တဖ်စ္ဖ်စ္ျမည္ လာတဲ့အထိ ပူျပင္းတယ္လို ့ ဆိုပါတယ္။ အဲ ... စာေရးဆရာရဲ ့ ဒယ္အုိးေအာက္က်ေတာ့ ငရဲသားေတြက ငရဲမီးေသးေသးကေလး ဖိုေပးထားလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီ ငရဲမီးေသးေသးကေလးဟာ တျဖည္းျဖည္း ႀကီးႀကီးလာတာ ငရဲခန္းမႀကီး တစ္ခန္းလံုး နီရဲ ထိန္လင္းေနပါသတဲ ့။

ႏွစ္ပရိေစၦဒ အေတာ္ႀကာလာတဲ့ အခါမွာ သူခိုးရဲ ့ ငရဲအုိးေအာက္က မီးေတာက္ႀကီးဟာ တျဖည္းျဖည္း မီးရွိန္ေလ်ာ့ျပီး မီးျငိမ္းသြားပါတယ္။ နာမည္ေက်ာ္ စာေရးဆရာရဲ ့ ငရဲအိုး ေအာက္က မီးေတာက္ႀကီးကေတာ့ ႀကာေလ အရွိန္ေကာင္းလာေလ ျဖစ္ျပီး မီးေတာက္မီးလွ်ံေတြ ပိုျပီး ႀကီးမားလာပါတယ္။ ႀကာေလပိုျပီး ပူေလာင္လာေလ ျဖစ္ေနပါတယ္။ သူခိုးရဲ ့ ငရဲမီး ျငိမ္းေသသြားတာ ျမင္ရျပီး သူ ့ငရဲမီးက အရွိန္ေကာင္းလာတာ ေတြ ့ရတဲ ့ စာေရးဆရာ နာမည္ေက်ာ္က ..... ငါဟာ ပုိက္ဆံမက္ေမာျပီး င့ါကေလာင္ကုိ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရးခ်င္ရာရာေတြ ေရးခဲ့တဲ ့ အျပစ္ရွိတာေတာ့ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတပါးပစၥည္းကို မတရားလုယက္ ခိုးယူေနတဲ့ သူခုိးနဲ ့ ႏွဳိင္းစာလ်ွင္ ငါ့ အျပစ္က ဘာမွ မႀကီးလွပါဘူး။ ဒီလုိ ငါ့မွာ အျပစ္ႀကီးႀကီး မရွိဘဲႏွင့္ သူခိုးထက္ပုိျပီး အျပစ္ဒါဏ္ခံရတာေတာ့ မမ်ွတပါဘူး၊.... လုိ ့ေတြးမိျပီး ....


ဘုရားသခင္ မတရားဘူး....

လို ့ ေအာ္ဟစ္ပါေတာ့တယ္။
..........................................
အဲဒီအခါ ငရဲသူမတစ္ေယာက္ ျဗဳန္းကနဲ ေပၚလာျပီး နာမည္ေက်ာ္စာေရးဆရာကို ႀကိမ္းေမာင္းေတာ့တာပါပဲ။
ဟဲ ့။။ လူယုတ္မာ ... ။ နင္ ဘုရားသခင္ကို ဘာေႀကာင့္အျပစ္ဆိုေနရတာလဲ ။ နင့္က နင့္ကိုယ္ကို သူခိုးနဲ ့ ႏွဳိင္းေနရသလား ။ သူခိုးရဲ ့အျပစ္ဟာ နင္က်ဴးလြန္တဲ ့အျပစ္နဲ ့ ႏွဳိင္းစာလ်ွင္ ဘာမွ မေျပာပေလာက္ဘူး။ သူခိုးဟာ လူ ့ဘဝတေလ်ာက္လံုး တရားလက္လြတ္ ဥပေဒမဲ ့ ဆိုးေပခိုးတုိက္လာတဲ ့ အျပစ္ကေလးပဲ ရွိတယ္။
နင့္အျပစ္ေတြကုိ ႀကည့္စမ္း။ နင္ေရးသားခဲ့တဲ ့ စာေပအဆိပ္ေတြဟာ လူေတြရဲ ့ စိတ္ဓာတ္ စာရိတၱကို ခ်ိနဲ ့ သတၱိေႀကာင္ေစရံုသာမက ၊ ပတ္ဝန္းက်င္ လူ ့ေလာကႀကီး တစ္ခုလံုးကို ႏွစ္ပရိေစၦဒ ႀကာေလေလ၊ အဆိပ္အေတာက္ေတြ ပ်ံ ့ႏွံ ့ လာေလေလ ျဖစ္ေနတာပဲ။
........................................
ဟုိမွာႀကည့္စမ္း။
နင့္အေရးအသားေႀကာင့္ တစ္ကမၻာလံုးမွာ ျဖစ္ေနတဲ ့ ဒုစရိုက္ရာဇဝတ္မွဳေတြ ၊ စိတ္ဆင္းရဲ ကိုယ္ဆင္းရဲ ျဖစ္ေနႀကတဲ့သူေတြ၊ မိဘစကားနားမေထာင္ဘဲ မိဘကို အရွက္ကြဲ အက်ဳိးနည္းေအာင္ မိဘ စိတ္ဆင္းရဲေအာင္ ဆုိးေပပ်က္ဆီးေနတဲ့ ကေလးေတြ ၊ အဲဒီကေလးေတြရဲ ့ ဆင္ျခင္တံုတရားေတြ ၊ အက်င့္စာရိတၱေတြကို ပ်က္ဆီးေအာင္ လုပ္ခဲ့တာ ဘယ္သူလဲ ၊ နင္လုပ္ခဲ့တာ နင္ေရးခဲ့တာ ၊ ယဥ္ေက်းမွဳ ဓေလ့ထံုးစံေတြကို သေရာ္ေလွာင္ေျပာင္ျပီး လူ ့အသိုက္အျမံဳကေလးေတြကို တစစီ ကြဲျပဲသြားေအာင္ တရားဥပေဒနဲ ့ အိမ္ေထာင္မွဳ စည္းကမ္းေတြ ဗရုတ္သုတ္ခ ျဖစ္သြားေအာင္ ေရးခဲ့တာ ဘယ္သူလဲ ၊ နင္ ေရးခဲ့တာ။
...................................
ႀကည့္စမ္း။
နင္ေရးတဲ့ စာေတြ ဖတ္ျပီး တစ္တိုင္းျပည္လံုး လမ္းလြဲလိုက္မိတယ္၊ ခိုးမွဳ ဝွက္မွဳ ရာဇဝတ္မွဳေတြ ၊ ေသာင္းက်န္းပုန္ကန္မွဳေတြ ျဖစ္ေနရတာေတြဟာ တိုင္းျပည္ပ်က္လု မတတ္ပဲ ။အဲဒါ နင္လုပ္ခဲ့တာေတြ ၊ အဲဒီလူေတြ ကိုယ္ဆင္းရဲ စိတ္ဆင္းရဲ ဒုကၡေရာက္ခဲ့ ရျပီး က်ဆင္းခဲ့ရတဲ့ ေခ်ြးေတြ ေသြးေတြ ၊ မ်က္ရည္ေပါက္ေတြအတြက္ နင့္ကို အျပစ္တင္ရမွာပဲ။
.................................
လူယုတ္မာ။ နင္ေရးခဲ့တဲ ့စာေတြေႀကာင့္ လူသားေတြ ဘယ္ေလာက္ ပ်က္စီးဒုကၡေရာက္ခဲ့ ၊ ခံစားခဲ့ရတာကို နင္ျမင္ျပီလား၊ နင္ ဘုရားသခင္ကုိ မထီမဲ ့ျမင္ ျပဳဝံ့ေသးသလား ။ ကဲ .. ။ အဲဒီအျပစ္ေတြ ေက်ေအာင္ နင္ဆက္ျပီး ငရဲခံေပအံုးေတာ့ ဆိုျပီး ငရဲသူမကေလးဟာ ငရဲအုိးႀကီးရဲ ့ အဖံုးကို ဂ်ိမ္းကနဲ ပိတ္ခ်လုိက္ပါသတဲ့ ။


း) က်ေနာ္လဲ စာေတြေရးေနရင္ ဒုကၡေပးသလုိျဖစ္ေနသလားလုိ႕ စဥ္းစားမိပါတယ္။


စာၾကြင္း။ ။ ဒီပုိစ့္ေလးကုိ ကုိမင္းဒင္ ဘေလာ့မွကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္။

၂၀၀၉ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ၊ ၄ ရက္ေန႔သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္၏ လြတ္လပ္ေရးေန႔ျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားေတြ အတြက္လည္း ေနထူးေန႔ျမတ္ တစ္ရက္ျဖစ္သည္။ ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕လက္ေအာက္မွ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၄ ရက္ေန႕တြင္ လြတ္လပ္ေရး ရယူခဲ့ေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏုိင္ငံသည္ ဇန္န၀ါရီလ၄ရက္၂၀၀၉တြင္ (၆၁)ႏွစ္ေျမာက္ ျဖစ္သည္။

ဒီလုိ လြတ္လပ္ေရးေန႕ဆုိ ျပည္သူလူထုေတြ အရမ္းေပ်ာ္ရႊင္စရာ အတိနဲ႕ ျပီးခဲ့သည္။ မွတ္မိေသးတယ္ ဟုိ က်ေနာ္ငယ္စဥ္တုန္းကဆုိ ဒီလုိ လြတ္လပ္ေရးေန႕မွာဆုိ ကစားစရာ၊ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြ အျပည့္နဲ႕။ အခုေတာ့လည္း ဘယ္ဆီေရာက္ေနလဲေတာင္ မျမင္ရေတာ့တဲ့ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြ ဒီေန႕ေခတ္ကေလးေတြကုိ ေျပာျပရရင္ျဖင့္ ပုံျပင္တခုလုိ မ်က္လုံးေလး အ၀ုိင္းသားနဲ႕ ေငးျပီး ပုံေျပာျပတယ္ ထင္ျပီး ၾကည့္ေနမဲ့ျဖစ္ျခင္း။

က်ေနာ္တုိ႕ နယ္မွာဆုိ လြတ္လပ္ေရးေန႕ မတုိင္ခင္၂ ရက္ေလာက္အလုိကတည္းက ဒီလြတ္လပ္ေရးေန႕အတြက္ ျပင္ဆင္ေနၾကျပီေလ။ လမ္းေတြကုိ ပိတ္ အေျပးျပိဳင္ပြဲေတြအတြက္ ထုံးစည္းေတြတားတဲ့ တူကတား၊ ေခ်ာ္တုိင္တက္ပြဲအတြက္ ၀ါးလုံးထဲကုိ ဆီထည့္ျပီး ေထာင္တဲ့သူကေထာင္၊ ေဘာလုံးပြဲ အတြက္ ဂုိးေတြ လုပ္တဲ့လူက လုပ္နဲ႕ အားလုံးက ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ လူမ်ိဳးဘာသာမေရြး ပါ၀င္ဆင္ႏႊဲေနၾကတာေလ။ လြတ္လပ္ေရးေန႕အတြက္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာနုိင္ငံေတာ္ အလံေတြကုိ အိမ္တုိင္နီးပါးမွာ ေထာင္ခဲ့ၾကတယ္။

လြတ္လပ္ေရးေန႕နံနက္ ေစာေစာမွာ အိပ္ရာထလုိက္တာနဲ႕ ဆူညံ့ျပီး အားေပးေနတဲ့ အသံေတြကုိ ၾကားရပါတယ္။ မိသားစု၀င္ေတြရဲ႕ အားေပးမူကုိ ခံယူျပီး ျပိဳင္ပြဲ၀င္ေနတဲ့ ကေလးငယ္ေတြ၊ အားလူးေကာက္ေနတဲ့ ကေလးငယ္ေတြ စသည္ျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္အတိပါ။ အခုေတာ့ သူတပါးတုိင္းျပည္မွာ ဒီလုိေန႕ေတြကုိ မဆင္ႏႊဲရပါဘူး။ ကုိယ္တုိင္းျပည္မွာေကာ လြတ္လပ္ေရးေန႕ အထိမ္းအမွတ္ေတြ လုပ္ေနေသးရဲ႕လား ဆုိတာကုိလည္း ……. ဒါေပမဲ့ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားတုိင္းရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ရွိေနတာကေတာ့ ေတာင့္တေနၾကေသးတာကေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္မူ အတိျပီးတဲ့ လြတ္လပ္ေရးပါ……. ေၾသာ္

၂၀၀၉ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ၊ ၄ ရက္ေန႔သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္၏ လြတ္လပ္ေရးေန႔ျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားေတြ အတြက္လည္း ေနထူးေန႔ျမတ္ တစ္ရက္ျဖစ္သည္။ ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕လက္ေအာက္မွ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၄ ရက္ေန႕တြင္ လြတ္လပ္ေရး ရယူခဲ့ေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏုိင္ငံသည္ ဇန္န၀ါရီလ၄ရက္၂၀၀၉တြင္ (၆၁)ႏွစ္ေျမာက္ ျဖစ္သည္။

ဒီလုိ လြတ္လပ္ေရးေန႕ဆုိ ျပည္သူလူထုေတြ အရမ္းေပ်ာ္ရႊင္စရာ အတိနဲ႕ ျပီးခဲ့သည္။ မွတ္မိေသးတယ္ ဟုိ က်ေနာ္ငယ္စဥ္တုန္းကဆုိ ဒီလုိ လြတ္လပ္ေရးေန႕မွာဆုိ ကစားစရာ၊ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြ အျပည့္နဲ႕။ အခုေတာ့လည္း ဘယ္ဆီေရာက္ေနလဲေတာင္ မျမင္ရေတာ့တဲ့ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြ ဒီေန႕ေခတ္ကေလးေတြကုိ ေျပာျပရရင္ျဖင့္ ပုံျပင္တခုလုိ မ်က္လုံးေလး အ၀ုိင္းသားနဲ႕ ေငးျပီး ပုံေျပာျပတယ္ ထင္ျပီး ၾကည့္ေနမဲ့ျဖစ္ျခင္း။

က်ေနာ္တုိ႕ နယ္မွာဆုိ လြတ္လပ္ေရးေန႕ မတုိင္ခင္၂ ရက္ေလာက္အလုိကတည္းက ဒီလြတ္လပ္ေရးေန႕အတြက္ ျပင္ဆင္ေနၾကျပီေလ။ လမ္းေတြကုိ ပိတ္ အေျပးျပိဳင္ပြဲေတြအတြက္ ထုံးစည္းေတြတားတဲ့ တူကတား၊ ေခ်ာ္တုိင္တက္ပြဲအတြက္ ၀ါးလုံးထဲကုိ ဆီထည့္ျပီး ေထာင္တဲ့သူကေထာင္၊ ေဘာလုံးပြဲ အတြက္ ဂုိးေတြ လုပ္တဲ့လူက လုပ္နဲ႕ အားလုံးက ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ လူမ်ိဳးဘာသာမေရြး ပါ၀င္ဆင္ႏႊဲေနၾကတာေလ။ လြတ္လပ္ေရးေန႕အတြက္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာနုိင္ငံေတာ္ အလံေတြကုိ အိမ္တုိင္နီးပါးမွာ ေထာင္ခဲ့ၾကတယ္။

