ေကာင္းကင္ၾကီးကုိ ၾကည့္လုိက္ေတာ့
အနီေရာင္၊ အျပာေရာင္၊ အျဖဴေရာင္ေတြနဲ႕
ေနမင္းၾကီးရဲ႕ အလင္းေရာင္ေအာက္မွာ
ထာ၀စဥ္ ေတာက္ပေနမဲ့ ဒီအလင္းတန္းၾကီးေပါ့
ငွက္ကေလးေတြ ေတးဆုိေနသံလဲ ၾကားခဲ့ရျပန္

ပိေတာက္ပင္ၾကီးေအာက္က ထုိင္ခုံတန္းေလးတခု
ထုိင္သူမရွိ က်ိဳးပဲ့ေနခဲ့ အပုိင္းတစတခ်ိဳ႕နဲ႕
တကၠသုိလ္ဆုိတာ မသိခဲ့တဲ့ ဒီဘ၀
ပညာေက်ာင္းဆုိတာ ေပ်ာက္ဆုံးခဲ့ေပါ့

တေနကုန္ လႈပ္ရွားခဲ့ ဒီသံသရာ
ဒီေခတ္ၾကီးမွာ တနပ္၀မ္းစာ ခက္လွတာမုိ႕
ရိုးသားဟန္ေဆာင္ မုသားသုံး၍ ေျပာဆုိမိတယ္
ငါမွမဟုတ္ လူသားအားလုံး လိမ္လည္ေျပာဆုိ
မုသားမပါ လကၤာမေခ်ာ

အသံေတြ ဆူညံလုိ႕ေန
မူးရူးေအာ္ဟစ္သံေတြ အတိဖုံးလႊမ္းေနတဲ့
ကာရာအုိေကဆုိတာ နဲနဲ
၀မ္းစာအတြက္ လုပ္စားရတဲ့
ဒီအမ်ိဳးေကာင္း သမီးပ်ိဳေတြကုိ
ရမၼက္အခုိးအေငြ႕ အျပည့္နဲ႕ၾကည့္ေနခဲ့တာ
ယမကာ ခ်စ္တဲ့လူခ်မ္းသာမ်ားရဲ႕ အၾကည့္

မရွိဆင္းရဲ လမ္းေဘးဆုိင္ထုိင္
အရက္ျဖဴနဲ႕ ေျမပဲေလွာ္၀ါး
ေထြရာေလးပါး ေျပာဆုိၾကသည္ စိတ္အားမငယ္
မ်က္လုံးအစုံ လမ္းေဘးေရာက္၏
ေလာကအလွ ရႈစားၾကသည္

ေၾသာ္ ဘ၀….ဘ၀………