လူေတြလူေတြ ေတာ္ေတာ္ကုိ တရားက်ဖုိ႕ ေကာင္းလွပါလားေနာ့္.. လူေတြဟာ ဘာလုိ႕ ကုိယ္ဖက္ကုိ ယွက္တဲ့ လိပ္လုိ အမ်ိဳးအစားထဲမွာ ပါေနတယ္မသိဘူး..လူတစ္ခ်ိဳ႕ဟာ တကုိယ္ေကာင္း ဆန္ၾကတယ္.. လူတစ္ခ်ိဳ႕ဟာ ငါဆုိတဲ့ အတၱကုိေရွ႕တန္း တင္ၾကတယ္… လူတစ္ခ်ိဳ႕ဟာ ကုိယ္ထက္ အဆင့္နိမ့္တဲ့လူေတြကုိ မညွာမတာ ခုိင္းၾကတယ္..လူတစ္ခ်ိဳ႕ဟာ ငါမိသားစု ေကာင္းစားရင္ျပီးေရာ ဆုိတဲ့ အတၱစိတ္ေတြထားၾကတယ္… လူတစ္ခ်ိဳ႕ဟာ သူငယ္ခ်င္းမပီသၾကဘူး.. လူတစ္ခ်ိဳ႕ဟာ စိတ္ဓါတ္ေတြ ျပိဳလဲ ေအာက္က်ေနတယ္.. ဒီလူတစ္ခ်ုိဳ႕ထဲမွာ က်ေနာ္ေကာ ပါေနျပီးလား.. တခါတေလ စဥ္းစားမိတယ္ဗ်ာ..
သူတပါးတုိင္းျပည္ကုိ ေရာက္လာမွ လူေတြရဲ႕ ဘ၀အေပၚ ျဖတ္သန္းၾကပုံေတြကုိ ၾကည့္ျပီး စိတ္ေတာ္ေတာ္ပ်က္မိပါတယ္… ကုိယ္တုိင္းျပည္မွာတုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး အခ်ိန္ျဖဳန္းခဲ့တာေလးေတြကုိ သတိရမိပါတယ္… လူေတြဟာ လုိအပ္ရင္တမ်ိဳး မလုိရင္တမ်ိဳးနဲ႕ ဆက္ဆံတတ္ၾကပါတယ္.. ဒီလုိလူမ်ိဳးေတြကုိ ဘယ္လုိေခၚမလဲ… လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္အေထြေထြ ဆုိတဲ့စကားဟာ အရမ္းကုိမွန္ပါတယ္.. ဒီလိုလူေတြကုိ ဘယ္လုိေပါင္းစပ္ၾကမလဲ…ဘယ္လုိ ဒီစိတ္ဓါတ္ေတြကုိ ျပဳျပင္မလဲ.. ကဲ က်ေနာ္ ေတာင္ေပၚသားလည္း ေမတၱာေလး ခံယူေတာ္မူမယ္ဗ်ာ.. အခုေရးသားေလးက ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ ထိခုိက္ေစလုိတဲ့ စိတ္နဲ႕ေရးတာ မဟုတ္ပါဘူး.. ျဖစ္ေနၾက ေတြ႕ေနၾက အျဖစ္ေလးေတြကုိ ေရးလုိက္တာပါ..
က်ေနာ္ဟာ ဘေလာ့စ္ဂါဆုိတဲ့ အရာကုိ စိတ္၀င္စားတာမၾကာေသးပါဘူး.. အလြန္ဆုံးရွိလွ (၆) လေလာက္ပဲ ရွိပါေသးတယ္.. ဒါေပမဲ့ ဘေလာ့စ္က ေပးတဲ့ သင္ခန္းစာေတြ ၊ အတုယူစရာ ၊ မွတ္သားစရာေတြအမ်ားၾကီးရလုိက္ပါတယ္.. တကယ္တမ္း မွန္တာကုိ ၀န္ခံရရင္ ဘေလာ့စ္ကာဆုိတာၾကီးကုိ က်ေနာ္ အထင္မၾကီးပါဘူး.. က်ေနာ္လည္း ဘေလာ့စ္ကာဆုိတဲ့ နာမည္ၾကီးကုိ မၾကိဳက္နွစ္သက္ပါဘူး.. တစ္ကယ္က်ေနာ္ ၾကိဳက္မိတဲ့ အရာေလးဟာ ကုိယ္ရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္ ခံစားခ်က္ေတြကို ဒီဘေလာ့စ္စာမ်က္နွာေလးေပၚမွာ တင္ခြင့္ရတယ္.. ကုိယ္ရဲ႕ ၀ါသနာပါတဲ့ စာေပ၊ ကဗ်ာေတြကုိ တင္ခြင့္ရတယ္.. ဒါေလးကုိ က်ေနာ္ အရမ္းသေဘာက်ပါတယ္…
ပထမဆုံး က်ေနာ္ဒီေရာက္ေတာ့ အင္တာနက္ကုိ ေကာင္းေကာင္းေမႊျဖစ္ပါတယ္. ဒီမွာ က်ေနာ္ အစ္ကုိကုိစ်ာန္ နဲ႕ စေတြ႕ပါတယ္.. သူနဲ႕ Online ေပၚမွာ ခင္မင္မိရာကေန သူရဲ႕ အေရးအသားေလးေတြကုိ ေတာ္ေတာ္ကုိ ၾကိဳက္နွစ္သက္မိပါတယ္... ဒိီလုိနဲ႕ က်ေနာ္ ဒီဘေလာ့စ္ေလာကၾကီးထဲကုိ ေရာက္လာတာပါ… အစစ အရာရာ ကုိစ်ာန္က လုိက္လုပ္ေပးပါတယ္.. က်ေနာ္ရဲ႕ ဘေလာ့စ္ အသြင္အျပင္ေလးေကာေပါ့.. တကယ္တမ္း စီနီယာ ဘေလာ့စ္ဂါေတြရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ေတြကုိ က်ေနာ္ အရမ္းေလးစားပါတယ္.. ဘယ္လုိအခ်ိန္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူတုိ႕ရဲ႕ အားေပးတဲ့ အသံ၊ သူတုိ႕ရဲ႕ အေရးအသားေတြဟာ က်ေနာ္တုိ႕လုိ ဂ်ဴနီယာသမားေတြ အတြက္ အားေဆးတခြက္လုိ႕ ေျပာရင္ မွားမယ္မထင္ပါဘူး… သူတို႕ရဲ႕ ရင့္က်က္တဲ့ အေတြးးအေခၚေတြဟာ က်ေနာ္တုိ႕ လုိက္နာသင့္တဲ့ အခ်က္ေတြပါပဲ..
အခုက်ေနာ္ျမင္မိသေလာက္ကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ ဂ်ဴနီယာေတြက အားေနရင္ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ ရန္ေစာင္ေနၾကသလုိပါပဲ..အားလုံး စည္းစည္းလုံးလုံးေလးနဲ႕ လက္တြဲသြားၾကရင္ က်ေနာ္တုိ႕ ရည္မွန္းတဲ့ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေလးေတြ ျပည့္လာမွာပဲလုိ႕ က်ေနာ္ ခံယူပါတယ္… အခုဟာက နဲနဲမၾကားလုိက္နဲ႕ သြားၾကည့္လုိက္ရင္ က်ေနာ္တုိ႕လူငယ္ေတြပဲ ျဖစ္ေနပါတယ္.. တကယ္တမ္း က်ေနာ္တုိ႕ အမ်ားၾကီး လုပ္စရာေတြ လုိအပ္ေနပါေသးတယ္.. ဘေလာ့စ္ဆုိတာ ကုိယ္ရဲ႕ ခံစားခ်က္ ၊ စိတ္ခံစားမူေလးကုိ အစစ္အေဆး မရွိ တင္ခြင့္ရတယ္ ဆုိတာ ရာခုိင္ႏႈန္းအျပည့္မွန္ပါတယ္.. ဒါေပမဲ့ ဒီခံစားခ်က္ေလးေတြကုိ ေဖာ္ျပလုိက္မိရင္ ကုိယ္အတြက္ စိတ္ဖိစီးမူေတြ အထုိက္အေလွ်ာက္ ေပ်ာက္သြားေပမဲ့ အျခားဘက္မွာ ဒီလုိလုပ္လုိ
ျဖစ္တတ္တဲ့ သေဘာေလး
ျဖစ္တတ္တဲ့ သေဘာေလး
လူေတြလူေတြ ေတာ္ေတာ္ကုိ တရားက်ဖုိ႕ ေကာင္းလွပါလားေနာ့္.. လူေတြဟာ ဘာလုိ႕ ကုိယ္ဖက္ကုိ ယွက္တဲ့ လိပ္လုိ အမ်ိဳးအစားထဲမွာ ပါေနတယ္မသိဘူး..လူတစ္ခ်ိဳ႕ဟာ တကုိယ္ေကာင္း ဆန္ၾကတယ္.. လူတစ္ခ်ိဳ႕ဟာ ငါဆုိတဲ့ အတၱကုိေရွ႕တန္း တင္ၾကတယ္… လူတစ္ခ်ိဳ႕ဟာ ကုိယ္ထက္ အဆင့္နိမ့္တဲ့လူေတြကုိ မညွာမတာ ခုိင္းၾကတယ္..လူတစ္ခ်ိဳ႕ဟာ ငါမိသားစု ေကာင္းစားရင္ျပီးေရာ ဆုိတဲ့ အတၱစိတ္ေတြထားၾကတယ္… လူတစ္ခ်ိဳ႕ဟာ သူငယ္ခ်င္းမပီသၾကဘူး.. လူတစ္ခ်ိဳ႕ဟာ စိတ္ဓါတ္ေတြ ျပိဳလဲ ေအာက္က်ေနတယ္.. ဒီလူတစ္ခ်ုိဳ႕ထဲမွာ က်ေနာ္ေကာ ပါေနျပီးလား.. တခါတေလ စဥ္းစားမိတယ္ဗ်ာ..
သူတပါးတုိင္းျပည္ကုိ ေရာက္လာမွ လူေတြရဲ႕ ဘ၀အေပၚ ျဖတ္သန္းၾကပုံေတြကုိ ၾကည့္ျပီး စိတ္ေတာ္ေတာ္ပ်က္မိပါတယ္… ကုိယ္တုိင္းျပည္မွာတုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး အခ်ိန္ျဖဳန္းခဲ့တာေလးေတြကုိ သတိရမိပါတယ္… လူေတြဟာ လုိအပ္ရင္တမ်ိဳး မလုိရင္တမ်ိဳးနဲ႕ ဆက္ဆံတတ္ၾကပါတယ္.. ဒီလုိလူမ်ိဳးေတြကုိ ဘယ္လုိေခၚမလဲ… လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္အေထြေထြ ဆုိတဲ့စကားဟာ အရမ္းကုိမွန္ပါတယ္.. ဒီလိုလူေတြကုိ ဘယ္လုိေပါင္းစပ္ၾကမလဲ…ဘယ္လုိ ဒီစိတ္ဓါတ္ေတြကုိ ျပဳျပင္မလဲ.. ကဲ က်ေနာ္ ေတာင္ေပၚသားလည္း ေမတၱာေလး ခံယူေတာ္မူမယ္ဗ်ာ.. အခုေရးသားေလးက ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ ထိခုိက္ေစလုိတဲ့ စိတ္နဲ႕ေရးတာ မဟုတ္ပါဘူး.. ျဖစ္ေနၾက ေတြ႕ေနၾက အျဖစ္ေလးေတြကုိ ေရးလုိက္တာပါ..
က်ေနာ္ဟာ ဘေလာ့စ္ဂါဆုိတဲ့ အရာကုိ စိတ္၀င္စားတာမၾကာေသးပါဘူး.. အလြန္ဆုံးရွိလွ (၆) လေလာက္ပဲ ရွိပါေသးတယ္.. ဒါေပမဲ့ ဘေလာ့စ္က ေပးတဲ့ သင္ခန္းစာေတြ ၊ အတုယူစရာ ၊ မွတ္သားစရာေတြအမ်ားၾကီးရလုိက္ပါတယ္.. တကယ္တမ္း မွန္တာကုိ ၀န္ခံရရင္ ဘေလာ့စ္ကာဆုိတာၾကီးကုိ က်ေနာ္ အထင္မၾကီးပါဘူး.. က်ေနာ္လည္း ဘေလာ့စ္ကာဆုိတဲ့ နာမည္ၾကီးကုိ မၾကိဳက္နွစ္သက္ပါဘူး.. တစ္ကယ္က်ေနာ္ ၾကိဳက္မိတဲ့ အရာေလးဟာ ကုိယ္ရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္ ခံစားခ်က္ေတြကို ဒီဘေလာ့စ္စာမ်က္နွာေလးေပၚမွာ တင္ခြင့္ရတယ္.. ကုိယ္ရဲ႕ ၀ါသနာပါတဲ့ စာေပ၊ ကဗ်ာေတြကုိ တင္ခြင့္ရတယ္.. ဒါေလးကုိ က်ေနာ္ အရမ္းသေဘာက်ပါတယ္…
ပထမဆုံး က်ေနာ္ဒီေရာက္ေတာ့ အင္တာနက္ကုိ ေကာင္းေကာင္းေမႊျဖစ္ပါတယ္. ဒီမွာ က်ေနာ္ အစ္ကုိကုိစ်ာန္ နဲ႕ စေတြ႕ပါတယ္.. သူနဲ႕ Online ေပၚမွာ ခင္မင္မိရာကေန သူရဲ႕ အေရးအသားေလးေတြကုိ ေတာ္ေတာ္ကုိ ၾကိဳက္နွစ္သက္မိပါတယ္... ဒိီလုိနဲ႕ က်ေနာ္ ဒီဘေလာ့စ္ေလာကၾကီးထဲကုိ ေရာက္လာတာပါ… အစစ အရာရာ ကုိစ်ာန္က လုိက္လုပ္ေပးပါတယ္.. က်ေနာ္ရဲ႕ ဘေလာ့စ္ အသြင္အျပင္ေလးေကာေပါ့.. တကယ္တမ္း စီနီယာ ဘေလာ့စ္ဂါေတြရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ေတြကုိ က်ေနာ္ အရမ္းေလးစားပါတယ္.. ဘယ္လုိအခ်ိန္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူတုိ႕ရဲ႕ အားေပးတဲ့ အသံ၊ သူတုိ႕ရဲ႕ အေရးအသားေတြဟာ က်ေနာ္တုိ႕လုိ ဂ်ဴနီယာသမားေတြ အတြက္ အားေဆးတခြက္လုိ႕ ေျပာရင္ မွားမယ္မထင္ပါဘူး… သူတို႕ရဲ႕ ရင့္က်က္တဲ့ အေတြးးအေခၚေတြဟာ က်ေနာ္တုိ႕ လုိက္နာသင့္တဲ့ အခ်က္ေတြပါပဲ..
အခုက်ေနာ္ျမင္မိသေလာက္ကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ ဂ်ဴနီယာေတြက အားေနရင္ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ ရန္ေစာင္ေနၾကသလုိပါပဲ..အားလုံး စည္းစည္းလုံးလုံးေလးနဲ႕ လက္တြဲသြားၾကရင္ က်ေနာ္တုိ႕ ရည္မွန္းတဲ့ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေလးေတြ ျပည့္လာမွာပဲလုိ႕ က်ေနာ္ ခံယူပါတယ္… အခုဟာက နဲနဲမၾကားလုိက္နဲ႕ သြားၾကည့္လုိက္ရင္ က်ေနာ္တုိ႕လူငယ္ေတြပဲ ျဖစ္ေနပါတယ္.. တကယ္တမ္း က်ေနာ္တုိ႕ အမ်ားၾကီး လုပ္စရာေတြ လုိအပ္ေနပါေသးတယ္.. ဘေလာ့စ္ဆုိတာ ကုိယ္ရဲ႕ ခံစားခ်က္ ၊ စိတ္ခံစားမူေလးကုိ အစစ္အေဆး မရွိ တင္ခြင့္ရတယ္ ဆုိတာ ရာခုိင္ႏႈန္းအျပည့္မွန္ပါတယ္.. ဒါေပမဲ့ ဒီခံစားခ်က္ေလးေတြကုိ ေဖာ္ျပလုိက္မိရင္ ကုိယ္အတြက္ စိတ္ဖိစီးမူေတြ အထုိက္အေလွ်ာက္ ေပ်ာက္သြားေပမဲ့ အျခားဘက္မွာ ဒီလုိလုပ္လုိက္ရင္ ေကာင္းပါ့မလား၊ ျဖစ္သင့္သလား စဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္..
အထက္က ေျပာသလုိ က်ေနာ္တုိ႕ စာေတြကုိ လာဖတ္တဲ့ Comment / Cbox မွာ ေအာ္သြားတဲ့ စာဖတ္ပရိသတ္ေတြကုိ ေလးစားရပါမယ္.. ဘေလာ့စ္ကာေမာင္နွမမ်ားကုိ ေလးစားရပါမယ္.. ဒီစာဖတ္ပရိသတ္ေတြထဲမွာ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္အေထြအေထြဆုိသလုိ ေကာင္းတာေရာ ၊ ဆုိးတာေကာ ပါပါတယ္.. ဒါေပမဲ့ သူတို႕ဟာ က်ေနာ္တုိ႕ ဘေလာ့စ္ေလးကုိ လာေရာက္တယ္ဆုိကတည္းက အနဲဆုံးေတာ့ သူတို႕ကုိ အသိအမွတ္ျပဳရပါမယ္.. ဒီမွာ ဘာျမင္ရသလဲဆုိေတာ့ မေကာင္းတာ(ကုိယ္သေဘာမက်တဲ့ အေရးအသားေလး) ေတြ ေတြ႕တာနဲ႕ ရန္ထျဖစ္ေတာ့တာပါပဲ.. ဒါဟာ လုံး၀မျဖစ္သင့္ပါဘူးဗ်ာ.. ႏုိင္ငံေရးနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ဘေလာ့စ္ေတြဆုိရင္ေတာ့ ျဖစ္သင့္ပါတယ္.. သူတို႕လည္း သူတုိ႕ခံယူခ်က္နဲ႕ က်ိဳးပမ္းေနၾကတာေလ.. က်ေနာ္တုိ႕လုိ ရသအသာေပး ေဖာ္ျပတဲ့ ဘေလာ့စ္ေတြကေတာ့ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ဒါကုိ ေရွာင္းက်ဥ္းသင့္တယ္လုိ႕ က်ေနာ္ထင္ပါတယ္..
စာဖတ္ပရိသတ္က ကုိယ္အေရးအသားကုိ ၾကည့္ျပိီးဆုံးျဖတ္မွာပဲေလ.. မေကာင္းတာေတြ ေတြ႕ရင္မေကာင္းဘူးေျပာမွာပဲ.. ေကာင္းတာကုိ ေတြ႕ရင္လဲ ခ်ီးက်ဴးမွာပဲ ဒါဟာ ဓမၼတာပါပဲ.. ဒါကုိ က်ေနာ္တုိ႕ လက္ခံႏုိင္ၾကရမွာပါ.. အစကတည္းက က်ေနာ္အပါအ၀င္ ဘေလာ့စ္အားလုံးနီးပါးဟာ အခ်ိန္ကုန္၊ ေငြကုန္ျပီး ဘေလာ့စ္ လုပ္ေနတာ ပုိက္ဆံရလုိ႕ မဟုတ္ပါဘူး.. အားလုံးရဲ႕ ရင္ထဲ ၊ နွလုံးသားထဲမွာ ကုိယ္ရဲ႕ ၀ါသနာ၊ ခံစားခ်က္ေတြကို သူမ်ားေတြကုိ ေဖာ္ျပခ်င္တာပါပဲ.. ကုိယ္က ေဖာ္ျပလုိ႕ သူမ်ားေတြက တုန္႕ျပန္ခ်က္ ေကာင္းေကာင္းေလးေပးရင္ ေပ်ာ္ၾကတယ္… ဒီေတာ့ေရွ႕ကုိ ဆက္လွမ္းႏုိင္ၾကတယ္.. အဲ သူမ်ားေတြက တုန္႕ျပန္ခ်က္ေလး ဆုိးသြားရင္ေတာ့ ဘာျဖစ္တယ္ေလး၊ ညာျဖစ္တယ္ေလးနဲ႕ ေျပာေတာ့တာပါပဲ ဒါဟာ ဘာလဲဆုိေတာ့ အထက္က ေျပာခဲ့သလုိ ငါဆုိတဲ့ အတၱစိတ္ေတြ မ်ားေနတယ္လုိ႕ က်ေနာ္ထင္ပါတယ္..
အဲေနာက္တစ္ခုက တခါတေလ ကုိယ့္ကုိ မလုိတဲ့လူေတြလဲ ရွိမွာပါပဲ.. ဒီေတာ့ သူတို႕ရဲ႕ အေကာင္းဆုံး နည္းလမ္းက ဘာလဲဆုိေတာ့ Comment(or) Cbox မွာ သူမ်ားနာမည္၊ လင့္ ေတြနဲ႕ လာေအာ္တာပါပဲ.. ဒီမွာဘာျဖစ္သလဲဆုိေတာ့ ငါကုိေတာ့ျဖစ္ သူကဒီလုိေျပာတယ္.. သူခါက်ေတာ့ ဘာျဖစ္တယ္နဲ႕ ရန္ေတြ႕ၾကျပန္ေရာ ျဖစ္သင့္တာက စိတ္ရွည္ သည္းခံျပီး ေနလုိက္ရင္ ဘာဆုိးက်ိဳးမွ ျဖစ္လာႏုိင္စရာ မရွိပါဘူး.. အလြန္ဆုံး သည္းခံႏုိင္စြမ္း ကုန္လာရင္ သက္ဆုိင္သူနဲ႕ တုိက္ရုိက္ဆက္သြယ္ျပီး ေျဖရွင္းလုိက္ရင္ ျပီးသြားမွာပါ.. အခုဟာက ဘေလာ့စ္ေပၚကေန ေအာ္ေန ဟစ္ေနၾကတာ ၾကားက ကုိယ္ကုိ မလုိတဲ့သူေတြကေတာ့ အေပ်ာ္ၾကီးေပ်ာ္ေနတာေပါ့.. ဒါလဲ က်ေနာ္ ျမင္တဲ့ အခ်က္ေလးတစ္ခုပါ..
ေနာက္ဆုံး က်ေနာ္အဆုံးသတ္လုိ႕ ရတဲ့ Result ကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕လူငယ္ေတြဟာ စီနီယာဘေလာ့စ္ကာေတြ ေစာင့္ထိန္းလာတဲ့ က်င့္၀တ္ေတြ၊ စည္းကမ္းေတြကုိ ဖ်က္မိေနသလုိပါပဲ.. က်ေနာ္ကုိ ဘေလာ့စ္ကာေတြရဲ႕ က်င့္၀တ္လာေမးရင္ က်ေနာ္တကယ္ မသိပါဘူး.. က်ေနာ္သိတာတစ္ခုကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ဂ်ဴနီယာ ဘေလာ့စ္ကာေတြဟာ ျပသာနာ တစ္ခုခုျဖစ္လာရင္ အေကာင္းဆုံးနည္းလမ္းနဲ႕ မေျဖရွင္းတတ္ဘူးဆုိတာပဲ.. ေရွးကစီနီယာေတြ ျမန္မာဘေလာ့စ္ေလာကၾကီး နာမည္ေကာင္းရေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္သြားလဲ ဒါကုိ စမ္းစစ္သင့္ပါျပီး.. အခုလဲ က်ေနာ္ဆီကုိ ဆူမဲ့စာေတြ ေရာက္လာမယ္လုိ႕ က်ေနာ္ေတာ့ ထင္တာပဲ.. ဟဲဟဲ က်ေနာ္ကေတာ့ ေစာင့္ၾကိဳလ်က္ပါ..
က်ေနာ္ကေတာ့ ဒီဖက္နားက၀င္ရင္ ဟုိဖက္နားက ထုတ္ပစ္လုိက္တာပဲ (ေကာင္းတာမပါ ဆုိးတာအားလုံးကုိေျပာတာဗ်ိဳ႕)
သူတပါးတုိင္းျပည္ကုိ ေရာက္လာမွ လူေတြရဲ႕ ဘ၀အေပၚ ျဖတ္သန္းၾကပုံေတြကုိ ၾကည့္ျပီး စိတ္ေတာ္ေတာ္ပ်က္မိပါတယ္… ကုိယ္တုိင္းျပည္မွာတုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး အခ်ိန္ျဖဳန္းခဲ့တာေလးေတြကုိ သတိရမိပါတယ္… လူေတြဟာ လုိအပ္ရင္တမ်ိဳး မလုိရင္တမ်ိဳးနဲ႕ ဆက္ဆံတတ္ၾကပါတယ္.. ဒီလုိလူမ်ိဳးေတြကုိ ဘယ္လုိေခၚမလဲ… လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္အေထြေထြ ဆုိတဲ့စကားဟာ အရမ္းကုိမွန္ပါတယ္.. ဒီလိုလူေတြကုိ ဘယ္လုိေပါင္းစပ္ၾကမလဲ…ဘယ္လုိ ဒီစိတ္ဓါတ္ေတြကုိ ျပဳျပင္မလဲ.. ကဲ က်ေနာ္ ေတာင္ေပၚသားလည္း ေမတၱာေလး ခံယူေတာ္မူမယ္ဗ်ာ.. အခုေရးသားေလးက ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ ထိခုိက္ေစလုိတဲ့ စိတ္နဲ႕ေရးတာ မဟုတ္ပါဘူး.. ျဖစ္ေနၾက ေတြ႕ေနၾက အျဖစ္ေလးေတြကုိ ေရးလုိက္တာပါ..
က်ေနာ္ဟာ ဘေလာ့စ္ဂါဆုိတဲ့ အရာကုိ စိတ္၀င္စားတာမၾကာေသးပါဘူး.. အလြန္ဆုံးရွိလွ (၆) လေလာက္ပဲ ရွိပါေသးတယ္.. ဒါေပမဲ့ ဘေလာ့စ္က ေပးတဲ့ သင္ခန္းစာေတြ ၊ အတုယူစရာ ၊ မွတ္သားစရာေတြအမ်ားၾကီးရလုိက္ပါတယ္.. တကယ္တမ္း မွန္တာကုိ ၀န္ခံရရင္ ဘေလာ့စ္ကာဆုိတာၾကီးကုိ က်ေနာ္ အထင္မၾကီးပါဘူး.. က်ေနာ္လည္း ဘေလာ့စ္ကာဆုိတဲ့ နာမည္ၾကီးကုိ မၾကိဳက္နွစ္သက္ပါဘူး.. တစ္ကယ္က်ေနာ္ ၾကိဳက္မိတဲ့ အရာေလးဟာ ကုိယ္ရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္ ခံစားခ်က္ေတြကို ဒီဘေလာ့စ္စာမ်က္နွာေလးေပၚမွာ တင္ခြင့္ရတယ္.. ကုိယ္ရဲ႕ ၀ါသနာပါတဲ့ စာေပ၊ ကဗ်ာေတြကုိ တင္ခြင့္ရတယ္.. ဒါေလးကုိ က်ေနာ္ အရမ္းသေဘာက်ပါတယ္…
ပထမဆုံး က်ေနာ္ဒီေရာက္ေတာ့ အင္တာနက္ကုိ ေကာင္းေကာင္းေမႊျဖစ္ပါတယ္. ဒီမွာ က်ေနာ္ အစ္ကုိကုိစ်ာန္ နဲ႕ စေတြ႕ပါတယ္.. သူနဲ႕ Online ေပၚမွာ ခင္မင္မိရာကေန သူရဲ႕ အေရးအသားေလးေတြကုိ ေတာ္ေတာ္ကုိ ၾကိဳက္နွစ္သက္မိပါတယ္... ဒိီလုိနဲ႕ က်ေနာ္ ဒီဘေလာ့စ္ေလာကၾကီးထဲကုိ ေရာက္လာတာပါ… အစစ အရာရာ ကုိစ်ာန္က လုိက္လုပ္ေပးပါတယ္.. က်ေနာ္ရဲ႕ ဘေလာ့စ္ အသြင္အျပင္ေလးေကာေပါ့.. တကယ္တမ္း စီနီယာ ဘေလာ့စ္ဂါေတြရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ေတြကုိ က်ေနာ္ အရမ္းေလးစားပါတယ္.. ဘယ္လုိအခ်ိန္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူတုိ႕ရဲ႕ အားေပးတဲ့ အသံ၊ သူတုိ႕ရဲ႕ အေရးအသားေတြဟာ က်ေနာ္တုိ႕လုိ ဂ်ဴနီယာသမားေတြ အတြက္ အားေဆးတခြက္လုိ႕ ေျပာရင္ မွားမယ္မထင္ပါဘူး… သူတို႕ရဲ႕ ရင့္က်က္တဲ့ အေတြးးအေခၚေတြဟာ က်ေနာ္တုိ႕ လုိက္နာသင့္တဲ့ အခ်က္ေတြပါပဲ..