လြတ္လပ္ေရးေန႕နံနက္ ေစာေစာမွာ အိပ္ရာထလုိက္တာနဲ႕ ဆူညံ့ျပီး အားေပးေနတဲ့ အသံေတြကုိ ၾကားရပါတယ္။ မိသားစု၀င္ေတြရဲ႕ အားေပးမူကုိ ခံယူျပီး ျပိဳင္ပြဲ၀င္ေနတဲ့ ကေလးငယ္ေတြ၊ အားလူးေကာက္ေနတဲ့ ကေလးငယ္ေတြ စသည္ျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္အတိပါ။ အခုေတာ့ သူတပါးတုိင္းျပည္မွာ ဒီလုိေန႕ေတြကုိ မဆင္ႏႊဲရပါဘူး။ ကုိယ္တုိင္းျပည္မွာေကာ လြတ္လပ္ေရးေန႕ အထိမ္းအမွတ္ေတြ လုပ္ေနေသးရဲ႕လား ဆုိတာကုိလည္း ……. ဒါေပမဲ့ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားတုိင္းရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ရွိေနတာကေတာ့ ေတာင့္တေနၾကေသးတာကေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္မူ အတိျပီးတဲ့ လြတ္လပ္ေရးပါ……. ေၾသာ္

သတင္းခြ်န္သည့္ ကင္း၀န္

ဆီးဘန္နီဆရာေတာ္၏ ရည္စူး ျပစ္တင္ေရးသားျခင္းခံရေသာ ကင္း၀န္မင္းၾကီးအား သီေပါမင္းတရာၾကီးသည္ စိတ္အနာၾကီး နာေတာ္မူဟန္ရွိသည္ကုိ မွတ္စုတေနရာတြင္ ေတြ႕ရွိရျပန္သည္ကုိ ေထာက္က ႏုိင္ငံေတာ္ဆုံးရႈံး ပ်က္စီးရာ၌ ကင္း၀န္မင္းၾကီး၏ အျပစ္မကင္းေၾကာင္း ထင္ဖြယ္ရာ ရွိေတာ့၏။ ကင္း၀န္မင္းၾကီးေျမး အလြန္မွ ဆင္းရဲ၍ အလုပ္ေတာင္းစာ ၀က္မစြတ္၀န္ေထာက္မင္းက အတြင္း၀န္ၾကီး မစၥတာရုိက္စ္သုိ႕ ေပးရာ ၁၀ရက္မွ် ၾကာေသာအခါ အလုပ္မရွိ၍ မေပးႏုိင္ေၾကာင္းႏွင့္ စာျပန္သည့္ အေၾကာငးမ်ားကုိ တေန႕သ၌ စကားစပ္မိၾက၍ ဦးစံေရႊက ေလွ်ာက္တင္ရာ သီေပါမင္းတရားၾကီးက ေအာက္ပါအတုိင္း မိန္႕ျမြက္ေတာ္မူ၏။

“ကင္း၀န္မင္းၾကီးသည္ ငါ၏ခမည္းေတာ္ လက္ထက္က မင္းၾကီးကေလး ငါ့လက္ထက္က်မွ မင္းၾကီးအၾကီးဆုံး ရာထူးသနားေတာ္မူသည္။ ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္မွာ ဘယ္မင္းမွ မေပးေသာ ရာထူးျဖစ္သည့္ မင္းၾကီးမဟာ သက္ေတာ္ရွည္ကုိ ငါေပးသည္။ ေက်ာက္စီ ေတာင္ေ၀ွးကုိ ငါသနားေတာ္မူသည္၊ လက္နက္၀န္ၾကီး ရာထူးကုိ ငါအပ္နွင္းေတာ္မူသည္။









ယခုေနအခါ ဌင္းရာထူးနွင့္ဆုိလွ်င္ သင့္ေျမးကုိ ေပးခ်င္ေသာ ရာထူးေပးနုိင္သည္။ တုိ႕ေမာင္နွမ ကုလားျပည္ေရာက္ရျခင္းမွာလည္း သင့္ေၾကာင့္ ေရာက္ရသည္။ သုိ႕ေသာ ငါတုိ႕မွာဘာကိစၥမွ် မရွိ၊ အဂၤလိပ္က တႏွစ္ တစ္သိန္းေပးထားသည္။ ဆင္းရဲဒုကၡမေရာက္ ၊ ရာဇ၀င္ အေစာင္ေစာင္၊ ဗုဒၶ၀င္အေစာင္ေစာင္၊ ေလာကၾကီး အျဖစ္အပ်က္ကုိ ၾကည့္လွ်င္ သစၥာပ်က္ေသာသူ ေက်းဇူးရွင္ ေက်းစြပ္ေသာသူသည္၊ လူခ်မ္းသာေသာ္လည္း စိတ္မခ်မ္းသာ၊ စိတ္ခ်မ္းသာ ေသာ္လည္း လူမခ်မ္းသာ၊ ေနာင္ကုိလည္း အျမဲဒုကၡ ေရာက္စျမဲ၊ ေလာကီေလာကုတၱရာလည္း မေကာင္း၊ ဘုရားေလာင္း ေမ်ာက္မင္းသည္ မုဆုိးပုဏၰားအား ၊ ေသြးအစက္စက္ႏွင့္ လမ္းျပ၍ ရြာအ၀င္မွာ မုဆုိး ေျမမ်ိဳသည့္ပုံကုိ ဆင္ျခင္“

ကင္း၀န္မင္းၾကီးေၾကာင့္ ႏုိင္ငံႏွင့္ ဘုရင္ပါ အဂၤလိပ္လက္ ပါရသည္ဟု အထက္ပါစကားျဖင့္ ဆုိဖြယ္ရာ ရွိေနေတာ့သည္။ ထို႕ျပင္ နန္းတြင္း၌ ျဖစ္ပ်က္ပုံ အေကာင္းတရပ္သည္လည္း အထူးမွတ္သားဖြယ္ရာ ျဖစ္ေပ၏။

ေရႊဘုိထြက္ရန္ စီမံေသာ္လည္း

ဘုံေဘဘားမားသစ္မူႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး အဂၤလိပ္တုိ႕က အလ်င္တေဆာ စစ္ျပဳသျဖင့္ မေရွာင္သာေသာ ျမန္မာတုိ႕မွာ အဂၤလိပ္တုိ႕အား ခုခံရန္ ျပင္ဆင္ၾကေသာ္လည္း၊ အဂၤလိပ္တုိ႕အား ခုခံတုိက္ခုိက္လွ်င္ သူပုန္ဟု ကင္း၀န္မင္းၾကီးထံမွ လွည့္ပတ္ေသာ ေၾကးနန္းစာေၾကာင့္ ျမန္မာတုိ႕ ဆီးၾကိဳတုိက္ခုိက္ျခင္း မျပဳရေခ်။ ေနျပည္ေတာ္ႏွင့္ နီးေသာအခါ အဂၤလိပ္တုိ႕ ရာဇသံပါ အခ်က္တုိ႕ကုိ ေတာင္းဆုိတုိင္း ေပးေသာ္လည္း စကားမျပန္သျဖင့္ ဟန္ပုံမရေၾကာင္း၊ ထိုအခါမွ သီေပါဘုရင္မင္းျမတ္ ရိပ္မိရွာေတာ့၏။ ထုိအခါမွ အၾကံေတာ္ရ၍ ေရႊဘုိသုိ႕ ထြက္ေတာမူမည္ဟု လသာသာ တည၌ အမိန္႕ေတာ္ရွိျပီး၊ ဒုတိယ သမီးေတာ္ကုိ ထိန္းၾကည့္ရႈရေသာ မုိးညွင္းမင္းသမီး၊ ပင္းယမင္းသမီးတုိ႕ လုိက္ပါရန္ မိန္႕ေတာ္မူရသည္ကား။ ပစၥည္း၊ ဥစၥာ၊ ေရႊ၊ ေငြတုိ႕ကို အထုပ္ၾကီးထုပ္၍ ပင္းယမင
္းသမီ၊ ႏုိ႕ထိန္ ကေလးမင္းသမီးၾကီးတုိ႕ကုိ ေတာရဘုရားမွ ေစာင့္ေနေစ၏။ ေရႊ၊ ေငြပစၥည္းစသည္မ်ားကုိ ဆင္၊ ျမင္း၊ လူထမ္းႏွင့္တင္၍ လက္နက္ကုိင္ အမူထမ္းသားမ်ားလည္း အသင့္ ေစာင့္ဆုိင္းေနၾကေလ၏။

သို႕ရာတြင္ အသိမေပးပဲထားေသာ ကင္း၀န္မင္းၾကီးသည္ ဘုရင္မင္းျမတ္ ေရႊဘုိသုိ႕ တိတ္တဆိတ္ ထြက္ခြာေတာ္မူမည့္ အေၾကာင္းကုိ သိသြားေလသည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ ပ်ားယီးပ်ာယာ ကတုိက္ကရုိက္ႏွင့္ ေရွ႕ေတာ္သုိ႕ ၀င္လာျပီးလွ်င္ “အဂၤလိပ္မ်ားလာျပီး မိမိတုိ႕ အလုိရွိရာေတာင္းဆုိ စာခ်ဳပ္၍ ျပန္မည္အမွန္ ျဖစ္ပါသည္။ ထြက္ေတာမမူပါနွင့္“ ဟု အၾကိမ္ၾကိမ္တင္ေလွ်ာက္ ေတာင္းပန္ေလ၏။ သုိ႕ရာတြင္ သီေပါဘုရင္က….

“အဂၤလိပ္မ်ားသည္ တခါမဟုတ္၊ နွစ္ခါမဟုတ္၊ အခါခါရွိျပီ၊ တစ္စတစ္စနွင့္ တုိင္းျပည္ကုန္ေအာ္ ယူလိမ့္မည္ ထင္သည္။ စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္လွ်င္လည္း မင္းၾကီးမ်ားႏွင့္ ခ်ဳပ္ဆုိရစ္ၾက။ ေနာက္ က်ဳပ္သေဘာတူ လက္မွတ္ အလုိရွိလွ်င္လည္း စာခ်ဳပ္ကုိ က်ဳပ္ဆီ ေရႊဘုိျမိဳ႕သုိ႕ ပုိ႕လုိက္“ ဟု မိန္႕ေတာ္မူသည္။

ကင္း၀န္မင္းၾကီးလည္း မိမိၾသဇာ သီေပါဘုရင္ မင္းျမတ္ေပၚတြင္ မစူးရွေတာ့သည့္ အေၾကာင္းကုိ ရိပ္မိသိရွိေလလွ်င္ ဆင္ျဖဴမရွင္မိဖုရားၾကီးထံတြင္ တစ္ဖန္၀င္ျပီး “ဘုရင္မင္းျမတ္ ေရႊဘုိကုိ မထြက္ေတာ္မူရေအာင္ တားေတာ္မူပါဘုရား“ ဟုအနည္းနည္း အဖုံဖုံ၊ ေလွ်ာက္ထား ျဖားေယာင္းျပန္ေလ၏။ ထုိအခါ သားမတ္ေတာ္ မင္းတရားၾကီးထံထြက္ေတာ္မူျပီး “ေရႊဘုိကုိ မထြက္ပါႏွင့္၊ သမီးေတာ္မ်ားကလည္း ငယ္ေသးသည္။ ႏွမေတာ္ကေလးလည္း မက်န္းမမာ၊ ကုိယ္၀န္အရင့္အမာႏွင့္ လမ္းမွာ ဒုကၡေရာက္ၾကလိမ့္မည္။ အဂၤလိပ္မ်ား တက္လာသည္မွာ ဘာမွ် စုိးရိမ္ဖုိ႕ မရွိ၊ အလုိရွိရာ ေတာင္းဆုိ စာခ်ဳပ္ျပီး ျပန္ၾကပါလိမ့္မည္ အမွန္ပါ“ ဟု ကင္း၀န္မင္းၾကီး ေလေပါက္အတုိင္း မိန္႕ဆုိေတာ္မူရာ၊ သီေပါမင္းတရားမွာ ေယာကၡမေတာ္ မိဖုရားၾကီးအား ငယ္ေၾကာက္ျဖစ္သည့္အတုိင္း ဆိတ္ဆိတ္ေန၍ စဥ္းစားေနဆဲ၊ ကင္း၀န္မင္းၾကီးလည္း အတြင္းေတာ္မွ ထြက္ခဲ့ေလ၏။ အျပင္သုိ႕ ေရာက္သည္နွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္ “ရွင္ဘုရင္ ေရႊဘုိသုိ႕ ထြက္ေတာ္မမူ၊ ဆင္ျမင္းပစၥည္းအားလုံးကုိ သိမ္းလုိက္ၾက၊ ေနာက္ အငါ့ အမိန္႕မရွိလွ်င္ မည္သူမွ် နန္းေတာ္ကုိ အ၀င္အထြက္ မရွိေစရ“ ဟုေျပာဆုိလုိက္ေသာေၾကာင့္ ထြက္မည့္ဆဲဆဲ ကိစၥမွာ ပ်က္ျပန္ေလ၏။

နန္းေတာ္မွ သေဘာၤသုိ႕

ဘုရင္မင္းျမတ္မွာ ထုိစဥ္အခါက ငယ္သူျဖစ္၍ မည္ကဲ့သုိ႕ ျဖစ္ပ်က္လိမ့္မည္ကုိ ၾကိဳတင္မစဥ္စား၊ မဆင္ျခင္ႏုိင္ဘဲ သူေျပာ ဟုတ္နုိးနုိး ငါေျပာ ဟုတ္နုိးနုိးႏွင့္ ေယာင္တီးေယာင္တ အၾကံမရ ျဖစ္ေနရရွာေတာ့သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္လည္း အဂၤလိပ္ စစ္သေဘာၤမ်ား ေနျပည္ေတာ္သုိ႕ နီးကပ္လာေသာအခါ၌ ျပင္သစ္ကုိယ္စားလွယ္က ဘုရင္မင္းျမတ္အား “အဂၤလိပ္မ်ား နန္းကုိ မသိမ္းႏုိင္ရန္ ေဒါင္းလံနွင့္ ျပင္သစ္အလံ ယွဥ္တြဲ၍ နန္းေတာ္မွွွွွွွာ တင္ေတာ္မူပါ၊ သုိ႕မဟုတ္ က်ေနာ္မ်ိဳးတုိ႕ ျပင္သစ္၀င္းထဲကုိ ထြက္ေတာ္မူပါ ဘုရား“ ဟုတင္ေလွ်ာက္သည္ကုိပင္ လိုက္နာျခင္းမရွိ၊ ထုိအေၾကာင္းကုိ ကင္း၀န္မင္းၾကီး သိျပန္ေသာ အခါ ျပင္သစ္ကုိယ္စားလွယ္မွာ ေနာက္ထပ္နန္းေတာ္သုိ႕ ၀င္ခြင့္မရဘဲ ရွိရေတာ့၏။

ဆီးဘန္နီ ဆရာေတာ္ဘုရား၏ ရတုတြင္ ပါသည့္“ကုလားႏုိင္ငံ လႊဲေျပာင္းစံရွင့္“ ဟူေသာ ကိန္းဆုိက္ရေလေအာင္ ဖန္တီးလာေသာ ကံၾကမၼာသည္ ၁၂၄၇ ခုႏွစ္၊ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္ ၇ ရက္တြင္ အစြမ္းကုန္ တန္ခုိးျပေလေတာ့၏။ အေၾကာင္းမူကား ထိုေန႕တြင္ အဂၤလိပ္စစ္သေဘာၤမ်ား ေရႊျမိဳ႕ေတာ္ဆိပ္ကမ္းသုိ႕ ဆုိက္ကပ္မိေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ထိုအခါ ကာနယ္ဆေလဒင္သည္ လက္နက္မပါ တစ္ကုိယ္တည္း နန္းေတာ္၀င္လာျပီး သီေပါမင္းတရားအား…..

