က်ေနာ့္ရင္ေတြအရမ္းခုန္ေနသည္ မခုန္ပဲေနပါ့မလား ေမြးရပ္ေျမကုိ မျပန္ျဖစ္သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမနဲေတာ့ေပ။ ခုေတာ့ က်ေနာ္ခင္တြယ္ေသာ ေမြးရပ္ေျမ၊ ခ်စ္ေသာအေမ၊ မိသားစုတုိ႕ႏွင့္ ေတြ႕ရေတာ့မည္။ ညအေမွာင္ေအာက္မွာ တရိပ္ရိပ္ေျပးေနေသာ အေ၀းေျပးကားၾကီးေပၚမွာ နားၾကပ္ေလးတပ္ျပီး ဘုိျဖဴရဲ႕ ေမြးရပ္ေျမ သီခ်င္းေလးကုိ ထပ္တလဲလဲ နားေထာင္ျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ေနမိသည္။ မနက္ျဖန္မနက္ဆုိလွ်င္ က်ေနာ္ေနေသာ အရပ္သုိ႕ေရာက္ေတာ့မည္။ အေတြးမ်ားနဲ႕ တကုိယ္တည္း စိတ္ကူးယဥ္ေနစဥ္ ကားဆရာ၏ ေအာ္သံကုိၾကားလုိက္ရသည္။ အေပါ့အပါးသြားရန္ခဏနားျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ ကားထဲက ဆင္းလုိက္သည္ႏွင့္တျပိဳင္တည္း ညအေမွာင္မွာ ေအးျမေသာေလတုိ႕သည္ ေမာပန္းေနေသာ လူရဲ႕စိတ္ကုိ အေတာ္အတန္ေတာ့ လန္းဆန္းေစသည္မွာ အမွန္ပင္.... ဒီလုိနဲ႕ ကားေပၚျပန္တက္ နားၾကပ္ေလး နားထဲထုိးထည့္ မ်က္လုံးေလး မွိန္းျပီးလုိက္လာခဲ့ေတာ့သည္။ ပစၥည္းေတြ ေသခ်ာၾကည့္ေနာ္ ကုိယ့္ပစၥည္းေသခ်ာပါမပါၾကည့္ ေပ်ာက္ရင္တာ၀န္မယူဘူး..... ဟူေသာ စပါယ္ယာ၏ေအာ္သံေၾကာင့္ က်ေနာ္ႏုိးလာခဲ့သည္။ အခ်ိန္ကုိၾကည့္လုိက္ေတာ့ မနက္လင္းအားၾကီးခ်ိန္ လမ္းခုလတ္မွာ ခရီးသည္တေယာက္ ဆင္းေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းစိတ္က အလုိလုိသိလုိက္သည္။ ေဘးမွာထုိင္ေနေသာ အကုိၾကီးကုိ ဘယ္ေနရာေရာက္ေနျပီးလဲေမးေတာ့ ေနာက္ ၃၊၄ နာရီေလာက္ဆုိ က်ေနာ္ေနတဲ့ ျမိဳ႕ေလးကုိေရာက္ေတာ့မည္ဟု သိလုိက္သည္...

တရိပ္ရိပ္နဲ႕ ေလအလ်င္လား ေျပးလႊားေနေသာကားေလးသည္ က်ေနာ္တုိ႕ျမိဳ႕ေလးေပၚကုိတက္ရန္ ေတာင္ေျခေအာက္နားေရာက္ေတာင္လာျပီ။ က်ေနာ္စိတ္တုိ႕ကားအျငိမ္မေနႏုိင္ က်ေနာ္ခ်စ္ေသာ ေတာင္တန္းေတြကုိ ၾကည့္ခ်င္လာသည္။ ဒါနဲ႕ေရွ႕ေခါင္းခန္းက ကားစပါယ္ရာထုိင္ေနေသာ ေနရာနားသြားထုိင္ျပီး အေရွ႕တည့္တည့္ကေန ေတာင္တန္းေတြကုိ တ၀ၾကီးၾကည့္လုိက္သည္။ဖြင့္ထားေသာ တံခါးမွသည္ ရွမ္းျပည္ရဲ႕ေလေအးေအးေလးကုိ ရွဴရႈိက္ရသည္ကုိကား က်ေနာ္လုိ ေတာင္ေပၚသားတေယာက္အတြက္ ရသတခုပင္မဟုတ္ပါလား... ေတာင္ပတ္လမ္းေလးအတုိင္း တျဖည္းျဖည္းကားေလးကတက္လာသည္။ ခုဆုိ အေမလည္းအိမ္ေပါက္၀က သားျပန္အလာကုိ ေမွ်ာ္ေနေတာ့မည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ လာၾကိဳမည္ဟု ေျပာထားသည္။ ဒီေကာင္ေတြေတာင္ မိန္းမေတြရလုိ႕ ဘာေတြ ေျပာင္းလဲကုန္ျပီလဲမသိ..... ျပန္ေတြ႕မွ အရင္အေၾကာင္းေတြ ေျပာၾကရင္း ညွင္းဆဲရဦးမည္ အႏုိင္က်င့္ရဦးမည္.......


ကားဂိတ္ကုိ က်ေနာ္တုိ႕ကားၾကီး ဆုိက္ကပ္လုိက္သည္ႏွင့္တျပိဳင္တည္း မ်က္လုံးကေဘးဘီကုိ ေလွ်ာက္ၾကည့္ေနမိသည္။ Taxi ငွားမလားဟု ဟန္ေဆာင္မူကင္းတဲ့ စကားသံ၀ဲ၀ဲနဲ႕ ဦးေလးၾကီးမ်ား၏ အသံကုိလဲ ၾကားေနရသည္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ငုိခ်င္သလုိလုိျဖစ္မိသည္ ဟန္ေဆာင္မႈမ်ားျပီး အေပၚယံေပါင္းတတ္တဲ့ လူေတြနဲ႕ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေနရတာ ဒီလုိရုိးသားတဲ့ လူေတြကုိေတြ႕ရေတာ့ ဘ၀ကုိအားမလုိအားမရျဖစ္မိျပန္သည္။ ထုိစဥ္ က်ေနာ့္ေခၚသံကုိ ၾကား၍ ေနာက္လွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဦးထုပ္၊အေႏြးထည္အျပည့္အစုံနဲ႕ က်ေနာ္ရဲ႕ အခင္ဆုံး သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ ေတြ႕ရသည္။ တေယာက္နဲ႕ တေယာက္ ပခုံးခ်င္းဖက္ျပီး ေပါင္းလာသည္ ေျပာမနာဆုိမနာသူငယ္ခ်င္းေတြ ယခုေတာ့လဲ မိန္းမေတြရလုိ႕ လူၾကီးစတုိင္ေတြနဲ႕ေတာင္ ျဖစ္ေနပါေကာလား...... ထုိ႕ေနာက္ တေယာက္ အိတ္တလုံးစီ ထမ္းျပီးကားေပၚတက္ အေမ့အိမ္ရွိရာသုိ႕.........

ကားေလးျဖတ္သန္းရာ လမ္းတေလွ်ာက္ကုိၾကည့္လုိက္မိေတာ့ တုိက္တာအေဆာက္အဦးေတြက အရင္ကထက္ ပုိမုိတုိးတက