အခုက်ေနာ္ျမင္မိသေလာက္ကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ ဂ်ဴနီယာေတြက အားေနရင္ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ ရန္ေစာင္ေနၾကသလုိပါပဲ..အားလုံး စည္းစည္းလုံးလုံးေလးနဲ႕ လက္တြဲသြားၾကရင္ က်ေနာ္တုိ႕ ရည္မွန္းတဲ့ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေလးေတြ ျပည့္လာမွာပဲလုိ႕ က်ေနာ္ ခံယူပါတယ္… အခုဟာက နဲနဲမၾကားလုိက္နဲ႕ သြားၾကည့္လုိက္ရင္ က်ေနာ္တုိ႕လူငယ္ေတြပဲ ျဖစ္ေနပါတယ္.. တကယ္တမ္း က်ေနာ္တုိ႕ အမ်ားၾကီး လုပ္စရာေတြ လုိအပ္ေနပါေသးတယ္.. ဘေလာ့စ္ဆုိတာ ကုိယ္ရဲ႕ ခံစားခ်က္ ၊ စိတ္ခံစားမူေလးကုိ အစစ္အေဆး မရွိ တင္ခြင့္ရတယ္ ဆုိတာ ရာခုိင္ႏႈန္းအျပည့္မွန္ပါတယ္.. ဒါေပမဲ့ ဒီခံစားခ်က္ေလးေတြကုိ ေဖာ္ျပလုိက္မိရင္ ကုိယ္အတြက္ စိတ္ဖိစီးမူေတြ အထုိက္အေလွ်ာက္ ေပ်ာက္သြားေပမဲ့ အျခားဘက္မွာ ဒီလုိလုပ္လုိက္ရင္ ေကာင္းပါ့မလား၊ ျဖစ္သင့္သလား စဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္..
အထက္က ေျပာသလုိ က်ေနာ္တုိ႕ စာေတြကုိ လာဖတ္တဲ့ Comment / Cbox မွာ ေအာ္သြားတဲ့ စာဖတ္ပရိသတ္ေတြကုိ ေလးစားရပါမယ္.. ဘေလာ့စ္ကာေမာင္နွမမ်ားကုိ ေလးစားရပါမယ္.. ဒီစာဖတ္ပရိသတ္ေတြထဲမွာ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္အေထြအေထြဆုိသလုိ ေကာင္းတာေရာ ၊ ဆုိးတာေကာ ပါပါတယ္.. ဒါေပမဲ့ သူတို႕ဟာ က်ေနာ္တုိ႕ ဘေလာ့စ္ေလးကုိ လာေရာက္တယ္ဆုိကတည္းက အနဲဆုံးေတာ့ သူတို႕ကုိ အသိအမွတ္ျပဳရပါမယ္.. ဒီမွာ ဘာျမင္ရသလဲဆုိေတာ့ မေကာင္းတာ(ကုိယ္သေဘာမက်တဲ့ အေရးအသားေလး) ေတြ ေတြ႕တာနဲ႕ ရန္ထျဖစ္ေတာ့တာပါပဲ.. ဒါဟာ လုံး၀မျဖစ္သင့္ပါဘူးဗ်ာ.. ႏုိင္ငံေရးနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ဘေလာ့စ္ေတြဆုိရင္ေတာ့ ျဖစ္သင့္ပါတယ္.. သူတို႕လည္း သူတုိ႕ခံယူခ်က္နဲ႕ က်ိဳးပမ္းေနၾကတာေလ.. က်ေနာ္တုိ႕လုိ ရသအသာေပး ေဖာ္ျပတဲ့ ဘေလာ့စ္ေတြကေတာ့ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ဒါကုိ ေရွာင္းက်ဥ္းသင့္တယ္လုိ႕ က်ေနာ္ထင္ပါတယ္..
စာဖတ္ပရိသတ္က ကုိယ္အေရးအသားကုိ ၾကည့္ျပိီးဆုံးျဖတ္မွာပဲေလ.. မေကာင္းတာေတြ ေတြ႕ရင္မေကာင္းဘူးေျပာမွာပဲ.. ေကာင္းတာကုိ ေတြ႕ရင္လဲ ခ်ီးက်ဴးမွာပဲ ဒါဟာ ဓမၼတာပါပဲ.. ဒါကုိ က်ေနာ္တုိ႕ လက္ခံႏုိင္ၾကရမွာပါ.. အစကတည္းက က်ေနာ္အပါအ၀င္ ဘေလာ့စ္အားလုံးနီးပါးဟာ အခ်ိန္ကုန္၊ ေငြကုန္ျပီး ဘေလာ့စ္ လုပ္ေနတာ ပုိက္ဆံရလုိ႕ မဟုတ္ပါဘူး.. အားလုံးရဲ႕ ရင္ထဲ ၊ နွလုံးသားထဲမွာ ကုိယ္ရဲ႕ ၀ါသနာ၊ ခံစားခ်က္ေတြကို သူမ်ားေတြကုိ ေဖာ္ျပခ်င္တာပါပဲ.. ကုိယ္က ေဖာ္ျပလုိ႕ သူမ်ားေတြက တုန္႕ျပန္ခ်က္ ေကာင္းေကာင္းေလးေပးရင္ ေပ်ာ္ၾကတယ္… ဒီေတာ့ေရွ႕ကုိ ဆက္လွမ္းႏုိင္ၾကတယ္.. အဲ သူမ်ားေတြက တုန္႕ျပန္ခ်က္ေလး ဆုိးသြားရင္ေတာ့ ဘာျဖစ္တယ္ေလး၊ ညာျဖစ္တယ္ေလးနဲ႕ ေျပာေတာ့တာပါပဲ ဒါဟာ ဘာလဲဆုိေတာ့ အထက္က ေျပာခဲ့သလုိ ငါဆုိတဲ့ အတၱစိတ္ေတြ မ်ားေနတယ္လုိ႕ က်ေနာ္ထင္ပါတယ္..
အဲေနာက္တစ္ခုက တခါတေလ ကုိယ့္ကုိ မလုိတဲ့လူေတြလဲ ရွိမွာပါပဲ.. ဒီေတာ့ သူတို႕ရဲ႕ အေကာင္းဆုံး နည္းလမ္းက ဘာလဲဆုိေတာ့ Comment(or) Cbox မွာ သူမ်ားနာမည္၊ လင့္ ေတြနဲ႕ လာေအာ္တာပါပဲ.. ဒီမွာဘာျဖစ္သလဲဆုိေတာ့ ငါကုိေတာ့ျဖစ္ သူကဒီလုိေျပာတယ္.. သူခါက်ေတာ့ ဘာျဖစ္တယ္နဲ႕ ရန္ေတြ႕ၾကျပန္ေရာ ျဖစ္သင့္တာက စိတ္ရွည္ သည္းခံျပီး ေနလုိက္ရင္ ဘာဆုိးက်ိဳးမွ ျဖစ္လာႏုိင္စရာ မရွိပါဘူး.. အလြန္ဆုံး သည္းခံႏုိင္စြမ္း ကုန္လာရင္ သက္ဆုိင္သူနဲ႕ တုိက္ရုိက္ဆက္သြယ္ျပီး ေျဖရွင္းလုိက္ရင္ ျပီးသြားမွာပါ.. အခုဟာက ဘေလာ့စ္ေပၚကေန ေအာ္ေန ဟစ္ေနၾကတာ ၾကားက ကုိယ္ကုိ မလုိတဲ့သူေတြကေတာ့ အေပ်ာ္ၾကီးေပ်ာ္ေနတာေပါ့.. ဒါလဲ က်ေနာ္ ျမင္တဲ့ အခ်က္ေလးတစ္ခုပါ..
ေနာက္ဆုံး က်ေနာ္အဆုံးသတ္လုိ႕ ရတဲ့ Result ကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕လူငယ္ေတြဟာ စီနီယာဘေလာ့စ္ကာေတြ ေစာင့္ထိန္းလာတဲ့ က်င့္၀တ္ေတြ၊ စည္းကမ္းေတြကုိ ဖ်က္မိေနသလုိပါပဲ.. က်ေနာ္ကုိ ဘေလာ့စ္ကာေတြရဲ႕ က်င့္၀တ္လာေမးရင္ က်ေနာ္တကယ္ မသိပါဘူး.. က်ေနာ္သိတာတစ္ခုကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ဂ်ဴနီယာ ဘေလာ့စ္ကာေတြဟာ ျပသာနာ တစ္ခုခုျဖစ္လာရင္ အေကာင္းဆုံးနည္းလမ္းနဲ႕ မေျဖရွင္းတတ္ဘူးဆုိတာပဲ.. ေရွးကစီနီယာေတြ ျမန္မာဘေလာ့စ္ေလာကၾကီး နာမည္ေကာင္းရေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္သြားလဲ ဒါကုိ စမ္းစစ္သင့္ပါျပီး.. အခုလဲ က်ေနာ္ဆီကုိ ဆူမဲ့စာေတြ ေရာက္လာမယ္လုိ႕ က်ေနာ္ေတာ့ ထင္တာပဲ.. ဟဲဟဲ က်ေနာ္ကေတာ့ ေစာင့္ၾကိဳလ်က္ပါ..
က်ေနာ္ကေတာ့ ဒီဖက္နားက၀င္ရင္ ဟုိဖက္နားက ထုတ္ပစ္လုိက္တာပဲ (ေကာင္းတာမပါ ဆုိးတာအားလုံးကုိေျပာတာဗ်ိဳ႕)
ေတာင္ေပၚသား
က်ေနာ့္ရဲ႕ ပထမဆုံးမ်ား
ကဲအခုေတာ့ မေခါင္ေခါင္ ရဲ႕ ေကာင္းမူေၾကာင့္ေရးၾကည့္လုိက္ပါျပီး ပထမဆုံးတဲ့
စဥ္းေတာ့ စဥ္းစားတာပဲ ဦးေနွာက္ကေကာင္းေတာ့ဘူးဗ်.. မမွတ္မိေတာ့ဘူး ဒီေတာ့ ဘေလာစ့္ေတြကို ေလွ်ာက္လွည့္ရတာေပါ့ ေတြ႕ပါျပီး ကုိCrazy site မွာ.. ဟဲဟဲ ေကာ္ပီ လုပ္လုိက္တယ္..
ပထမဆုံး ေက်းဇူးတင္ရမွာက - အေဖနဲ႕ အေမ (အေမေမြးလုိ႕ ဒီေလာကၾကီးကုိ ေရာက္တာဟုတ္…. အေဖမရွိရင္လည္း အေမက ေမြးေပးလုိ႕ ရတာမဟုတ္ ဒီေတာ့ အေဖနဲ႕ အေမကုိ ပထမဆုံး ေက်းဇူးတင္တယ္)
ပထမဆုံး ေသာက္ရတဲ့အရာ - အေမရဲ႕ ႏုိ႕ေပါ့ (ဟုတ္ဘူးလား)
ပထမဆုံး စားရတဲ့ထမင္းက – အေမ ခြန္႕ေကြ်းတာေပါ့..
ပထမဆုံး ေနခဲ့တဲ့ျမိဳ႕ က - ေတာင္ၾကီးျမိဳ႕
ပထမဆုံး ေရာက္ခဲ့တဲ့ အျခားျမိဳ႕ၾကီးကေတာ့ - မႏၱေလး
ပထမဆုံး အတန္း - သူငယ္တန္းေပါ့ :)
ပထမဆုံး ေက်ာင္း - အ.မ.က (၆)
ပထမဆုံး သူငယ္ခ်င္း(ေယာက်ာ္းေလး) - ေဌး၀င္း
ပထမဆုံး သူငယ္ခ်င္း(မိန္းကေလး) - ေႏြးေႏြးျမင့္ေအာင္
ပထမဆုံး ဖတ္တဲ့ကာတြန္း - ျမိဳင္ရာဇာတြတ္ပီ
ပထမဆုံး အလည္သြားတာက - ေခါင္တုိင္ ေရပူစမ္း (သဘာ၀ကေပးထားတဲ့ အလွတစ္ခုေပါ့ဗ်ာ… ေရေတြက အရမ္းပူတာဗ်.. ၾကက္ဥေတာင္ ျပဳတ္စားလုိ႕ရတယ္.)
ပထမဆုံး ဆုိခဲ့တဲ့သိီခ်င္း - “တုိ႕ငယ္ငယ္တုန္းက ေယာင္ေပဆူးေလးေတြနဲ႕ရယ္ ပုဆုိးကုိ စလြယ္သုိင္း ရြာ၀ုိင္းပတ္လည္” ဆုိတဲ့ သိီခ်င္းဗ်…
ပထမဆုံး ေရးတဲ့ ပုိစ့္ေလးက - ကြ်န္ေတာ့္ ေမေမ
ပထမဆုံး တင္ျဖစ္တဲ့ ပုိစ့္ေလးက - က်ေနာ္ျမိဳ႕ေလးအေၾကာင္း
ပထမဆုံး ေရာက္ျဖစ္တဲ့ တျခားတုိင္းျပည္က - ဆင့္ကာပူ ဟုတ္ဘူး ေယာင္လုိ႕ စင္ကာပူဗ်
ပထမဆုံး ခ်စ္မိတဲ့သူ - ေတာင္ၾကီးသူ (ဘယ္သူလဲ ေမးနဲ႕ ေျပာျပဘူး) အခုရွိေတာ့ဘူး ဟဲ ဟဲ ေၾကာ္ျငာ၀င္တာ.. :)
ပထမဆုံး အလုပ္ - Computer Network
ပထမဆုံး က်ဴရွင္ - (၆ တန္းမွ စယူတာ မနက္နွင္းေတြ က်ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သြားရတာ ေအးလုိက္တာ)
ပထမဆုံး ခုိးေသာက္ဖူးတဲ့ေဆးလိပ္ - ၉ တန္းေလာက္ မွ ခုိးေသာက္ၾကည့္တာ ( ဘာမွ အရသာလည္း ရွိဘူး အေငြ႕ ပဲ လာတယ္… )
ပထမဆုံး ခုိးေသာက္တဲ့ အရက္ - ၁၀ တန္းတုန္းက တန္ေဆာင္တုိင္မွာ ေသာက္တာ.. (ေကာင္မေလးနဲ႕ မၾကည္တဲ့ အခ်ိန္ေပါ့.. ) အိမ္ကုိ တုိင္နဲ႕ေနာ့္ အိမ္ကသိဘူးဗ်..
ပထမဆုံး ေသာက္ျဖစ္တဲ့ ဘီယာ- ေတာင္ၾကီး Happy New Year မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ေသာက္ျဖစ္တာ
ပထမဆုံး ခင္တဲ့ဘေလာစ့္ကာအစ္ကုိ - အစ္ကုိ ကုိစ်ာန္ (က်ေနာ့္ကုိ ဘေလာ့စ္ေလာကထဲ ေရာက္ေအာင္လုပ္တာ သူေပါ့ ဟြန္း)
ပထမဆုံး ခင္မိတဲ့ဘေလာစ့္ကာအစ္မ - အမ မမီိ
ပထမဆုံး ေဆာ့ဖူးတဲ့ ကစားနည္း - ေဘာလုံးကန္တာ (ေတာင္ၾကီးက ေဘာလုံးကန္ေကာင္းတယ္ဗ်… ကန္လုိက္ ေသာက္လုိက္ေပါ့ ေရကုိေျပာတာေနာ့္)
ကဲက်ေနာ္ မွတ္မိသေလာက္ေတာ့ ဒါအကုန္ပဲဗ်... က်ေနာ့္လည္း သူမ်ားေတြ Tag သလုိလုိက္ Tag လိုက္ဦးမယ္..
ကုိဆုိးသြမ္း
ကုိၾကီးေကာက္
ကုိၾကီးပုလုေကြး
မမ၀ါ
ခ်င္းမေလး
မၾကီး သက္ဇင္
ေဒၚၾကီးသက္တန္႕
မစ္သြန္းသြန္း
ကဲ Tag ထားတာေတြ ေရးေပးၾကေနာ့္....
စဥ္းေတာ့ စဥ္းစားတာပဲ ဦးေနွာက္ကေကာင္းေတာ့ဘူးဗ်.. မမွတ္မိေတာ့ဘူး ဒီေတာ့ ဘေလာစ့္ေတြကို ေလွ်ာက္လွည့္ရတာေပါ့ ေတြ႕ပါျပီး ကုိCrazy site မွာ.. ဟဲဟဲ ေကာ္ပီ လုပ္လုိက္တယ္..
ပထမဆုံး ေက်းဇူးတင္ရမွာက - အေဖနဲ႕ အေမ (အေမေမြးလုိ႕ ဒီေလာကၾကီးကုိ ေရာက္တာဟုတ္…. အေဖမရွိရင္လည္း အေမက ေမြးေပးလုိ႕ ရတာမဟုတ္ ဒီေတာ့ အေဖနဲ႕ အေမကုိ ပထမဆုံး ေက်းဇူးတင္တယ္)
ပထမဆုံး ေသာက္ရတဲ့အရာ - အေမရဲ႕ ႏုိ႕ေပါ့ (ဟုတ္ဘူးလား)
ပထမဆုံး စားရတဲ့ထမင္းက – အေမ ခြန္႕ေကြ်းတာေပါ့..
ပထမဆုံး ေနခဲ့တဲ့ျမိဳ႕ က - ေတာင္ၾကီးျမိဳ႕
ပထမဆုံး ေရာက္ခဲ့တဲ့ အျခားျမိဳ႕ၾကီးကေတာ့ - မႏၱေလး
ပထမဆုံး အတန္း - သူငယ္တန္းေပါ့ :)
ပထမဆုံး ေက်ာင္း - အ.မ.က (၆)
ပထမဆုံး သူငယ္ခ်င္း(ေယာက်ာ္းေလး) - ေဌး၀င္း
ပထမဆုံး သူငယ္ခ်င္း(မိန္းကေလး) - ေႏြးေႏြးျမင့္ေအာင္
ပထမဆုံး ဖတ္တဲ့ကာတြန္း - ျမိဳင္ရာဇာတြတ္ပီ
ပထမဆုံး အလည္သြားတာက - ေခါင္တုိင္ ေရပူစမ္း (သဘာ၀ကေပးထားတဲ့ အလွတစ္ခုေပါ့ဗ်ာ… ေရေတြက အရမ္းပူတာဗ်.. ၾကက္ဥေတာင္ ျပဳတ္စားလုိ႕ရတယ္.)
ပထမဆုံး ဆုိခဲ့တဲ့သိီခ်င္း - “တုိ႕ငယ္ငယ္တုန္းက ေယာင္ေပဆူးေလးေတြနဲ႕ရယ္ ပုဆုိးကုိ စလြယ္သုိင္း ရြာ၀ုိင္းပတ္လည္” ဆုိတဲ့ သိီခ်င္းဗ်…
ပထမဆုံး ေရးတဲ့ ပုိစ့္ေလးက - ကြ်န္ေတာ့္ ေမေမ
ပထမဆုံး တင္ျဖစ္တဲ့ ပုိစ့္ေလးက - က်ေနာ္ျမိဳ႕ေလးအေၾကာင္း
ပထမဆုံး ေရာက္ျဖစ္တဲ့ တျခားတုိင္းျပည္က - ဆင့္ကာပူ ဟုတ္ဘူး ေယာင္လုိ႕ စင္ကာပူဗ်
ပထမဆုံး ခ်စ္မိတဲ့သူ - ေတာင္ၾကီးသူ (ဘယ္သူလဲ ေမးနဲ႕ ေျပာျပဘူး) အခုရွိေတာ့ဘူး ဟဲ ဟဲ ေၾကာ္ျငာ၀င္တာ.. :)
ပထမဆုံး အလုပ္ - Computer Network
ပထမဆုံး က်ဴရွင္ - (၆ တန္းမွ စယူတာ မနက္နွင္းေတြ က်ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သြားရတာ ေအးလုိက္တာ)
ပထမဆုံး ခုိးေသာက္ဖူးတဲ့ေဆးလိပ္ - ၉ တန္းေလာက္ မွ ခုိးေသာက္ၾကည့္တာ ( ဘာမွ အရသာလည္း ရွိဘူး အေငြ႕ ပဲ လာတယ္… )
ပထမဆုံး ခုိးေသာက္တဲ့ အရက္ - ၁၀ တန္းတုန္းက တန္ေဆာင္တုိင္မွာ ေသာက္တာ.. (ေကာင္မေလးနဲ႕ မၾကည္တဲ့ အခ်ိန္ေပါ့.. ) အိမ္ကုိ တုိင္နဲ႕ေနာ့္ အိမ္ကသိဘူးဗ်..
ပထမဆုံး ေသာက္ျဖစ္တဲ့ ဘီယာ- ေတာင္ၾကီး Happy New Year မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ေသာက္ျဖစ္တာ
ပထမဆုံး ခင္တဲ့ဘေလာစ့္ကာအစ္ကုိ - အစ္ကုိ ကုိစ်ာန္ (က်ေနာ့္ကုိ ဘေလာ့စ္ေလာကထဲ ေရာက္ေအာင္လုပ္တာ သူေပါ့ ဟြန္း)
ပထမဆုံး ခင္မိတဲ့ဘေလာစ့္ကာအစ္မ - အမ မမီိ
ပထမဆုံး ေဆာ့ဖူးတဲ့ ကစားနည္း - ေဘာလုံးကန္တာ (ေတာင္ၾကီးက ေဘာလုံးကန္ေကာင္းတယ္ဗ်… ကန္လုိက္ ေသာက္လုိက္ေပါ့ ေရကုိေျပာတာေနာ့္)
ကဲက်ေနာ္ မွတ္မိသေလာက္ေတာ့ ဒါအကုန္ပဲဗ်... က်ေနာ့္လည္း သူမ်ားေတြ Tag သလုိလုိက္ Tag လိုက္ဦးမယ္..
ကုိဆုိးသြမ္း
ကုိၾကီးေကာက္
ကုိၾကီးပုလုေကြး
မမ၀ါ
ခ်င္းမေလး
မၾကီး သက္ဇင္
ေဒၚၾကီးသက္တန္႕
မစ္သြန္းသြန္း
ကဲ Tag ထားတာေတြ ေရးေပးၾကေနာ့္....
က်ေနာ့္ရဲ႕ ပထမဆုံးမ်ား
ကဲအခုေတာ့ မေခါင္ေခါင္ ရဲ႕ ေကာင္းမူေၾကာင့္ေရးၾကည့္လုိက္ပါျပီး ပထမဆုံးတဲ့
စဥ္းေတာ့ စဥ္းစားတာပဲ ဦးေနွာက္ကေကာင္းေတာ့ဘူးဗ်.. မမွတ္မိေတာ့ဘူး ဒီေတာ့ ဘေလာစ့္ေတြကို ေလွ်ာက္လွည့္ရတာေပါ့ ေတြ႕ပါျပီး ကုိCrazy site မွာ.. ဟဲဟဲ ေကာ္ပီ လုပ္လုိက္တယ္..
ပထမဆုံး ေက်းဇူးတင္ရမွာက - အေဖနဲ႕ အေမ (အေမေမြးလုိ႕ ဒီေလာကၾကီးကုိ ေရာက္တာဟုတ္…. အေဖမရွိရင္လည္း အေမက ေမြးေပးလုိ႕ ရတာမဟုတ္ ဒီေတာ့ အေဖနဲ႕ အေမကုိ ပထမဆုံး ေက်းဇူးတင္တယ္)
ပထမဆုံး ေသာက္ရတဲ့အရာ - အေမရဲ႕ ႏုိ႕ေပါ့ (ဟုတ္ဘူးလား)
ပထမဆုံး စားရတဲ့ထမင္းက – အေမ ခြန္႕ေကြ်းတာေပါ့..
ပထမဆုံး ေနခဲ့တဲ့ျမိဳ႕ က - ေတာင္ၾကီးျမိဳ႕
ပထမဆုံး ေရာက္ခဲ့တဲ့ အျခားျမိဳ႕ၾကီးကေတာ့ - မႏၱေလး
ပထမဆုံး အတန္း - သူငယ္တန္းေပါ့ :)
ပထမဆုံး ေက်ာင္း - အ.မ.က (၆)
ပထမဆုံး သူငယ္ခ်င္း(ေယာက်ာ္းေလး) - ေဌး၀င္း
ပထမဆုံး သူငယ္ခ်င္း(မိန္းကေလး) - ေႏြးေႏြးျမင့္ေအာင္
ပထမဆုံး ဖတ္တဲ့ကာတြန္း - ျမိဳင္ရာဇာတြတ္ပီ
ပထမဆုံး အလည္သြားတာက - ေခါင္တုိင္ ေရပူစမ္း (သဘာ၀ကေပးထားတဲ့ အလွတစ္ခုေပါ့ဗ်ာ… ေရေတြက အရမ္းပူတာဗ်.. ၾကက္ဥေတာင္ ျပဳတ္စားလုိ႕ရတယ္.)
ပထမဆုံး ဆုိခဲ့တဲ့သိီခ်င္း - “တုိ႕ငယ္ငယ္တုန္းက ေယာင္ေပဆူးေလးေတြနဲ႕ရယ္ ပုဆုိးကုိ စလြယ္သုိင္း ရြာ၀ုိင္းပတ္လည္” ဆုိတဲ့ သိီခ်င္းဗ်…
ပထမဆုံး ေရးတဲ့ ပုိစ့္ေလးက - ကြ်န္ေတာ့္ ေမေမ
ပထမဆုံး တင္ျဖစ္တဲ့ ပုိစ့္ေလးက - က်ေနာ္ျမိဳ႕ေလးအေၾကာင္း
ပထမဆုံး ေရာက္ျဖစ္တဲ့ တျခားတုိင္းျပည္က - ဆင့္ကာပူ ဟုတ္ဘူး ေယာင္လုိ႕ စင္ကာပူဗ်
ပထမဆုံး ခ်စ္မိတဲ့သူ - ေတာင္ၾကီးသူ (ဘယ္သူလဲ ေမးနဲ႕ ေျပာျပဘူး) အခုရွိေတာ့ဘူး ဟဲ ဟဲ ေၾကာ္ျငာ၀င္တာ.. :)
ပထမဆုံး အလုပ္ - Computer Network
ပထမဆုံး က်ဴရွင္ - (၆ တန္းမွ စယူတာ မနက္နွင္းေတြ က်ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သြားရတာ ေအးလုိက္တာ)
ပထမဆုံး ခုိးေသာက္ဖူးတဲ့ေဆးလိပ္ - ၉ တန္းေလာက္ မွ ခုိးေသာက္ၾကည့္တာ ( ဘာမွ အရသာလည္း ရွိဘူး အေငြ႕ ပဲ လာတယ္… )
ပထမဆုံး ခုိးေသာက္တဲ့ အရက္ - ၁၀ တန္းတုန္းက တန္ေဆာင္တုိင္မွာ ေသာက္တာ.. (ေကာင္မေလးနဲ႕ မၾကည္တဲ့ အခ်ိန္ေပါ့.. ) အိမ္ကုိ တုိင္နဲ႕ေနာ့္ အိမ္ကသိဘူးဗ်..