“စုိးရိမ္ေၾကာင့္က ျဖစ္ေတာမမူပါနွင့္ ဘုရား၊ က်ေနာ္မ်ိဳး
မ်ားသည္ နက္ျဖန္အပါးေတာ္၀င္ျပီး အလုိရွိရာ ေတာင္းဆုိ စာခ်ဳပ္၍ ျပန္ပါမည္“ ဟု ေလွ်ာက္တင္၍ ျပန္သြားေလ၏။ ထုိသုိ႕ ကာနယ္ဆေလဒင္ ေလွ်ာက္တင္ခ်က္စကားမွာ ကင္း၀န္မင္းၾကီးအထက္က တင္ေလွ်ာက္ခ်က္နွင့္ ထပ္တူထပ္မွ် ျဖစ္ေန၍ အဂၤလိပ္တုိ႕အေၾကာင္းကုိ မသိေသာ သူတုိ႕၏စိတ္ထဲတြင္ ဟုတ္ေကာင္းဟုတ္ေပလိမ့္မည္ဟု ထင္မွတ္ဖြယ္ရာ ရွိေပ၏၊ သုိ႕ေသာ္လည္း ေနာက္တေန႕တြင္ အဂၤလိပ္ စစ္သေဘာၤေပၚသုိ႕ ဘုရင္ႏွင့္ မိဖုရားတုိ႕ ေရာက္ေနျခင္းကုိ ေတြ႕ျမင္ရျခင္းအားျဖင့္ ကာနယ္ဆေလဒင္၏ ေလွ်ာက္တင္ခ်က္စကားမွာ မလိမ့္တပတ္ ေလွ်ာက္ထားခ်က္မွ်သာ ျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားေပေတာ့၏။

ကာနယ္ဆေလဒင္ ျပန္သြားျပီးေနာက္ ေနာက္တေန႕တြင္ ကုလားစစ္သား၊ အဂၤလိပ္စစ္သားတုိ႕သည္ ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးကုိလည္းေကာင္း၊ အတြင္းသစ္တပ္ကုိ လည္းေကာင္း၊ နန္းေတာ္ၾကီးကုိ လည္းေကာင္း အသီးသီး ၀ုိင္းၾကေလ၏။ သုိ႕ရာတြင္ ကင္း၀န္ဂုိဏ္းမွ အပ ဘုရင္နွင့္တကြ ရုိးလွေသာ ျမန္မာတုိ႕သည္ အဂၤလိပ္တုိ႕ ျမန္မာနုိင္ငံကုိ အျပီးသတ္ သိမ္းယူေၾကာင္း မရိပ္မိရွာၾကေသးေပ။ တကယ္ပင္ စာခ်ဳပ္ရေအာင္လာသည္ဟု ကာနယ္ဆေလဒင္၏ စကားကုိ ယုံာကည္ေနေသးေသာ ဘုရင္မင္းျမတ္သည္ “ဥယ်ာဥ္ေတာ္ကုိ ေခတၱခဏသာ ေရႊ႕ဆင္းေတာ္မူပါ ဘုရား၊ ေနာက္စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ျပီး အရွင္နန္းမေတာ္ဘုရားလည္း နန္းေတာ္ၾကီးမွာပင္ မီးရွဴးသန္႕စင္ေတာ္မူပါဘုရား“ ဟု ဆေလဒင္ ေလွ်ာက္တင္စကားကုိ ၾကားရလွ်င္ ဘုရင္မင္းျမတ္က “ဆေလဒင္ မေန႕က စကားတမ်ိဳဳး၊ ယေန႕ စကားတမ်ိဳးပါလား“ ဟု မိန္ေတာ္မူရာ “ေခတၱပါဘုရား“ ဟုသာ ဆေလဒင္က တင္ေလွ်ာက္ေလ၏။ “မင္းၾကီး ဘယ္နွယ္ရွိစ“ ဟု အနားတြင္ ခစားေနေသာ ကင္း၀န္မင္းၾကီးအား မိန္႕ေတာ္မူေသာ္လည္း ကင္း၀န္မွာ မည္သုိ႕မွ် မတင္မေလွ်ာက္ဘဲ ၀ပ္ျပားလက္ယွက္၍သာ ေနေတာ့၏။

မျငင္းဆန္သာဘဲ ဥယ်ာဥ္ေတာ္သုိ ေရႊ႕ဆင္းရျပီးေနာက္ နံနက္စာပြဲေတာ္ တည္ျပီးလွ်င္ ဆေလဒင္ ျပန္ေရာက္လာျပီး “ေရဆိိပ္သေဘာၤေပၚ ဆင္းေတာ္မူပါအဘုရား၊ ေခတၱလုိက္ေတာ္မူပါ ဘုရား၊ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္မ်ားကုိလညး္ အရွင္ၾကည့္ရႈသကဲ့သုိ႕ က်ေနာ္မ်ိဳးမ်ား ၾကည့္ရႈေစာင့္ေရွာက္ပါမည္“ ဟုေလွ်ာက္ထားေသာအခါမွ ေရတိမ္တြင္ နစ္ေၾကာင္းသိရွိရေလေတာ့၏။ ထုိအခါမွ “ဘယ္ႏွယ္တုန္း ဆေလဒင္ စကားမမွန္ပါတကား“ ဟုသာ စိတ္အားပ်က္စြာႏွင့္ ဘုရင္မင္းျမတ္က မိန္႕ေတာ္မူေလရာ “ဘုရင္မၾကီးဆီက ေၾကးနန္းေရာက္လုိ႕ပါ ဘုရား ေခတၱပါ“ဟု ေလွ်ာက္တင္သျဖင့္…..

“မင္းၾကီးမ်ား က်ဳပ္ ရန္သူလက္သုိ႕ တျဖည္းျဖည္း ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္ရျပီ။ ေနာက္ မင္းၾကီးတုိ႕နွင့္ ေတြ႕ဦးမည္ ထင္ေသးရဲ႕လား“ ဟု အမတ္ၾကီးမ်ားအား သီေပါမင္းက အမိန္႕ေတာ္ရွိလွ်င္ တုိင္တားမင္းၾကီးမွာ ဘုရင့္ေျခေတာ္စုံကုိ အတင္းဖက္၍ ၾကဴၾကဴခ် ငုိရွာေလ၏။ ဆေလဒင္က ကုိင္ဆြဲထားရ၏။ ကင္း၀န္မင္းၾကီးကား ခပ္မဆိတ္ ေနေလေတာ့၏။ စကားမွ မေျပာ၀ံံ့ေတာ္ျပီ။

ထုိေနာက္ လူနာ၊ လူေသတင္ေသာ ထမ္းစင္ႏွင့္ ဘုရင္အား တင္ေဆာင္ယူမည္ျပဳရာ တုိင္းတာမင္းၾကီးက ဗီရုိလွည္း နွစ္စီး ထုတ္ေပးသျဖင့္ သီေပါမင္း၊ မိဖုရားနွစ္ပါး၊ ဆင္ျဖဴမရွင္၊ ထိပ္စုဘုရားၾကီး၊ သမီးေတာ္ႏွစ္ပါး၊ ပင္းယ မင္းသမီး၊ မုိးညွင္းမင္းသမီး၊ သုံးဆယ္ မင္းသမီး တုိ႕ပါ ဗီရုိလွည္း ႏွစ္စီးႏွင့္ တင္ေဆာင္၍ ေရဆိပ္သုိ႕ ေခၚေဆာင္သြားျပီးလွ်င္ “သူရိယ“ အမည္ရွိ သေဘာၤေပၚသုိ႕တင္ျပီး ေဘးႏွစ္ဖက္က သေဘာၤႏွစ္စင္းညွပ္၍ ထားေလ၏။ ၾကက္ဌက္ငယ္ပမာ လွည့္စားျခင္းခံရ၍ လြယ္ကူစြာ ပါေတာ္မူရေၾကာင္းကုိ သိရွိၾကေသာ ျမိဳ႕ေတာ္သူ၊ ျမိဳ႕ေတာ္သားတုိ႕မွာကား ပူေဆြးငုိေၾကြးျခင္းမွ တပါးအျခား မည္သို႕မွ် မတတ္နုိင္ေတာ့ျပီ။ ပူေဆြးငုိေၾကြးျခင္းျဖင့္ မ်က္ရည္ခံထိုးၾကေသာ္လည္း အက်ိဳးမထူး၊ ပကတူက အၾကံလိ္မ္သည့္ဥာဏ္ကုိ ရိပ္မိတန္ေကာင္းလ်က္ အေၾကာ

သတင္းခြ်န္သည့္ ကင္း၀န္

ဆီးဘန္နီဆရာေတာ္၏ ရည္စူး ျပစ္တင္ေရးသားျခင္းခံရေသာ ကင္း၀န္မင္းၾကီးအား သီေပါမင္းတရာၾကီးသည္ စိတ္အနာၾကီး နာေတာ္မူဟန္ရွိသည္ကုိ မွတ္စုတေနရာတြင္ ေတြ႕ရွိရျပန္သည္ကုိ ေထာက္က ႏုိင္ငံေတာ္ဆုံးရႈံး ပ်က္စီးရာ၌ ကင္း၀န္မင္းၾကီး၏ အျပစ္မကင္းေၾကာင္း ထင္ဖြယ္ရာ ရွိေတာ့၏။ ကင္း၀န္မင္းၾကီးေျမး အလြန္မွ ဆင္းရဲ၍ အလုပ္ေတာင္းစာ ၀က္မစြတ္၀န္ေထာက္မင္းက အတြင္း၀န္ၾကီး မစၥတာရုိက္စ္သုိ႕ ေပးရာ ၁၀ရက္မွ် ၾကာေသာအခါ အလုပ္မရွိ၍ မေပးႏုိင္ေၾကာင္းႏွင့္ စာျပန္သည့္ အေၾကာငးမ်ားကုိ တေန႕သ၌ စကားစပ္မိၾက၍ ဦးစံေရႊက ေလွ်ာက္တင္ရာ သီေပါမင္းတရားၾကီးက ေအာက္ပါအတုိင္း မိန္႕ျမြက္ေတာ္မူ၏။

“ကင္း၀န္မင္းၾကီးသည္ ငါ၏ခမည္းေတာ္ လက္ထက္က မင္းၾကီးကေလး ငါ့လက္ထက္က်မွ မင္းၾကီးအၾကီးဆုံး ရာထူးသနားေတာ္မူသည္။ ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္မွာ ဘယ္မင္းမွ မေပးေသာ ရာထူးျဖစ္သည့္ မင္းၾကီးမဟာ သက္ေတာ္ရွည္ကုိ ငါေပးသည္။ ေက်ာက္စီ ေတာင္ေ၀ွးကုိ ငါသနားေတာ္မူသည္၊ လက္နက္၀န္ၾကီး ရာထူးကုိ ငါအပ္နွင္းေတာ္မူသည္။









ယခုေနအခါ ဌင္းရာထူးနွင့္ဆုိလွ်င္ သင့္ေျမးကုိ ေပးခ်င္ေသာ ရာထူးေပးနုိင္သည္။ တုိ႕ေမာင္နွမ ကုလားျပည္ေရာက္ရျခင္းမွာလည္း သင့္ေၾကာင့္ ေရာက္ရသည္။ သုိ႕ေသာ ငါတုိ႕မွာဘာကိစၥမွ် မရွိ၊ အဂၤလိပ္က တႏွစ္ တစ္သိန္းေပးထားသည္။ ဆင္းရဲဒုကၡမေရာက္ ၊ ရာဇ၀င္ အေစာင္ေစာင္၊ ဗုဒၶ၀င္အေစာင္ေစာင္၊ ေလာကၾကီး အျဖစ္အပ်က္ကုိ ၾကည့္လွ်င္ သစၥာပ်က္ေသာသူ ေက်းဇူးရွင္ ေက်းစြပ္ေသာသူသည္၊ လူခ်မ္းသာေသာ္လည္း စိတ္မခ်မ္းသာ၊ စိတ္ခ်မ္းသာ ေသာ္လည္း လူမခ်မ္းသာ၊ ေနာင္ကုိလည္း အျမဲဒုကၡ ေရာက္စျမဲ၊ ေလာကီေလာကုတၱရာလည္း မေကာင္း၊ ဘုရားေလာင္း ေမ်ာက္မင္းသည္ မုဆုိးပုဏၰားအား ၊ ေသြးအစက္စက္ႏွင့္ လမ္းျပ၍ ရြာအ၀င္မွာ မုဆုိး ေျမမ်ိဳသည့္ပုံကုိ ဆင္ျခင္“

ကင္း၀န္မင္းၾကီးေၾကာင့္ ႏုိင္ငံႏွင့္ ဘုရင္ပါ အဂၤလိပ္လက္ ပါရသည္ဟု အထက္ပါစကားျဖင့္ ဆုိဖြယ္ရာ ရွိေနေတာ့သည္။ ထို႕ျပင္ နန္းတြင္း၌ ျဖစ္ပ်က္ပုံ အေကာင္းတရပ္သည္လည္း အထူးမွတ္သားဖြယ္ရာ ျဖစ္ေပ၏။

ေရႊဘုိထြက္ရန္ စီမံေသာ္လည္း

ဘုံေဘဘားမားသစ္မူႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး အဂၤလိပ္တုိ႕က အလ်င္တေဆာ စစ္ျပဳသျဖင့္ မေရွာင္သာေသာ ျမန္မာတုိ႕မွာ အဂၤလိပ္တုိ႕အား ခုခံရန္ ျပင္ဆင္ၾကေသာ္လည္း၊ အဂၤလိပ္တုိ႕အား ခုခံတုိက္ခုိက္လွ်င္ သူပုန္ဟု ကင္း၀န္မင္းၾကီးထံမွ လွည့္ပတ္ေသာ ေၾကးနန္းစာေၾကာင့္ ျမန္မာတုိ႕ ဆီးၾကိဳတုိက္ခုိက္ျခင္း မျပဳရေခ်။ ေနျပည္ေတာ္ႏွင့္ နီးေသာအခါ အဂၤလိပ္တုိ႕ ရာဇသံပါ အခ်က္တုိ႕ကုိ ေတာင္းဆုိတုိင္း ေပးေသာ္လည္း စကားမျပန္သျဖင့္ ဟန္ပုံမရေၾကာင္း၊ ထိုအခါမွ သီေပါဘုရင္မင္းျမတ္ ရိပ္မိရွာေတာ့၏။ ထုိအခါမွ အၾကံေတာ္ရ၍ ေရႊဘုိသုိ႕ ထြက္ေတာမူမည္ဟု လသာသာ တည၌ အမိန္႕ေတာ္ရွိျပီး၊ ဒုတိယ သမီးေတာ္ကုိ ထိန္းၾကည့္ရႈရေသာ မုိးညွင္းမင္းသမီး၊ ပင္းယမင္းသမီးတုိ႕ လုိက္ပါရန္ မိန္႕ေတာ္မူရသည္ကား။ ပစၥည္း၊ ဥစၥာ၊ ေရႊ၊ ေငြတုိ႕ကို အထုပ္ၾကီးထုပ္၍ ပင္းယမင္းသမီ၊ ႏုိ႕ထိန္ ကေလးမင္းသမီးၾကီးတုိ႕ကုိ ေတာရဘုရားမွ ေစာင့္ေနေစ၏။ ေရႊ၊ ေငြပစၥည္းစသည္မ်ားကုိ ဆင္၊ ျမင္း၊ လူထမ္းႏွင့္တင္၍ လက္နက္ကုိင္ အမူထမ္းသားမ်ားလည္း အသင့္ ေစာင့္ဆုိင္းေနၾကေလ၏။

သို႕ရာတြင္ အသိမေပးပဲထားေသာ ကင္း၀န္မင္းၾကီးသည္ ဘုရင္မင္းျမတ္ ေရႊဘုိသုိ႕ တိတ္တဆိတ္ ထြက္ခြာေတာ္မူမည့္ အေၾကာင္းကုိ သိသြားေလသည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ ပ်ားယီးပ်ာယာ ကတုိက္ကရုိက္ႏွင့္ ေရွ႕ေတာ္သုိ႕ ၀င္လာျပီးလွ်င္ “အဂၤလိပ္မ်ားလာျပီး မိမိတုိ႕ အလုိရွိရာေတာင္းဆုိ စာခ်ဳပ္၍ ျပန္မည္အမွန္ ျဖစ္ပါသည္။ ထြက္ေတာမမူပါနွင့္“ ဟု အၾကိမ္ၾကိမ္တင္ေလွ်ာက္ ေတာင္းပန္ေလ၏။ သုိ႕ရာတြင္ သီေပါဘုရင္က….

