အေမွာင္ထဲမွာ ဖတ္သြားပါတယ္။
သန္းေခါင္ေက်ာ္ရင္ နံနက္ခင္းကိုေရာက္ဖို ့နီးလာၿပီလို့ ့မွတ္ယူလိုက္ေတာ့မယ္ ။

မိုးလင္းႏိုးနိုးနဲ႔ ေစာင္႔ေနတာ ၾကာလွေပါ႔ေတာင္ေပၚေရ။
မသူေတာ္ေတြ ေသကိုမေသႏိုင္ဘူးေနာ္
ငကန္းေသ ငေစြတက္မွာမုိ႔ ထူးေတာ႔လဲ မထူးပါဘူးဟယ္။

ည ည နဲ႔ ညေလးကိုေတာင္ သတိရလာဘီ။ သူဘာသာေနတဲ့ညကို အျပစ္တင္ေနျပန္ျပီ။ မီးထြန္းေပါ့ မေမွာင္ခ်င္ရင္ ဒုကၡပဲ

ဖေယာင္းတုိင္ထြန္းျပီး ဖတ္သြားတယ္ .. ေန႕ဘက္ေရးတဲ့ ညကဗ်ာကို :P

မီး၂၄နာရီလာေတာ့မွာတဲ့... ေျပာတယ္ ္ေျပာတယ္.. :)

ဘ၀မွာ မီးအိမ္ရွင္ေလး ေပၚလာမွာပါ...

ေအးခဲေမွာင္မုိက္ေနတဲ့ ညေတြ ကုန္ဆုံးလြန္ေျမာက္ပါေစ ကုိေတာင္ေပၚသားေရ ေန ့ဆုိတာ ေနအကြယ္မွာ ကုန္ဆုန္းရသလို ညဆုိတာလည္း အရုံတက္မွာ ေပ်ာက္ကြယ္ရ စျမဲပါ ... ေနျခည္ႏုႏု အလင္းစုိစုိေတြနဲ ့ေႏြး ေထြးတဲ့ ေန ့ရက္မွာ မၾကာခင္ ေတာက္ပ ထြန္းလင္းႏုိင္ပါေစ
ကဗ်ာေလး အရမ္းေကာင္းတယ္
ခင္မင္လွ်က္
ရန္ကုန္သား :))

အေမွာင္ခြင္း အလင္းေဆာင္ဖုိ႔အတြက္ ၾကိဳးစားခ့ဲ တာဆယ္စုနွစ္ ၾကာၿပီဆုိေတာ့ အေမွာင္ထဲ ေနသားက်ေနေလာက္ပါၿပီ..။ ဒီေတာ့ ဆက္သာေနလုိက္ပါေတာ့........ ......လုိ႔ မေၿပာပါဘူး... ဆက္လက္ၿပီး အေမွာင္ထဲမွာ အလင္းတန္းေလး တခု ရရွိဖုိ႔ ဆက္လက္ ၾကိဳးစားၾကပါစုိ႔ဗ်ာ... မေသမခ်င္း က်ေနာ္တုိ႔မွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ရွိေနမွာပါ..။

အလင္းေပ်ာက္တာမ်ား ကဗ်ာထဲ ထည္႔ေရးေနရေသးတယ္ မီးမွမလာတာ ေပ်ာက္မွာေပါ႕လို႕

ခ်ိတ္ခ်ိဳးနဲ႕ေနာ္ ခင္လို႕ မင္လို႕ ဂ်စ္လို႔ စ သြားဒယ္ တိရား ဘုိင္ ျပန္ျပီ တာ႔တာ

အလင္းေပ်ာက္ညေတြေဆြး...ေဘးနားကအ
ေႏြးဓာတ္ေလး...ယူေဆာင္လာပါကိုယ့္အနားဆီ

ကိုေတာင္ေပၚက အာရုဏ္တက္ခ်ိန္ကိုေရာက္
ေနလို့ အေမွာင္ဆံုးလို့ထင္ေနရတာပါ။
မၾကာခင္ လက္ဆတ္တဲ့ အလင္းေရာင္ေတြ
ေတြ.ေတာ့မွာ...ၾကိဳးစားထားေနာင္ေတာ္

လမိုက္ညေတြနဲ႕ ၾကဳံေတာ႕လည္း ဘာမွလုပ္စရာမရွိေတာ႕ ေအးေအးေဆးေဆးေနရတာေပါ႕... မီးအိမ္ေလးေတြရွာရင္း လသာညေတြေရာက္လာခဲ႕ရင္ ဘာေတြလုပ္မလဲေတြးရတာလည္း အရသာတစ္မ်ိဳးပဲ