ပထမဆုံး ေသာက္ျဖစ္တဲ့ ဘီယာ- ေတာင္ၾကီး Happy New Year မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ေသာက္ျဖစ္တာ
ပထမဆုံး ခင္တဲ့ဘေလာစ့္ကာအစ္ကုိ - အစ္ကုိ ကုိစ်ာန္ (က်ေနာ့္ကုိ ဘေလာ့စ္ေလာကထဲ ေရာက္ေအာင္လုပ္တာ သူေပါ့ ဟြန္း)
ပထမဆုံး ခင္မိတဲ့ဘေလာစ့္ကာအစ္မ - အမ မမီိ
ပထမဆုံး ေဆာ့ဖူးတဲ့ ကစားနည္း - ေဘာလုံးကန္တာ (ေတာင္ၾကီးက ေဘာလုံးကန္ေကာင္းတယ္ဗ်… ကန္လုိက္ ေသာက္လုိက္ေပါ့ ေရကုိေျပာတာေနာ့္)
ကဲက်ေနာ္ မွတ္မိသေလာက္ေတာ့ ဒါအကုန္ပဲဗ်... က်ေနာ့္လည္း သူမ်ားေတြ Tag သလုိလုိက္ Tag လိုက္ဦးမယ္..
ကုိဆုိးသြမ္း
ကုိၾကီးေကာက္
ကုိၾကီးပုလုေကြး
မမ၀ါ
ခ်င္းမေလး
မၾကီး သက္ဇင္
ေဒၚၾကီးသက္တန္႕
မစ္သြန္းသြန္း
ကဲ Tag ထားတာေတြ ေရးေပးၾကေနာ့္....
စဥ္းေတာ့ စဥ္းစားတာပဲ ဦးေနွာက္ကေကာင္းေတာ့ဘူးဗ်.. မမွတ္မိေတာ့ဘူး ဒီေတာ့ ဘေလာစ့္ေတြကို ေလွ်ာက္လွည့္ရတာေပါ့ ေတြ႕ပါျပီး ကုိCrazy site မွာ.. ဟဲဟဲ ေကာ္ပီ လုပ္လုိက္တယ္..
ပထမဆုံး ေက်းဇူးတင္ရမွာက - အေဖနဲ႕ အေမ (အေမေမြးလုိ႕ ဒီေလာကၾကီးကုိ ေရာက္တာဟုတ္…. အေဖမရွိရင္လည္း အေမက ေမြးေပးလုိ႕ ရတာမဟုတ္ ဒီေတာ့ အေဖနဲ႕ အေမကုိ ပထမဆုံး ေက်းဇူးတင္တယ္)
ပထမဆုံး ေသာက္ရတဲ့အရာ - အေမရဲ႕ ႏုိ႕ေပါ့ (ဟုတ္ဘူးလား)
ပထမဆုံး စားရတဲ့ထမင္းက – အေမ ခြန္႕ေကြ်းတာေပါ့..
ပထမဆုံး ေနခဲ့တဲ့ျမိဳ႕ က - ေတာင္ၾကီးျမိဳ႕
ပထမဆုံး ေရာက္ခဲ့တဲ့ အျခားျမိဳ႕ၾကီးကေတာ့ - မႏၱေလး
ပထမဆုံး အတန္း - သူငယ္တန္းေပါ့ :)
ပထမဆုံး ေက်ာင္း - အ.မ.က (၆)
ပထမဆုံး သူငယ္ခ်င္း(ေယာက်ာ္းေလး) - ေဌး၀င္း
ပထမဆုံး သူငယ္ခ်င္း(မိန္းကေလး) - ေႏြးေႏြးျမင့္ေအာင္
ပထမဆုံး ဖတ္တဲ့ကာတြန္း - ျမိဳင္ရာဇာတြတ္ပီ
ပထမဆုံး အလည္သြားတာက - ေခါင္တုိင္ ေရပူစမ္း (သဘာ၀ကေပးထားတဲ့ အလွတစ္ခုေပါ့ဗ်ာ… ေရေတြက အရမ္းပူတာဗ်.. ၾကက္ဥေတာင္ ျပဳတ္စားလုိ႕ရတယ္.)
ပထမဆုံး ဆုိခဲ့တဲ့သိီခ်င္း - “တုိ႕ငယ္ငယ္တုန္းက ေယာင္ေပဆူးေလးေတြနဲ႕ရယ္ ပုဆုိးကုိ စလြယ္သုိင္း ရြာ၀ုိင္းပတ္လည္” ဆုိတဲ့ သိီခ်င္းဗ်…
ပထမဆုံး ေရးတဲ့ ပုိစ့္ေလးက - ကြ်န္ေတာ့္ ေမေမ
ပထမဆုံး တင္ျဖစ္တဲ့ ပုိစ့္ေလးက - က်ေနာ္ျမိဳ႕ေလးအေၾကာင္း
ပထမဆုံး ေရာက္ျဖစ္တဲ့ တျခားတုိင္းျပည္က - ဆင့္ကာပူ ဟုတ္ဘူး ေယာင္လုိ႕ စင္ကာပူဗ်
ပထမဆုံး ခ်စ္မိတဲ့သူ - ေတာင္ၾကီးသူ (ဘယ္သူလဲ ေမးနဲ႕ ေျပာျပဘူး) အခုရွိေတာ့ဘူး ဟဲ ဟဲ ေၾကာ္ျငာ၀င္တာ.. :)
ပထမဆုံး အလုပ္ - Computer Network
ပထမဆုံး က်ဴရွင္ - (၆ တန္းမွ စယူတာ မနက္နွင္းေတြ က်ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သြားရတာ ေအးလုိက္တာ)
ပထမဆုံး ခုိးေသာက္ဖူးတဲ့ေဆးလိပ္ - ၉ တန္းေလာက္ မွ ခုိးေသာက္ၾကည့္တာ ( ဘာမွ အရသာလည္း ရွိဘူး အေငြ႕ ပဲ လာတယ္… )
ပထမဆုံး ခုိးေသာက္တဲ့ အရက္ - ၁၀ တန္းတုန္းက တန္ေဆာင္တုိင္မွာ ေသာက္တာ.. (ေကာင္မေလးနဲ႕ မၾကည္တဲ့ အခ်ိန္ေပါ့.. ) အိမ္ကုိ တုိင္နဲ႕ေနာ့္ အိမ္ကသိဘူးဗ်..
ပထမဆုံး ေသာက္ျဖစ္တဲ့ ဘီယာ- ေတာင္ၾကီး Happy New Year မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ေသာက္ျဖစ္တာ
ပထမဆုံး ခင္တဲ့ဘေလာစ့္ကာအစ္ကုိ - အစ္ကုိ ကုိစ်ာန္ (က်ေနာ့္ကုိ ဘေလာ့စ္ေလာကထဲ ေရာက္ေအာင္လုပ္တာ သူေပါ့ ဟြန္း)
ပထမဆုံး ခင္မိတဲ့ဘေလာစ့္ကာအစ္မ - အမ မမီိ
ပထမဆုံး ေဆာ့ဖူးတဲ့ ကစားနည္း - ေဘာလုံးကန္တာ (ေတာင္ၾကီးက ေဘာလုံးကန္ေကာင္းတယ္ဗ်… ကန္လုိက္ ေသာက္လုိက္ေပါ့ ေရကုိေျပာတာေနာ့္)
ကဲက်ေနာ္ မွတ္မိသေလာက္ေတာ့ ဒါအကုန္ပဲဗ်... က်ေနာ့္လည္း သူမ်ားေတြ Tag သလုိလုိက္ Tag လိုက္ဦးမယ္..
ကုိဆုိးသြမ္း
ကုိၾကီးေကာက္
ကုိၾကီးပုလုေကြး
မမ၀ါ
ခ်င္းမေလး
မၾကီး သက္ဇင္
ေဒၚၾကီးသက္တန္႕
မစ္သြန္းသြန္း
ကဲ Tag ထားတာေတြ ေရးေပးၾကေနာ့္....
အပန္းေျပေသာ ဟာသေလးမ်ား (၂)
၁။ “ကေလးေတြေၾကာင့္ မဟုတ္ပါ….”
တခါတုန္းကေပါ့။ စာေတြ ေကာင္းေကာင္းမသင္ပဲ အတန္းေတြေအာင္ေပးတဲ့ေခတ္၊ ဆရာဆရာမ မလုံေလာက္၊ စာသင္ အေထာက္အကူပစၥၫ္းေတြ မစုံလင္တဲ့ ေခတ္ဆုိပါစုိ႕။ ပညာေရး၀န္ၾကီးတစ္ဦးဟာ နယ္ျမိဳ႕ေလးက ေက်ာင္းတေက်ာင္းကုိ ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးဖုိ႕ သြားေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ သိတဲ့အတုိင္း ျမန္မာႏုိင္ငံမွာက ဘာ၀န္ၾကီး ညာ၀န္ၾကီး ဆုိရင္ လက္အုပ္ ကေလးေတြခ်ီျပီး အရုိအေသေပးၾကတာေပါ့။ ဒီလုိနဲ႕ အတန္းတတန္းထဲ ၀င္ၾကည့္ေတာ့ အခန္းထဲမွ ကမၻာလုံးတလုံး တင္ထားတာေတြ႕လုိ႕ ကေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးအေျခအေန စစ္ေဆးဖုိ႕ အၾကံရလုိက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းသား တေယာက္ကုိ
“ဒီကမၻာလုံးၾကီးဟာ ဘာလုိ႕ နွစ္ဆယ့္သုံး ႏွစ္ပုိင္းတပုိင္း ဒီဂရီ တိမ္းေစာင္းေနရတာလဲကြ” ဆုိျပီး ေမးလုိက္ပါသတဲ့။
အေမးခံရတဲ့ ေက်ာင္းသားလညး္ ပ်ာပ်ာသလဲနဲ႕ “ဒါကြ်န္ေတာ္လုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး” ျပန္ေျဖလုိက္ပါတယ္။
၀န္ၾကီးလည္း ကေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးအေျခအေနကို ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ညစ္သြားတယ္။ ဒါနဲ႕ ေနာက္နားက ေက်ာင္းသားတစ္ဦးကုိ ထပ္ေမးျပန္တယ္။ အဲဒီေက်ာင္းသားကလည္း ေခါင္းကေလးခါျပီး “ကြ်န္ေတာ္က ဒီေန႕မွ ဒီအခန္းကုိ ေျပာင္းလာတာ။က်ေနာ္လုပ္လာ မဟုတ္ဘူး” လုိ႕ျပန္ေျဖတယ္။
၀န္ၾကီးလည္း ကေလးေတြ ပညာေရးအေျခအေနအေပၚ ေဒါသ ထြက္လာတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ အနားက ေက်ာင္းဆရမ ဖက္လွည့္ျပီး “ဒါဘယ္လုိ ျဖစ္ရတာလဲဗ်” လုိ႕ေမးလုိက္တယ္။ ဆရာမက လက္အုပ္ကေလးခ်ီျပီး ေလသံေပ်ာ့ေလးနဲ႕ “ဒါ ကေလးေတြ လုပ္တာမဟုတ္ပါဘူးရွင္။ ဒီကမၻာလုံးၾကီးက ၀ယ္လာကတည္းက ဒီလုိပဲ ေစာင္းေနတာပါ” တဲ့
၀န္ၾကီးလည္း ေဒါသေတြထြက္ မ်က္နာေတြနီျပီး ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီးဖက္ လွည့္ၾကည့္လုိက္ပါတယ္။ အစအဆုံး အေျခအေနကို သိေနတဲ့ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးလည္း မတတ္သာေတာ့ပဲ ခါးကေလးညႊတ္ အရုိအေသျပဳရင္း အခုလုိ ရွင္းျပလုိက္ပါသတဲ့ဗ်ာ..
“၀န္ၾကီးခင္ဗ်ာ၊ ေျပာရမွာေတာ့ ခက္ပါတယ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းတင္ျပရရင္ က်ေနာ္တုိ႕ ေက်ာင္းကရံပုံေငြ အခက္အခဲရွိေနတာေၾကာင့္ ေစ်းခ်ိဳတဲ့ လမ္းေဘးေစ်းမွာ ၀ယ္ခဲ့မိလုိ႕ တိမ္းေစာင္းေနတာပါ” တဲ့ဗ်ာ...
တခါတုန္းကေပါ့။ စာေတြ ေကာင္းေကာင္းမသင္ပဲ အတန္းေတြေအာင္ေပးတဲ့ေခတ္၊ ဆရာဆရာမ မလုံေလာက္၊ စာသင္ အေထာက္အကူပစၥၫ္းေတြ မစုံလင္တဲ့ ေခတ္ဆုိပါစုိ႕။ ပညာေရး၀န္ၾကီးတစ္ဦးဟာ နယ္ျမိဳ႕ေလးက ေက်ာင္းတေက်ာင္းကုိ ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးဖုိ႕ သြားေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ သိတဲ့အတုိင္း ျမန္မာႏုိင္ငံမွာက ဘာ၀န္ၾကီး ညာ၀န္ၾကီး ဆုိရင္ လက္အုပ္ ကေလးေတြခ်ီျပီး အရုိအေသေပးၾကတာေပါ့။ ဒီလုိနဲ႕ အတန္းတတန္းထဲ ၀င္ၾကည့္ေတာ့ အခန္းထဲမွ ကမၻာလုံးတလုံး တင္ထားတာေတြ႕လုိ႕ ကေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးအေျခအေန စစ္ေဆးဖုိ႕ အၾကံရလုိက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းသား တေယာက္ကုိ
“ဒီကမၻာလုံးၾကီးဟာ ဘာလုိ႕ နွစ္ဆယ့္သုံး ႏွစ္ပုိင္းတပုိင္း ဒီဂရီ တိမ္းေစာင္းေနရတာလဲကြ” ဆုိျပီး ေမးလုိက္ပါသတဲ့။
အေမးခံရတဲ့ ေက်ာင္းသားလညး္ ပ်ာပ်ာသလဲနဲ႕ “ဒါကြ်န္ေတာ္လုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး” ျပန္ေျဖလုိက္ပါတယ္။
၀န္ၾကီးလည္း ကေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးအေျခအေနကို ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ညစ္သြားတယ္။ ဒါနဲ႕ ေနာက္နားက ေက်ာင္းသားတစ္ဦးကုိ ထပ္ေမးျပန္တယ္။ အဲဒီေက်ာင္းသားကလည္း ေခါင္းကေလးခါျပီး “ကြ်န္ေတာ္က ဒီေန႕မွ ဒီအခန္းကုိ ေျပာင္းလာတာ။က်ေနာ္လုပ္လာ မဟုတ္ဘူး” လုိ႕ျပန္ေျဖတယ္။
၀န္ၾကီးလည္း ကေလးေတြ ပညာေရးအေျခအေနအေပၚ ေဒါသ ထြက္လာတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ အနားက ေက်ာင္းဆရမ ဖက္လွည့္ျပီး “ဒါဘယ္လုိ ျဖစ္ရတာလဲဗ်” လုိ႕ေမးလုိက္တယ္။ ဆရာမက လက္အုပ္ကေလးခ်ီျပီး ေလသံေပ်ာ့ေလးနဲ႕ “ဒါ ကေလးေတြ လုပ္တာမဟုတ္ပါဘူးရွင္။ ဒီကမၻာလုံးၾကီးက ၀ယ္လာကတည္းက ဒီလုိပဲ ေစာင္းေနတာပါ” တဲ့
၀န္ၾကီးလည္း ေဒါသေတြထြက္ မ်က္နာေတြနီျပီး ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီးဖက္ လွည့္ၾကည့္လုိက္ပါတယ္။ အစအဆုံး အေျခအေနကို သိေနတဲ့ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးလည္း မတတ္သာေတာ့ပဲ ခါးကေလးညႊတ္ အရုိအေသျပဳရင္း အခုလုိ ရွင္းျပလုိက္ပါသတဲ့ဗ်ာ..
“၀န္ၾကီးခင္ဗ်ာ၊ ေျပာရမွာေတာ့ ခက္ပါတယ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းတင္ျပရရင္ က်ေနာ္တုိ႕ ေက်ာင္းကရံပုံေငြ အခက္အခဲရွိေနတာေၾကာင့္ ေစ်းခ်ိဳတဲ့ လမ္းေဘးေစ်းမွာ ၀ယ္ခဲ့မိလုိ႕ တိမ္းေစာင္းေနတာပါ” တဲ့ဗ်ာ...
၂။ နတ္ရွင္ေနာင္ကုိ ဘယ္သူ သတ္သလဲ
တခါတုန္းက ပညာေရးဌာနက စစ္ေဆးေရးအရာရွိတေယာက္ဟာ နယ္ျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕က စာသင္ေက်ာင္းတေက်ာင္းကုိ စစ္ေဆးရင္း ေက်ာင္းသားေလး တေယာက္ုိ ေမးလုိက္ပါတယ္။
“နတ္ရွင္ေနာင္ကုိ ဘယ္သူ သတ္သလဲကြ”
ေက်ာင္းသားေလးဟာ ေတာ္ေတာ္ေလး ေၾကာက္ရြံ႕သြားပါတယ္။ အသံေတြတုန္ျပီး… “က် က်ေနာ္ မသတ္ဘူး” တဲ့။
ပညာေရးအရာရွိဟာ ကေလးရဲ႕ ပညာေရးအေျခအေနအေပၚ အေတာ္ေလး မေက်မနပ္ျဖစ္သြားျပီး အတန္းပိုင္ ဆရာမကုိ လွည့္ၾကည့္လုိက္တယ္။ အတန္းပိုင္ ဆရာမလည္း ကမန္းကတမ္းနဲ႕ ေက်ာင္းသားေလးအတြက္ စိတ္ပူျပီး ေက်ာင္းသားေလးဖက္က ကာကြယ္ျပီး ေျပာလုိက္တာက-
“ဒီေက်ာင္းသားေလးဟာ အတန္းထဲမွာ သိပ္ေအးပါတယ္ဆရာ။ ေက်ာင္းသားေတြ အခ်င္းခ်င္းေတာင္ ရန္ျဖစ္တာ မရွိပါဘူး။ သူသတ္တာေတာ့ မဟုတ္နုိင္ဘူးထင္ပါတယ္ရွင္” တဲ့။
စစ္ေဆးေရး အရာရွိလည္း ဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ့ပဲ မ်က္စိမ်က္နွာပ်က္ျပီး ျပန္သြားပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ျဖစ္ေၾကာင္း ကုန္စင္ကုိ ပညာေရး၀န္ၾကီးဌာနဆီ စာသင္လုိက္သတဲ့။ ဒီလုိနဲ႕ မၾကာခင္ ၀န္ၾကီးဌာနက အခုလုိ စာျပန္လာပါေတာ့တယ္။
“နတ္ရွင္ေနာင္ ေသတာလည္းၾကာပါျပီ။ ေနာက္ထပ္ စုံစမ္းစစ္ေဆးမႈေတြ လုပ္မေနပါနဲ႕ေတာ့” တဲ့ဗ်ာ။
စာၾကြင္း။ ။ က်ေနာ္ E-mail ထဲကုိေရာက္လာတဲ့ ေမးလ္ေလးထဲက ဟာသေလးေတြပါ.. မူရင္းေရးသားသူကုိ မသိပါဘူး။ ဒီဟာသေလးေတြ
ဟာ က်ေနာ္တုိ႕ အတြက္ အားလုံးမဟုတ္ရင္ေတာင္မွ အနည္းအက်ဥ္းေတာ့ ျပဳံးရယ္ႏုိင္မယ္ထင္လုိ႕ တင္ေပးလုိက္တာပါ..
အပန္းေျပေသာ ဟာသေလးမ်ား (၂)
၁။ “ကေလးေတြေၾကာင့္ မဟုတ္ပါ….”
တခါတုန္းကေပါ့။ စာေတြ ေကာင္းေကာင္းမသင္ပဲ အတန္းေတြေအာင္ေပးတဲ့ေခတ္၊ ဆရာဆရာမ မလုံေလာက္၊ စာသင္ အေထာက္အကူပစၥၫ္းေတြ မစုံလင္တဲ့ ေခတ္ဆုိပါစုိ႕။ ပညာေရး၀န္ၾကီးတစ္ဦးဟာ နယ္ျမိဳ႕ေလးက ေက်ာင္းတေက်ာင္းကုိ ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးဖုိ႕ သြားေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ သိတဲ့အတုိင္း ျမန္မာႏုိင္ငံမွာက ဘာ၀န္ၾကီး ညာ၀န္ၾကီး ဆုိရင္ လက္အုပ္ ကေလးေတြခ်ီျပီး အရုိအေသေပးၾကတာေပါ့။ ဒီလုိနဲ႕ အတန္းတတန္းထဲ ၀င္ၾကည့္ေတာ့ အခန္းထဲမွ ကမၻာလုံးတလုံး တင္ထားတာေတြ႕လုိ႕ ကေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးအေျခအေန စစ္ေဆးဖုိ႕ အၾကံရလုိက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းသား တေယာက္ကုိ
“ဒီကမၻာလုံးၾကီးဟာ ဘာလုိ႕ နွစ္ဆယ့္သုံး ႏွစ္ပုိင္းတပုိင္း ဒီဂရီ တိမ္းေစာင္းေနရတာလဲကြ” ဆုိျပီး ေမးလုိက္ပါသတဲ့။
အေမးခံရတဲ့ ေက်ာင္းသားလညး္ ပ်ာပ်ာသလဲနဲ႕ “ဒါကြ်န္ေတာ္လုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး” ျပန္ေျဖလုိက္ပါတယ္။
၀န္ၾကီးလည္း ကေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးအေျခအေနကို ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ညစ္သြားတယ္။ ဒါနဲ႕ ေနာက္နားက ေက်ာင္းသားတစ္ဦးကုိ ထပ္ေမးျပန္တယ္။ အဲဒီေက်ာင္းသားကလည္း ေခါင္းကေလးခါျပီး “ကြ်န္ေတာ္က ဒီေန႕မွ ဒီအခန္းကုိ ေျပာင္းလာတာ။က်ေနာ္လုပ္လာ မဟုတ္ဘူး” လုိ႕ျပန္ေျဖတယ္။
၀န္ၾကီးလည္း ကေလးေတြ ပညာေရးအေျခအေနအေပၚ ေဒါသ ထြက္လာတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ အနားက ေက်ာင္းဆရမ ဖက္လွည့္ျပီး “ဒါဘယ္လုိ ျဖစ္ရတာလဲဗ်” လုိ႕ေမးလုိက္တယ္။ ဆရာမက လက္အုပ္ကေလးခ်ီျပီး ေလသံေပ်ာ့ေလးနဲ႕ “ဒါ ကေလးေတြ လုပ္တာမဟုတ္ပါဘူးရွင္။ ဒီကမၻာလုံးၾကီးက ၀ယ္လာကတည္းက ဒီလုိပဲ ေစာင္းေနတာပါ” တဲ့
၀န္ၾကီးလည္း ေဒါသေတြထြက္ မ်က္နာေတြနီျပီး ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီးဖက္ လွည့္ၾကည့္လုိက္ပါတယ္။ အစအဆုံး အေျခအေနကို သိေနတဲ့ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးလည္း မတတ္သာေတာ့ပဲ ခါးကေလးညႊတ္ အရုိအေသျပဳရင္း အခုလုိ ရွင္းျပလုိက္ပါသတဲ့ဗ်ာ..
“၀န္ၾကီးခင္ဗ်ာ၊ ေျပာရမွာေတာ့ ခက္ပါတယ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းတင္ျပရရင္ က်ေနာ္တုိ႕ ေက်ာင္းကရံပုံေငြ အခက္အခဲရွိေနတာေၾကာင့္ ေစ်းခ်ိဳတဲ့ လမ္းေဘးေစ်းမွာ ၀ယ္ခဲ့မိလုိ႕ တိမ္းေစာင္းေနတာပါ” တဲ့ဗ်ာ...
တခါတုန္းကေပါ့။ စာေတြ ေကာင္းေကာင္းမသင္ပဲ အတန္းေတြေအာင္ေပးတဲ့ေခတ္၊ ဆရာဆရာမ မလုံေလာက္၊ စာသင္ အေထာက္အကူပစၥၫ္းေတြ မစုံလင္တဲ့ ေခတ္ဆုိပါစုိ႕။ ပညာေရး၀န္ၾကီးတစ္ဦးဟာ နယ္ျမိဳ႕ေလးက ေက်ာင္းတေက်ာင္းကုိ ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးဖုိ႕ သြားေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ သိတဲ့အတုိင္း ျမန္မာႏုိင္ငံမွာက ဘာ၀န္ၾကီး ညာ၀န္ၾကီး ဆုိရင္ လက္အုပ္ ကေလးေတြခ်ီျပီး အရုိအေသေပးၾကတာေပါ့။ ဒီလုိနဲ႕ အတန္းတတန္းထဲ ၀င္ၾကည့္ေတာ့ အခန္းထဲမွ ကမၻာလုံးတလုံး တင္ထားတာေတြ႕လုိ႕ ကေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးအေျခအေန စစ္ေဆးဖုိ႕ အၾကံရလုိက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းသား တေယာက္ကုိ
“ဒီကမၻာလုံးၾကီးဟာ ဘာလုိ႕ နွစ္ဆယ့္သုံး ႏွစ္ပုိင္းတပုိင္း ဒီဂရီ တိမ္းေစာင္းေနရတာလဲကြ” ဆုိျပီး ေမးလုိက္ပါသတဲ့။
အေမးခံရတဲ့ ေက်ာင္းသားလညး္ ပ်ာပ်ာသလဲနဲ႕ “ဒါကြ်န္ေတာ္လုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး” ျပန္ေျဖလုိက္ပါတယ္။
၀န္ၾကီးလည္း ကေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးအေျခအေနကို ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ညစ္သြားတယ္။ ဒါနဲ႕ ေနာက္နားက ေက်ာင္းသားတစ္ဦးကုိ ထပ္ေမးျပန္တယ္။ အဲဒီေက်ာင္းသားကလည္း ေခါင္းကေလးခါျပီး “ကြ်န္ေတာ္က ဒီေန႕မွ ဒီအခန္းကုိ ေျပာင္းလာတာ။က်ေနာ္လုပ္လာ မဟုတ္ဘူး” လုိ႕ျပန္ေျဖတယ္။
၀န္ၾကီးလည္း ကေလးေတြ ပညာေရးအေျခအေနအေပၚ ေဒါသ ထြက္လာတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ အနားက ေက်ာင္းဆရမ ဖက္လွည့္ျပီး “ဒါဘယ္လုိ ျဖစ္ရတာလဲဗ်” လုိ႕ေမးလုိက္တယ္။ ဆရာမက လက္အုပ္ကေလးခ်ီျပီး ေလသံေပ်ာ့ေလးနဲ႕ “ဒါ ကေလးေတြ လုပ္တာမဟုတ္ပါဘူးရွင္။ ဒီကမၻာလုံးၾကီးက ၀ယ္လာကတည္းက ဒီလုိပဲ ေစာင္းေနတာပါ” တဲ့
၀န္ၾကီးလည္း ေဒါသေတြထြက္ မ်က္နာေတြနီျပီး ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီးဖက္ လွည့္ၾကည့္လုိက္ပါတယ္။ အစအဆုံး အေျခအေနကို သိေနတဲ့ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးလည္း မတတ္သာေတာ့ပဲ ခါးကေလးညႊတ္ အရုိအေသျပဳရင္း အခုလုိ ရွင္းျပလုိက္ပါသတဲ့ဗ်ာ..