“အဂၤလိပ္မ်ားသည္ တခါမဟုတ္၊ နွစ္ခါမဟုတ္၊ အခါခါရွိျပီ၊ တစ္စတစ္စနွင့္ တုိင္းျပည္ကုန္ေအာ္ ယူလိမ့္မည္ ထင္သည္။ စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္လွ်င္လည္း မင္းၾကီးမ်ားႏွင့္ ခ်ဳပ္ဆုိရစ္ၾက။ ေနာက္ က်ဳပ္သေဘာတူ လက္မွတ္ အလုိရွိလွ်င္လည္း စာခ်ဳပ္ကုိ က်ဳပ္ဆီ ေရႊဘုိျမိဳ႕သုိ႕ ပုိ႕လုိက္“ ဟု မိန္႕ေတာ္မူသည္။

ကင္း၀န္မင္းၾကီးလည္း မိမိၾသဇာ သီေပါဘုရင္ မင္းျမတ္ေပၚတြင္ မစူးရွေတာ့သည့္ အေၾကာင္းကုိ ရိပ္မိသိရွိေလလွ်င္ ဆင္ျဖဴမရွင္မိဖုရားၾကီးထံတြင္ တစ္ဖန္၀င္ျပီး “ဘုရင္မင္းျမတ္ ေရႊဘုိကုိ မထြက္ေတာ္မူရေအာင္ တားေတာ္မူပါဘုရား“ ဟုအနည္းနည္း အဖုံဖုံ၊ ေလွ်ာက္ထား ျဖားေယာင္းျပန္ေလ၏။ ထုိအခါ သားမတ္ေတာ္ မင္းတရားၾကီးထံထြက္ေတာ္မူျပီး “ေရႊဘုိကုိ မထြက္ပါႏွင့္၊ သမီးေတာ္မ်ားကလည္း ငယ္ေသးသည္။ ႏွမေတာ္ကေလးလည္း မက်န္းမမာ၊ ကုိယ္၀န္အရင့္အမာႏွင့္ လမ္းမွာ ဒုကၡေရာက္ၾကလိမ့္မည္။ အဂၤလိပ္မ်ား တက္လာသည္မွာ ဘာမွ် စုိးရိမ္ဖုိ႕ မရွိ၊ အလုိရွိရာ ေတာင္းဆုိ စာခ်ဳပ္ျပီး ျပန္ၾကပါလိမ့္မည္ အမွန္ပါ“ ဟု ကင္း၀န္မင္းၾကီး ေလေပါက္အတုိင္း မိန္႕ဆုိေတာ္မူရာ၊ သီေပါမင္းတရားမွာ ေယာကၡမေတာ္ မိဖုရားၾကီးအား ငယ္ေၾကာက္ျဖစ္သည့္အတုိင္း ဆိတ္ဆိတ္ေန၍ စဥ္းစားေနဆဲ၊ ကင္း၀န္မင္းၾကီးလည္း အတြင္းေတာ္မွ ထြက္ခဲ့ေလ၏။ အျပင္သုိ႕ ေရာက္သည္နွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္ “ရွင္ဘုရင္ ေရႊဘုိသုိ႕ ထြက္ေတာ္မမူ၊ ဆင္ျမင္းပစၥည္းအားလုံးကုိ သိမ္းလုိက္ၾက၊ ေနာက္ အငါ့ အမိန္႕မရွိလွ်င္ မည္သူမွ် နန္းေတာ္ကုိ အ၀င္အထြက္ မရွိေစရ“ ဟုေျပာဆုိလုိက္ေသာေၾကာင့္ ထြက္မည့္ဆဲဆဲ ကိစၥမွာ ပ်က္ျပန္ေလ၏။

နန္းေတာ္မွ သေဘာၤသုိ႕

ဘုရင္မင္းျမတ္မွာ ထုိစဥ္အခါက ငယ္သူျဖစ္၍ မည္ကဲ့သုိ႕ ျဖစ္ပ်က္လိမ့္မည္ကုိ ၾကိဳတင္မစဥ္စား၊ မဆင္ျခင္ႏုိင္ဘဲ သူေျပာ ဟုတ္နုိးနုိး ငါေျပာ ဟုတ္နုိးနုိးႏွင့္ ေယာင္တီးေယာင္တ အၾကံမရ ျဖစ္ေနရရွာေတာ့သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္လည္း အဂၤလိပ္ စစ္သေဘာၤမ်ား ေနျပည္ေတာ္သုိ႕ နီးကပ္လာေသာအခါ၌ ျပင္သစ္ကုိယ္စားလွယ္က ဘုရင္မင္းျမတ္အား “အဂၤလိပ္မ်ား နန္းကုိ မသိမ္းႏုိင္ရန္ ေဒါင္းလံနွင့္ ျပင္သစ္အလံ ယွဥ္တြဲ၍ နန္းေတာ္မွွွွွွွာ တင္ေတာ္မူပါ၊ သုိ႕မဟုတ္ က်ေနာ္မ်ိဳးတုိ႕ ျပင္သစ္၀င္းထဲကုိ ထြက္ေတာ္မူပါ ဘုရား“ ဟုတင္ေလွ်ာက္သည္ကုိပင္ လိုက္နာျခင္းမရွိ၊ ထုိအေၾကာင္းကုိ ကင္း၀န္မင္းၾကီး သိျပန္ေသာ အခါ ျပင္သစ္ကုိယ္စားလွယ္မွာ ေနာက္ထပ္နန္းေတာ္သုိ႕ ၀င္ခြင့္မရဘဲ ရွိရေတာ့၏။

ဆီးဘန္နီ ဆရာေတာ္ဘုရား၏ ရတုတြင္ ပါသည့္“ကုလားႏုိင္ငံ လႊဲေျပာင္းစံရွင့္“ ဟူေသာ ကိန္းဆုိက္ရေလေအာင္ ဖန္တီးလာေသာ ကံၾကမၼာသည္ ၁၂၄၇ ခုႏွစ္၊ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္ ၇ ရက္တြင္ အစြမ္းကုန္ တန္ခုိးျပေလေတာ့၏။ အေၾကာင္းမူကား ထိုေန႕တြင္ အဂၤလိပ္စစ္သေဘာၤမ်ား ေရႊျမိဳ႕ေတာ္ဆိပ္ကမ္းသုိ႕ ဆုိက္ကပ္မိေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ထိုအခါ ကာနယ္ဆေလဒင္သည္ လက္နက္မပါ တစ္ကုိယ္တည္း နန္းေတာ္၀င္လာျပီး သီေပါမင္းတရားအား…..

“စုိးရိမ္ေၾကာင့္က ျဖစ္ေတာမမူပါနွင့္ ဘုရား၊ က်ေနာ္မ်ိဳးမ်ားသည္ နက္ျဖန္အပါးေတာ္၀င္ျပီး အလုိရွိရာ ေတာင္းဆုိ စာခ်ဳပ္၍ ျပန္ပါမည္“ ဟု ေလွ်ာက္တင္၍ ျပန္သြားေလ၏။ ထုိသုိ႕ ကာနယ္ဆေလဒင္ ေလွ်ာက္တင္ခ်က္စကားမွာ ကင္း၀န္မင္းၾကီးအထက္က တင္ေလွ်ာက္ခ်က္နွင့္ ထပ္တူထပ္မွ် ျဖစ္ေန၍ အဂၤလိပ္တုိ႕အေၾကာင္းကုိ မသိေသာ သူတုိ႕၏စိတ္ထဲတြင္ ဟုတ္ေကာင္းဟုတ္ေပလိမ့္မည္ဟု ထင္မွတ္ဖြယ္ရာ ရွိေပ၏၊ သုိ႕ေသာ္လည္း ေနာက္တေန႕တြင္ အဂၤလိပ္ စစ္သေဘာၤေပၚသုိ႕ ဘုရင္ႏွင့္ မိဖုရားတုိ႕ ေရာက္ေနျခင္းကုိ ေတြ႕ျမင္ရျခင္းအားျဖင့္ ကာနယ္ဆေလဒင္၏ ေလွ်ာက္တင္ခ်က္စကားမွာ မလိမ့္တပတ္ ေလွ်ာက္ထားခ်က္မွ်သာ ျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားေပေတာ့၏။

ကာနယ္ဆေလဒင္ ျပန္သြားျပီးေနာက္ ေနာက္တေန႕တြင္ ကုလားစစ္သား၊ အဂၤလိပ္စစ္သားတုိ႕သည္ ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးကုိလည္းေကာင္း၊ အတြင္းသစ္တပ္ကုိ လည္းေကာင္း၊ နန္းေတာ္ၾကီးကုိ လည္းေကာင္း အသီးသီး ၀ုိင္းၾကေလ၏။ သုိ႕ရာတြင္ ကင္း၀န္ဂုိဏ္းမွ အပ ဘုရင္နွင့္တကြ ရုိးလွေသာ ျမန္မာတုိ႕သည္ အဂၤလိပ္တုိ႕ ျမန္မာနုိင္ငံကုိ အျပီးသတ္ သိမ္းယူေၾကာင္း မရိပ္မိရွာၾကေသးေပ။ တကယ္ပင္ စာခ်ဳပ္ရေအာင္လာသည္ဟု ကာနယ္ဆေလဒင္၏ စကားကုိ ယုံာကည္ေနေသးေသာ ဘုရင္မင္းျမတ္သည္ “ဥယ်ာဥ္ေတာ္ကုိ ေခတၱခဏသာ ေရႊ႕ဆင္းေတာ္မူပါ ဘုရား၊ ေနာက္စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ျပီး အရွင္နန္းမေတာ္ဘုရားလည္း နန္းေတာ္ၾကီးမွာပင္ မီးရွဴးသန္႕စင္ေတာ္မူပါဘုရား“ ဟု ဆေလဒင္ ေလွ်ာက္တင္စကားကုိ ၾကားရလွ်င္ ဘုရင္မင္းျမတ္က “ဆေလဒင္ မေန႕က စကားတမ်ိဳဳး၊ ယေန႕ စကားတမ်ိဳးပါလား“ ဟု မိန္ေတာ္မူရာ “ေခတၱပါဘုရား“ ဟုသာ ဆေလဒင္က တင္ေလွ်ာက္ေလ၏။ “မင္းၾကီး ဘယ္နွယ္ရွိစ“ ဟု အနားတြင္ ခစားေနေသာ ကင္း၀န္မင္းၾကီးအား မိန္႕ေတာ္မူေသာ္လည္း ကင္း၀န္မွာ မည္သုိ႕မွ် မတင္မေလွ်ာက္ဘဲ ၀ပ္ျပားလက္ယွက္၍သာ ေနေတာ့၏။

မျငင္းဆန္သာဘဲ ဥယ်ာဥ္ေတာ္သုိ ေရႊ႕ဆင္းရျပီးေနာက္ နံနက္စာပြဲေတာ္ တည္ျပီးလွ်င္ ဆေလဒင္ ျပန္ေရာက္လာျပီး “ေရဆိိပ္သေဘာၤေပၚ ဆင္းေတာ္မူပါအဘုရား၊ ေခတၱလုိက္ေတာ္မူပါ ဘုရား၊ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္မ်ားကုိလညး္ အရွင္ၾကည့္ရႈသကဲ့သုိ႕ က်ေနာ္မ်ိဳးမ်ား ၾကည့္ရႈေစာင့္ေရွာက္ပါမည္“ ဟုေလွ်ာက္ထားေသာအခါမွ ေရတိမ္တြင္ နစ္ေၾကာင္းသိရွိရေလေတာ့၏။ ထုိအခါမွ “ဘယ္ႏွယ္တုန္း ဆေလဒင္ စကားမမွန္ပါတကား“ ဟုသာ စိတ္အားပ်က္စြာႏွင့္ ဘုရင္မင္းျမတ္က မိန္႕ေတာ္မူေလရာ “ဘုရင္မၾကီးဆီက ေၾကးနန္းေရာက္လုိ႕ပါ ဘုရား ေခတၱပါ“ဟု ေလွ်ာက္တင္သျဖင့္…..

“မင္းၾကီးမ်ား က်ဳပ္ ရန္သူလက္သုိ႕ တျဖည္းျဖည္း ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္ရျပီ။ ေနာက္ မင္းၾကီးတုိ႕နွင့္ ေတြ႕ဦးမည္ ထင္ေသးရဲ႕လား“ ဟု အမတ္ၾကီးမ်ားအား သီေပါမင္းက အမိန္႕ေတာ္ရွိလွ်င္ တုိင္တားမင္းၾကီးမွာ ဘုရင့္ေျခေတာ္စုံကုိ အတင္းဖက္၍ ၾကဴၾကဴခ် ငုိရွာေလ၏။ ဆေလဒင္က ကုိင္ဆြဲထားရ၏။ ကင္း၀န္မင္းၾကီးကား ခပ္မဆိတ္ ေနေလေတာ့၏။ စကားမွ မေျပာ၀ံံ့ေတာ္ျပီ။

ထုိေနာက္ လူနာ၊ လူေသတင္ေသာ ထမ္းစင္ႏွင့္ ဘုရင္အား တင္ေဆာင္ယူမည္ျပဳရာ တုိင္းတာမင္းၾကီးက ဗီရုိလွည္း နွစ္စီး ထုတ္ေပးသျဖင့္ သီေပါမင္း၊ မိဖုရားနွစ္ပါး၊ ဆင္ျဖဴမရွင္၊ ထိပ္စုဘုရားၾကီး၊ သမီးေတာ္ႏွစ္ပါး၊ ပင္းယ မင္းသမီး၊ မုိးညွင္းမင္းသမီး၊ သုံးဆယ္ မင္းသမီး တုိ႕ပါ ဗီရုိလွည္း ႏွစ္စီးႏွင့္ တင္ေဆာင္၍ ေရဆိပ္သုိ႕ ေခၚေဆာင္သြားျပီးလွ်င္ “သူရိယ“ အမည္ရွိ သေဘာၤေပၚသုိ႕တင္ျပီး ေဘးႏွစ္ဖက္က သေဘာၤႏွစ္စင္းညွပ္၍ ထားေလ၏။ ၾကက္ဌက္ငယ္ပမာ လွည့္စားျခင္းခံရ၍ လြယ္ကူစြာ ပါေတာ္မူရေၾကာင္းကုိ သိရွိၾကေသာ ျမိဳ႕ေတာ္သူ၊ ျမိဳ႕ေတာ္သားတုိ႕မွာကား ပူေဆြးငုိေၾကြးျခင္းမွ တပါးအျခား မည္သို႕မွ် မတတ္နုိင္ေတာ့ျပီ။ ပူေဆြးငုိေၾကြးျခင္းျဖင့္ မ်က္ရည္ခံထိုးၾကေသာ္လည္း အက်ိဳးမထူး၊ ပကတူက အၾကံလိ္မ္သည့္ဥာဏ္ကုိ ရိပ္မိတန္ေကာင္းလ်က္ အေၾကာင္းမတန္ျဖစ္ရဟန္ကား ျမန္မာျပည္နွင့္ အမ်ိဳးသားတုိ႕၏ ကံအေၾကာင္းတရာဟုပင္ ဆုိရမည္ေလာ။ မဆုိထိုက္ေလ။ ကင္း၀န္မင္းၾကီး၏ အျပစ္ခ်ည္းသာ ေလာ။ ထုိသုိ႕လည္း မဟုတ္။ အခ်ဳပ္ကား ျမန္မာတုိ႕ ကြ်န္ျဖစ္ရေသာ အမူၾကီးတြင္….

၁) တရားခံ ကင္း၀န္၊
၂) တရားခံ ဆင္ျဖဴမရွင္၊
၃) တရားခံ မိဖုရား
၄) တရားခံ ရွင္ဘုရင္ ဟုသာ ဤေဆာင္းပါးေရးသူ ကြ်ႏ္ုပ္ စြပ္စြဲခ်င္ေတာ့သတည္း။။။။။။။။။

ဒီတပတ္ က်ေနာ္ Peninsula Plaza ကုိေရာက္ေတာ့ ဒ႑ာရီ စာအုပ္ဆုိင္ေလးမွာ စာအုပ္ေလးေတြ ၀င္ရွာတုန္း သီေပါမင္းတရားရဲ႕ အတြင္းေရးမ်ား ဆုိတဲ့ စာအုပ္ေလးကုိ ဖတ္လုိက္ရပါတယ္။ ဒီစာအုပ္ထဲမွာ က်ေနာ္တုိ႕ရဲ႕ ေနာက္ဆုံး ဘုရင္မ်ိဳးဆက္အေၾကာင္းေလးေတြ ဓာတ္ပုံအစုံအလင္နဲ႕ တင္ျပထားပါတယ္။

သီေပါမင္းရဲ႕ အပါးေတာ္ျမဲ အတြင္း၀န္ ဦးစံေရႊရဲ႕ မွတ္တမ္းေလးေတြကုိ ျပန္လည္ တင္ျပထားေပးတဲ့ စာအုပ္ေကာင္းေလးပါ။ ဘာပဲေျပာေျပာ က်ေနာ္တုိ႕ဘုရင္သမုိင္းကုိ အနဲ အမ်ားေတာ့ သိလုိက္ရပါတယ္။ အဆင္ေျပမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အားလုံးကုိ စာရုိက္ျပီး တင္ျပေပးသြားပါ့မယ္………

--------------------------------------------------------------------------------------------------



သီေပါမင္း၏ ဘ၀သည္ ရင္နင့္စရာ ဘ၀ျဖစ္သလို သူ၏ဘ၀ႏွင့္လဲကာ ရာဇ၀င္ သင္ခန္းစာတခုကုိလည္း က်ေနာ္တုိ႕အား ေပးအပ္ခဲ့ေပသည္။ သီေပါမင္းေပးခဲ့သည့္ သင္ခန္းစာမွာ သူ၏ဘ၀နွင့္ လည္းေကာင္း၊ ျမန္မာတနုိင္ငံလုံးနွင့္ လည္းေကာင္း လဲ၍ေပးခဲ့ေသာ သင္ခန္းစာ ျဖစ္သျဖင့္ တန္ဖုိးၾကီးမားလွေပသည္။

သမုိင္းသင္ခန္းစာလည္းျဖစ္သည္။ ဘာေၾကာင့္ ကြ်န္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဘယ္သူ႕ေၾကာင့္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္ စသည္တုိ႕ကုိ၊ သီေပါမင္း၏စကားအတုိင္း အပါးေတာ္ျမဲ အတြင္း၀န္ ဦးစံေရႊက သူ၏မွတ္တမ္းမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပထားခဲ့သည္။







မင္းညီမင္းသားမ်ား ေသျခင္းဆုိး ေသၾကရပုံ

သီေပါမင္းတရားၾကီးသည္ နန္းတက္စအခါ၌ နန္းေတာ္တြင္း၌ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္တုိ႕ ေသျခင္းဆုိးေသၾကရပုံမ်ားကုိ အလုံးစုံသိၾကပါသေလာ၊ သီေပါမင္းကုိယ္တုိင္ ၾကံရာပါ ျဖစ္ေလသေလာဟူေသာ ေတြးေတာ္ခ်က္မ်ားသည္ ျမန္မာအမ်ိဳးသားတုိ႕၏ စိတ္ဓါတ္တြင္ အမွန္သုံ႕ မေရာက္နုိင္ဘဲ ရွိခဲ့ၾကရေလသည္။ အဂၤလိပ္စာတတ္ ယခုေခတ္လူ အမ်ားစုကလည္း သီေပါမင္းတရားၾကီး အေပၚတြင္ လြန္စြာ အထင္ေသးအျမင္ေသးလ်က္ရွိသည္။ ထိုသုိ႕ အထင္မွားလ်က္ ရွိၾကသည္တတုိ႕ကို ျပန္လည္ ေခ်ပရာေရာက္ေသာ အခ်က္မ်ားကုိလည္း မွတ္စုမ်ားတြင္ ေတြ႕ျမင္ဖတ္ရႈရေပ၏။

“လူအမ်ားက သီေပါမင္းသည္ ညီေတာ္၊ ေနာင္ေတာ္၊ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္တုိ႕ကုိ သတ္သည္။ အရက္ေသာက္သည္ဟု စြပ္စြဲၾကသည္မွာ ဟုတ္မွန္ပါသလား“ ဟု ရတနာဂီရိ သမီးေတာ္မ်ား နားထြင္းပြဲ စာရင္းကုိ ေမျမိဳ႕ဘုရင္ခံအား အတူျပျပီး အိမ္ေတာ္မွအျပန္ ဦးစံေရႊက ၀က္မစြပ္၀န္ေထာက္မင္းအား ေမးျမန္း၏။ ၀န္ေထာက္မင္းက……

“စြပ္စြဲခ်က္မ်ားကား မမွန္၊ အေၾကာင္းကုန္ စုံလင္စြာ သိလုိက ရတနာဂီရိသုိ႕ အျပန္တြင္ ဘုရင္မင္းျမတ္ ကုိယ္တုိင္ကုိ တုိက္ရုိက္ ေလွ်ာက္ထားပါ“ ဟုျပန္ေျပာသျဖင့္ ရတနာဂီရိ ျပန္ေရာက္၍ ဦးစံေရႊက ေလွ်ာက္ထားေမးျမန္းရာတြင္ သီေပါမင္း၏ ျပန္ၾကား ျမြက္ဟပုံကုိ အလုံးစုံ မွတ္သားထားသည္ကား ေအာက္ပါအတုိင္းျဖစ္၏။

“မဟုတ္ပါဘူး၊ တုိ႕ကုိ အၾကည္ညိဳပ်က္ေအာင္၊ မုန္းထားေအာင္ အျပစ္ဆုိေသာ စကားမ်ားသာ ျဖစ္ေပသည္။ အမွန္မွာ…. ေမာင္စံေရႊ မိန္းမ ပင္းယမင္းသမီးလည္း ရွိသည္။ ေမးၾကည့္ေျပာျပလိမ့္မည္။ နန္းေတာ္၌ တညေန အေနာက္ပုိင္းမွာ ပင္းယ၊ နဂါးဆင္၊ ေက်ာက္ပေတာင္း၊ ထန္းတပင္၊ ေတာင္ငူျမိဳ႕စား အပ်ိဳေတာ္မ်
ားနွင့္ တုိ႕ႏွစ္ပါးပါ ရယ္ေမာ စကားေျပာေနစဥ္ မယ္ေတာ္သည္ ရုတ္တရက္ ပ်ာယီးပ်ာယာ ၀င္လာျပီး…….

“ေမာင္ရင္…….. ေမာင္ရင္.. သည္နန္းစည္းစိမ္ကုိလည္း မလုိခ်င္ပါနဲ႕၊ ဘုရင္မင္းျမတ္လည္း မလုပ္ခ်င္ပါနဲ႕၊ ေမာင္ရင့္ညီေတာ္၊ ေနာင္ေတာ္၊ ႏွမေတာ္မ်ား ရွိေသးရဲ႕လား၊ စစ္ၾကည့္ပါဦး“ ဟုေျပာလွ်င္ တုိ႕တေတြမွာ ထိတ္လန္႕တုန္လႈပ္ျခင္းျဖစ္၍ ငါသည္ ခ်က္ျခင္းအေရွ႕ထဲထြက္ျပီး ညီလာခံ အစည္းအေ၀းေခၚ၍….

“မင္းၾကီးမ်ား က်ဳပ္ကုိ မထိမ္မ၀ွက္ပဲ မွန္သည့္အတုိင္း၊ တင္ၾကစမ္းပါ၊ ခ်ဳပ္ထားေသာ ညီေတာ္၊ေနာင္ေတာ္၊ နွမေတာ္မ်ား ရွိ မရွိ၊ သိလုိသည္“ ဟုေမးျမန္းေသာအခါ မင္းၾကီးမ်ားက “ဘုန္းေတာ္ေၾကာင့္ အမွန္တင္ရမည္ဆုိလွ်င္ ဘုရင့္သားသည္ ေရႊထီး၊ ေရႊနန္းကုိ အမွန္ၾကံစျမဲျဖစ္၍ က်ေနာ္မ်ိဳးမ်ား၏ ေစာင့္ေရွာက္ရေသာ တာ၀န္သည္ အလြန္မွ ၾကီးေလးသည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အခ်ဳပ္မွ လြတ္ထြက္ ပုန္ကန္လွ်င္ ဆင္းရဲသားသတၱ၀ါမ်ား ေသေၾကပ်က္စီးၾကမွာ ျမင္၍ သုတ္သင္ရွင္းလင္းရပါသည္ ဘုရား“ ဟုတင္သည္ကုိ ၾကားရလွ်င္……

“ငါသည္အလြန္မွ ထိတ္လန္႕ျပီး အသည္းနွလုံး တုန္လႈပ္၍ ၾကက္သီးေမြးညွင္းမ်ား ထမိသည္။ ညီေတာ္၊ ေနာင္ေတာ္မ်ားထားရန္ နန္းျမင့္နားမွာ တုိက္တန္းရွည္ၾကီး ေဆာက္လုပ္ခုိင္းသည္မွာ အေတာ္အတန္ျပီးပါျပီ။ ဌင္းတုိက္တန္းၾကီး ျပီးကာလ ညီေတာ္၊ ေနာင္ေတာ္မ်ားကုိ သားမယား အေျခြအရံႏွင့္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနၾကပါေစ၊ အျပင္က အေစာင့္အေရွာက္ထား၊ ေနာက္ကုိ ထြက္ေျပးပုန္ကန္မွသာ အျပစ္အေလ်ာက္ စီ၇င္ၾကပါ မွာထားပါရက္နွင့္ သည္ကဲ့သုိ႕ ရက္စက္စြာ ျပဳလုပ္ၾကသည္ကုိ ငါအမ်ားၾကီး ၀မ္းနည္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္သည္။“ ဟု ေျပာဆုိျပီး က်န္ရစ္ေသာ မင္းသားမ်ား စာရင္းေပးရန္ေတာင္းမွ က်ပင္းမင္းသား၊ ေကာလင္းမင္းသား၊ ပ်ဥ္းမနားမင္းသား၊ ျမင္စုိင္းမင္းသား၊ လယ္ၾကားမင္းသား တုိ႕ကုိ ရရွိေခၚေဆာင္ သကၤန္း၀တ္ေစျပီးလွ်င္ ဆရာေတာ္မ်ားထံ အပ္ထားရသည္။ ဌင္းမင္းသားမ်ား ငါ့ေၾကာင့္သာလွ်င္ အသက္ရွင္သည္။ တခ်ိဳ႕ဆုိလွ်င္ ယခုတုိင္ ရွိၾကပါေသးသည္။ ေမးလွ်င္ေျပာလိမ့္မည္။ ရေနာင္မင္းသား၏ အခါလည္ေက်ာ္သမီးေတာ္ကေလး က်န္ရစ္ေၾကာင္း သိရ၍ အသက္မေသရန္ မိန္းမစုိး ေမာင္မွဲ႕အား ေခၚေဆာင္ယူေစခဲ့ျပီး၊ ေမြးေတာ္မူလာလုိ႕အသက္ခ်မ္းသာရာ ရတယ္။ ယခုထက္တုိင္ ၾကည့္ျမင္တုိင္ စမ္းေခ်ာင္းမွာ အသက္ရွင္လွ်က္ ရွိေသးတယ္။ တုိ႕ႏွစ္ပါးမွာ ဌင္းအေၾကာင္းမ်ား သိသည္မွစ၍ စိတ္နွလုံး ထိတ္လန္႕ တုန္လႈပ္ျခင္းျဖစ္ျပီး စိတ္ေျပေစရန္ ေန႕စဥ္ ေတာင္စမုခ္ကထြက္၍ သံဃာေတာ္မ်ားကုိ ဆြမ္းၾကီးေလာင္းေတာ္မူသည္။ ငါလည္း စိတ္မေကာင္း၊ တေစၦ လည္းေၾကာက္၊ နန္းေတာ္တြင္းမွာ ေန႕ညမျပတ္ ဆူဆူညံညံ ရွိေစျခင္းဌာ ပြဲခံေစသည္။ ထုိအခါက ငါကလည္း ငယ္ အသက္ ၂၀အရြယ္၊ မင္းၾကီးမ်ား စီမံၾကရေသာအခါမွာ ျဖစ္သည္။ ေနာက္မုိးေခါင္လုိ႕ မဟာဆီ မဟာေသြး ေျမ၌ မက်ရာဟု ပညာရွိမ်ား၊ ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ားက ေျပာလွ်င္ ညတိတ္တဆိတ္ အေလာင္းမ်ားကိုတူးေဖာ္ျပီး အုိးထုပ္နွင့္ထည့္ လွည္းမွာတင္ ျမစ္ဆိပ္ယူျပီး ေရလယ္ျမစ္ထဲ ခ်ၾကတယ္”