“၀န္ၾကီးခင္ဗ်ာ၊ ေျပာရမွာေတာ့ ခက္ပါတယ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းတင္ျပရရင္ က်ေနာ္တုိ႕ ေက်ာင္းကရံပုံေငြ အခက္အခဲရွိေနတာေၾကာင့္ ေစ်းခ်ိဳတဲ့ လမ္းေဘးေစ်းမွာ ၀ယ္ခဲ့မိလုိ႕ တိမ္းေစာင္းေနတာပါ” တဲ့ဗ်ာ...
၂။ နတ္ရွင္ေနာင္ကုိ ဘယ္သူ သတ္သလဲ
တခါတုန္းက ပညာေရးဌာနက စစ္ေဆးေရးအရာရွိတေယာက္ဟာ နယ္ျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕က စာသင္ေက်ာင္းတေက်ာင္းကုိ စစ္ေဆးရင္း ေက်ာင္းသားေလး တေယာက္ုိ ေမးလုိက္ပါတယ္။
“နတ္ရွင္ေနာင္ကုိ ဘယ္သူ သတ္သလဲကြ”
ေက်ာင္းသားေလးဟာ ေတာ္ေတာ္ေလး ေၾကာက္ရြံ႕သြားပါတယ္။ အသံေတြတုန္ျပီး… “က် က်ေနာ္ မသတ္ဘူး” တဲ့။
ပညာေရးအရာရွိဟာ ကေလးရဲ႕ ပညာေရးအေျခအေနအေပၚ အေတာ္ေလး မေက်မနပ္ျဖစ္သြားျပီး အတန္းပိုင္ ဆရာမကုိ လွည့္ၾကည့္လုိက္တယ္။ အတန္းပိုင္ ဆရာမလည္း ကမန္းကတမ္းနဲ႕ ေက်ာင္းသားေလးအတြက္ စိတ္ပူျပီး ေက်ာင္းသားေလးဖက္က ကာကြယ္ျပီး ေျပာလုိက္တာက-
“ဒီေက်ာင္းသားေလးဟာ အတန္းထဲမွာ သိပ္ေအးပါတယ္ဆရာ။ ေက်ာင္းသားေတြ အခ်င္းခ်င္းေတာင္ ရန္ျဖစ္တာ မရွိပါဘူး။ သူသတ္တာေတာ့ မဟုတ္နုိင္ဘူးထင္ပါတယ္ရွင္” တဲ့။
စစ္ေဆးေရး အရာရွိလည္း ဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ့ပဲ မ်က္စိမ်က္နွာပ်က္ျပီး ျပန္သြားပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ျဖစ္ေၾကာင္း ကုန္စင္ကုိ ပညာေရး၀န္ၾကီးဌာနဆီ စာသင္လုိက္သတဲ့။ ဒီလုိနဲ႕ မၾကာခင္ ၀န္ၾကီးဌာနက အခုလုိ စာျပန္လာပါေတာ့တယ္။
“နတ္ရွင္ေနာင္ ေသတာလည္းၾကာပါျပီ။ ေနာက္ထပ္ စုံစမ္းစစ္ေဆးမႈေတြ လုပ္မေနပါနဲ႕ေတာ့” တဲ့ဗ်ာ။
စာၾကြင္း။ ။ က်ေနာ္ E-mail ထဲကုိေရာက္လာတဲ့ ေမးလ္ေလးထဲက ဟာသေလးေတြပါ.. မူရင္းေရးသားသူကုိ မသိပါဘူး။ ဒီဟာသေလးေတြဟာ က်ေနာ္တုိ႕ အတြက္ အားလုံးမဟုတ္ရင္ေတာင္မွ အနည္းအက်ဥ္းေတာ့ ျပဳံးရယ္ႏုိင္မယ္ထင္လုိ႕ တင္ေပးလုိက္တာပါ..
အရိပ္မဲ့ပန္း မႏြမ္းေစခ်င္…၊
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြသည္ ဒုကၡေရာက္ေနေသာသူမ်ား၊ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေနေသာ ကေလးသူငယ္မ်ားႏွင့္ သက္ႀကီးရြယ္အုိ ဘုိးဘြားမိဘမ်ားကို ျမင္သိ၊ ၾကားသိရေသာအခါ..“ေၾသာ္..သနားစရာေကာင္းလိုက္တာ၊ စိတ္မေကာင္းလိုက္တာ..” စသျဖင့္ ၀ဇီကံမႈ၊ မေနာကံမႈတုိ႔ျဖင့္ က႐ုဏာျဖစ္ေန႐ံုႏွင့္ ရပ္ေနလုိ႔မသင့္ေတာ္ပါဘူး။ သူတုိ႔အတြက္ မိမိတုိ႔ေတြ တက္ႏိုင္သေလာက္ ေထာက္ပံ့ေပးႏိုင္မႈ ကာယကံ က႐ုဏာေျမာက္ေအာင္ လုပ္မွသာလွ်င္ သူတုိ႔အတြက္လည္း အက်ိဳးရွိပါလိမ့္မယ္။ လွဴဒါန္းမႈနည္းသည္၊ မ်ားသည္ကေတာ့ မိမိတို႔ ၀င္ေငြႏွင့္မိမိအတိုင္းအတာေၾကာင့္ ကြဲျခားမႈေတာ့ရွိပါလိမ့္မယ္။ သို႔ေသာ္ မိမိတုိ႔စိတ္မွာ ေမတၱာ၊ က႐ုဏာ သက္၀င္လွဴဒါန္းမႈ၊ ေစတနာထက္သန္မႈကသာ ပဓာန ျဖစ္ပါတယ္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သည္လည္း တက္ႏိုင္တဲ့ဘက္မွ၊ တက္စြမ္းသေလာက္ ပါ၀င္လွဴဒါန္း ေနျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ မုိးစက္ေပါင္းမ်ားစြာ စုေပါင္းရာမွ ျမစ္၊ ေခ်ာင္းေတြျဖစ္လာရသလို ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြအားလံုး အနည္းငယ္မွ်ပင္ ျဖစ္ပါေစ တေထာင့္တေနရာမွ လွဴဒါန္းမႈ၊ ေစာင့္ေရွာက္မႈေတြလုပ္သြားၾကမည္ဆုိလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြရဲ႕ ညီ၊ အကုိ၊ ေမာင္ႏွမ၊ ဘုိးဘြား၊ မိဘေတြမွာ အႏိႈင္းမရတဲ့ ပီတိအၿပံဳးနဲ႔ စားသံုး ႏိုင္ၾကမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ နည္းသည္၊ မ်ားသည္ ပဓာန မထားဘဲ၊ အသင္းလိုက္ျဖစ္ေစ၊ အဖြဲ႕လို္က္ျဖစ္ေစ၊ လစဥ္စုေပါင္း၍ ျဖစ္ေစ အမိေျမမွ သားခ်င္းမ်ားကို တက္စြမ္းသမွ် ေဖးကူရေအာင္လို႔ တုိက္တြန္းပါရေစ။
အရိပ္မဲ႔ပန္း ၊မႏြမ္းေစခ်င္၊
ကရုဏာ၀င္၍၊
တတ္စြမ္းသမွ်၊ လွဴဒါနျဖင္႔၊
ကူညီေဖးမ၊ ပရဟိတ…….။
ကၽြန္ေတာ္တို႔လူမ်ိဳးေတြဟာ အလွဴအတန္းမွာေတာ့ အင္မတန္ ရက္ေရာၾကတယ္ဆိုတာ အားလံုးသိေနၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ဆြမ္းတစ္နပ္မရေသးတဲ႔ ဆရာေတာ္ကို လွဴလိုက္ရမွာ၊ ဒုကၡအတိေရာက္ေနတဲ႔ ကေလးသူငယ္တို႔ကို ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္ရမွာ ၀န္ေလးတတ္ၾကတယ္။ ပါးစပ္ကပဲ သနားလြယ္ၾကပါတယ္။ ကာယကံေျမာက္ကရုဏာ မျဖစ္ၾကပါဘူး။ မလိုအပ္တဲ႔ ေနရာေတြမွာ ဘုရားတည္၊ ေက်ာင္းေဆာက္ၿပီး ဘုရားဒကာျဖစ္ခ်င္ၾကပါတယ္။ လိုအပ္တဲ႔ ေနရာမွာ အိမ္သာေတာင္ မေဆာက္ေပးခ်င္ၾကပါဘူး။ ယခုပစၥဳပၸန္အခ်ိန္မွာ လိုအပ္ေနတာေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေနတယ္။ ဒါေလးေတြကို သိေစခ်င္ပါတယ္။
ဘုရားရွင္ေဟာေတာ္မူခဲ႔တာေလး ရွိပါတယ္။ “ဒါနအေၾကာင္းကို ငါဘုရားေလာက္သာ သိမယ္ဆိုရင္ ကိုယ္စားမယ့္ ထမင္း လုပ္ကိုေတာင္ မစားဘဲ လွဴဒါန္းၾကလိမ္႔မယ္လို႔” မိန္႔ဆိုခဲ႔ပါတယ္။ တစ္ကယ္သာသနာျပဳ တယ္ဆိုတာကလည္း ဘုရားတည္ ေက်ာင္းေဆာက္တာမွ သာသနာျပဳတယ္မေခၚဆိုပါဘူး။ သာသနာသည္လည္းဘဲ အေဆာက္အဦး မဟုတ္ပါဘူး။ သာသနာျပဳတယ္ဆိုတာ ဗုဒၶအဆံုး အမေတြကို ကိုယ့္ႏွလံုးသားနဲ႔ အျခားသူေတြရဲ႕ႏွလံုးသားမွာ တည္ေအာင္ႀကိဳးစားတာကမွ တကယ့္သာသနာျပဳတာပါ။ ဗုဒၶအဆံုးအမေတြက ဘာလဲဆိုတာ ျပန္လည္သံုးသပ္ၾကည့္ ေစခ်င္ပါတယ္။ အတုိဆံုးျခံဳေျပာရရင္.. ေကာင္းမႈမွန္တာမွ်အကုန္လုပ္၊ မေကာင္းတာမွန္သမွ် ဘာမွ မလုပ္နဲ႔၊ စိတ္ကိုျဖဴေအာင္ထားဖုိ႔ပါ။
ဒါ႕ေၾကာင့္ ေကာင္းမႈဒါနလုပ္ရာမွာလည္း “မေရြးခ်ယ္ဘဲ ရမ္းလွဴေသာဒါနသည္ ျဖစ္ရာဘ၀တြင္ ပစၥည္းဥစၥာေပါမ်ားၾကြယ္၀ေသာ္လည္း ဉာဏ္ထုိင္းသူ မဂ္ဖုိလ္မရႏိုင္သူျဖစ္ရသည္။ ေလာကအတြက္၊ သာသနာအတြက္ ဉာဏ္ယွဥ္ၿပီး ေရြးခ်ယ္လွဴဒါန္းသူမ်ားသည္ ျဖစ္ရာဘ၀တြင္ ပစၥည္းဥစၥာေပါမ်ား ခ်မ္းသာရသလို ဉာဏ္လည္းေကာင္းသည္။ တရားတစ္ႀကိမ္နာ႐ံုႏွင့္ မဂ္ဖုိလ္ရႏိုင္သည္။ ပညာမဲ့သူသည္ ဘ၀ကို ကာမဂုဏ္ ခံစားဖုိ႔အတြက္ အသံုးခ်၍ အပယ္ေလးပါးသို႔သြားသည္။ ပညာရွိသည္ လူ႔ဘ၀ ကုသိုလ္ရဖုိ႔အတြက္အသံုးခ်၍ နိဗၺာန္သို႔သြားသည္” ဟု ဆရာေတာ္ အရွင္ဇ၀န (ေမတၱာရွင္)က ဆံုမတရားေရးေပးခဲ့ပါတယ္။
ယခုလက္ရွိအခ
ထုိ႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သည္လည္း တက္ႏိုင္တဲ့ဘက္မွ၊ တက္စြမ္းသေလာက္ ပါ၀င္လွဴဒါန္း ေနျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ မုိးစက္ေပါင္းမ်ားစြာ စုေပါင္းရာမွ ျမစ္၊ ေခ်ာင္းေတြျဖစ္လာရသလို ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြအားလံုး အနည္းငယ္မွ်ပင္ ျဖစ္ပါေစ တေထာင့္တေနရာမွ လွဴဒါန္းမႈ၊ ေစာင့္ေရွာက္မႈေတြလုပ္သြားၾကမည္ဆုိလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြရဲ႕ ညီ၊ အကုိ၊ ေမာင္ႏွမ၊ ဘုိးဘြား၊ မိဘေတြမွာ အႏိႈင္းမရတဲ့ ပီတိအၿပံဳးနဲ႔ စားသံုး ႏိုင္ၾကမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ နည္းသည္၊ မ်ားသည္ ပဓာန မထားဘဲ၊ အသင္းလိုက္ျဖစ္ေစ၊ အဖြဲ႕လို္က္ျဖစ္ေစ၊ လစဥ္စုေပါင္း၍ ျဖစ္ေစ အမိေျမမွ သားခ်င္းမ်ားကို တက္စြမ္းသမွ် ေဖးကူရေအာင္လို႔ တုိက္တြန္းပါရေစ။
အရိပ္မဲ႔ပန္း ၊မႏြမ္းေစခ်င္၊
ကရုဏာ၀င္၍၊
တတ္စြမ္းသမွ်၊ လွဴဒါနျဖင္႔၊
ကူညီေဖးမ၊ ပရဟိတ…….။
ကၽြန္ေတာ္တို႔လူမ်ိဳးေတြဟာ အလွဴအတန္းမွာေတာ့ အင္မတန္ ရက္ေရာၾကတယ္ဆိုတာ အားလံုးသိေနၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ဆြမ္းတစ္နပ္မရေသးတဲ႔ ဆရာေတာ္ကို လွဴလိုက္ရမွာ၊ ဒုကၡအတိေရာက္ေနတဲ႔ ကေလးသူငယ္တို႔ကို ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္ရမွာ ၀န္ေလးတတ္ၾကတယ္။ ပါးစပ္ကပဲ သနားလြယ္ၾကပါတယ္။ ကာယကံေျမာက္ကရုဏာ မျဖစ္ၾကပါဘူး။ မလိုအပ္တဲ႔ ေနရာေတြမွာ ဘုရားတည္၊ ေက်ာင္းေဆာက္ၿပီး ဘုရားဒကာျဖစ္ခ်င္ၾကပါတယ္။ လိုအပ္တဲ႔ ေနရာမွာ အိမ္သာေတာင္ မေဆာက္ေပးခ်င္ၾကပါဘူး။ ယခုပစၥဳပၸန္အခ်ိန္မွာ လိုအပ္ေနတာေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေနတယ္။ ဒါေလးေတြကို သိေစခ်င္ပါတယ္။
ဘုရားရွင္ေဟာေတာ္မူခဲ႔တာေလး ရွိပါတယ္။ “ဒါနအေၾကာင္းကို ငါဘုရားေလာက္သာ သိမယ္ဆိုရင္ ကိုယ္စားမယ့္ ထမင္း လုပ္ကိုေတာင္ မစားဘဲ လွဴဒါန္းၾကလိမ္႔မယ္လို႔” မိန္႔ဆိုခဲ႔ပါတယ္။ တစ္ကယ္သာသနာျပဳ တယ္ဆိုတာကလည္း ဘုရားတည္ ေက်ာင္းေဆာက္တာမွ သာသနာျပဳတယ္မေခၚဆိုပါဘူး။ သာသနာသည္လည္းဘဲ အေဆာက္အဦး မဟုတ္ပါဘူး။ သာသနာျပဳတယ္ဆိုတာ ဗုဒၶအဆံုး အမေတြကို ကိုယ့္ႏွလံုးသားနဲ႔ အျခားသူေတြရဲ႕ႏွလံုးသားမွာ တည္ေအာင္ႀကိဳးစားတာကမွ တကယ့္သာသနာျပဳတာပါ။ ဗုဒၶအဆံုးအမေတြက ဘာလဲဆိုတာ ျပန္လည္သံုးသပ္ၾကည့္ ေစခ်င္ပါတယ္။ အတုိဆံုးျခံဳေျပာရရင္.. ေကာင္းမႈမွန္တာမွ်အကုန္လုပ္၊ မေကာင္းတာမွန္သမွ် ဘာမွ မလုပ္နဲ႔၊ စိတ္ကိုျဖဴေအာင္ထားဖုိ႔ပါ။
ဒါ႕ေၾကာင့္ ေကာင္းမႈဒါနလုပ္ရာမွာလည္း “မေရြးခ်ယ္ဘဲ ရမ္းလွဴေသာဒါနသည္ ျဖစ္ရာဘ၀တြင္ ပစၥည္းဥစၥာေပါမ်ားၾကြယ္၀ေသာ္လည္း ဉာဏ္ထုိင္းသူ မဂ္ဖုိလ္မရႏိုင္သူျဖစ္ရသည္။ ေလာကအတြက္၊ သာသနာအတြက္ ဉာဏ္ယွဥ္ၿပီး ေရြးခ်ယ္လွဴဒါန္းသူမ်ားသည္ ျဖစ္ရာဘ၀တြင္ ပစၥည္းဥစၥာေပါမ်ား ခ်မ္းသာရသလို ဉာဏ္လည္းေကာင္းသည္။ တရားတစ္ႀကိမ္နာ႐ံုႏွင့္ မဂ္ဖုိလ္ရႏိုင္သည္။ ပညာမဲ့သူသည္ ဘ၀ကို ကာမဂုဏ္ ခံစားဖုိ႔အတြက္ အသံုးခ်၍ အပယ္ေလးပါးသို႔သြားသည္။ ပညာရွိသည္ လူ႔ဘ၀ ကုသိုလ္ရဖုိ႔အတြက္အသံုးခ်၍ နိဗၺာန္သို႔သြားသည္” ဟု ဆရာေတာ္ အရွင္ဇ၀န (ေမတၱာရွင္)က ဆံုမတရားေရးေပးခဲ့ပါတယ္။
ယခုလက္ရွိအခ
အရိပ္မဲ့ပန္း မႏြမ္းေစခ်င္…၊
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြသည္ ဒုကၡေရာက္ေနေသာသူမ်ား၊ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေနေသာ ကေလးသူငယ္မ်ားႏွင့္ သက္ႀကီးရြယ္အုိ ဘုိးဘြားမိဘမ်ားကို ျမင္သိ၊ ၾကားသိရေသာအခါ..“ေၾသာ္..သနားစရာေကာင္းလိုက္တာ၊ စိတ္မေကာင္းလိုက္တာ..” စသျဖင့္ ၀ဇီကံမႈ၊ မေနာကံမႈတုိ႔ျဖင့္ က႐ုဏာျဖစ္ေန႐ံုႏွင့္ ရပ္ေနလုိ႔မသင့္ေတာ္ပါဘူး။ သူတုိ႔အတြက္ မိမိတုိ႔ေတြ တက္ႏိုင္သေလာက္ ေထာက္ပံ့ေပးႏိုင္မႈ ကာယကံ က႐ုဏာေျမာက္ေအာင္ လုပ္မွသာလွ်င္ သူတုိ႔အတြက္လည္း အက်ိဳးရွိပါလိမ့္မယ္။ လွဴဒါန္းမႈနည္းသည္၊ မ်ားသည္ကေတာ့ မိမိတို႔ ၀င္ေငြႏွင့္မိမိအတိုင္းအတာေၾကာင့္ ကြဲျခားမႈေတာ့ရွိပါလိမ့္မယ္။ သို႔ေသာ္ မိမိတုိ႔စိတ္မွာ ေမတၱာ၊ က႐ုဏာ သက္၀င္လွဴဒါန္းမႈ၊ ေစတနာထက္သန္မႈကသာ ပဓာန ျဖစ္ပါတယ္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သည္လည္း တက္ႏိုင္တဲ့ဘက္မွ၊ တက္စြမ္းသေလာက္ ပါ၀င္လွဴဒါန္း ေနျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ မုိးစက္ေပါင္းမ်ားစြာ စုေပါင္းရာမွ ျမစ္၊ ေခ်ာင္းေတြျဖစ္လာရသလို ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြအားလံုး အနည္းငယ္မွ်ပင္ ျဖစ္ပါေစ တေထာင့္တေနရာမွ လွဴဒါန္းမႈ၊ ေစာင့္ေရွာက္မႈေတြလုပ္သြားၾကမည္ဆုိလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြရဲ႕ ညီ၊ အကုိ၊ ေမာင္ႏွမ၊ ဘုိးဘြား၊ မိဘေတြမွာ အႏိႈင္းမရတဲ့ ပီတိအၿပံဳးနဲ႔ စားသံုး ႏိုင္ၾကမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ နည္းသည္၊ မ်ားသည္ ပဓာန မထားဘဲ၊ အသင္းလိုက္ျဖစ္ေစ၊ အဖြဲ႕လို္က္ျဖစ္ေစ၊ လစဥ္စုေပါင္း၍ ျဖစ္ေစ အမိေျမမွ သားခ်င္းမ်ားကို တက္စြမ္းသမွ် ေဖးကူရေအာင္လို႔ တုိက္တြန္းပါရေစ။
အရိပ္မဲ႔ပန္း ၊မႏြမ္းေစခ်င္၊
ကရုဏာ၀င္၍၊
တတ္စြမ္းသမွ်၊ လွဴဒါနျဖင္႔၊
ကူညီေဖးမ၊ ပရဟိတ…….။
ကၽြန္ေတာ္တို႔လူမ်ိဳးေတြဟာ အလွဴအတန္းမွာေတာ့ အင္မတန္ ရက္ေရာၾကတယ္ဆိုတာ အားလံုးသိေနၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ဆြမ္းတစ္နပ္မရေသးတဲ႔ ဆရာေတာ္ကို လွဴလိုက္ရမွာ၊ ဒုကၡအတိေရာက္ေနတဲ႔ ကေလးသူငယ္တို႔ကို ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္ရမွာ ၀န္ေလးတတ္ၾကတယ္။ ပါးစပ္ကပဲ သနားလြယ္ၾကပါတယ္။ ကာယကံေျမာက္ကရုဏာ မျဖစ္ၾကပါဘူး။ မလိုအပ္တဲ႔ ေနရာေတြမွာ ဘုရားတည္၊ ေက်ာင္းေဆာက္ၿပီး ဘုရားဒကာျဖစ္ခ်င္ၾကပါတယ္။ လိုအပ္တဲ႔ ေနရာမွာ အိမ္သာေတာင္ မေဆာက္ေပးခ်င္ၾကပါဘူး။ ယခုပစၥဳပၸန္အခ်ိန္မွာ လိုအပ္ေနတာေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေနတယ္။ ဒါေလးေတြကို သိေစခ်င္ပါတယ္။
ဘုရားရွင္ေဟာေတာ္မူခဲ႔တာေလး ရွိပါတယ္။ “ဒါနအေၾကာင္းကို ငါဘုရားေလာက္သာ သိမယ္ဆိုရင္ ကိုယ္စားမယ့္ ထမင္း လုပ္ကိုေတာင္ မစားဘဲ လွဴဒါန္းၾကလိမ္႔မယ္လို႔” မိန္႔ဆိုခဲ႔ပါတယ္။ တစ္ကယ္သာသနာျပဳ တယ္ဆိုတာကလည္း ဘုရားတည္ ေက်ာင္းေဆာက္တာမွ သာသနာျပဳတယ္မေခၚဆိုပါဘူး။ သာသနာသည္လည္းဘဲ အေဆာက္အဦး မဟုတ္ပါဘူး။ သာသနာျပဳတယ္ဆိုတာ ဗုဒၶအဆံုး အမေတြကို ကိုယ့္ႏွလံုးသားနဲ႔ အျခားသူေတြရဲ႕ႏွလံုးသားမွာ တည္ေအာင္ႀကိဳးစားတာကမွ တကယ့္သာသနာျပဳတာပါ။ ဗုဒၶအဆံုးအမေတြက ဘာလဲဆိုတာ ျပန္လည္သံုးသပ္ၾကည့္ ေစခ်င္ပါတယ္။ အတုိဆံုးျခံဳေျပာရရင္.. ေကာင္းမႈမွန္တာမွ်အကုန္လုပ္၊ မေကာင္းတာမွန္သမွ် ဘာမွ မလုပ္နဲ႔၊ စိတ္ကိုျဖဴေအာင္ထားဖုိ႔ပါ။
ဒါ႕ေၾကာင့္ ေကာင္းမႈဒါနလုပ္ရာမွာလည္း “မေရြးခ်ယ္ဘဲ ရမ္းလွဴေသာဒါနသည္ ျဖစ္ရာဘ၀တြင္ ပစၥည္းဥစၥာေပါမ်ားၾကြယ္၀ေသာ္လည္း ဉာဏ္ထုိင္းသူ မဂ္ဖုိလ္မရႏိုင္သူျဖစ္ရသည္။ ေလာကအတြက္၊ သာသနာအတြက္ ဉာဏ္ယွဥ္ၿပီး ေရြးခ်ယ္လွဴဒါန္းသူမ်ားသည္ ျဖစ္ရာဘ၀တြင္ ပစၥည္းဥစၥာေပါမ်ား ခ်မ္းသာရသလို ဉာဏ္လည္းေကာင္းသည္။ တရားတစ္ႀကိမ္နာ႐ံုႏွင့္ မဂ္ဖုိလ္ရႏိုင္သည္။ ပညာမဲ့သူသည္ ဘ၀ကို ကာမဂုဏ္ ခံစားဖုိ႔အတြက္ အသံုးခ်၍ အပယ္ေလးပါးသို႔သြားသည္။ ပညာရွိသည္ လူ႔ဘ၀ ကုသိုလ္ရဖုိ႔အတြက္အသံုးခ်၍ နိဗၺာန္သို႔သြားသည္” ဟု ဆရာေတာ္ အရွင္ဇ၀န (ေမတၱာရွင္)က ဆံုမတရားေရးေပးခဲ့ပါတယ္။
ယခုလက္ရွိအခ်ိန္မွာ အမွန္တကယ္လိုအပ္ေနေသာ ေနရာေလးတစ္ခုကို ညႊန္ျပလိုပါတယ္။ လူမ်ိဳးစံု၊ ဘာသာစံု မိဘမဲ့ကေလးငယ္မ်ားႏွင့္ နာဂစ္မုန္တုိင္းဒဏ္ေၾကာင့္ ခိုလႈံ ေရာက္ရွိလာရေသာ မိဘမဲ့ကေလးေပါင္း(၆၀၀)ေက်ာ္ကုိ ဆရာေတာ္ဘုရား၏ ႀကီးမားေသာ က႐ုဏာႏွင့္ ေစာင့္ေရွာက္ထားလ်က္ရွိပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ကေလးငယ္မ်ား၏ ေနထုိ္င္စားေသာက္ေရးႏွင့္ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရးအတြက္ ဘက္စံုျပည့္စံုရန္မွာ အင္မတန္ ခက္ခဲလ်က္ရွိပါတယ္။ လိုအပ္တဲ့ေနရာ၊ လိုအပ္တဲ့အခ်ိန္၊ လိုအပ္တာေလးေတြကို လွဴရတာဟာ အင္မတန္ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဉာဏ္ႏွင့္ယွဥ္ေသာ ဒါနမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ ယခုသူတုိ႔ေလးေတြဟာ…
ဂ်င္းတစ္တက္နဲ႔ ဟင္းခ်က္ေနၾကရရွာတယ္။
ဗလာတစ္အုပ္နဲ႔ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရြတ္ေနၾကတယ္။
တီရွပ္တစ္ထည္နဲ႔ ရယ္တတ္ေနၾကတယ္။
ဆားတစ္ဆုပ္နဲ႔ တအားတုတ္ ေနၾကတယ္။
ေဂၚရခါးသီးနဲ႔ အေပ်ာ္တအားၾကီးေနၾကတယ္။
အ၀တ္တစ္ထည္နဲ႔ ခ်စ္စဖြယ္ ျဖစ္ေနၾကတယ္။
အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္တတ္ ေနတတ္ စိုးရိမ္တတ္ၾကတယ္။
“အပင္ရွင္သန္ ပန္းတိုင္းပြင္႔ဖို႔ ေျမဆီ၊ ေရေန လိုအပ္သလို ထမင္းနွစ္နွပ္နဲ႔ ေရရွည္ ရပ္တည္ဖုိ႔ သူတို႔ ထူးခၽြန္ေျပာင္ေျမာက္ လူလားေျမာက္ဖို႔ သူတို႔ အနာဂါတ္ေလးေတြ လွပရွင္သန္ေစဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၊ ကၽြန္မတို႔ ေမတၱာ၊ ဂရုဏာ ေစတနာနဲ႔ ျပဳစုေစာင္႔ေရွာက္ၾကပါစို႔……………၊”
ဦးပ႑၀ (ဦးစီးပဓာန နာယကဆရာေတာ္)
ဒုိး၀င္ေအာင္ကံသာ ပရဟိတလူငယ္ဖြံ႔ျဖဳိးေရးေက်ာင္း၊
လူမ်ဳိးစုံျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေရးဌာန၊
ျပင္ဦးလြင္ၿမဳိ႔၊
မႏၲေလးတုိင္း၊
၃၃မုိင္ ၇ဖာလုံ၊ မႏၲေလး+ျပင္ဦးလြင္ လမ္းေဘးအတက္လမ္း။
ဒိုးပင္သုိ႔ ပါ၀င္လွဴဒါန္းလိုလွ်င္….. ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ပရဟိတ လုပ္ေဆာင္ေနသူမ်ားႏွင့္ တုိက္႐ိုက္ဆက္သြယ္ႏိုင္ပါသည္။
ေမာင္သစ္လြင္ထြန္း (starfalls.nazy@gmail.com) ph 02-80211, 02-80322
မသန္းသန္းႏု (wgwhitegirl@gmail.com) ph 09-2018506
ကို၀င္းေက်ာ္သူ (wkthu2006@gmail.com)
Global Net ,Room 1,building 7,Hlaing tsp (01-652232,652324,507054) ရုံးခ်ိန္(မနက္၉း၀၀ မွညေန ၅း၃၀ ထိ)(တနလၤာေန႕မွ စေနေန႕အထိ)
စကၤာပူ မွာဆက္သြယ္ႏိုင္ရန္...