ဆင္ျခင္စဥ္းစားရန္

အထက္ေဖာ္ျပပါ သီေပါမင္းတရားၾကီးက ဦးစံေရႊအား မိန္႕ျမြက္ေျပာၾကားေတာ္မူေသာ စကားတုိ႕မွာ မမွန္ဟု မယူဆ၊ မိဖုရားၾကီး နတ္ရြာမစံမီအခါကလည္း ထုိကဲ့သုိ႕ပင္ ေခ်ဆုိရွင္းလင္းေတာ္မူခဲ့သည္ကုိ ကြ်ႏ္ုပ္တုိ႕ ၾကားသိရဖူးေပသည္။ စင္စစ္မွာလည္း သီေပါမင္းတရားၾကီးက “လစ္ကားေလဒီ“ အမည္ရွိေသာ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးတုိ႕ ေရးေသာ၀တၳဳ စာအုပ္မွာကဲ့သုိ႕ ၾကမ္းတမ္းရက္စက္ျခင္း၊ အရက္ေသာက္သုံးျခင္း ျပဳမည္မထင္ေပ “ခပ္သိမ္းျမန္ေျပမွာ ညာဏ္သံေ၀ ကုိယ္ေတာ္ျပပါလုိ႕ ဓမၼျပီျပီ ေဟာနုိင္တဲ့ သီေပါရွင္“ ဟူေသာ ကဗ်ာေလးခ်ိဳးအရ ပိဋကတ္သုံးပုံကုိ ႏႈတ္ငုံ ေဆာင္ႏ
ုိင္ေတာ္မူ၍ မထမျပန္ ႏွစ္ၾကိမ္၊ သုံးၾကိမ္တုိင္ ေအာင္ေတာ္မူေသာ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ရကား မူလ နဂုိစိတ္မွာလည္း ႏူးညံ့ျပီးျဖစ္၍ ေဒါသ၊ ေမာဟ ထင္မွတ္စြဲယူၾကသေလာက္ ဖုံးလႊမ္းမင္ည မထင္ေခ်။ ငါးပါးပဥၥသီကို ခါး၀တ္ပုဆုိးကဲ့သုိ႕ ျမဲသည့္ျပင္ ျမန္မာဘုရင္ မင္းျမတ္တုိ႕ ထုံးစံမွာလည္း မဟာဘိသိက္ေတာ္ၾကီး ခံျပီးလွ်င္ ေသရည္ေသရက္ မေသာက္၊ သတၱ၀ါကုိ ရင္၀ယ္သားကဲ့သုိ႕ ခ်စ္ခင္ပါမည္ဟု က်ိန္စာ ရြက္ဆုိရထားရေသာေၾကာင့္ မလိုသူတုိ႕ စြပ္စြဲသေလာက္ မဟုတ္မတန္ရာ၊ အရက္ေသစာ ေသာက္သုံးသူ ယစ္ထုတ္ၾကီးဘ၀သုိ႕ ေရာက္ရွိေအာင္ ေရးသားေျပာဆုိရက္ၾကသည္မွာလည္း ျမန္မာအမ်ိဳးသားမဟုတ္သူတုိ႕သာလွ်င္ ျဖစ္သည္ကုိ သတိျပဳရန္ ရွိေခ်သည္။

သုိ႕ရာတြင္ အရွင္နန္းမေတာ္ မိဖုရား၏စိတ္မွာ သီေပါမင္းဘုရင္မင္းျမတ္ထက္ ထက္ျမက္၍၊ မဟုတ္မခံ အမႈအေလွ်ာက္ အျပစ္ျပဳတတ္သည္ကုိ ေထာက္၍၊ ရက္စက္ ၾကမ္းၾကဳတ္သည္ဟု စြပ္စြဲလုိက စြပ္စြဲနုိင္ၾကမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္ မင္းညီမင္းသားတုိ႕အား သတ္ျဖတ္ သုတ္သင္ရာ၌ကား အရွင္နန္းမေတာ္ မိဖုရားၾကီးအလုိတူ အလုိပါ၊ မဟုတ္ႏုိင္သည့္ အေၾကာင္းမွာ ကင္း၀န္မင္းၾကီးက အဂၤလိပ္အစုိးရ ကုိယ္စားလွယ္ ‘ေရွာ’ထံသုိ႕ျပန္ေသာစာတြင္ ပါေသာအခ်က္ကုိ ေထာက္၍ စဥ္းစားနုိင္ေပမည္။ ထုိစာတြင္ မင္းညီမင္းသားမ်ား သတ္ျဖတ္ျခင္း ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ လူအမ်ား ေသေၾကပ်က္စီးမည္ကုိ စုိးရိမ္ရေသာေၾကာင့္ တုိင္းျပည္ထုံးစံအတုိင္း သုတ္သင္ရွင္းလင္းရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ေဖာ္ျပထားရာ မင္းညီမင္းသားမ်ားက သတ္ျဖစ္ျခင္းကိစၥမွာ၊ ဘုရင္နွင့္ မိဖုရားတုိ႕ တာ၀န္မဟုတ္၊ အမတ္ၾကီးမ်ား တာ၀န္သာလွ်င္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေကာင္းစြာ ထင္ရွားေနေပသည္။ သုိ႕ရာတြင္ ဘုရင္နွင့္ မိဖုရားတုိ႕သာလွ်င္ နာမည္ပ်က္ရေခ်သည္။ သုိ႕ျဖစ္ရျခင္းမွာ ျမန္မာထီးနန္း စည္းစိမ္ ပ်က္ခ်ိန္တုိင္သည့္ နိမိတ္လကၡဏပင္ ျဖစ္ရာ ေနာင္အခါ ႏုိင္ငံဆုံးရႈံးေသာ အေရးတြင္ အဆုိပါ ကိစၥကုိပင္ အေၾကာင္းျပ အသုံးခ်၍ အျပစ္မကင္းေသာ မွဴးမတ္တုိ႕သည္ မိမိတုိ႕ အျပစ္ကုိ ကာကြယ္ဖုံး၀ွက္ၾကေလသည္မွာ စဥ္းစားသင့္ေသာ အခ်က္ပင္ ျဖစ္ေပသတည္း…………။။။။။။။။

ဒီတပတ္ က်ေနာ္ Peninsula Plaza ကုိေရာက္ေတာ့ ဒ႑ာရီ စာအုပ္ဆုိင္ေလးမွာ စာအုပ္ေလးေတြ ၀င္ရွာတုန္း သီေပါမင္းတရားရဲ႕ အတြင္းေရးမ်ား ဆုိတဲ့ စာအုပ္ေလးကုိ ဖတ္လုိက္ရပါတယ္။ ဒီစာအုပ္ထဲမွာ က်ေနာ္တုိ႕ရဲ႕ ေနာက္ဆုံး ဘုရင္မ်ိဳးဆက္အေၾကာင္းေလးေတြ ဓာတ္ပုံအစုံအလင္နဲ႕ တင္ျပထားပါတယ္။

သီေပါမင္းရဲ႕ အပါးေတာ္ျမဲ အတြင္း၀န္ ဦးစံေရႊရဲ႕ မွတ္တမ္းေလးေတြကုိ ျပန္လည္ တင္ျပထားေပးတဲ့ စာအုပ္ေကာင္းေလးပါ။ ဘာပဲေျပာေျပာ က်ေနာ္တုိ႕ဘုရင္သမုိင္းကုိ အနဲ အမ်ားေတာ့ သိလုိက္ရပါတယ္။ အဆင္ေျပမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အားလုံးကုိ စာရုိက္ျပီး တင္ျပေပးသြားပါ့မယ္………

--------------------------------------------------------------------------------------------------



သီေပါမင္း၏ ဘ၀သည္ ရင္နင့္စရာ ဘ၀ျဖစ္သလို သူ၏ဘ၀ႏွင့္လဲကာ ရာဇ၀င္ သင္ခန္းစာတခုကုိလည္း က်ေနာ္တုိ႕အား ေပးအပ္ခဲ့ေပသည္။ သီေပါမင္းေပးခဲ့သည့္ သင္ခန္းစာမွာ သူ၏ဘ၀နွင့္ လည္းေကာင္း၊ ျမန္မာတနုိင္ငံလုံးနွင့္ လည္းေကာင္း လဲ၍ေပးခဲ့ေသာ သင္ခန္းစာ ျဖစ္သျဖင့္ တန္ဖုိးၾကီးမားလွေပသည္။

သမုိင္းသင္ခန္းစာလည္းျဖစ္သည္။ ဘာေၾကာင့္ ကြ်န္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဘယ္သူ႕ေၾကာင့္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္ စသည္တုိ႕ကုိ၊ သီေပါမင္း၏စကားအတုိင္း အပါးေတာ္ျမဲ အတြင္း၀န္ ဦးစံေရႊက သူ၏မွတ္တမ္းမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပထားခဲ့သည္။







မင္းညီမင္းသားမ်ား ေသျခင္းဆုိး ေသၾကရပုံ

သီေပါမင္းတရားၾကီးသည္ နန္းတက္စအခါ၌ နန္းေတာ္တြင္း၌ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္တုိ႕ ေသျခင္းဆုိးေသၾကရပုံမ်ားကုိ အလုံးစုံသိၾကပါသေလာ၊ သီေပါမင္းကုိယ္တုိင္ ၾကံရာပါ ျဖစ္ေလသေလာဟူေသာ ေတြးေတာ္ခ်က္မ်ားသည္ ျမန္မာအမ်ိဳးသားတုိ႕၏ စိတ္ဓါတ္တြင္ အမွန္သုံ႕ မေရာက္နုိင္ဘဲ ရွိခဲ့ၾကရေလသည္။ အဂၤလိပ္စာတတ္ ယခုေခတ္လူ အမ်ားစုကလည္း သီေပါမင္းတရားၾကီး အေပၚတြင္ လြန္စြာ အထင္ေသးအျမင္ေသးလ်က္ရွိသည္။ ထိုသုိ႕ အထင္မွားလ်က္ ရွိၾကသည္တတုိ႕ကို ျပန္လည္ ေခ်ပရာေရာက္ေသာ အခ်က္မ်ားကုိလည္း မွတ္စုမ်ားတြင္ ေတြ႕ျမင္ဖတ္ရႈရေပ၏။

“လူအမ်ားက သီေပါမင္းသည္ ညီေတာ္၊ ေနာင္ေတာ္၊ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္တုိ႕ကုိ သတ္သည္။ အရက္ေသာက္သည္ဟု စြပ္စြဲၾကသည္မွာ ဟုတ္မွန္ပါသလား“ ဟု ရတနာဂီရိ သမီးေတာ္မ်ား နားထြင္းပြဲ စာရင္းကုိ ေမျမိဳ႕ဘုရင္ခံအား အတူျပျပီး အိမ္ေတာ္မွအျပန္ ဦးစံေရႊက ၀က္မစြပ္၀န္ေထာက္မင္းအား ေမးျမန္း၏။ ၀န္ေထာက္မင္းက……

“စြပ္စြဲခ်က္မ်ားကား မမွန္၊ အေၾကာင္းကုန္ စုံလင္စြာ သိလုိက ရတနာဂီရိသုိ႕ အျပန္တြင္ ဘုရင္မင္းျမတ္ ကုိယ္တုိင္ကုိ တုိက္ရုိက္ ေလွ်ာက္ထားပါ“ ဟုျပန္ေျပာသျဖင့္ ရတနာဂီရိ ျပန္ေရာက္၍ ဦးစံေရႊက ေလွ်ာက္ထားေမးျမန္းရာတြင္ သီေပါမင္း၏ ျပန္ၾကား ျမြက္ဟပုံကုိ အလုံးစုံ မွတ္သားထားသည္ကား ေအာက္ပါအတုိင္းျဖစ္၏။

“မဟုတ္ပါဘူး၊ တုိ႕ကုိ အၾကည္ညိဳပ်က္ေအာင္၊ မုန္းထားေအာင္ အျပစ္ဆုိေသာ စကားမ်ားသာ ျဖစ္ေပသည္။ အမွန္မွာ…. ေမာင္စံေရႊ မိန္းမ ပင္းယမင္းသမီးလည္း ရွိသည္။ ေမးၾကည့္ေျပာျပလိမ့္မည္။ နန္းေတာ္၌ တညေန အေနာက္ပုိင္းမွာ ပင္းယ၊ နဂါးဆင္၊ ေက်ာက္ပေတာင္း၊ ထန္းတပင္၊ ေတာင္ငူျမိဳ႕စား အပ်ိဳေတာ္မ်ားနွင့္ တုိ႕ႏွစ္ပါးပါ ရယ္ေမာ စကားေျပာေနစဥ္ မယ္ေတာ္သည္ ရုတ္တရက္ ပ်ာယီးပ်ာယာ ၀င္လာျပီး…….

“ေမာင္ရင္…….. ေမာင္ရင္.. သည္နန္းစည္းစိမ္ကုိလည္း မလုိခ်င္ပါနဲ႕၊ ဘုရင္မင္းျမတ္လည္း မလုပ္ခ်င္ပါနဲ႕၊ ေမာင္ရင့္ညီေတာ္၊ ေနာင္ေတာ္၊ ႏွမေတာ္မ်ား ရွိေသးရဲ႕လား၊ စစ္ၾကည့္ပါဦး“ ဟုေျပာလွ်င္ တုိ႕တေတြမွာ ထိတ္လန္႕တုန္လႈပ္ျခင္းျဖစ္၍ ငါသည္ ခ်က္ျခင္းအေရွ႕ထဲထြက္ျပီး ညီလာခံ အစည္းအေ၀းေခၚ၍….

“မင္းၾကီးမ်ား က်ဳပ္ကုိ မထိမ္မ၀ွက္ပဲ မွန္သည့္အတုိင္း၊ တင္ၾကစမ္းပါ၊ ခ်ဳပ္ထားေသာ ညီေတာ္၊ေနာင္ေတာ္၊ နွမေတာ္မ်ား ရွိ မရွိ၊ သိလုိသည္“ ဟုေမးျမန္းေသာအခါ မင္းၾကီးမ်ားက “ဘုန္းေတာ္ေၾကာင့္ အမွန္တင္ရမည္ဆုိလွ်င္ ဘုရင့္သားသည္ ေရႊထီး၊ ေရႊနန္းကုိ အမွန္ၾကံစျမဲျဖစ္၍ က်ေနာ္မ်ိဳးမ်ား၏ ေစာင့္ေရွာက္ရေသာ တာ၀န္သည္ အလြန္မွ ၾကီးေလးသည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အခ်ဳပ္မွ လြတ္ထြက္ ပုန္ကန္လွ်င္ ဆင္းရဲသားသတၱ၀ါမ်ား ေသေၾကပ်က္စီးၾကမွာ ျမင္၍ သုတ္သင္ရွင္းလင္းရပါသည္ ဘုရား“ ဟုတင္သည္ကုိ ၾကားရလွ်င္……

“ငါသည္အလြန္မွ ထိတ္လန္႕ျပီး အသည္းနွလုံး တုန္လႈပ္၍ ၾကက္သီးေမြးညွင္းမ်ား ထမိသည္။ ညီေတာ္၊ ေနာင္ေတာ္မ်ားထားရန္ နန္းျမင့္နားမွာ တုိက္တန္းရွည္ၾကီး ေဆာက္လုပ္ခုိင္းသည္မွာ အေတာ္အတန္ျပီးပါျပီ။ ဌင္းတုိက္တန္းၾကီး ျပီးကာလ ညီေတာ္၊ ေနာင္ေတာ္မ်ားကုိ သားမယား အေျခြအရံႏွင့္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနၾကပါေစ၊ အျပင္က အေစာင့္အေရွာက္ထား၊ ေနာက္ကုိ ထြက္ေျပးပုန္ကန္မွသာ အျပစ္အေလ်ာက္ စီ၇င္ၾကပါ မွာထားပါရက္နွင့္ သည္ကဲ့သုိ႕ ရက္စက္စြာ ျပဳလုပ္ၾကသည္ကုိ ငါအမ်ားၾကီး ၀မ္းနည္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္သည္။“ ဟု ေျပာဆုိျပီး က်န္ရစ္ေသာ မင္းသားမ်ား စာရင္းေပးရန္ေတာင္းမွ က်ပင္းမင္းသား၊ ေကာလင္းမင္းသား၊ ပ်ဥ္းမနားမင္းသား၊ ျမင္စုိင္းမင္းသား၊ လယ္ၾကားမင္းသား တုိ႕ကုိ ရရွိေခၚေဆာင္ သကၤန္း၀တ္ေစျပီးလွ်င္ ဆရာေတာ္မ်ားထံ အပ္ထားရသည္။ ဌင္းမင္းသားမ်ား ငါ့ေၾကာင့္သာလွ်င္ အသက္ရွင္သည္။ တခ်ိဳ႕ဆုိလွ်င္ ယခုတုိင္ ရွိၾကပါေသးသည္။ ေမးလွ်င္ေျပာလိမ့္မည္။ ရေနာင္မင္းသား၏ အခါလည္ေက်ာ္သမီးေတာ္ကေလး က်န္ရစ္ေၾကာင္း သိရ၍ အသက္မေသရန္ မိန္းမစုိး ေမာင္မွဲ႕အား ေခၚေဆာင္ယူေစခဲ့ျပီး၊ ေမြးေတာ္မူလာလုိ႕အသက္ခ်မ္းသာရာ ရတယ္။ ယခုထက္တုိင္ ၾကည့္ျမင္တုိင္ စမ္းေခ်ာင္းမွာ အသက္ရွင္လွ်က္ ရွိေသးတယ္။ တုိ႕ႏွစ္ပါးမွာ ဌင္းအေၾကာင္းမ်ား သိသည္မွစ၍ စိတ္နွလုံး ထိတ္လန္႕ တုန္လႈပ္ျခင္းျဖစ္ျပီး စိတ္ေျပေစရန္ ေန႕စဥ္ ေတာင္စမုခ္ကထြက္၍ သံဃာေတာ္မ်ားကုိ ဆြမ္းၾကီးေလာင္းေတာ္မူသည္။ ငါလည္း စိတ္မေကာင္း၊ တေစၦ လည္းေၾကာက္၊ နန္းေတာ္တြင္းမွာ ေန႕ညမျပတ္ ဆူဆူညံညံ ရွိေစျခင္းဌာ ပြဲခံေစသည္။ ထုိအခါက ငါကလည္း ငယ္ အသက္ ၂၀အရြယ္၊ မင္းၾကီးမ်ား စီမံၾကရေသာအခါမွာ ျဖစ္သည္။ ေနာက္မုိးေခါင္လုိ႕ မဟာဆီ မဟာေသြး ေျမ၌ မက်ရာဟု ပညာရွိမ်ား၊ ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ားက ေျပာလွ်င္ ညတိတ္တဆိတ္ အေလာင္းမ်ားကိုတူးေဖာ္ျပီး အုိးထုပ္နွင့္ထည့္ လွည္းမွာတင္ ျမစ္ဆိပ္ယူျပီး ေရလယ္ျမစ္ထဲ ခ်ၾကတယ္”

ဆင္ျခင္စဥ္းစားရန္

အထက္ေဖာ္ျပပါ သီေပါမင္းတရားၾကီးက ဦးစံေရႊအား မိန္႕ျမြက္ေျပာၾကားေတာ္မူေသာ စကားတုိ႕မွာ မမွန္ဟု မယူဆ၊ မိဖုရားၾကီး နတ္ရြာမစံမီအခါကလည္း ထုိကဲ့သုိ႕ပင္ ေခ်ဆုိရွင္းလင္းေတာ္မူခဲ့သည္ကုိ ကြ်ႏ္ုပ္တုိ႕ ၾကားသိရဖူးေပသည္။ စင္စစ္မွာလည္း သီေပါမင္းတရားၾကီးက “လစ္ကားေလဒီ“ အမည္ရွိေသာ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးတုိ႕ ေရးေသာ၀တၳဳ စာအုပ္မွာကဲ့သုိ႕ ၾကမ္းတမ္းရက္စက္ျခင္း၊ အရက္ေသာက္သုံးျခင္း ျပဳမည္မထင္ေပ “ခပ္သိမ္းျမန္ေျပမွာ ညာဏ္သံေ၀ ကုိယ္ေတာ္ျပပါလုိ႕ ဓမၼျပီျပီ ေဟာနုိင္တဲ့ သီေပါရွင္“ ဟူေသာ ကဗ်ာေလးခ်ိဳးအရ ပိဋကတ္သုံးပုံကုိ ႏႈတ္ငုံ ေဆာင္ႏုိင္ေတာ္မူ၍ မထမျပန္ ႏွစ္ၾကိမ္၊ သုံးၾကိမ္တုိင္ ေအာင္ေတာ္မူေသာ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ရကား မူလ နဂုိစိတ္မွာလည္း ႏူးညံ့ျပီးျဖစ္၍ ေဒါသ၊ ေမာဟ ထင္မွတ္စြဲယူၾကသေလာက္ ဖုံးလႊမ္းမင္ည မထင္ေခ်။ ငါးပါးပဥၥသီကို ခါး၀တ္ပုဆုိးကဲ့သုိ႕ ျမဲသည့္ျပင္ ျမန္မာဘုရင္ မင္းျမတ္တုိ႕ ထုံးစံမွာလည္း မဟာဘိသိက္ေတာ္ၾကီး ခံျပီးလွ်င္ ေသရည္ေသရက္ မေသာက္၊ သတၱ၀ါကုိ ရင္၀ယ္သားကဲ့သုိ႕ ခ်စ္ခင္ပါမည္ဟု က်ိန္စာ ရြက္ဆုိရထားရေသာေၾကာင့္ မလိုသူတုိ႕ စြပ္စြဲသေလာက္ မဟုတ္မတန္ရာ၊ အရက္ေသစာ ေသာက္သုံးသူ ယစ္ထုတ္ၾကီးဘ၀သုိ႕ ေရာက္ရွိေအာင္ ေရးသားေျပာဆုိရက္ၾကသည္မွာလည္း ျမန္မာအမ်ိဳးသားမဟုတ္သူတုိ႕သာလွ်င္ ျဖစ္သည္ကုိ သတိျပဳရန္ ရွိေခ်သည္။

သုိ႕ရာတြင္ အရွင္နန္းမေတာ္ မိဖုရား၏စိတ္မွာ သီေပါမင္းဘုရင္မင္းျမတ္ထက္ ထက္ျမက္၍၊ မဟုတ္မခံ အမႈအေလွ်ာက္ အျပစ္ျပဳတတ္သည္ကုိ ေထာက္၍၊ ရက္စက္ ၾကမ္းၾကဳတ္သည္ဟု စြပ္စြဲလုိက စြပ္စြဲနုိင္ၾကမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္ မင္းညီမင္းသားတုိ႕အား သတ္ျဖတ္ သုတ္သင္ရာ၌ကား အရွင္နန္းမေတာ္ မိဖုရားၾကီးအလုိတူ အလုိပါ၊ မဟုတ္ႏုိင္သည့္ အေၾကာင္းမွာ ကင္း၀န္မင္းၾကီးက အဂၤလိပ္အစုိးရ ကုိယ္စားလွယ္ ‘ေရွာ’ထံသုိ႕ျပန္ေသာစာတြင္ ပါေသာအခ်က္ကုိ ေထာက္၍ စဥ္းစားနုိင္ေပမည္။ ထုိစာတြင္ မင္းညီမင္းသားမ်ား သတ္ျဖတ္ျခင္း ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ လူအမ်ား ေသေၾကပ်က္စီးမည္ကုိ စုိးရိမ္ရေသာေၾကာင့္ တုိင္းျပည္ထုံးစံအတုိင္း သုတ္သင္ရွင္းလင္းရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ေဖာ္ျပထားရာ မင္းညီမင္းသားမ်ားက သတ္ျဖစ္ျခင္းကိစၥမွာ၊ ဘုရင္နွင့္ မိဖုရားတုိ႕ တာ၀န္မဟုတ္၊ အမတ္ၾကီးမ်ား တာ၀န္သာလွ်င္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေကာင္းစြာ ထင္ရွားေနေပသည္။ သုိ႕ရာတြင္ ဘုရင္နွင့္ မိဖုရားတုိ႕သာလွ်င္ နာမည္ပ်က္ရေခ်သည္။ သုိ႕ျဖစ္ရျခင္းမွာ ျမန္မာထီးနန္း စည္းစိမ္ ပ်က္ခ်ိန္တုိင္သည့္ နိမိတ္လကၡဏပင္ ျဖစ္ရာ ေနာင္အခါ ႏုိင္ငံဆုံးရႈံးေသာ အေရးတြင္ အဆုိပါ ကိစၥကုိပင္ အေၾကာင္းျပ အသုံးခ်၍ အျပစ္မကင္းေသာ မွဴးမတ္တုိ႕သည္ မိမိတုိ႕ အျပစ္ကုိ ကာကြယ္ဖုံး၀ွက္ၾကေလသည္မွာ စဥ္းစားသင့္ေသာ အခ်က္ပင္ ျဖစ္ေပသတည္း…………။။။။။။။။

၁) ေခတ္သစ္ ဂ်င္မီနီ

ေယာက်္ာၾကီးတေယာက္ ပုလင္းတလုံးကုိ အမွတ္မထင္ေတြ႕သည္။ ပုလင္းအဖုံးကုိ ဖြင့္လုိက္သည္ရာ အထဲမွ ဂ်င္မီနီ ထြက္လာသည္။

“ေဟ့ မင္းဘယ္သူလဲ”
“ဂ်င္မီနီပါ သခင္”
“လုိခ်င္တာ ရေအာင္လုပ္ေပးနုိင္တဲ့ ဂ်င္မီနီလား”
“ဟုတ္ပါတယ္ သခင္”
“ဒါဆုိ ငါ့ကုိ ႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ရေအာင္ လုပ္ေပးစမ္း”
“ေငြတသိန္းေပးပါ ရရေစ့ပါမယ္ သခင္”

၂) တတ္ရဲ႕သားနဲ႕

ျမိဳ႕ေတာ္အတြင္း ကုိဘေမာင္ ကားေမာင္းလာသည္။ ယာဥ္ထိန္းရဲက ကားကုိတားျပီးေျပာသည္။
“ခင္ဗ်ား ကားကုိ သတ္မွတ္မုိင္ႏႈန္းထက္ ပုိေမာင္းလာတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိတာ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာ ဘာသာစကားနဲ႕ ေျဖရွင္းခ်က္ေရးပါ။”
“က်ေနာ္ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာ ဘာသာစကားမွ မတတ္ဘဲ၊ ဘယ္လုိလုပ္ေရးရမွာလဲ”
“ဆင္ေျခမေပးနဲ႕၊ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာ ဘာသာစကားနဲ႕ ရွင္းလင္းခ်က္ ေရးပါ”
ကားဆရာ စိတ္ညစ္သြားသည္။ မည္သုိ႕မွ် ရွင္းျပရ်္လည္း မရ၊
ေနာက္ဆုံးတြင္ စာရြက္တရြက္ကုိ ထုတ္ျပီး ေငြ ၁၀၀၀ တန္တရြက္ကုိ ညွပ္ေပးလုိက္သည္။
ထုိ႕ေနာက္ ယာဥ္ထိန္းရဲကုိ ကမ္းေပးလုိက္သည္။ ယာဥ္ထိန္းရဲသည္ စာရြက္ကုိ ျဖန္႕လုိက္သည္။ ေငြစကၠဴကုိေတြ႕ေသာအခါ ကားဆရာကုိ ေျပာလုိက္သည္။
“ေဂ်ာ္ဂ်ီယာလုိ မတတ္ဘူးလုိ႕ ဘာလုိ႕ေျပာတာလဲ အခုေတာင္ တ၀က္ေရးျပီးေနျပီးျပီပဲ။ ဆက္ေရး”

၃) သက္ေသ

အတန္းထဲတြင္ ျဖစ္သည္၊ဆရာမက ေမးသည္။
“ငါးလိပ္ေက်ာက္ဟာ ဘာျဖစ္လုိ႕ ျပားျပားၾကီး ျဖစ္ေနရသလဲ”
ပီတာေလး လက္ညိွဳးေထာင္ျပီး ေျဖသည္။
“ေ၀လငါးနဲ႕ တူတူ အိပ္လုိ႕ပါ”
“ပီတာ မင္း အခုခ်က္ခ်င္း အခန္းထဲက ထြက္သြားစမ္း”
က်္သုိ႕ အမိန္႕ေပးျပီး ဆရာမက ဆက္ေမးသည္။
“ေက်ာက္ပုဇြန္ေတြရဲ႕ မ်က္လုံးေတြ ဘာျဖစ္လုိ႕ ျပဴးထြက္ေနရသလဲ၊ ဘယ္သူ သိၾကသလဲကြယ္”
ပီတာေလး ေနာက္လွည့္ျပီး ေအာ္ေျပာသည္။
“ဒါေတြ အားလုံး သူျမင္လုိက္လုိ႕”


၄) အေျဖမွန္

ဇီ၀ေဗဒဘာသာရပ္ကုိ သင္ၾကားေနခ်ိန္တြင္ျဖစ္သည္။
ဆရာကတပည့္မ်ားကုိ ေျပာသည္။
“တပည့္တုိ႕ကုိ ဆရာ စကားထားတခု ၀ွက္မယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ၾက”
“မိေက်ာင္းနွစ္ေကာင္ ပ်ံသြားတယ္။ တေကာင္က အစိမ္းေရာင္၊ ေနာက္တေကာင္က အာဖရိကတုိက္ဘက္ကုိ ပ်ံသြားတယ္၊ ဆရာ့အသက္ ဘယ္ေလာက္လဲ”
ေက်ာင္းသားအားလုံး ျငိမ္ေနၾကသည္။
ေနာက္ဆုံးခုံတြင္ ထိုင္ေနေသာ ပီတာေလးက ေျပာသည္။
“ဆရာ႕အသက္ ၂၄ နွစ္”
“မွန္တယ္ မင္းေတာ္တယ္။ ဒါနဲ႕ မင္းက ဘယ္လုိလုပ္ ဆရာ အသက္သိတာလဲ”
“က်ေနာ္ အသက္ ၁၂ ႏွစ္ရွိပါျပီ။ ျပီးေတာ့ က်ေနာ္ကုိ ဦးေနွာက္တ၀က္ ေခ်ာင္တဲ့ေကာင္လုိ႕ အားလုံးက ေျပာၾကတယ္ေလ”

၅) အိပ္မေပ်ာ္ေသာည

တည္းခုိခန္းပုိင္ရွင္က ဧည့္သည္ကုိေျပာသည္။
“ညက ေကာင္းေကာင္း အိပ္ေပ်ာ္ပါရဲ႕လား ခင္ဗ်ာ”
“မေမးရင္ ပုိေကာင္းမယ္၊ မေန႕ညက အိပ္ရာထဲမွာ ဂ်ပုိးအေသတေကာင္ကုိ ေတြ႕ရတယ္”
“အေသတေကာင္အတြက္နဲ႕ ဒီေလာက္ေတာင္ စိတ္အေနွာင့္အယွက္ျဖစ္သြားလားဗ်ာ”
“အသုဘကုိ လုိက္ပုိ႕တဲ့ သူ႕ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြကုိ ခင္ဗ်ားျမင္ရင္ ဒီစကားမ်ိဳးေျပာမွာ မဟုတ္ဘူး ဟင္းးးး”


၆) နုိင္ငံတကာ ျပိဳင္ပြဲ

ကမာၻ႕ တပ္မေတာ္မ်ားအၾကားမွာ ေပါင္မုန္႕စား ျပိဳင္ပြဲတခု က်င္းပသည္။
တစ္ၾကိမ္တည္းနွင့္ မည္သည့္ တပ္မေတာ္သားက အမ်ားဆုံး စားနုိင္သလဲ ဆုိသည္ကုိ ေဖာ္ထုတ္မည့္ပြဲ ျဖစ္သည္။

ပထမဆုံး ဗလေကာင္းေကာင္းႏွင့္ အေမရိကန္စစ္သား ထြက္လာသည္။
ေပါင္မုန္႕နွစ္လုံးကုိ စားလုိက္သည္။ ေနာက္ထပ္ မစားနုိင္ေတာ့။