ပိစိ - ၀၆၅-၉၂၃၉၂၄၄၁ (moethu.may@gmail.com)
မၿငိမ္း - ၀၆၅-၈၁၅၂၆၈၁၁ (khinchothet@gmail.com)
ကိုသက္ - ၀၆၅-၉၃၃၉၂၂၇၀ (kothetsince1986@gmail.com)
စာၾကြင္း။ ။ကိုေအာင္ဦးဘေလာ့စ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္...
ထုိ႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သည္လည္း တက္ႏိုင္တဲ့ဘက္မွ၊ တက္စြမ္းသေလာက္ ပါ၀င္လွဴဒါန္း ေနျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ မုိးစက္ေပါင္းမ်ားစြာ စုေပါင္းရာမွ ျမစ္၊ ေခ်ာင္းေတြျဖစ္လာရသလို ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြအားလံုး အနည္းငယ္မွ်ပင္ ျဖစ္ပါေစ တေထာင့္တေနရာမွ လွဴဒါန္းမႈ၊ ေစာင့္ေရွာက္မႈေတြလုပ္သြားၾကမည္ဆုိလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြရဲ႕ ညီ၊ အကုိ၊ ေမာင္ႏွမ၊ ဘုိးဘြား၊ မိဘေတြမွာ အႏိႈင္းမရတဲ့ ပီတိအၿပံဳးနဲ႔ စားသံုး ႏိုင္ၾကမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ နည္းသည္၊ မ်ားသည္ ပဓာန မထားဘဲ၊ အသင္းလိုက္ျဖစ္ေစ၊ အဖြဲ႕လို္က္ျဖစ္ေစ၊ လစဥ္စုေပါင္း၍ ျဖစ္ေစ အမိေျမမွ သားခ်င္းမ်ားကို တက္စြမ္းသမွ် ေဖးကူရေအာင္လို႔ တုိက္တြန္းပါရေစ။
အရိပ္မဲ႔ပန္း ၊မႏြမ္းေစခ်င္၊
ကရုဏာ၀င္၍၊
တတ္စြမ္းသမွ်၊ လွဴဒါနျဖင္႔၊
ကူညီေဖးမ၊ ပရဟိတ…….။
ကၽြန္ေတာ္တို႔လူမ်ိဳးေတြဟာ အလွဴအတန္းမွာေတာ့ အင္မတန္ ရက္ေရာၾကတယ္ဆိုတာ အားလံုးသိေနၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ဆြမ္းတစ္နပ္မရေသးတဲ႔ ဆရာေတာ္ကို လွဴလိုက္ရမွာ၊ ဒုကၡအတိေရာက္ေနတဲ႔ ကေလးသူငယ္တို႔ကို ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္ရမွာ ၀န္ေလးတတ္ၾကတယ္။ ပါးစပ္ကပဲ သနားလြယ္ၾကပါတယ္။ ကာယကံေျမာက္ကရုဏာ မျဖစ္ၾကပါဘူး။ မလိုအပ္တဲ႔ ေနရာေတြမွာ ဘုရားတည္၊ ေက်ာင္းေဆာက္ၿပီး ဘုရားဒကာျဖစ္ခ်င္ၾကပါတယ္။ လိုအပ္တဲ႔ ေနရာမွာ အိမ္သာေတာင္ မေဆာက္ေပးခ်င္ၾကပါဘူး။ ယခုပစၥဳပၸန္အခ်ိန္မွာ လိုအပ္ေနတာေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေနတယ္။ ဒါေလးေတြကို သိေစခ်င္ပါတယ္။
ဘုရားရွင္ေဟာေတာ္မူခဲ႔တာေလး ရွိပါတယ္။ “ဒါနအေၾကာင္းကို ငါဘုရားေလာက္သာ သိမယ္ဆိုရင္ ကိုယ္စားမယ့္ ထမင္း လုပ္ကိုေတာင္ မစားဘဲ လွဴဒါန္းၾကလိမ္႔မယ္လို႔” မိန္႔ဆိုခဲ႔ပါတယ္။ တစ္ကယ္သာသနာျပဳ တယ္ဆိုတာကလည္း ဘုရားတည္ ေက်ာင္းေဆာက္တာမွ သာသနာျပဳတယ္မေခၚဆိုပါဘူး။ သာသနာသည္လည္းဘဲ အေဆာက္အဦး မဟုတ္ပါဘူး။ သာသနာျပဳတယ္ဆိုတာ ဗုဒၶအဆံုး အမေတြကို ကိုယ့္ႏွလံုးသားနဲ႔ အျခားသူေတြရဲ႕ႏွလံုးသားမွာ တည္ေအာင္ႀကိဳးစားတာကမွ တကယ့္သာသနာျပဳတာပါ။ ဗုဒၶအဆံုးအမေတြက ဘာလဲဆိုတာ ျပန္လည္သံုးသပ္ၾကည့္ ေစခ်င္ပါတယ္။ အတုိဆံုးျခံဳေျပာရရင္.. ေကာင္းမႈမွန္တာမွ်အကုန္လုပ္၊ မေကာင္းတာမွန္သမွ် ဘာမွ မလုပ္နဲ႔၊ စိတ္ကိုျဖဴေအာင္ထားဖုိ႔ပါ။
ဒါ႕ေၾကာင့္ ေကာင္းမႈဒါနလုပ္ရာမွာလည္း “မေရြးခ်ယ္ဘဲ ရမ္းလွဴေသာဒါနသည္ ျဖစ္ရာဘ၀တြင္ ပစၥည္းဥစၥာေပါမ်ားၾကြယ္၀ေသာ္လည္း ဉာဏ္ထုိင္းသူ မဂ္ဖုိလ္မရႏိုင္သူျဖစ္ရသည္။ ေလာကအတြက္၊ သာသနာအတြက္ ဉာဏ္ယွဥ္ၿပီး ေရြးခ်ယ္လွဴဒါန္းသူမ်ားသည္ ျဖစ္ရာဘ၀တြင္ ပစၥည္းဥစၥာေပါမ်ား ခ်မ္းသာရသလို ဉာဏ္လည္းေကာင္းသည္။ တရားတစ္ႀကိမ္နာ႐ံုႏွင့္ မဂ္ဖုိလ္ရႏိုင္သည္။ ပညာမဲ့သူသည္ ဘ၀ကို ကာမဂုဏ္ ခံစားဖုိ႔အတြက္ အသံုးခ်၍ အပယ္ေလးပါးသို႔သြားသည္။ ပညာရွိသည္ လူ႔ဘ၀ ကုသိုလ္ရဖုိ႔အတြက္အသံုးခ်၍ နိဗၺာန္သို႔သြားသည္” ဟု ဆရာေတာ္ အရွင္ဇ၀န (ေမတၱာရွင္)က ဆံုမတရားေရးေပးခဲ့ပါတယ္။
ယခုလက္ရွိအခ်ိန္မွာ အမွန္တကယ္လိုအပ္ေနေသာ ေနရာေလးတစ္ခုကို ညႊန္ျပလိုပါတယ္။ လူမ်ိဳးစံု၊ ဘာသာစံု မိဘမဲ့ကေလးငယ္မ်ားႏွင့္ နာဂစ္မုန္တုိင္းဒဏ္ေၾကာင့္ ခိုလႈံ ေရာက္ရွိလာရေသာ မိဘမဲ့ကေလးေပါင္း(၆၀၀)ေက်ာ္ကုိ ဆရာေတာ္ဘုရား၏ ႀကီးမားေသာ က႐ုဏာႏွင့္ ေစာင့္ေရွာက္ထားလ်က္ရွိပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ကေလးငယ္မ်ား၏ ေနထုိ္င္စားေသာက္ေရးႏွင့္ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရးအတြက္ ဘက္စံုျပည့္စံုရန္မွာ အင္မတန္ ခက္ခဲလ်က္ရွိပါတယ္။ လိုအပ္တဲ့ေနရာ၊ လိုအပ္တဲ့အခ်ိန္၊ လိုအပ္တာေလးေတြကို လွဴရတာဟာ အင္မတန္ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဉာဏ္ႏွင့္ယွဥ္ေသာ ဒါနမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ ယခုသူတုိ႔ေလးေတြဟာ…
ဂ်င္းတစ္တက္နဲ႔ ဟင္းခ်က္ေနၾကရရွာတယ္။
ဗလာတစ္အုပ္နဲ႔ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရြတ္ေနၾကတယ္။
တီရွပ္တစ္ထည္နဲ႔ ရယ္တတ္ေနၾကတယ္။
ဆားတစ္ဆုပ္နဲ႔ တအားတုတ္ ေနၾကတယ္။
ေဂၚရခါးသီးနဲ႔ အေပ်ာ္တအားၾကီးေနၾကတယ္။
အ၀တ္တစ္ထည္နဲ႔ ခ်စ္စဖြယ္ ျဖစ္ေနၾကတယ္။
အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္တတ္ ေနတတ္ စိုးရိမ္တတ္ၾကတယ္။
“အပင္ရွင္သန္ ပန္းတိုင္းပြင္႔ဖို႔ ေျမဆီ၊ ေရေန လိုအပ္သလို ထမင္းနွစ္နွပ္နဲ႔ ေရရွည္ ရပ္တည္ဖုိ႔ သူတို႔ ထူးခၽြန္ေျပာင္ေျမာက္ လူလားေျမာက္ဖို႔ သူတို႔ အနာဂါတ္ေလးေတြ လွပရွင္သန္ေစဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၊ ကၽြန္မတို႔ ေမတၱာ၊ ဂရုဏာ ေစတနာနဲ႔ ျပဳစုေစာင္႔ေရွာက္ၾကပါစို႔……………၊”
ဦးပ႑၀ (ဦးစီးပဓာန နာယကဆရာေတာ္)
ဒုိး၀င္ေအာင္ကံသာ ပရဟိတလူငယ္ဖြံ႔ျဖဳိးေရးေက်ာင္း၊
လူမ်ဳိးစုံျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေရးဌာန၊
ျပင္ဦးလြင္ၿမဳိ႔၊
မႏၲေလးတုိင္း၊
၃၃မုိင္ ၇ဖာလုံ၊ မႏၲေလး+ျပင္ဦးလြင္ လမ္းေဘးအတက္လမ္း။
ဒိုးပင္သုိ႔ ပါ၀င္လွဴဒါန္းလိုလွ်င္….. ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ပရဟိတ လုပ္ေဆာင္ေနသူမ်ားႏွင့္ တုိက္႐ိုက္ဆက္သြယ္ႏိုင္ပါသည္။
ေမာင္သစ္လြင္ထြန္း (starfalls.nazy@gmail.com) ph 02-80211, 02-80322
မသန္းသန္းႏု (wgwhitegirl@gmail.com) ph 09-2018506
ကို၀င္းေက်ာ္သူ (wkthu2006@gmail.com)
Global Net ,Room 1,building 7,Hlaing tsp (01-652232,652324,507054) ရုံးခ်ိန္(မနက္၉း၀၀ မွညေန ၅း၃၀ ထိ)(တနလၤာေန႕မွ စေနေန႕အထိ)
စကၤာပူ မွာဆက္သြယ္ႏိုင္ရန္...
ပိစိ - ၀၆၅-၉၂၃၉၂၄၄၁ (moethu.may@gmail.com)
မၿငိမ္း - ၀၆၅-၈၁၅၂၆၈၁၁ (khinchothet@gmail.com)
ကိုသက္ - ၀၆၅-၉၃၃၉၂၂၇၀ (kothetsince1986@gmail.com)
စာၾကြင္း။ ။ကိုေအာင္ဦးဘေလာ့စ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္...
စင္ကာပူေရာက္ က်ေနာ္အေတြ႕အၾကံဳ (၄)
မေလးရွားႏုိင္ငံဟာ က်ေနာ္တုိ႕ႏုိင္ငံနဲ႕ ခပ္ဆင္ဆင္ပါပဲဗ်ာ… မေလးကုိသူငယ္ခ်င္း (၄)ေယာက္ေရာက္သြားေတာ့ အားလုံးရင္ထဲမွာ ခပ္လန္႕လန္႕ပဲဗ်.. က်ေနာ္သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ဌါးေပးတဲ့ အခန္းမွာ ေနရတယ္ဗ်ာ.. တစ္ေယာက္ကို မေလးရင္းဂစ္ (၂၀၀) စီေပးရပါတယ္.. ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕လည္း ဘာမွလုပ္စရာမရွိေတာ့ စင္ကာပူကပုိ႕ေပးမဲ့ စင္ကာပူ Visa ကို ေစာင့္ေနတာေပါ့.. ေနထုိင္တဲ့အခန္းက မေလးျမိဳ႕ေတာ္ KL နဲ႕ သိပ္မေ၀းေပမဲ့ ဘယ္လုိမွ Safe မျဖစ္ဘူးဗ်.. လမ္းသြားလဲ သတိ၊ စားလည္း သတိနဲ႕ ေတာ္ေတာ္ကုိ အေနခက္ပါတယ္…
မေလးမွာ ပထမဆုံးေရာက္တဲ့ေန႕မွာ ညစာထြက္စားၾကတာေလးကေတာ့ အမွတ္တရေပါ့ဗ်ာ.. က်ေနာ္တုိ႕ကလည္း မေလးစကားမတတ္ သူတုိ႕ကလည္း အဂၤလိပ္စကား မေျပာတတ္နဲ႕ ဘာမွ မွာလုိ႕မရဘူးေပါ့.. ဒီေတာ့ Menu ကုိ ၾကည့္လုိက္တာ USA Chicken Rice ဆုိတာပဲ ေတြ႕တယ္ဗ်ာ.. ဒီေတာ့ သူငယ္ခ်င္း (၄)ေယာက္ ဒီ USA Chicken Rice ဆုိတာနဲ႕ပဲ ႏွစ္ပါးသြားလုိက္ပါတယ္.. ဆုိင္ကုိေရာက္တဲ့ အေတြ႕အၾကံဳကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကုိ စိတ္ပ်က္စရာပါပဲဗ်ာ.. ဆုိင္ထဲကုိ ၀င္လုိက္တာနဲ႕ စားပြဲထုိးကအစ လူမိုက္ပုံစံေတြနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ကုိ မသကၤာသလုိ ၀ုိင္းၾကည့္ၾကတယ္ဗ်ာ.. ျပီးေတာ့ စကားေျပာရင္လည္း ခပ္မာမာေတြနဲ႕..
ပထမတစ္ရက္ေတာ့ ဒီလုိပဲသြားလုိက္ပါတယ္.. က်ေနာ္ထင္တယ္ မေလးမွာရွိတဲ့ လူေတာ္ေတာ္မ်ားက ႏုိင္ငံအေျခအေနေပၚမူတည္ျပီး ဘယ္သူကုိမွ မယုံၾကည္ပဲ သံသယ မ်က္လုံးေတြနဲ႕ ၾကည့္တတ္ၾကတယ္ဗ်.. က်ေနာ္တုိ႕ အိမ္ရွင္ကလည္း မေရာက္ေသးဘူး ေျခာက္ေတာ့တာပါပဲ.. ဟဲဟဲ အျပင္ထြက္ရင္ တစ္ေယာက္ထဲမသြားနဲ႕ ပုိက္ဆံကုိ အမ်ားၾကီး မထည့္သြားနဲ႕ ဒီမွာက စင္ကာပူမွာလုိ မဟုတ္ဘူး ဘာညာေပါ့… တကယ္လည္း အဲဒီအမကုိ ေက်းဇူးတင္ရပါတယ္.. က်ေနာ္တုိ႕ေရာက္ျပီး ၂ရက္ေလာက္ ေနေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ အိမ္နားမွာ ဆုိင္ကယ္ေပၚက လူတစ္ေယာက္ကုိ ရုိက္ျပီး ပတ္စပုိစ့္နဲ႕ ပုိက္ဆံေတြကုိ လုယူသြားတယ္ေလ..
ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း အျပင္မထြက္ေတာ့ပဲ ဌါးထားတဲ့ အိမ္ေလးမွာ VCD ေခြေလးေတြၾကည့္ျပီး စင္ကာပူက Visa ကုိေစာင့္ရတာေပါ့.. ဒီ Visa ရမွ က်ေနာ္တုိ႕ စင္ကာပူကုိ ျပန္၀င္လုိ႕ရမွာကိုးဗ်… ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ရင္ ထမင္းဆုိင္ေလးမွာ ဆင္းစားလုိက္နဲ႕ တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ကုိ မေလးေတြက ေၾကာက္မယ္ထင္လုိ႕ ေျခာက္တာပါ.. တကယ္တမ္း က်ေနာ္တုိ႕ ျပန္ေျပာတဲ့အခါ ထမင္းဆုိင္က မေလးအစ္ကုိေတြနဲ႕ ေတာ္ေတာ္ကုိခင္သြားပါတယ္.. တကယ္ကုိေဖာ္ေရြပါတယ္..
က်ေနာ္ မေလးေရာက္တုန္း ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ၾကရတာကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ ျမန္မာေတြဟာ ေတာ္ေတာ္ကုိ ဒုကၡေတြနဲ႕ ရင္ဆုိင္ေနရတယ္ဆုိတာပါပဲ.. ျမန္မာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ပုိ္က္ဆံလြယ္လြယ္ရမယ္ထင္ျပီး ဒီမေလးရွားကုိ မရွိရွိတာနဲ႕ လာေရာက္ၾကပါတယ္.. တကယ္တမ္း မေလးရွားဟာ ထင္သေလာက္မလြယ္ကူပါဘူး.. အလုပ္ရရင္ေတာင္မွ ကုိယ္စားဖုိ႕ ေသာက္ဖုိ႕အတြက္ကုိ ေတာ္ေတာ္ရုန္းကန္ေနရတာေတြ႕ရပါတယ္.. ေနာက္တစ္ခုက မေလးကုိ လြယ္လြယ္နဲ႕ ၀င္လုိ႕ရေတာ့ ပတ္စပုိစ့္ မကုိင္ပဲ ေအာက္လမ္းကေန ၀င္ၾကပါတယ္.. ဒီေတာ့ မေလးရဲနဲ႕ ေတြ႕ရင္ဒုကၡကမေသးလွပါဘူး.. ဒီလုိ က်ေနာ္တုိ႕ လူမ်ိဳးေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သူမ်ားႏို္င္ငံမွာ ဒုကၡေရာက္ေနရတာ ေတာ္ေတာ္ကုိ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္..
ေနာက္ထပ္မေလးကုိ ၀င္လာႏုိင္တဲ့လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက တုိင္းရင္းသားေတြမ်ားပါတယ္.. ခ်င္း၊ ကခ်င္ေတြမ်ားလွပါတယ္.. က်ေနာ္ျမင္မိသေလာက္ ေျပာတာပါ.. သူတုိ႕ေတြကေတာ့ ႏိုင္ငံသားခုိလႈံခြင့္နဲ႕ လာၾကတာျဖစ္ျပီး အေျခအေနေပးရင္ တတိယနုိင္ငံကုိ ထြက္ခြါၾကတဲ့လူေတြပါပဲ.. က်ေနာ္စင္ကာပူမွာ ေနတုန္းကဆုိ ည အခ်ိန္မေတာ္ျပန္လာလည္း သိပ္စိတ္ပူစရာမလုိပါဘူး.. မေလးမွာကေတာ့ ဆီနဲ႕ ေရလုိကါြျခားလွပါတယ္. ပတ္စပုိစ့္ေလးကုိ ဘယ္သြားသြား လည
္ပင္းမွာၾကိဳးေလးနဲ႕ စြဲထားရပါတယ္. ဒါမွ Safe ျဖစ္မွာေလ.. ဒါေတာင္ လူကုိ ရုိက္ျပိီး လုသြားတာေတြ ရွိေသးတယ္ဗ်..
အဆုိးဆုံးေနာက္တစ္ခုကေတာ့ မေလးရွားရဲေတြပါပဲ.. သူတို႕ဟာ က်ေနာ္တုိ႕ ဘယ္ေနရာမွာေတြ႕ေတြ႕ ပုိက္ဆံေတာင္းတာခ်ည္းပါပဲ.. အဲကုိယ္တစ္ေယာက္ထဲသြားရင္ ရဲနဲ႕ ေတြ႕လုိ႕ကေတာ့ ေတာင္းခံရျပီးတာမွတ္ေပးေတာ့ဗ်ိဳ႕. အျပင္သြားရင္ အနဲဆုံး (၂၊၃)ေယာက္ေလာက္မွ ထြက္သင့္ပါတယ္.. ဒါေၾကာင့္ အိမ္ရွင္အမကေျပာတာ ပိုက္ဆံအမ်ားၾကိီး မယူသါြးနဲ႕လုိ႕.. ဘယ္ေလာက္ဆုိလဲဆုိရင္ သူတုိ႕ စီမံကိန္းရွိတဲ့ အခါဆုိ ျမန္မာေတြ အေနမ်ားတဲ့ ပလာဇာေတြမွာ လုိက္ဖမ္းေတာ့တာပဲ.. အလည္လာတဲ့သူေကာ. Work permit နဲ႕ လုပ္ေနတဲ့ လူေကာ၊ ပတ္စပိုစ့္မရွိပဲေနတဲ့ လူေတြေကာ အားလုံးကုိ သိမ္းက်ံဴးဖမ္းေတာ့တာပါပဲ…ျပီးရင္ ရဲစခန္းကုိေမာင္းသြားျပီးမွ ေသခ်ာစိစစ္ျပီး ျပန္လြတ္ပါတယ္… ေနခြင့္မရွိပဲ ခုိးေနတာကုိေတြ႕ရင္ေတာ့ ဒဏ္ရုိက္ျပီး ျပန္လြတ္ပါတယ္.. သိတဲ့အတုိင္း မေလးၾကိမ္ဒဏ္ကုိေလ.. ဒါေပမဲ့ အားလုံးက ေၾကာက္လန္႕တဲ့ ပုံမရွိပါဘူး.. သိတဲ့အတုိင္း လာဏ္ေပး လာဏ္ယူ ေတြေလ.. အခုဖမ္း ပုိက္ဆံနဲနဲ ထုိးေကြ်းလုိက္ ဒါဆုိ အုိေကပါတယ္..
ဒီလုိနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ မေလးမွာ ေနလာတာ (၁၃) ရက္ေရာက္လာပါျပီး.. က်ေနာ္တုိ႕ ရထားတာက (၂)ပတ္ပဲေလ.. (၁၃)ရက္ေန႕ေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ စင္ကာပူမွာ လုပ္ထားတဲ့ Visa ကReject တဲ့ဗ်ာ.. က်ေနာ္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္း (၄)ေယာက္မွာ တစ္ေယာက္ပဲ ကံေကာင္းျပီးရတယ္… က်ေနာ္ အပါအ၀င္ က်န္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း (၂)ေယာက္က မရဘူးေပါ့. .က်ေနာ္တုိ႕ ဗ်ာမ်ားရျပီးေပါ့ဗ်ာ.. က်ေနာ္တုိ႕ ဘာဆက္လုပ္မလဲ ဒီမွာက Stay Extend လဲလုပ္လုိ႕ရတာမဟုတ္ဘူးေလ.. ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕စဥ္းစားတယ္.. မေလးမွာရွိတဲ့ စင္ကာပူသံရုံးမွာ Visa ျပန္၀င္မလား.. ဒါမွမဟုတ္ က်ေနာ္တုိ႕ ထိုင္းကုိသြားမလား.. ျပီးရင္ေလယာဥ္နဲ႕ ျပန္၀င္မယ္ေပါ့.. ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္တုိ႕ ဆုံးျဖတ္ထားတာကေတာ့ ျမန္မာျပည္ကုိ မျပန္ဘူးေပါ့ အလုပ္ကုိရေအာင္ လုပ္မယ္ေပါ့.. ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ ထိုင္းသြားမယ္လုပ္တယ္.. ဒီမွာ အခက္ေတြ႕ျပန္ျပီး ဘယ္မလဲ ထိုင္း Visa .. ထုိင္းသြားရင္ ထိုင္း Visa လုိျပန္တယ္ဗ်ာ.. ေကာင္းတယ္ေနာ့္ က်ေနာ္တုိ႕ ျမန္မာပတ္စပုိစ့္ေလ.. ဟီး ဟီး..
ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ ေနာက္ဆုံး ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကေတာ့ မေလးမွာရွိတဲ့ စင္ကာပူသံရုံးမွာ Visaျပန္၀င္မယ္ေပါ့. ရတာမရတာကေတာ့ ကံေပါ့.. လုံး၀မရရင္ေတာ့ အမိျမန္မာျပည္ကုိ ျပန္ရေတာ့မွာေပါ့.. က်ေနာ္တုိ႕ မွာက်န္တဲ့ရက္ကလည္း (၅) ရက္ပဲက်န္ေတာ့တာေလ.. ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ Visaကုိ ျပန္လုပ္ၾကည့္ပါတယ္… သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ အားလုံးမ်က္နွာ မသာမယာနဲ႕ေပါ့ဗ်ာ.. က်ေနာ္ကေတာ့ လုိက္ျပီး အားမငယ္ေအာင္ ရုပ္ေျပာင္ရတာေပါ့.. စိတ္ထဲမွာကေတာ့ ကုိယ္အပူကုိယ္အသိဆုံးပါပဲဗ်ာ.. ဒီလုိနဲက က်ေနာ္တုိ႕ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေကာင္းမူေၾကာင့္ အားလုံး စင္ကာပူ Visaရၾကပါတယ္. ဒီေတာ့ အပူတစ္ခုေအးသြား ရျပန္တာေပါ့ဗ်ာ.. Visaရတာနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ စင္ကာပူကုိ ၀င္ဖုိ႕လက္မွတ္၀ယ္ရျပန္တယ္..
အဲဒီညမွာပဲ က်ေနာ္တုိ႕ မေလးကေနထြက္ခဲ့ပါတယ္.. ေနာက္ထပ္အပူ တစ္ခုေပါ့ဗ်ာ.. စင္ကာပူ Immigration ျပန္၀င္ရင္ Stay ကဘယ္လုိမွန္းမသိေသးဘူးေလဗ်ာ…. အားလုံး ဘုရားမွတစ္ပါး ကုိးကြယ္ရာမရွိဆုိသလုိ ဘုရားတၾကရျပန္ပါျပီ…. က်ေနာ္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္ Immigration ကုိျဖတ္ေတာ့ က်ေနာ္ကုိ ေခၚျပီး ေမးပါေလေရာဗ်ာ.. က်ေနာ္စိတ္ထဲမွာ ဘာဆုိဘာမွမရွိေတာ့ဘူးဗ်ာ.. ရရင္ေနမယ္.. မရရင္ျပန္မယ္ေပါ့.. ဒီေတာ့ က်ေနာ္ကုိ Officer နဲ႕၀င္ေတြ႕ခုိင္းပါတယ္.. ဒီမွာ Officerနဲ႕ ၀င္ေတြ႕ရေတာ့ နဲနဲေတာ့ ရင္ခုန္ရတာေပါ့ ဟဲ ဟဲ သူကေတာ့ ျပန္ဆုိတာခ်ည္းပဲ ေျပာေနတာပါပဲဗ်ာ.. က်ေနာ္ကလည္း ျပန္ဘူးဆုိတာခ်ည္းပဲ.. ဒီလုိနဲ႕ က်ေနာ္လည္း တစ္လထပ္ရျပန္ပါတယ္..
ဒီလုိနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕လုိ ပညာမတတ္တေခါက္လူငယ္ေတ
မေလးမွာ ပထမဆုံးေရာက္တဲ့ေန႕မွာ ညစာထြက္စားၾကတာေလးကေတာ့ အမွတ္တရေပါ့ဗ်ာ.. က်ေနာ္တုိ႕ကလည္း မေလးစကားမတတ္ သူတုိ႕ကလည္း အဂၤလိပ္စကား မေျပာတတ္နဲ႕ ဘာမွ မွာလုိ႕မရဘူးေပါ့.. ဒီေတာ့ Menu ကုိ ၾကည့္လုိက္တာ USA Chicken Rice ဆုိတာပဲ ေတြ႕တယ္ဗ်ာ.. ဒီေတာ့ သူငယ္ခ်င္း (၄)ေယာက္ ဒီ USA Chicken Rice ဆုိတာနဲ႕ပဲ ႏွစ္ပါးသြားလုိက္ပါတယ္.. ဆုိင္ကုိေရာက္တဲ့ အေတြ႕အၾကံဳကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကုိ စိတ္ပ်က္စရာပါပဲဗ်ာ.. ဆုိင္ထဲကုိ ၀င္လုိက္တာနဲ႕ စားပြဲထုိးကအစ လူမိုက္ပုံစံေတြနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ကုိ မသကၤာသလုိ ၀ုိင္းၾကည့္ၾကတယ္ဗ်ာ.. ျပီးေတာ့ စကားေျပာရင္လည္း ခပ္မာမာေတြနဲ႕..
ပထမတစ္ရက္ေတာ့ ဒီလုိပဲသြားလုိက္ပါတယ္.. က်ေနာ္ထင္တယ္ မေလးမွာရွိတဲ့ လူေတာ္ေတာ္မ်ားက ႏုိင္ငံအေျခအေနေပၚမူတည္ျပီး ဘယ္သူကုိမွ မယုံၾကည္ပဲ သံသယ မ်က္လုံးေတြနဲ႕ ၾကည့္တတ္ၾကတယ္ဗ်.. က်ေနာ္တုိ႕ အိမ္ရွင္ကလည္း မေရာက္ေသးဘူး ေျခာက္ေတာ့တာပါပဲ.. ဟဲဟဲ အျပင္ထြက္ရင္ တစ္ေယာက္ထဲမသြားနဲ႕ ပုိက္ဆံကုိ အမ်ားၾကီး မထည့္သြားနဲ႕ ဒီမွာက စင္ကာပူမွာလုိ မဟုတ္ဘူး ဘာညာေပါ့… တကယ္လည္း အဲဒီအမကုိ ေက်းဇူးတင္ရပါတယ္.. က်ေနာ္တုိ႕ေရာက္ျပီး ၂ရက္ေလာက္ ေနေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ အိမ္နားမွာ ဆုိင္ကယ္ေပၚက လူတစ္ေယာက္ကုိ ရုိက္ျပီး ပတ္စပုိစ့္နဲ႕ ပုိက္ဆံေတြကုိ လုယူသြားတယ္ေလ..
ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း အျပင္မထြက္ေတာ့ပဲ ဌါးထားတဲ့ အိမ္ေလးမွာ VCD ေခြေလးေတြၾကည့္ျပီး စင္ကာပူက Visa ကုိေစာင့္ရတာေပါ့.. ဒီ Visa ရမွ က်ေနာ္တုိ႕ စင္ကာပူကုိ ျပန္၀င္လုိ႕ရမွာကိုးဗ်… ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ရင္ ထမင္းဆုိင္ေလးမွာ ဆင္းစားလုိက္နဲ႕ တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ကုိ မေလးေတြက ေၾကာက္မယ္ထင္လုိ႕ ေျခာက္တာပါ.. တကယ္တမ္း က်ေနာ္တုိ႕ ျပန္ေျပာတဲ့အခါ ထမင္းဆုိင္က မေလးအစ္ကုိေတြနဲ႕ ေတာ္ေတာ္ကုိခင္သြားပါတယ္.. တကယ္ကုိေဖာ္ေရြပါတယ္..
က်ေနာ္ မေလးေရာက္တုန္း ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ၾကရတာကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ ျမန္မာေတြဟာ ေတာ္ေတာ္ကုိ ဒုကၡေတြနဲ႕ ရင္ဆုိင္ေနရတယ္ဆုိတာပါပဲ.. ျမန္မာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ပုိ္က္ဆံလြယ္လြယ္ရမယ္ထင္ျပီး ဒီမေလးရွားကုိ မရွိရွိတာနဲ႕ လာေရာက္ၾကပါတယ္.. တကယ္တမ္း မေလးရွားဟာ ထင္သေလာက္မလြယ္ကူပါဘူး.. အလုပ္ရရင္ေတာင္မွ ကုိယ္စားဖုိ႕ ေသာက္ဖုိ႕အတြက္ကုိ ေတာ္ေတာ္ရုန္းကန္ေနရတာေတြ႕ရပါတယ္.. ေနာက္တစ္ခုက မေလးကုိ လြယ္လြယ္နဲ႕ ၀င္လုိ႕ရေတာ့ ပတ္စပုိစ့္ မကုိင္ပဲ ေအာက္လမ္းကေန ၀င္ၾကပါတယ္.. ဒီေတာ့ မေလးရဲနဲ႕ ေတြ႕ရင္ဒုကၡကမေသးလွပါဘူး.. ဒီလုိ က်ေနာ္တုိ႕ လူမ်ိဳးေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သူမ်ားႏို္င္ငံမွာ ဒုကၡေရာက္ေနရတာ ေတာ္ေတာ္ကုိ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္..
ေနာက္ထပ္မေလးကုိ ၀င္လာႏုိင္တဲ့လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက တုိင္းရင္းသားေတြမ်ားပါတယ္.. ခ်င္း၊ ကခ်င္ေတြမ်ားလွပါတယ္.. က်ေနာ္ျမင္မိသေလာက္ ေျပာတာပါ.. သူတုိ႕ေတြကေတာ့ ႏိုင္ငံသားခုိလႈံခြင့္နဲ႕ လာၾကတာျဖစ္ျပီး အေျခအေနေပးရင္ တတိယနုိင္ငံကုိ ထြက္ခြါၾကတဲ့လူေတြပါပဲ.. က်ေနာ္စင္ကာပူမွာ ေနတုန္းကဆုိ ည အခ်ိန္မေတာ္ျပန္လာလည္း သိပ္စိတ္ပူစရာမလုိပါဘူး.. မေလးမွာကေတာ့ ဆီနဲ႕ ေရလုိကါြျခားလွပါတယ္. ပတ္စပုိစ့္ေလးကုိ ဘယ္သြားသြား လည
္ပင္းမွာၾကိဳးေလးနဲ႕ စြဲထားရပါတယ္. ဒါမွ Safe ျဖစ္မွာေလ.. ဒါေတာင္ လူကုိ ရုိက္ျပိီး လုသြားတာေတြ ရွိေသးတယ္ဗ်..
အဆုိးဆုံးေနာက္တစ္ခုကေတာ့ မေလးရွားရဲေတြပါပဲ.. သူတို႕ဟာ က်ေနာ္တုိ႕ ဘယ္ေနရာမွာေတြ႕ေတြ႕ ပုိက္ဆံေတာင္းတာခ်ည္းပါပဲ.. အဲကုိယ္တစ္ေယာက္ထဲသြားရင္ ရဲနဲ႕ ေတြ႕လုိ႕ကေတာ့ ေတာင္းခံရျပီးတာမွတ္ေပးေတာ့ဗ်ိဳ႕. အျပင္သြားရင္ အနဲဆုံး (၂၊၃)ေယာက္ေလာက္မွ ထြက္သင့္ပါတယ္.. ဒါေၾကာင့္ အိမ္ရွင္အမကေျပာတာ ပိုက္ဆံအမ်ားၾကိီး မယူသါြးနဲ႕လုိ႕.. ဘယ္ေလာက္ဆုိလဲဆုိရင္ သူတုိ႕ စီမံကိန္းရွိတဲ့ အခါဆုိ ျမန္မာေတြ အေနမ်ားတဲ့ ပလာဇာေတြမွာ လုိက္ဖမ္းေတာ့တာပဲ.. အလည္လာတဲ့သူေကာ. Work permit နဲ႕ လုပ္ေနတဲ့ လူေကာ၊ ပတ္စပိုစ့္မရွိပဲေနတဲ့ လူေတြေကာ အားလုံးကုိ သိမ္းက်ံဴးဖမ္းေတာ့တာပါပဲ…ျပီးရင္ ရဲစခန္းကုိေမာင္းသြားျပီးမွ ေသခ်ာစိစစ္ျပီး ျပန္လြတ္ပါတယ္… ေနခြင့္မရွိပဲ ခုိးေနတာကုိေတြ႕ရင္ေတာ့ ဒဏ္ရုိက္ျပီး ျပန္လြတ္ပါတယ္.. သိတဲ့အတုိင္း မေလးၾကိမ္ဒဏ္ကုိေလ.. ဒါေပမဲ့ အားလုံးက ေၾကာက္လန္႕တဲ့ ပုံမရွိပါဘူး.. သိတဲ့အတုိင္း လာဏ္ေပး လာဏ္ယူ ေတြေလ.. အခုဖမ္း ပုိက္ဆံနဲနဲ ထုိးေကြ်းလုိက္ ဒါဆုိ အုိေကပါတယ္..
ဒီလုိနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ မေလးမွာ ေနလာတာ (၁၃) ရက္ေရာက္လာပါျပီး.. က်ေနာ္တုိ႕ ရထားတာက (၂)ပတ္ပဲေလ.. (၁၃)ရက္ေန႕ေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ စင္ကာပူမွာ လုပ္ထားတဲ့ Visa ကReject တဲ့ဗ်ာ.. က်ေနာ္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္း (၄)ေယာက္မွာ တစ္ေယာက္ပဲ ကံေကာင္းျပီးရတယ္… က်ေနာ္ အပါအ၀င္ က်န္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း (၂)ေယာက္က မရဘူးေပါ့. .က်ေနာ္တုိ႕ ဗ်ာမ်ားရျပီးေပါ့ဗ်ာ.. က်ေနာ္တုိ႕ ဘာဆက္လုပ္မလဲ ဒီမွာက Stay Extend လဲလုပ္လုိ႕ရတာမဟုတ္ဘူးေလ.. ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕စဥ္းစားတယ္.. မေလးမွာရွိတဲ့ စင္ကာပူသံရုံးမွာ Visa ျပန္၀င္မလား.. ဒါမွမဟုတ္ က်ေနာ္တုိ႕ ထိုင္းကုိသြားမလား.. ျပီးရင္ေလယာဥ္နဲ႕ ျပန္၀င္မယ္ေပါ့.. ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္တုိ႕ ဆုံးျဖတ္ထားတာကေတာ့ ျမန္မာျပည္ကုိ မျပန္ဘူးေပါ့ အလုပ္ကုိရေအာင္ လုပ္မယ္ေပါ့.. ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ ထိုင္းသြားမယ္လုပ္တယ္.. ဒီမွာ အခက္ေတြ႕ျပန္ျပီး ဘယ္မလဲ ထိုင္း Visa .. ထုိင္းသြားရင္ ထိုင္း Visa လုိျပန္တယ္ဗ်ာ.. ေကာင္းတယ္ေနာ့္ က်ေနာ္တုိ႕ ျမန္မာပတ္စပုိစ့္ေလ.. ဟီး ဟီး..
ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ ေနာက္ဆုံး ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကေတာ့ မေလးမွာရွိတဲ့ စင္ကာပူသံရုံးမွာ Visaျပန္၀င္မယ္ေပါ့. ရတာမရတာကေတာ့ ကံေပါ့.. လုံး၀မရရင္ေတာ့ အမိျမန္မာျပည္ကုိ ျပန္ရေတာ့မွာေပါ့.. က်ေနာ္တုိ႕ မွာက်န္တဲ့ရက္ကလည္း (၅) ရက္ပဲက်န္ေတာ့တာေလ.. ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ Visaကုိ ျပန္လုပ္ၾကည့္ပါတယ္… သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ အားလုံးမ်က္နွာ မသာမယာနဲ႕ေပါ့ဗ်ာ.. က်ေနာ္ကေတာ့ လုိက္ျပီး အားမငယ္ေအာင္ ရုပ္ေျပာင္ရတာေပါ့.. စိတ္ထဲမွာကေတာ့ ကုိယ္အပူကုိယ္အသိဆုံးပါပဲဗ်ာ.. ဒီလုိနဲက က်ေနာ္တုိ႕ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေကာင္းမူေၾကာင့္ အားလုံး စင္ကာပူ Visaရၾကပါတယ္. ဒီေတာ့ အပူတစ္ခုေအးသြား ရျပန္တာေပါ့ဗ်ာ.. Visaရတာနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ စင္ကာပူကုိ ၀င္ဖုိ႕လက္မွတ္၀ယ္ရျပန္တယ္..
အဲဒီညမွာပဲ က်ေနာ္တုိ႕ မေလးကေနထြက္ခဲ့ပါတယ္.. ေနာက္ထပ္အပူ တစ္ခုေပါ့ဗ်ာ.. စင္ကာပူ Immigration ျပန္၀င္ရင္ Stay ကဘယ္လုိမွန္းမသိေသးဘူးေလဗ်ာ…. အားလုံး ဘုရားမွတစ္ပါး ကုိးကြယ္ရာမရွိဆုိသလုိ ဘုရားတၾကရျပန္ပါျပီ…. က်ေနာ္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္ Immigration ကုိျဖတ္ေတာ့ က်ေနာ္ကုိ ေခၚျပီး ေမးပါေလေရာဗ်ာ.. က်ေနာ္စိတ္ထဲမွာ ဘာဆုိဘာမွမရွိေတာ့ဘူးဗ်ာ.. ရရင္ေနမယ္.. မရရင္ျပန္မယ္ေပါ့.. ဒီေတာ့ က်ေနာ္ကုိ Officer နဲ႕၀င္ေတြ႕ခုိင္းပါတယ္.. ဒီမွာ Officerနဲ႕ ၀င္ေတြ႕ရေတာ့ နဲနဲေတာ့ ရင္ခုန္ရတာေပါ့ ဟဲ ဟဲ သူကေတာ့ ျပန္ဆုိတာခ်ည္းပဲ ေျပာေနတာပါပဲဗ်ာ.. က်ေနာ္ကလည္း ျပန္ဘူးဆုိတာခ်ည္းပဲ.. ဒီလုိနဲ႕ က်ေနာ္လည္း တစ္လထပ္ရျပန္ပါတယ္..
ဒီလုိနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕လုိ ပညာမတတ္တေခါက္လူငယ္ေတ
စင္ကာပူေရာက္ က်ေနာ္အေတြ႕အၾကံဳ (၄)
မေလးရွားႏုိင္ငံဟာ က်ေနာ္တုိ႕ႏုိင္ငံနဲ႕ ခပ္ဆင္ဆင္ပါပဲဗ်ာ… မေလးကုိသူငယ္ခ်င္း (၄)ေယာက္ေရာက္သြားေတာ့ အားလုံးရင္ထဲမွာ ခပ္လန္႕လန္႕ပဲဗ်.. က်ေနာ္သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ဌါးေပးတဲ့ အခန္းမွာ ေနရတယ္ဗ်ာ.. တစ္ေယာက္ကို မေလးရင္းဂစ္ (၂၀၀) စီေပးရပါတယ္.. ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕လည္း ဘာမွလုပ္စရာမရွိေတာ့ စင္ကာပူကပုိ႕ေပးမဲ့ စင္ကာပူ Visa ကို ေစာင့္ေနတာေပါ့.. ေနထုိင္တဲ့အခန္းက မေလးျမိဳ႕ေတာ္ KL နဲ႕ သိပ္မေ၀းေပမဲ့ ဘယ္လုိမွ Safe မျဖစ္ဘူးဗ်.. လမ္းသြားလဲ သတိ၊ စားလည္း သတိနဲ႕ ေတာ္ေတာ္ကုိ အေနခက္ပါတယ္…
မေလးမွာ ပထမဆုံးေရာက္တဲ့ေန႕မွာ ညစာထြက္စားၾကတာေလးကေတာ့ အမွတ္တရေပါ့ဗ်ာ.. က်ေနာ္တုိ႕ကလည္း မေလးစကားမတတ္ သူတုိ႕ကလည္း အဂၤလိပ္စကား မေျပာတတ္နဲ႕ ဘာမွ မွာလုိ႕မရဘူးေပါ့.. ဒီေတာ့ Menu ကုိ ၾကည့္လုိက္တာ USA Chicken Rice ဆုိတာပဲ ေတြ႕တယ္ဗ်ာ.. ဒီေတာ့ သူငယ္ခ်င္း (၄)ေယာက္ ဒီ USA Chicken Rice ဆုိတာနဲ႕ပဲ ႏွစ္ပါးသြားလုိက္ပါတယ္.. ဆုိင္ကုိေရာက္တဲ့ အေတြ႕အၾကံဳကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကုိ စိတ္ပ်က္စရာပါပဲဗ်ာ.. ဆုိင္ထဲကုိ ၀င္လုိက္တာနဲ႕ စားပြဲထုိးကအစ လူမိုက္ပုံစံေတြနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ကုိ မသကၤာသလုိ ၀ုိင္းၾကည့္ၾကတယ္ဗ်ာ.. ျပီးေတာ့ စကားေျပာရင္လည္း ခပ္မာမာေတြနဲ႕..
ပထမတစ္ရက္ေတာ့ ဒီလုိပဲသြားလုိက္ပါတယ္.. က်ေနာ္ထင္တယ္ မေလးမွာရွိတဲ့ လူေတာ္ေတာ္မ်ားက ႏုိင္ငံအေျခအေနေပၚမူတည္ျပီး ဘယ္သူကုိမွ မယုံၾကည္ပဲ သံသယ မ်က္လုံးေတြနဲ႕ ၾကည့္တတ္ၾကတယ္ဗ်.. က်ေနာ္တုိ႕ အိမ္ရွင္ကလည္း မေရာက္ေသးဘူး ေျခာက္ေတာ့တာပါပဲ.. ဟဲဟဲ အျပင္ထြက္ရင္ တစ္ေယာက္ထဲမသြားနဲ႕ ပုိက္ဆံကုိ အမ်ားၾကီး မထည့္သြားနဲ႕ ဒီမွာက စင္ကာပူမွာလုိ မဟုတ္ဘူး ဘာညာေပါ့… တကယ္လည္း အဲဒီအမကုိ ေက်းဇူးတင္ရပါတယ္.. က်ေနာ္တုိ႕ေရာက္ျပီး ၂ရက္ေလာက္ ေနေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ အိမ္နားမွာ ဆုိင္ကယ္ေပၚက လူတစ္ေယာက္ကုိ ရုိက္ျပီး ပတ္စပုိစ့္နဲ႕ ပုိက္ဆံေတြကုိ လုယူသြားတယ္ေလ..
ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း အျပင္မထြက္ေတာ့ပဲ ဌါးထားတဲ့ အိမ္ေလးမွာ VCD ေခြေလးေတြၾကည့္ျပီး စင္ကာပူက Visa ကုိေစာင့္ရတာေပါ့.. ဒီ Visa ရမွ က်ေနာ္တုိ႕ စင္ကာပူကုိ ျပန္၀င္လုိ႕ရမွာကိုးဗ်… ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ရင္ ထမင္းဆုိင္ေလးမွာ ဆင္းစားလုိက္နဲ႕ တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ကုိ မေလးေတြက ေၾကာက္မယ္ထင္လုိ႕ ေျခာက္တာပါ.. တကယ္တမ္း က်ေနာ္တုိ႕ ျပန္ေျပာတဲ့အခါ ထမင္းဆုိင္က မေလးအစ္ကုိေတြနဲ႕ ေတာ္ေတာ္ကုိခင္သြားပါတယ္.. တကယ္ကုိေဖာ္ေရြပါတယ္..
က်ေနာ္ မေလးေရာက္တုန္း ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ၾကရတာကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ ျမန္မာေတြဟာ ေတာ္ေတာ္ကုိ ဒုကၡေတြနဲ႕ ရင္ဆုိင္ေနရတယ္ဆုိတာပါပဲ.. ျမန္မာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ပုိ္က္ဆံလြယ္လြယ္ရမယ္ထင္ျပီး ဒီမေလးရွားကုိ မရွိရွိတာနဲ႕ လာေရာက္ၾကပါတယ္.. တကယ္တမ္း မေလးရွားဟာ ထင္သေလာက္မလြယ္ကူပါဘူး.. အလုပ္ရရင္ေတာင္မွ ကုိယ္စားဖုိ႕ ေသာက္ဖုိ႕အတြက္ကုိ ေတာ္ေတာ္ရုန္းကန္ေနရတာေတြ႕ရပါတယ္.. ေနာက္တစ္ခုက မေလးကုိ လြယ္လြယ္နဲ႕ ၀င္လုိ႕ရေတာ့ ပတ္စပုိစ့္ မကုိင္ပဲ ေအာက္လမ္းကေန ၀င္ၾကပါတယ္.. ဒီေတာ့ မေလးရဲနဲ႕ ေတြ႕ရင္ဒုကၡကမေသးလွပါဘူး.. ဒီလုိ က်ေနာ္တုိ႕ လူမ်ိဳးေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သူမ်ားႏို္င္ငံမွာ ဒုကၡေရာက္ေနရတာ ေတာ္ေတာ္ကုိ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္..
ေနာက္ထပ္မေလးကုိ ၀င္လာႏုိင္တဲ့လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက တုိင္းရင္းသားေတြမ်ားပါတယ္.. ခ်င္း၊ ကခ်င္ေတြမ်ားလွပါတယ္.. က်ေနာ္ျမင္မိသေလာက္ ေျပာတာပါ.. သူတုိ႕ေတြကေတာ့ ႏိုင္ငံသားခုိလႈံခြင့္နဲ႕ လာၾကတာျဖစ္ျပီး အေျခအေနေပးရင္ တတိယနုိင္ငံကုိ ထြက္ခြါၾကတဲ့လူေတြပါပဲ.. က်ေနာ္စင္ကာပူမွာ ေနတုန္းကဆုိ ည အခ်ိန္မေတာ္ျပန္လာလည္း သိပ္စိတ္ပူစရာမလုိပါဘူး.. မေလးမွာကေတာ့ ဆီနဲ႕ ေရလုိကါြျခားလွပါတယ္. ပတ္စပုိစ့္ေလးကုိ ဘယ္သြားသြား လည္ပင္းမွာၾကိဳးေလးနဲ႕ စြဲထားရပါတယ္. ဒါမွ Safe ျဖစ္မွာေလ.. ဒါေတာင္ လူကုိ ရုိက္ျပိီး လုသြားတာေတြ ရွိေသးတယ္ဗ်..
အဆုိးဆုံးေနာက္တစ္ခုကေတာ့ မေလးရွားရဲေတြပါပဲ.. သူတို႕ဟာ က်ေနာ္တုိ႕ ဘယ္ေနရာမွာေတြ႕ေတြ႕ ပုိက္ဆံေတာင္းတာခ်ည္းပါပဲ.. အဲကုိယ္တစ္ေယာက္ထဲသြားရင္ ရဲနဲ႕ ေတြ႕လုိ႕ကေတာ့ ေတာင္းခံရျပီးတာမွတ္ေပးေတာ့ဗ်ိဳ႕. အျပင္သြားရင္ အနဲဆုံး (၂၊၃)ေယာက္ေလာက္မွ ထြက္သင့္ပါတယ္.. ဒါေၾကာင့္ အိမ္ရွင္အမကေျပာတာ ပိုက္ဆံအမ်ားၾကိီး မယူသါြးနဲ႕လုိ႕.. ဘယ္ေလာက္ဆုိလဲဆုိရင္ သူတုိ႕ စီမံကိန္းရွိတဲ့ အခါဆုိ ျမန္မာေတြ အေနမ်ားတဲ့ ပလာဇာေတြမွာ လုိက္ဖမ္းေတာ့တာပဲ.. အလည္လာတဲ့သူေကာ. Work permit နဲ႕ လုပ္ေနတဲ့ လူေကာ၊ ပတ္စပိုစ့္မရွိပဲေနတဲ့ လူေတြေကာ အားလုံးကုိ သိမ္းက်ံဴးဖမ္းေတာ့တာပါပဲ…ျပီးရင္ ရဲစခန္းကုိေမာင္းသြားျပီးမွ ေသခ်ာစိစစ္ျပီး ျပန္လြတ္ပါတယ္… ေနခြင့္မရွိပဲ ခုိးေနတာကုိေတြ႕ရင္ေတာ့ ဒဏ္ရုိက္ျပီး ျပန္လြတ္ပါတယ္.. သိတဲ့အတုိင္း မေလးၾကိမ္ဒဏ္ကုိေလ.. ဒါေပမဲ့ အားလုံးက ေၾကာက္လန္႕တဲ့ ပုံမရွိပါဘူး.. သိတဲ့အတုိင္း လာဏ္ေပး လာဏ္ယူ ေတြေလ.. အခုဖမ္း ပုိက္ဆံနဲနဲ ထုိးေကြ်းလုိက္ ဒါဆုိ အုိေကပါတယ္..
ဒီလုိနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ မေလးမွာ ေနလာတာ (၁၃) ရက္ေရာက္လာပါျပီး.. က်ေနာ္တုိ႕ ရထားတာက (၂)ပတ္ပဲေလ.. (၁၃)ရက္ေန႕ေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ စင္ကာပူမွာ လုပ္ထားတဲ့ Visa ကReject တဲ့ဗ်ာ.. က်ေနာ္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္း (၄)ေယာက္မွာ တစ္ေယာက္ပဲ ကံေကာင္းျပီးရတယ္… က်ေနာ္ အပါအ၀င္ က်န္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း (၂)ေယာက္က မရဘူးေပါ့. .က်ေနာ္တုိ႕ ဗ်ာမ်ားရျပီးေပါ့ဗ်ာ.. က်ေနာ္တုိ႕ ဘာဆက္လုပ္မလဲ ဒီမွာက Stay Extend လဲလုပ္လုိ႕ရတာမဟုတ္ဘူးေလ.. ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕စဥ္းစားတယ္.. မေလးမွာရွိတဲ့ စင္ကာပူသံရုံးမွာ Visa ျပန္၀င္မလား.. ဒါမွမဟုတ္ က်ေနာ္တုိ႕ ထိုင္းကုိသြားမလား.. ျပီးရင္ေလယာဥ္နဲ႕ ျပန္၀င္မယ္ေပါ့.. ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္တုိ႕ ဆုံးျဖတ္ထားတာကေတာ့ ျမန္မာျပည္ကုိ မျပန္ဘူးေပါ့ အလုပ္ကုိရေအာင္ လုပ္မယ္ေပါ့.. ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ ထိုင္းသြားမယ္လုပ္တယ္.. ဒီမွာ အခက္ေတြ႕ျပန္ျပီး ဘယ္မလဲ ထိုင္း Visa .. ထုိင္းသြားရင္ ထိုင္း Visa လုိျပန္တယ္ဗ်ာ.. ေကာင္းတယ္ေနာ့္ က်ေနာ္တုိ႕ ျမန္မာပတ္စပုိစ့္ေလ.. ဟီး ဟီး..
ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ ေနာက္ဆုံး ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကေတာ့ မေလးမွာရွိတဲ့ စင္ကာပူသံရုံးမွာ Visaျပန္၀င္မယ္ေပါ့. ရတာမရတာကေတာ့ ကံေပါ့.. လုံး၀မရရင္ေတာ့ အမိျမန္မာျပည္ကုိ ျပန္ရေတာ့မွာေပါ့.. က်ေနာ္တုိ႕ မွာက်န္တဲ့ရက္ကလည္း (၅) ရက္ပဲက်န္ေတာ့တာေလ.. ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ Visaကုိ ျပန္လုပ္ၾကည့္ပါတယ္… သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ အားလုံးမ်က္နွာ မသာမယာနဲ႕ေပါ့ဗ်ာ.. က်ေနာ္ကေတာ့ လုိက္ျပီး အားမငယ္ေအာင္ ရုပ္ေျပာင္ရတာေပါ့.. စိတ္ထဲမွာကေတာ့ ကုိယ္အပူကုိယ္အသိဆုံးပါပဲဗ်ာ.. ဒီလုိနဲက က်ေနာ္တုိ႕ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေကာင္းမူေၾကာင့္ အားလုံး စင္ကာပူ Visaရၾကပါတယ္. ဒီေတာ့ အပူတစ္ခုေအးသြား ရျပန္တာေပါ့ဗ်ာ.. Visaရတာနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ စင္ကာပူကုိ ၀င္ဖုိ႕လက္မွတ္၀ယ္ရျပန္တယ္..
အဲဒီညမွာပဲ က်ေနာ္တုိ႕ မေလးကေနထြက္ခဲ့ပါတယ္.. ေနာက္ထပ္အပူ တစ္ခုေပါ့ဗ်ာ.. စင္ကာပူ Immigration ျပန္၀င္ရင္ Stay ကဘယ္လုိမွန္းမသိေသးဘူးေလဗ်ာ…. အားလုံး ဘုရားမွတစ္ပါး ကုိးကြယ္ရာမရွိဆုိသလုိ ဘုရားတၾကရျပန္ပါျပီ…. က်ေနာ္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္ Immigration ကုိျဖတ္ေတာ့ က်ေနာ္ကုိ ေခၚျပီး ေမးပါေလေရာဗ်ာ.. က်ေနာ္စိတ္ထဲမွာ ဘာဆုိဘာမွမရွိေတာ့ဘူးဗ်ာ.. ရရင္ေနမယ္.. မရရင္ျပန္မယ္ေပါ့.. ဒီေတာ့ က်ေနာ္ကုိ Officer နဲ႕၀င္ေတြ႕ခုိင္းပါတယ္.. ဒီမွာ Officerနဲ႕ ၀င္ေတြ႕ရေတာ့ နဲနဲေတာ့ ရင္ခုန္ရတာေပါ့ ဟဲ ဟဲ သူကေတာ့ ျပန္ဆုိတာခ်ည္းပဲ ေျပာေနတာပါပဲဗ်ာ.. က်ေနာ္ကလည္း ျပန္ဘူးဆုိတာခ်ည္းပဲ.. ဒီလုိနဲ႕ က်ေနာ္လည္း တစ္လထပ္ရျပန္ပါတယ္..
ဒီလုိနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕လုိ ပညာမတတ္တေခါက္လူငယ္ေတြရဲ႕ စြန္႕စားခန္းေလးကုိ အက်ဥ္းခ်ံဴး ဇာတ္သိမ္းေတာ့မယ္ဗ်ာ.. အခုေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ အားလုံး အလုပ္ကုိယ္စီနဲ႕ ဆင့္ကာပူမွာ ဆင့္ကာဆင့္ကာပူျပီး အလုပ္လုပ္ေနေၾကာင္းပါ.. အားလုံးကုိေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ..
မေလးမွာ ပထမဆုံးေရာက္တဲ့ေန႕မွာ ညစာထြက္စားၾကတာေလးကေတာ့ အမွတ္တရေပါ့ဗ်ာ.. က်ေနာ္တုိ႕ကလည္း မေလးစကားမတတ္ သူတုိ႕ကလည္း အဂၤလိပ္စကား မေျပာတတ္နဲ႕ ဘာမွ မွာလုိ႕မရဘူးေပါ့.. ဒီေတာ့ Menu ကုိ ၾကည့္လုိက္တာ USA Chicken Rice ဆုိတာပဲ ေတြ႕တယ္ဗ်ာ.. ဒီေတာ့ သူငယ္ခ်င္း (၄)ေယာက္ ဒီ USA Chicken Rice ဆုိတာနဲ႕ပဲ ႏွစ္ပါးသြားလုိက္ပါတယ္.. ဆုိင္ကုိေရာက္တဲ့ အေတြ႕အၾကံဳကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကုိ စိတ္ပ်က္စရာပါပဲဗ်ာ.. ဆုိင္ထဲကုိ ၀င္လုိက္တာနဲ႕ စားပြဲထုိးကအစ လူမိုက္ပုံစံေတြနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ကုိ မသကၤာသလုိ ၀ုိင္းၾကည့္ၾကတယ္ဗ်ာ.. ျပီးေတာ့ စကားေျပာရင္လည္း ခပ္မာမာေတြနဲ႕..
ပထမတစ္ရက္ေတာ့ ဒီလုိပဲသြားလုိက္ပါတယ္.. က်ေနာ္ထင္တယ္ မေလးမွာရွိတဲ့ လူေတာ္ေတာ္မ်ားက ႏုိင္ငံအေျခအေနေပၚမူတည္ျပီး ဘယ္သူကုိမွ မယုံၾကည္ပဲ သံသယ မ်က္လုံးေတြနဲ႕ ၾကည့္တတ္ၾကတယ္ဗ်.. က်ေနာ္တုိ႕ အိမ္ရွင္ကလည္း မေရာက္ေသးဘူး ေျခာက္ေတာ့တာပါပဲ.. ဟဲဟဲ အျပင္ထြက္ရင္ တစ္ေယာက္ထဲမသြားနဲ႕ ပုိက္ဆံကုိ အမ်ားၾကီး မထည့္သြားနဲ႕ ဒီမွာက စင္ကာပူမွာလုိ မဟုတ္ဘူး ဘာညာေပါ့… တကယ္လည္း အဲဒီအမကုိ ေက်းဇူးတင္ရပါတယ္.. က်ေနာ္တုိ႕ေရာက္ျပီး ၂ရက္ေလာက္ ေနေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ အိမ္နားမွာ ဆုိင္ကယ္ေပၚက လူတစ္ေယာက္ကုိ ရုိက္ျပီး ပတ္စပုိစ့္နဲ႕ ပုိက္ဆံေတြကုိ လုယူသြားတယ္ေလ..
ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း အျပင္မထြက္ေတာ့ပဲ ဌါးထားတဲ့ အိမ္ေလးမွာ VCD ေခြေလးေတြၾကည့္ျပီး စင္ကာပူက Visa ကုိေစာင့္ရတာေပါ့.. ဒီ Visa ရမွ က်ေနာ္တုိ႕ စင္ကာပူကုိ ျပန္၀င္လုိ႕ရမွာကိုးဗ်… ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ရင္ ထမင္းဆုိင္ေလးမွာ ဆင္းစားလုိက္နဲ႕ တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ကုိ မေလးေတြက ေၾကာက္မယ္ထင္လုိ႕ ေျခာက္တာပါ.. တကယ္တမ္း က်ေနာ္တုိ႕ ျပန္ေျပာတဲ့အခါ ထမင္းဆုိင္က မေလးအစ္ကုိေတြနဲ႕ ေတာ္ေတာ္ကုိခင္သြားပါတယ္.. တကယ္ကုိေဖာ္ေရြပါတယ္..
က်ေနာ္ မေလးေရာက္တုန္း ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ၾကရတာကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ ျမန္မာေတြဟာ ေတာ္ေတာ္ကုိ ဒုကၡေတြနဲ႕ ရင္ဆုိင္ေနရတယ္ဆုိတာပါပဲ.. ျမန္မာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ပုိ္က္ဆံလြယ္လြယ္ရမယ္ထင္ျပီး ဒီမေလးရွားကုိ မရွိရွိတာနဲ႕ လာေရာက္ၾကပါတယ္.. တကယ္တမ္း မေလးရွားဟာ ထင္သေလာက္မလြယ္ကူပါဘူး.. အလုပ္ရရင္ေတာင္မွ ကုိယ္စားဖုိ႕ ေသာက္ဖုိ႕အတြက္ကုိ ေတာ္ေတာ္ရုန္းကန္ေနရတာေတြ႕ရပါတယ္.. ေနာက္တစ္ခုက မေလးကုိ လြယ္လြယ္နဲ႕ ၀င္လုိ႕ရေတာ့ ပတ္စပုိစ့္ မကုိင္ပဲ ေအာက္လမ္းကေန ၀င္ၾကပါတယ္.. ဒီေတာ့ မေလးရဲနဲ႕ ေတြ႕ရင္ဒုကၡကမေသးလွပါဘူး.. ဒီလုိ က်ေနာ္တုိ႕ လူမ်ိဳးေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သူမ်ားႏို္င္ငံမွာ ဒုကၡေရာက္ေနရတာ ေတာ္ေတာ္ကုိ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္..
ေနာက္ထပ္မေလးကုိ ၀င္လာႏုိင္တဲ့လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက တုိင္းရင္းသားေတြမ်ားပါတယ္.. ခ်င္း၊ ကခ်င္ေတြမ်ားလွပါတယ္.. က်ေနာ္ျမင္မိသေလာက္ ေျပာတာပါ.. သူတုိ႕ေတြကေတာ့ ႏိုင္ငံသားခုိလႈံခြင့္နဲ႕ လာၾကတာျဖစ္ျပီး အေျခအေနေပးရင္ တတိယနုိင္ငံကုိ ထြက္ခြါၾကတဲ့လူေတြပါပဲ.. က်ေနာ္စင္ကာပူမွာ ေနတုန္းကဆုိ ည အခ်ိန္မေတာ္ျပန္လာလည္း သိပ္စိတ္ပူစရာမလုိပါဘူး.. မေလးမွာကေတာ့ ဆီနဲ႕ ေရလုိကါြျခားလွပါတယ္. ပတ္စပုိစ့္ေလးကုိ ဘယ္သြားသြား လည္ပင္းမွာၾကိဳးေလးနဲ႕ စြဲထားရပါတယ္. ဒါမွ Safe ျဖစ္မွာေလ.. ဒါေတာင္ လူကုိ ရုိက္ျပိီး လုသြားတာေတြ ရွိေသးတယ္ဗ်..
အဆုိးဆုံးေနာက္တစ္ခုကေတာ့ မေလးရွားရဲေတြပါပဲ.. သူတို႕ဟာ က်ေနာ္တုိ႕ ဘယ္ေနရာမွာေတြ႕ေတြ႕ ပုိက္ဆံေတာင္းတာခ်ည္းပါပဲ.. အဲကုိယ္တစ္ေယာက္ထဲသြားရင္ ရဲနဲ႕ ေတြ႕လုိ႕ကေတာ့ ေတာင္းခံရျပီးတာမွတ္ေပးေတာ့ဗ်ိဳ႕. အျပင္သြားရင္ အနဲဆုံး (၂၊၃)ေယာက္ေလာက္မွ ထြက္သင့္ပါတယ္.. ဒါေၾကာင့္ အိမ္ရွင္အမကေျပာတာ ပိုက္ဆံအမ်ားၾကိီး မယူသါြးနဲ႕လုိ႕.. ဘယ္ေလာက္ဆုိလဲဆုိရင္ သူတုိ႕ စီမံကိန္းရွိတဲ့ အခါဆုိ ျမန္မာေတြ အေနမ်ားတဲ့ ပလာဇာေတြမွာ လုိက္ဖမ္းေတာ့တာပဲ.. အလည္လာတဲ့သူေကာ. Work permit နဲ႕ လုပ္ေနတဲ့ လူေကာ၊ ပတ္စပိုစ့္မရွိပဲေနတဲ့ လူေတြေကာ အားလုံးကုိ သိမ္းက်ံဴးဖမ္းေတာ့တာပါပဲ…ျပီးရင္ ရဲစခန္းကုိေမာင္းသြားျပီးမွ ေသခ်ာစိစစ္ျပီး ျပန္လြတ္ပါတယ္… ေနခြင့္မရွိပဲ ခုိးေနတာကုိေတြ႕ရင္ေတာ့ ဒဏ္ရုိက္ျပီး ျပန္လြတ္ပါတယ္.. သိတဲ့အတုိင္း မေလးၾကိမ္ဒဏ္ကုိေလ.. ဒါေပမဲ့ အားလုံးက ေၾကာက္လန္႕တဲ့ ပုံမရွိပါဘူး.. သိတဲ့အတုိင္း လာဏ္ေပး လာဏ္ယူ ေတြေလ.. အခုဖမ္း ပုိက္ဆံနဲနဲ ထုိးေကြ်းလုိက္ ဒါဆုိ အုိေကပါတယ္..
ဒီလုိနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ မေလးမွာ ေနလာတာ (၁၃) ရက္ေရာက္လာပါျပီး.. က်ေနာ္တုိ႕ ရထားတာက (၂)ပတ္ပဲေလ.. (၁၃)ရက္ေန႕ေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ စင္ကာပူမွာ လုပ္ထားတဲ့ Visa ကReject တဲ့ဗ်ာ.. က်ေနာ္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္း (၄)ေယာက္မွာ တစ္ေယာက္ပဲ ကံေကာင္းျပီးရတယ္… က်ေနာ္ အပါအ၀င္ က်န္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း (၂)ေယာက္က မရဘူးေပါ့. .က်ေနာ္တုိ႕ ဗ်ာမ်ားရျပီးေပါ့ဗ်ာ.. က်ေနာ္တုိ႕ ဘာဆက္လုပ္မလဲ ဒီမွာက Stay Extend လဲလုပ္လုိ႕ရတာမဟုတ္ဘူးေလ.. ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕စဥ္းစားတယ္.. မေလးမွာရွိတဲ့ စင္ကာပူသံရုံးမွာ Visa ျပန္၀င္မလား.. ဒါမွမဟုတ္ က်ေနာ္တုိ႕ ထိုင္းကုိသြားမလား.. ျပီးရင္ေလယာဥ္နဲ႕ ျပန္၀င္မယ္ေပါ့.. ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္တုိ႕ ဆုံးျဖတ္ထားတာကေတာ့ ျမန္မာျပည္ကုိ မျပန္ဘူးေပါ့ အလုပ္ကုိရေအာင္ လုပ္မယ္ေပါ့.. ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ ထိုင္းသြားမယ္လုပ္တယ္.. ဒီမွာ အခက္ေတြ႕ျပန္ျပီး ဘယ္မလဲ ထိုင္း Visa .. ထုိင္းသြားရင္ ထိုင္း Visa လုိျပန္တယ္ဗ်ာ.. ေကာင္းတယ္ေနာ့္ က်ေနာ္တုိ႕ ျမန္မာပတ္စပုိစ့္ေလ.. ဟီး ဟီး..
ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ ေနာက္ဆုံး ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကေတာ့ မေလးမွာရွိတဲ့ စင္ကာပူသံရုံးမွာ Visaျပန္၀င္မယ္ေပါ့. ရတာမရတာကေတာ့ ကံေပါ့.. လုံး၀မရရင္ေတာ့ အမိျမန္မာျပည္ကုိ ျပန္ရေတာ့မွာေပါ့.. က်ေနာ္တုိ႕ မွာက်န္တဲ့ရက္ကလည္း (၅) ရက္ပဲက်န္ေတာ့တာေလ.. ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ Visaကုိ ျပန္လုပ္ၾကည့္ပါတယ္… သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ အားလုံးမ်က္နွာ မသာမယာနဲ႕ေပါ့ဗ်ာ.. က်ေနာ္ကေတာ့ လုိက္ျပီး အားမငယ္ေအာင္ ရုပ္ေျပာင္ရတာေပါ့.. စိတ္ထဲမွာကေတာ့ ကုိယ္အပူကုိယ္အသိဆုံးပါပဲဗ်ာ.. ဒီလုိနဲက က်ေနာ္တုိ႕ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေကာင္းမူေၾကာင့္ အားလုံး စင္ကာပူ Visaရၾကပါတယ္. ဒီေတာ့ အပူတစ္ခုေအးသြား ရျပန္တာေပါ့ဗ်ာ.. Visaရတာနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ စင္ကာပူကုိ ၀င္ဖုိ႕လက္မွတ္၀ယ္ရျပန္တယ္..
အဲဒီညမွာပဲ က်ေနာ္တုိ႕ မေလးကေနထြက္ခဲ့ပါတယ္.. ေနာက္ထပ္အပူ တစ္ခုေပါ့ဗ်ာ.. စင္ကာပူ Immigration ျပန္၀င္ရင္ Stay ကဘယ္လုိမွန္းမသိေသးဘူးေလဗ်ာ…. အားလုံး ဘုရားမွတစ္ပါး ကုိးကြယ္ရာမရွိဆုိသလုိ ဘုရားတၾကရျပန္ပါျပီ…. က်ေနာ္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္ Immigration ကုိျဖတ္ေတာ့ က်ေနာ္ကုိ ေခၚျပီး ေမးပါေလေရာဗ်ာ.. က်ေနာ္စိတ္ထဲမွာ ဘာဆုိဘာမွမရွိေတာ့ဘူးဗ်ာ.. ရရင္ေနမယ္.. မရရင္ျပန္မယ္ေပါ့.. ဒီေတာ့ က်ေနာ္ကုိ Officer နဲ႕၀င္ေတြ႕ခုိင္းပါတယ္.. ဒီမွာ Officerနဲ႕ ၀င္ေတြ႕ရေတာ့ နဲနဲေတာ့ ရင္ခုန္ရတာေပါ့ ဟဲ ဟဲ သူကေတာ့ ျပန္ဆုိတာခ်ည္းပဲ ေျပာေနတာပါပဲဗ်ာ.. က်ေနာ္ကလည္း ျပန္ဘူးဆုိတာခ်ည္းပဲ.. ဒီလုိနဲ႕ က်ေနာ္လည္း တစ္လထပ္ရျပန္ပါတယ္..
ဒီလုိနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕လုိ ပညာမတတ္တေခါက္လူငယ္ေတြရဲ႕ စြန္႕စားခန္းေလးကုိ အက်ဥ္းခ်ံဴး ဇာတ္သိမ္းေတာ့မယ္ဗ်ာ.. အခုေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ အားလုံး အလုပ္ကုိယ္စီနဲ႕ ဆင့္ကာပူမွာ ဆင့္ကာဆင့္ကာပူျပီး အလုပ္လုပ္ေနေၾကာင္းပါ.. အားလုံးကုိေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ..
စိုးမင္းထိုက္ (11:50 pm)
စင္ကာပူေရာက္ က်ေနာ္အေတြ႕အၾကံဳ (၃)
က်ေနာ္တုိ႕ ေနခြင့္တလျပည့္ခါနီး တစ္ပတ္ေလာက္အလုိမွာ Extend လုပ္ျဖစ္ပါတယ္.. Extend လုပ္တယ္ဆုိတာကေတာ့ စင္ကာပူမွာ ေနခြင့္ထပ္တုိးတာပါပဲ ဒီလုိ extend လုပ္မယ္ဆုိရင္ (၂)မိ်ဳးရွိပါတယ္.. ပထမဆုံးကေတာ့ ICA (Immigration Checkpoint Authority) မွာ PR (Permanent Residence) လက္မွတ္နဲ႕ သြားတုိးလုိ႕ရပါတယ္.. ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ လူကုိယ္တုိင္သြားစရာမလုိပဲ Online ကေနျပီးေတာ့ တုိးလုိ႕ရပါတယ္.. အခုေနာက္ပုိင္း ပထမနည္းျဖစ္တဲ့ လူကုိယ္တုိင္သြားတုိးရင္ေတာင္ မလြယ္ေတာ့ပါဘူး.. သူကညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမေတြဆုိ အဆင္ေျပပါတယ္.. ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕လည္း extend မရမွာေၾကာက္တာနဲ႕ ျမန္မာေတြ စုေ၀းရာ Panasular Plaza က ျမန္မာဆုိင္တစ္ဆုိင္မွာ ေငြေပးျပီးလုပ္ခုိင္းလုိက္ပါတယ္.. ေတာ္ေတာ္တုန္းတဲ့ IT သမားေတြေနာ့္..
ဒီလုိနဲ႕ က်ေနာ္တို႕ Extend လုပ္ျပီး Result သြားၾကည့္ေတာ့ က်န္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလုံးက (Approve) ျဖစ္ျပီး ေနာက္ထပ္ တစ္လထပ္ရၾကပါတယ္.. က်ေနာ္ခါၾကေတာ့ (Approve)လဲမဟုတ္၊ (Reject)လဲမဟုတ္နဲ႕ ICA ကုိလာခိုင္းပါတယ္.. ဒုကၡေတြေရာက္ျပီးေပါ့.. စိတ္ေတြလည္း ပူလုိ႕ေပါ့ ေသေသခ်ာခ်ာလည္း မသိရေသးဘူးေပါ့.. ဒီေတာ့ က်ေနာ္ ICA ကုိသြားရပါတယ္.. စင္ကာပူရဲ႕ ထုံးစံအတုိင္း တန္းစီေစာင့္ရတာကလည္း လူကုိရင္ေမာေစပါတယ္..က်ေနာ္အလွည့္ေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္ရဲ႕ Print ထုတ္လာတဲ့ စာရြက္ေလးကို ျပလုိက္ပါတယ္… တာ၀န္ရွိတဲ့သူကလည္း ဘာစကားမွမေျပာပဲ အခြန္ ေဒၚလာ(၂၀)ေစာင္ျပီး ျပန္လာခဲ့တယ္.. က်ေနာ္အစကေတာ့ ျပန္ေမးမလုိ႕ပဲ ဘာအတြက္အခြန္ေဆာင္ရတာ လဲေပါ့… ေနာက္မွ သြားရစ္မိလုိ႕ သက္တမ္းတုိးမရရင္ ဒုကၡပဲဆုိျပီး ျငိမ္ေနလုိ္က္ရတယ္..