ျပင္သစ္စစ္သားထြက္လာသည္။ ေပါင္မုန္႕ သုံးလုံး စားနုိင္သည္။ ေနာက္ထပ္ ထပ္မစားနုိင္ေတာ့။

ဂ်ာမန္စစ္သား အလွည့္ေရာက္လာသည္။ ေပါင္မုန္႕ေလးလုံးခြဲ ကုန္ေအာင္ စားနုိင္သည္။ ေနာက္
ထပ္မစားနုိင္ေတာ့…

ျမန္မာစစ္သား ထြက္လာသည္။ တလုံးကုန္ေအာင္မေျပာႏွင့္ ေလးပုံတပုံေတာင္ မနဲကုန္ေအာင္ စားေနရသည္။

ဌင္းစစ္သားကုိ ျပိဳင္ပြဲ၀င္ရန္ေစလႊတ္သည့္ တာ၀န္ခံအရာရွိအား ကာကြယ္ေရး၀န္ၾကီးက ေခၚျပီး ၾကိမ္းေမာင္းသည္။

“ဘယ္လုိေကာင္မ်ိဳးကုိ မင္းလႊတ္လုိက္သလဲကြ။ ငါလုိ အသက္ၾကီးတဲ့ လူေတာင္ ၾကိဳးစားစားရင္ တလုံးေတာ့ ကုန္နုိင္ပါတယ္ကြ”
တာ၀န္ခံဗိုလ္မွဴးက ျပန္ေျပာသည္။
“ဒီတပ္သားဟာ အခုလုိျဖစ္သြားတာနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး က်ေနာ္လဲ မစဥ္းစားတတ္ေအာင္ ျဖစ္ရပါတယ္။ ျပိဳင္ပြဲ မစတင္မီ ၁၀ မိနစ္အလုိမွာ က်ေနာ္တုိ႕ သူ႕ကုိ ၾကိဳတင္ေလ့က်င့္ခုိင္းတုန္းကေတာင္ တခါတည္းနဲ႕ ၁၂လုံးကုန္ေအာင္ စားျပလုိက္ေသးတယ္ ခင္ဗ်”

၇) မုိးေလ၀သ ခန္႕မွန္းခ်က္

တေန႕ ကုိခ်ဴခ်ာသည္ ပေရာဂဆရာအား “ဆရာ ခင္ဗ်ား၊ ဒီနွစ္ေဆာင္းတြင္းက ေအးမည္ထင္သလား၊ ပူမည္ထင္သလား” ဟု ေမးသည္။

ပေရာဂ ဆရာက စဥ္းစားသည္။ ဒီေဆာင္းတြင္း ပူမည္လုိ႕ ေျပာလုိက္ရင္ ခ်ဴခ်ာထင္းေခြသြားေတာ့မည္ မဟုတ္။ ဒါဆုိ ေဆာင္းတြင္းတခုလုံး ခ်ဴခ်ာဒုကၡေရာက္ေနေတာ့မယ္။ ေအးတယ္ ေျပာလုိက္တာပဲ ေကာင္းပါတယ္ေလ ဟု စဥ္းစားကာ “ဒီေဆာင္တြင္း အင္မတန္ေအးလိမ့္မည္ ” ဟုေျပာလုိက္သည္။

ထုိေနာက္ ပေရာဂဆရာသည္ မိမိကုိယ္မိမိ မလုံမလဲျဖစ္ကာ မုိးေလ၀သဌာနသုိ႕သြားျပီး ဒီနွစ္ေဆာင္းတြင္းေအးမလား၊ ပူမလား သြားေမးေလသည္။ ထိုအခါ မိုးေလ၀သဌာနမွ အရာရွိက ဒီနွစ္ေဆာင္းတြင္း ေအးမည္ဟု ျပန္ေျဖေလသည္။

“ခင္ဗ်ာက ဘာလုိ႕ ဒီနွစ္ေဆာင္းတြင္း ေအးမယ္လုိ႕ ေျပာရတာလဲ” ဟုပေရာဂဆရာက ေမးသည္။

“ရွင္းရွင္းေလးပဲ။ ဟုိမွာ ကုိခ်ဴခ်ာ ထင္းေခြထြက္သြားတာ မေတြ႕ဘူးလား” ဟူရ်္…………..


အားလုံး နွစ္သစ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစေၾကာင္း

၁) ေခတ္သစ္ ဂ်င္မီနီ

ေယာက်္ာၾကီးတေယာက္ ပုလင္းတလုံးကုိ အမွတ္မထင္ေတြ႕သည္။ ပုလင္းအဖုံးကုိ ဖြင့္လုိက္သည္ရာ အထဲမွ ဂ်င္မီနီ ထြက္လာသည္။

“ေဟ့ မင္းဘယ္သူလဲ”
“ဂ်င္မီနီပါ သခင္”
“လုိခ်င္တာ ရေအာင္လုပ္ေပးနုိင္တဲ့ ဂ်င္မီနီလား”
“ဟုတ္ပါတယ္ သခင္”
“ဒါဆုိ ငါ့ကုိ ႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ရေအာင္ လုပ္ေပးစမ္း”
“ေငြတသိန္းေပးပါ ရရေစ့ပါမယ္ သခင္”

၂) တတ္ရဲ႕သားနဲ႕

ျမိဳ႕ေတာ္အတြင္း ကုိဘေမာင္ ကားေမာင္းလာသည္။ ယာဥ္ထိန္းရဲက ကားကုိတားျပီးေျပာသည္။
“ခင္ဗ်ား ကားကုိ သတ္မွတ္မုိင္ႏႈန္းထက္ ပုိေမာင္းလာတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိတာ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာ ဘာသာစကားနဲ႕ ေျဖရွင္းခ်က္ေရးပါ။”
“က်ေနာ္ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာ ဘာသာစကားမွ မတတ္ဘဲ၊ ဘယ္လုိလုပ္ေရးရမွာလဲ”
“ဆင္ေျခမေပးနဲ႕၊ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာ ဘာသာစကားနဲ႕ ရွင္းလင္းခ်က္ ေရးပါ”
ကားဆရာ စိတ္ညစ္သြားသည္။ မည္သုိ႕မွ် ရွင္းျပရ်္လည္း မရ၊
ေနာက္ဆုံးတြင္ စာရြက္တရြက္ကုိ ထုတ္ျပီး ေငြ ၁၀၀၀ တန္တရြက္ကုိ ညွပ္ေပးလုိက္သည္။
ထုိ႕ေနာက္ ယာဥ္ထိန္းရဲကုိ ကမ္းေပးလုိက္သည္။ ယာဥ္ထိန္းရဲသည္ စာရြက္ကုိ ျဖန္႕လုိက္သည္။ ေငြစကၠဴကုိေတြ႕ေသာအခါ ကားဆရာကုိ ေျပာလုိက္သည္။
“ေဂ်ာ္ဂ်ီယာလုိ မတတ္ဘူးလုိ႕ ဘာလုိ႕ေျပာတာလဲ အခုေတာင္ တ၀က္ေရးျပီးေနျပီးျပီပဲ။ ဆက္ေရး”

၃) သက္ေသ

အတန္းထဲတြင္ ျဖစ္သည္၊ဆရာမက ေမးသည္။
“ငါးလိပ္ေက်ာက္ဟာ ဘာျဖစ္လုိ႕ ျပားျပားၾကီး ျဖစ္ေနရသလဲ”
ပီတာေလး လက္ညိွဳးေထာင္ျပီး ေျဖသည္။
“ေ၀လငါးနဲ႕ တူတူ အိပ္လုိ႕ပါ”
“ပီတာ မင္း အခုခ်က္ခ်င္း အခန္းထဲက ထြက္သြားစမ္း”
က်္သုိ႕ အမိန္႕ေပးျပီး ဆရာမက ဆက္ေမးသည္။
“ေက်ာက္ပုဇြန္ေတြရဲ႕ မ်က္လုံးေတြ ဘာျဖစ္လုိ႕ ျပဴးထြက္ေနရသလဲ၊ ဘယ္သူ သိၾကသလဲကြယ္”
ပီတာေလး ေနာက္လွည့္ျပီး ေအာ္ေျပာသည္။
“ဒါေတြ အားလုံး သူျမင္လုိက္လုိ႕”


၄) အေျဖမွန္

ဇီ၀ေဗဒဘာသာရပ္ကုိ သင္ၾကားေနခ်ိန္တြင္ျဖစ္သည္။
ဆရာကတပည့္မ်ားကုိ ေျပာသည္။
“တပည့္တုိ႕ကုိ ဆရာ စကားထားတခု ၀ွက္မယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ၾက”
“မိေက်ာင္းနွစ္ေကာင္ ပ်ံသြားတယ္။ တေကာင္က အစိမ္းေရာင္၊ ေနာက္တေကာင္က အာဖရိကတုိက္ဘက္ကုိ ပ်ံသြားတယ္၊ ဆရာ့အသက္ ဘယ္ေလာက္လဲ”
ေက်ာင္းသားအားလုံး ျငိမ္ေနၾကသည္။
ေနာက္ဆုံးခုံတြင္ ထိုင္ေနေသာ ပီတာေလးက ေျပာသည္။
“ဆရာ႕အသက္ ၂၄ နွစ္”
“မွန္တယ္ မင္းေတာ္တယ္။ ဒါနဲ႕ မင္းက ဘယ္လုိလုပ္ ဆရာ အသက္သိတာလဲ”
“က်ေနာ္ အသက္ ၁၂ ႏွစ္ရွိပါျပီ။ ျပီးေတာ့ က်ေနာ္ကုိ ဦးေနွာက္တ၀က္ ေခ်ာင္တဲ့ေကာင္လုိ႕ အားလုံးက ေျပာၾကတယ္ေလ”

၅) အိပ္မေပ်ာ္ေသာည

တည္းခုိခန္းပုိင္ရွင္က ဧည့္သည္ကုိေျပာသည္။
“ညက ေကာင္းေကာင္း အိပ္ေပ်ာ္ပါရဲ႕လား ခင္ဗ်ာ”
“မေမးရင္ ပုိေကာင္းမယ္၊ မေန႕ညက အိပ္ရာထဲမွာ ဂ်ပုိးအေသတေကာင္ကုိ ေတြ႕ရတယ္”
“အေသတေကာင္အတြက္နဲ႕ ဒီေလာက္ေတာင္ စိတ္အေနွာင့္အယွက္ျဖစ္သြားလားဗ်ာ”
“အသုဘကုိ လုိက္ပုိ႕တဲ့ သူ႕ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြကုိ ခင္ဗ်ားျမင္ရင္ ဒီစကားမ်ိဳးေျပာမွာ မဟုတ္ဘူး ဟင္းးးး”


၆) နုိင္ငံတကာ ျပိဳင္ပြဲ

ကမာၻ႕ တပ္မေတာ္မ်ားအၾကားမွာ ေပါင္မုန္႕စား ျပိဳင္ပြဲတခု က်င္းပသည္။
တစ္ၾကိမ္တည္းနွင့္ မည္သည့္ တပ္မေတာ္သားက အမ်ားဆုံး စားနုိင္သလဲ ဆုိသည္ကုိ ေဖာ္ထုတ္မည့္ပြဲ ျဖစ္သည္။

ပထမဆုံး ဗလေကာင္းေကာင္းႏွင့္ အေမရိကန္စစ္သား ထြက္လာသည္။
ေပါင္မုန္႕နွစ္လုံးကုိ စားလုိက္သည္။ ေနာက္ထပ္ မစားနုိင္ေတာ့။

ျပင္သစ္စစ္သားထြက္လာသည္။ ေပါင္မုန္႕ သုံးလုံး စားနုိင္သည္။ ေနာက္ထပ္ ထပ္မစားနုိင္ေတာ့။

ဂ်ာမန္စစ္သား အလွည့္ေရာက္လာသည္။ ေပါင္မုန္႕ေလးလုံးခြဲ ကုန္ေအာင္ စားနုိင္သည္။ ေနာက္ထပ္မစားနုိင္ေတာ့…

ျမန္မာစစ္သား ထြက္လာသည္။ တလုံးကုန္ေအာင္မေျပာႏွင့္ ေလးပုံတပုံေတာင္ မနဲကုန္ေအာင္ စားေနရသည္။

ဌင္းစစ္သားကုိ ျပိဳင္ပြဲ၀င္ရန္ေစလႊတ္သည့္ တာ၀န္ခံအရာရွိအား ကာကြယ္ေရး၀န္ၾကီးက ေခၚျပီး ၾကိမ္းေမာင္းသည္။

“ဘယ္လုိေကာင္မ်ိဳးကုိ မင္းလႊတ္လုိက္သလဲကြ။ ငါလုိ အသက္ၾကီးတဲ့ လူေတာင္ ၾကိဳးစားစားရင္ တလုံးေတာ့ ကုန္နုိင္ပါတယ္ကြ”
တာ၀န္ခံဗိုလ္မွဴးက ျပန္ေျပာသည္။
“ဒီတပ္သားဟာ အခုလုိျဖစ္သြားတာနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး က်ေနာ္လဲ မစဥ္းစားတတ္ေအာင္ ျဖစ္ရပါတယ္။ ျပိဳင္ပြဲ မစတင္မီ ၁၀ မိနစ္အလုိမွာ က်ေနာ္တုိ႕ သူ႕ကုိ ၾကိဳတင္ေလ့က်င့္ခုိင္းတုန္းကေတာင္ တခါတည္းနဲ႕ ၁၂လုံးကုန္ေအာင္ စားျပလုိက္ေသးတယ္ ခင္ဗ်”

၇) မုိးေလ၀သ ခန္႕မွန္းခ်က္

တေန႕ ကုိခ်ဴခ်ာသည္ ပေရာဂဆရာအား “ဆရာ ခင္ဗ်ား၊ ဒီနွစ္ေဆာင္းတြင္းက ေအးမည္ထင္သလား၊ ပူမည္ထင္သလား” ဟု ေမးသည္။

ပေရာဂ ဆရာက စဥ္းစားသည္။ ဒီေဆာင္းတြင္း ပူမည္လုိ႕ ေျပာလုိက္ရင္ ခ်ဴခ်ာထင္းေခြသြားေတာ့မည္ မဟုတ္။ ဒါဆုိ ေဆာင္းတြင္းတခုလုံး ခ်ဴခ်ာဒုကၡေရာက္ေနေတာ့မယ္။ ေအးတယ္ ေျပာလုိက္တာပဲ ေကာင္းပါတယ္ေလ ဟု စဥ္းစားကာ “ဒီေဆာင္တြင္း အင္မတန္ေအးလိမ့္မည္ ” ဟုေျပာလုိက္သည္။

ထုိေနာက္ ပေရာဂဆရာသည္ မိမိကုိယ္မိမိ မလုံမလဲျဖစ္ကာ မုိးေလ၀သဌာနသုိ႕သြားျပီး ဒီနွစ္ေဆာင္းတြင္းေအးမလား၊ ပူမလား သြားေမးေလသည္။ ထိုအခါ မိုးေလ၀သဌာနမွ အရာရွိက ဒီနွစ္ေဆာင္းတြင္း ေအးမည္ဟု ျပန္ေျဖေလသည္။

“ခင္ဗ်ာက ဘာလုိ႕ ဒီနွစ္ေဆာင္းတြင္း ေအးမယ္လုိ႕ ေျပာရတာလဲ” ဟုပေရာဂဆရာက ေမးသည္။

“ရွင္းရွင္းေလးပဲ။ ဟုိမွာ ကုိခ်ဴခ်ာ ထင္းေခြထြက္သြားတာ မေတြ႕ဘူးလား” ဟူရ်္…………..


အားလုံး နွစ္သစ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစေၾကာင္း