ဒီေတာ့ က်ေနာ္လည္း အခြန္ေဆာင္တဲ့ ေကာင္တာကုိေရာက္ေတာ့ လက္ထဲမွာပါတဲ့ စလစ္ေလးေပးျပီး ေဒၚလာ (၂၀) ထုတ္ျပီးေပးလုိက္ပါတယ္.. ေကာင္တာကတာ၀န္ရွိသူက Cash နဲ႕ ေပးလုိ႕ မရဘူးတဲ့ဗ်ာ.. Credit Card တုိ႕ဘာတုိ႕နဲ႕ ေပးလုိ႕ရတယ္တဲ့.. က်ေနာ္မွာလည္း ဘာ Credit Card မွ မရွိတာ.. ဒါနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ စင္ကာပူမွာ လုိင္းကားေတြ၊ ရထားေတြမွာစီးရင္ ျဖတ္တဲ့ E-z Link Card ဆုိတာနဲ႕ ေပးလုိ႕ရတယ္တဲ့ ဒီေတာ့ က်ေနာ္လည္း အဲဒီ ကတ္ေလးနဲ႕ပဲ ေပးခဲ့ရတာေပါ့.. သူမ်ားႏိုင္ငံမ်ား စနစ္ေကာင္းလုိက္တာ ဒီလုိလုပ္ထားေတာ့ လာဏ္စားခ်င္တဲ့သူရွိရင္ေတာင္မွ ဘယ္လုိမွ လာဏ္စားလုိ႕မရေတာ့ဘူးဗ်ာ…. က်ေနာ္လည္း အခြန္ေဆာင္ျပီးေတာ့ Extend လုပ္တဲ့ေနရာကုိ ျပန္လာပါတယ္…. မေလးမေလးက သေဘာအေကာင္းတာဗ်.. ဘာမွမေျပာဘူး ေနာက္တလထပ္တုိးေပးလုိက္တယ္… ေကာင္းမွာေပါ့ ဒီကေကာင္က အခြန္ ေဒၚလာ(၂၀)ၾကီးမ်ားေတာင္ ေဆာင္ေပးခဲ့တာကုိး…
ဒီလုိနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေနာက္တစ္လထပ္ရခဲ့ပါတယ္.. ဒါေပမဲ့ ကံၾကမၼာက က်ေနာ္တုိ႕ ဘက္မွာမရွိခဲ့တာလာေတာ့ မသိဘူးဗ်ာ..ဒီတစ္လလုံးလည္း Interview ေလးရလုိက္ သြားလုိက္နဲ႕ ဘာမွ မယ္မယ္ရရအလုပ္ မရခဲ့ပါဘူးဗ်ာ.. ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ ျမန္မာေတြအေခၚ တုိင္ပတ္တယ္ေပါ့ဗ်ာ.. တုိင္ပတ္တယ္ဆုိတာကေတာ့ စင္ကာပူမွာ ေနခြင့္ကုန္သြားေတာ့ စင္ကာပူကေနျပီး ထြက္ေပးရတယ္ေလ.. ဒီေတာ့ အမိျမန္မာႏုိင္ငံကုိလည္း မျပန္ခ်င္ေတာ့ မေလးရွားကုိ ခဏသြားေန ျပီးမွ စင္ကာပူကုိ ျပန္၀င္လာေပါ့.. ဒါကုိတုိင္ပတ္တယ္လုိ႕ ေခၚတယ္ဗ်ာ.. က်ေနာ္တုိ႕မွာလည္း စင္ကာပူ Visa က မရွိေတာ့ဘူးေလ.. ဒီမွာ တစ္ခုေျပာခ်င္တာက Visa နဲ႕ Stay ရတာမတူဘူးဆုိတာပါ.. က်ေနာ္တုိ႕ စင္ကာပူလာဖုိ႕ လုပ္လာတဲ့ Visa က တစ္လပဲ ခံပါတယ္.. စင္ကာပူမွာေနခြင့္ကေတာ့ Immigration အေပၚမွာမူတည္ပါတယ္.. က်ေနာ္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္းတသုိက္ဆုိ Visa က တစ္လျပည့္ကတည္းက ကုန္ေနပါျပီး.. ဒါေပမဲ့ ေနထုိင္ခြင့္ကေတာ့ အားလုံး (၂) လစီရၾကတယ္ေလ.. ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ (၂)လျပည့္ခါနီး ထပ္စဥ္းစားတယ္ ဘာလုပ္မလဲေပါ့.. ကုိယ့္တုိင္းျပည္ပဲ ျပန္မလား.. ဒါမွမဟုတ္ Stay ေရွာင္မလားေပါ့.. ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ တုိင္ပတ္ဖုိ႕ ဆုံးျဖတ္လုိက္ပါတယ္. အားလုံး က်ေနာ္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္း (၄)ေယာက္ေပ
ဒီလုိနဲ႕ က်ေနာ္တို႕ Extend လုပ္ျပီး Result သြားၾကည့္ေတာ့ က်န္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလုံးက (Approve) ျဖစ္ျပီး ေနာက္ထပ္ တစ္လထပ္ရၾကပါတယ္.. က်ေနာ္ခါၾကေတာ့ (Approve)လဲမဟုတ္၊ (Reject)လဲမဟုတ္နဲ႕ ICA ကုိလာခိုင္းပါတယ္.. ဒုကၡေတြေရာက္ျပီးေပါ့.. စိတ္ေတြလည္း ပူလုိ႕ေပါ့ ေသေသခ်ာခ်ာလည္း မသိရေသးဘူးေပါ့.. ဒီေတာ့ က်ေနာ္ ICA ကုိသြားရပါတယ္.. စင္ကာပူရဲ႕ ထုံးစံအတုိင္း တန္းစီေစာင့္ရတာကလည္း လူကုိရင္ေမာေစပါတယ္..က်ေနာ္အလွည့္ေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္ရဲ႕ Print ထုတ္လာတဲ့ စာရြက္ေလးကို ျပလုိက္ပါတယ္… တာ၀န္ရွိတဲ့သူကလည္း ဘာစကားမွမေျပာပဲ အခြန္ ေဒၚလာ(၂၀)ေစာင္ျပီး ျပန္လာခဲ့တယ္.. က်ေနာ္အစကေတာ့ ျပန္ေမးမလုိ႕ပဲ ဘာအတြက္အခြန္ေဆာင္ရတာ လဲေပါ့… ေနာက္မွ သြားရစ္မိလုိ႕ သက္တမ္းတုိးမရရင္ ဒုကၡပဲဆုိျပီး ျငိမ္ေနလုိ္က္ရတယ္..
ဒီေတာ့ က်ေနာ္လည္း အခြန္ေဆာင္တဲ့ ေကာင္တာကုိေရာက္ေတာ့ လက္ထဲမွာပါတဲ့ စလစ္ေလးေပးျပီး ေဒၚလာ (၂၀) ထုတ္ျပီးေပးလုိက္ပါတယ္.. ေကာင္တာကတာ၀န္ရွိသူက Cash နဲ႕ ေပးလုိ႕ မရဘူးတဲ့ဗ်ာ.. Credit Card တုိ႕ဘာတုိ႕နဲ႕ ေပးလုိ႕ရတယ္တဲ့.. က်ေနာ္မွာလည္း ဘာ Credit Card မွ မရွိတာ.. ဒါနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ စင္ကာပူမွာ လုိင္းကားေတြ၊ ရထားေတြမွာစီးရင္ ျဖတ္တဲ့ E-z Link Card ဆုိတာနဲ႕ ေပးလုိ႕ရတယ္တဲ့ ဒီေတာ့ က်ေနာ္လည္း အဲဒီ ကတ္ေလးနဲ႕ပဲ ေပးခဲ့ရတာေပါ့.. သူမ်ားႏိုင္ငံမ်ား စနစ္ေကာင္းလုိက္တာ ဒီလုိလုပ္ထားေတာ့ လာဏ္စားခ်င္တဲ့သူရွိရင္ေတာင္မွ ဘယ္လုိမွ လာဏ္စားလုိ႕မရေတာ့ဘူးဗ်ာ…. က်ေနာ္လည္း အခြန္ေဆာင္ျပီးေတာ့ Extend လုပ္တဲ့ေနရာကုိ ျပန္လာပါတယ္…. မေလးမေလးက သေဘာအေကာင္းတာဗ်.. ဘာမွမေျပာဘူး ေနာက္တလထပ္တုိးေပးလုိက္တယ္… ေကာင္းမွာေပါ့ ဒီကေကာင္က အခြန္ ေဒၚလာ(၂၀)ၾကီးမ်ားေတာင္ ေဆာင္ေပးခဲ့တာကုိး…
ဒီလုိနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေနာက္တစ္လထပ္ရခဲ့ပါတယ္.. ဒါေပမဲ့ ကံၾကမၼာက က်ေနာ္တုိ႕ ဘက္မွာမရွိခဲ့တာလာေတာ့ မသိဘူးဗ်ာ..ဒီတစ္လလုံးလည္း Interview ေလးရလုိက္ သြားလုိက္နဲ႕ ဘာမွ မယ္မယ္ရရအလုပ္ မရခဲ့ပါဘူးဗ်ာ.. ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ ျမန္မာေတြအေခၚ တုိင္ပတ္တယ္ေပါ့ဗ်ာ.. တုိင္ပတ္တယ္ဆုိတာကေတာ့ စင္ကာပူမွာ ေနခြင့္ကုန္သြားေတာ့ စင္ကာပူကေနျပီး ထြက္ေပးရတယ္ေလ.. ဒီေတာ့ အမိျမန္မာႏုိင္ငံကုိလည္း မျပန္ခ်င္ေတာ့ မေလးရွားကုိ ခဏသြားေန ျပီးမွ စင္ကာပူကုိ ျပန္၀င္လာေပါ့.. ဒါကုိတုိင္ပတ္တယ္လုိ႕ ေခၚတယ္ဗ်ာ.. က်ေနာ္တုိ႕မွာလည္း စင္ကာပူ Visa က မရွိေတာ့ဘူးေလ.. ဒီမွာ တစ္ခုေျပာခ်င္တာက Visa နဲ႕ Stay ရတာမတူဘူးဆုိတာပါ.. က်ေနာ္တုိ႕ စင္ကာပူလာဖုိ႕ လုပ္လာတဲ့ Visa က တစ္လပဲ ခံပါတယ္.. စင္ကာပူမွာေနခြင့္ကေတာ့ Immigration အေပၚမွာမူတည္ပါတယ္.. က်ေနာ္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္းတသုိက္ဆုိ Visa က တစ္လျပည့္ကတည္းက ကုန္ေနပါျပီး.. ဒါေပမဲ့ ေနထုိင္ခြင့္ကေတာ့ အားလုံး (၂) လစီရၾကတယ္ေလ.. ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ (၂)လျပည့္ခါနီး ထပ္စဥ္းစားတယ္ ဘာလုပ္မလဲေပါ့.. ကုိယ့္တုိင္းျပည္ပဲ ျပန္မလား.. ဒါမွမဟုတ္ Stay ေရွာင္မလားေပါ့.. ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ တုိင္ပတ္ဖုိ႕ ဆုံးျဖတ္လုိက္ပါတယ္. အားလုံး က်ေနာ္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္း (၄)ေယာက္ေပ
စင္ကာပူေရာက္ က်ေနာ္အေတြ႕အၾကံဳ (၃)
က်ေနာ္တုိ႕ ေနခြင့္တလျပည့္ခါနီး တစ္ပတ္ေလာက္အလုိမွာ Extend လုပ္ျဖစ္ပါတယ္.. Extend လုပ္တယ္ဆုိတာကေတာ့ စင္ကာပူမွာ ေနခြင့္ထပ္တုိးတာပါပဲ ဒီလုိ extend လုပ္မယ္ဆုိရင္ (၂)မိ်ဳးရွိပါတယ္.. ပထမဆုံးကေတာ့ ICA (Immigration Checkpoint Authority) မွာ PR (Permanent Residence) လက္မွတ္နဲ႕ သြားတုိးလုိ႕ရပါတယ္.. ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ လူကုိယ္တုိင္သြားစရာမလုိပဲ Online ကေနျပီးေတာ့ တုိးလုိ႕ရပါတယ္.. အခုေနာက္ပုိင္း ပထမနည္းျဖစ္တဲ့ လူကုိယ္တုိင္သြားတုိးရင္ေတာင္ မလြယ္ေတာ့ပါဘူး.. သူကညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမေတြဆုိ အဆင္ေျပပါတယ္.. ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕လည္း extend မရမွာေၾကာက္တာနဲ႕ ျမန္မာေတြ စုေ၀းရာ Panasular Plaza က ျမန္မာဆုိင္တစ္ဆုိင္မွာ ေငြေပးျပီးလုပ္ခုိင္းလုိက္ပါတယ္.. ေတာ္ေတာ္တုန္းတဲ့ IT သမားေတြေနာ့္..
ဒီလုိနဲ႕ က်ေနာ္တို႕ Extend လုပ္ျပီး Result သြားၾကည့္ေတာ့ က်န္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလုံးက (Approve) ျဖစ္ျပီး ေနာက္ထပ္ တစ္လထပ္ရၾကပါတယ္.. က်ေနာ္ခါၾကေတာ့ (Approve)လဲမဟုတ္၊ (Reject)လဲမဟုတ္နဲ႕ ICA ကုိလာခိုင္းပါတယ္.. ဒုကၡေတြေရာက္ျပီးေပါ့.. စိတ္ေတြလည္း ပူလုိ႕ေပါ့ ေသေသခ်ာခ်ာလည္း မသိရေသးဘူးေပါ့.. ဒီေတာ့ က်ေနာ္ ICA ကုိသြားရပါတယ္.. စင္ကာပူရဲ႕ ထုံးစံအတုိင္း တန္းစီေစာင့္ရတာကလည္း လူကုိရင္ေမာေစပါတယ္..က်ေနာ္အလွည့္ေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္ရဲ႕ Print ထုတ္လာတဲ့ စာရြက္ေလးကို ျပလုိက္ပါတယ္… တာ၀န္ရွိတဲ့သူကလည္း ဘာစကားမွမေျပာပဲ အခြန္ ေဒၚလာ(၂၀)ေစာင္ျပီး ျပန္လာခဲ့တယ္.. က်ေနာ္အစကေတာ့ ျပန္ေမးမလုိ႕ပဲ ဘာအတြက္အခြန္ေဆာင္ရတာ လဲေပါ့… ေနာက္မွ သြားရစ္မိလုိ႕ သက္တမ္းတုိးမရရင္ ဒုကၡပဲဆုိျပီး ျငိမ္ေနလုိ္က္ရတယ္..
ဒီေတာ့ က်ေနာ္လည္း အခြန္ေဆာင္တဲ့ ေကာင္တာကုိေရာက္ေတာ့ လက္ထဲမွာပါတဲ့ စလစ္ေလးေပးျပီး ေဒၚလာ (၂၀) ထုတ္ျပီးေပးလုိက္ပါတယ္.. ေကာင္တာကတာ၀န္ရွိသူက Cash နဲ႕ ေပးလုိ႕ မရဘူးတဲ့ဗ်ာ.. Credit Card တုိ႕ဘာတုိ႕နဲ႕ ေပးလုိ႕ရတယ္တဲ့.. က်ေနာ္မွာလည္း ဘာ Credit Card မွ မရွိတာ.. ဒါနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ စင္ကာပူမွာ လုိင္းကားေတြ၊ ရထားေတြမွာစီးရင္ ျဖတ္တဲ့ E-z Link Card ဆုိတာနဲ႕ ေပးလုိ႕ရတယ္တဲ့ ဒီေတာ့ က်ေနာ္လည္း အဲဒီ ကတ္ေလးနဲ႕ပဲ ေပးခဲ့ရတာေပါ့.. သူမ်ားႏိုင္ငံမ်ား စနစ္ေကာင္းလုိက္တာ ဒီလုိလုပ္ထားေတာ့ လာဏ္စားခ်င္တဲ့သူရွိရင္ေတာင္မွ ဘယ္လုိမွ လာဏ္စားလုိ႕မရေတာ့ဘူးဗ်ာ…. က်ေနာ္လည္း အခြန္ေဆာင္ျပီးေတာ့ Extend လုပ္တဲ့ေနရာကုိ ျပန္လာပါတယ္…. မေလးမေလးက သေဘာအေကာင္းတာဗ်.. ဘာမွမေျပာဘူး ေနာက္တလထပ္တုိးေပးလုိက္တယ္… ေကာင္းမွာေပါ့ ဒီကေကာင္က အခြန္ ေဒၚလာ(၂၀)ၾကီးမ်ားေတာင္ ေဆာင္ေပးခဲ့တာကုိး…
ဒီလုိနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေနာက္တစ္လထပ္ရခဲ့ပါတယ္.. ဒါေပမဲ့ ကံၾကမၼာက က်ေနာ္တုိ႕ ဘက္မွာမရွိခဲ့တာလာေတာ့ မသိဘူးဗ်ာ..ဒီတစ္လလုံးလည္း Interview ေလးရလုိက္ သြားလုိက္နဲ႕ ဘာမွ မယ္မယ္ရရအလုပ္ မရခဲ့ပါဘူးဗ်ာ.. ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ ျမန္မာေတြအေခၚ တုိင္ပတ္တယ္ေပါ့ဗ်ာ.. တုိင္ပတ္တယ္ဆုိတာကေတာ့ စင္ကာပူမွာ ေနခြင့္ကုန္သြားေတာ့ စင္ကာပူကေနျပီး ထြက္ေပးရတယ္ေလ.. ဒီေတာ့ အမိျမန္မာႏုိင္ငံကုိလည္း မျပန္ခ်င္ေတာ့ မေလးရွားကုိ ခဏသြားေန ျပီးမွ စင္ကာပူကုိ ျပန္၀င္လာေပါ့.. ဒါကုိတုိင္ပတ္တယ္လုိ႕ ေခၚတယ္ဗ်ာ.. က်ေနာ္တုိ႕မွာလည္း စင္ကာပူ Visa က မရွိေတာ့ဘူးေလ.. ဒီမွာ တစ္ခုေျပာခ်င္တာက Visa နဲ႕ Stay ရတာမတူဘူးဆုိတာပါ.. က်ေနာ္တုိ႕ စင္ကာပူလာဖုိ႕ လုပ္လာတဲ့ Visa က တစ္လပဲ ခံပါတယ္.. စင္ကာပူမွာေနခြင့္ကေတာ့ Immigration အေပၚမွာမူတည္ပါတယ္.. က်ေနာ္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္းတသုိက္ဆုိ Visa က တစ္လျပည့္ကတည္းက ကုန္ေနပါျပီး.. ဒါေပမဲ့ ေနထုိင္ခြင့္ကေတာ့ အားလုံး (၂) လစီရၾကတယ္ေလ.. ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ (၂)လျပည့္ခါနီး ထပ္စဥ္းစားတယ္ ဘာလုပ္မလဲေပါ့.. ကုိယ့္တုိင္းျပည္ပဲ ျပန္မလား.. ဒါမွမဟုတ္ Stay ေရွာင္မလားေပါ့.. ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ တုိင္ပတ္ဖုိ႕ ဆုံးျဖတ္လုိက္ပါတယ္. အားလုံး က်ေနာ္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္း (၄)ေယာက္ေပါ့.. ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ Panasular Plaza မွာရွိတဲ့ Agent ကေနျပီးေတာ့ မေလး Visa ၀င္ရပါတယ္.. ျပီးေတာ့ စင္ကာပူ Visa ပါထပ္လုပ္ရပါတယ္.. ဒီမွာဘာျဖစ္လဲဆုိေတာ့ မေလး Visa ကအခက္အခဲမရွိပါဘူး အားလုံးအဆင္ေျပပါတယ္..
စင္ကာပူ Visa လုပ္ရင္က်ေနာ္တုိ႕က ဒီမွာလက္ရွိေန ေနေသးေတာ့ စင္ကာပူ Visa လုပ္ရင္ Reject ျဖစ္ဖုိ႕ အစပုိမ်ားတယ္တဲ့ ဒီေတာ့ Agent ကဘာေျပာလဲဆုိေတာ့ က်ေနာ္တို႕ စင္ကာပူကေနထြက္သြားျပီးမွာ သူက စင္ကာပူ Visa ကုိ ျပန္၀င္ေပးမယ္လုိ႕ေျပာတယ္.. ျပီးတာနဲ႕က်ေနာ္တုိ႕ Visaေတြကုိ မေလးကုိ ပုိ႕ေပးမယ္လုိ႕ေျပာပါတယ္.. ဒီေတာ့အစကတည္းက ဘာမွမသိတဲ့ က်ေနာ္တုိ႕လည္း သူေျပာတဲ့အတုိင္း လုပ္ရတာေပါ့ဗ်ာ.. ဒီလုိ႕နဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ New Year မတုိင္ခင္ မေလးရွားကုိ ကားနဲ႕ထြက္လာခဲ့ပါတယ္.. စိတ္ထဲကေတာ့ တထင့္ထင့္ေပါ့ဗ်ာ… ဒီလုိနဲ႕ စင္ကာပူ Immigration ကုိျဖတ္လုိ႕ မေလး Immigration ကုိ၀င္ရေတာ့မွာေပါ့.. သူမ်ားေျပာတာၾကားတာကေတာ့ မေလးေတြဟာ က်ေနာ္တုိ႕ျမန္မာႏုိင္ငံကလူေတြနဲ႕ အတူတူပဲလုိ႕ ေျပာတာပဲ (အာရေက ယူတာကုိေျပာတာေနာ့္ :-)) က်ေနာ္တုိ႕ မေလး Immigration မွာတန္းစီၾကတာေပါ့.. ဒီမွာက်ေနာ့္ေရွ႕က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကုိ အရမ္းရစ္ေနပါေရာ့ဗ်ာ.. သူလည္း ေတာ္ေတာ့္ကို အရစ္ခံရျပီးမွ မေလးရွားႏုိင္ငံထဲကုိ ၀င္ရေတာ့တယ္.. က်ေနာ့္ကေတာ့ လူလည္ေလး က်ေနာ့္ေရွ႕ကသူငယ္ခ်င္းကုိ ရစ္ေနေတာ့ က်ေနာ္အလွည့္ မေရာက္ခင္က်ေနာ္ အျခားတန္းကုိ ေျပာင္းစီးလုိက္ျပီးတာ.. ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေစာင့္ေရွာက္မူေၾကာင့္ က်ေနာ္ကို ဘာမွ မရစ္ပဲနဲ႕ မေလးရွားထဲကို ၀င္ခြင့္ေပးလုိက္ပါတယ္.. ဒီလုိနဲ႕ မေလးရွားကုိလဲ ေရာက္ခဲ့ျပန္ျပီေပါ့ဗ်ာ…
မေလးရွားေရာက္ အေတြ႕အၾကံဳမ်ား အပုိင္း (၄)မွာ ဆက္တင္ျပသြားပါမယ္ဗ်ာ…
ဒီလုိနဲ႕ က်ေနာ္တို႕ Extend လုပ္ျပီး Result သြားၾကည့္ေတာ့ က်န္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလုံးက (Approve) ျဖစ္ျပီး ေနာက္ထပ္ တစ္လထပ္ရၾကပါတယ္.. က်ေနာ္ခါၾကေတာ့ (Approve)လဲမဟုတ္၊ (Reject)လဲမဟုတ္နဲ႕ ICA ကုိလာခိုင္းပါတယ္.. ဒုကၡေတြေရာက္ျပီးေပါ့.. စိတ္ေတြလည္း ပူလုိ႕ေပါ့ ေသေသခ်ာခ်ာလည္း မသိရေသးဘူးေပါ့.. ဒီေတာ့ က်ေနာ္ ICA ကုိသြားရပါတယ္.. စင္ကာပူရဲ႕ ထုံးစံအတုိင္း တန္းစီေစာင့္ရတာကလည္း လူကုိရင္ေမာေစပါတယ္..က်ေနာ္အလွည့္ေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္ရဲ႕ Print ထုတ္လာတဲ့ စာရြက္ေလးကို ျပလုိက္ပါတယ္… တာ၀န္ရွိတဲ့သူကလည္း ဘာစကားမွမေျပာပဲ အခြန္ ေဒၚလာ(၂၀)ေစာင္ျပီး ျပန္လာခဲ့တယ္.. က်ေနာ္အစကေတာ့ ျပန္ေမးမလုိ႕ပဲ ဘာအတြက္အခြန္ေဆာင္ရတာ လဲေပါ့… ေနာက္မွ သြားရစ္မိလုိ႕ သက္တမ္းတုိးမရရင္ ဒုကၡပဲဆုိျပီး ျငိမ္ေနလုိ္က္ရတယ္..
ဒီေတာ့ က်ေနာ္လည္း အခြန္ေဆာင္တဲ့ ေကာင္တာကုိေရာက္ေတာ့ လက္ထဲမွာပါတဲ့ စလစ္ေလးေပးျပီး ေဒၚလာ (၂၀) ထုတ္ျပီးေပးလုိက္ပါတယ္.. ေကာင္တာကတာ၀န္ရွိသူက Cash နဲ႕ ေပးလုိ႕ မရဘူးတဲ့ဗ်ာ.. Credit Card တုိ႕ဘာတုိ႕နဲ႕ ေပးလုိ႕ရတယ္တဲ့.. က်ေနာ္မွာလည္း ဘာ Credit Card မွ မရွိတာ.. ဒါနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ စင္ကာပူမွာ လုိင္းကားေတြ၊ ရထားေတြမွာစီးရင္ ျဖတ္တဲ့ E-z Link Card ဆုိတာနဲ႕ ေပးလုိ႕ရတယ္တဲ့ ဒီေတာ့ က်ေနာ္လည္း အဲဒီ ကတ္ေလးနဲ႕ပဲ ေပးခဲ့ရတာေပါ့.. သူမ်ားႏိုင္ငံမ်ား စနစ္ေကာင္းလုိက္တာ ဒီလုိလုပ္ထားေတာ့ လာဏ္စားခ်င္တဲ့သူရွိရင္ေတာင္မွ ဘယ္လုိမွ လာဏ္စားလုိ႕မရေတာ့ဘူးဗ်ာ…. က်ေနာ္လည္း အခြန္ေဆာင္ျပီးေတာ့ Extend လုပ္တဲ့ေနရာကုိ ျပန္လာပါတယ္…. မေလးမေလးက သေဘာအေကာင္းတာဗ်.. ဘာမွမေျပာဘူး ေနာက္တလထပ္တုိးေပးလုိက္တယ္… ေကာင္းမွာေပါ့ ဒီကေကာင္က အခြန္ ေဒၚလာ(၂၀)ၾကီးမ်ားေတာင္ ေဆာင္ေပးခဲ့တာကုိး…
ဒီလုိနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေနာက္တစ္လထပ္ရခဲ့ပါတယ္.. ဒါေပမဲ့ ကံၾကမၼာက က်ေနာ္တုိ႕ ဘက္မွာမရွိခဲ့တာလာေတာ့ မသိဘူးဗ်ာ..ဒီတစ္လလုံးလည္း Interview ေလးရလုိက္ သြားလုိက္နဲ႕ ဘာမွ မယ္မယ္ရရအလုပ္ မရခဲ့ပါဘူးဗ်ာ.. ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ ျမန္မာေတြအေခၚ တုိင္ပတ္တယ္ေပါ့ဗ်ာ.. တုိင္ပတ္တယ္ဆုိတာကေတာ့ စင္ကာပူမွာ ေနခြင့္ကုန္သြားေတာ့ စင္ကာပူကေနျပီး ထြက္ေပးရတယ္ေလ.. ဒီေတာ့ အမိျမန္မာႏုိင္ငံကုိလည္း မျပန္ခ်င္ေတာ့ မေလးရွားကုိ ခဏသြားေန ျပီးမွ စင္ကာပူကုိ ျပန္၀င္လာေပါ့.. ဒါကုိတုိင္ပတ္တယ္လုိ႕ ေခၚတယ္ဗ်ာ.. က်ေနာ္တုိ႕မွာလည္း စင္ကာပူ Visa က မရွိေတာ့ဘူးေလ.. ဒီမွာ တစ္ခုေျပာခ်င္တာက Visa နဲ႕ Stay ရတာမတူဘူးဆုိတာပါ.. က်ေနာ္တုိ႕ စင္ကာပူလာဖုိ႕ လုပ္လာတဲ့ Visa က တစ္လပဲ ခံပါတယ္.. စင္ကာပူမွာေနခြင့္ကေတာ့ Immigration အေပၚမွာမူတည္ပါတယ္.. က်ေနာ္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္းတသုိက္ဆုိ Visa က တစ္လျပည့္ကတည္းက ကုန္ေနပါျပီး.. ဒါေပမဲ့ ေနထုိင္ခြင့္ကေတာ့ အားလုံး (၂) လစီရၾကတယ္ေလ.. ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ (၂)လျပည့္ခါနီး ထပ္စဥ္းစားတယ္ ဘာလုပ္မလဲေပါ့.. ကုိယ့္တုိင္းျပည္ပဲ ျပန္မလား.. ဒါမွမဟုတ္ Stay ေရွာင္မလားေပါ့.. ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ တုိင္ပတ္ဖုိ႕ ဆုံးျဖတ္လုိက္ပါတယ္. အားလုံး က်ေနာ္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္း (၄)ေယာက္ေပါ့.. ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ Panasular Plaza မွာရွိတဲ့ Agent ကေနျပီးေတာ့ မေလး Visa ၀င္ရပါတယ္.. ျပီးေတာ့ စင္ကာပူ Visa ပါထပ္လုပ္ရပါတယ္.. ဒီမွာဘာျဖစ္လဲဆုိေတာ့ မေလး Visa ကအခက္အခဲမရွိပါဘူး အားလုံးအဆင္ေျပပါတယ္..
စင္ကာပူ Visa လုပ္ရင္က်ေနာ္တုိ႕က ဒီမွာလက္ရွိေန ေနေသးေတာ့ စင္ကာပူ Visa လုပ္ရင္ Reject ျဖစ္ဖုိ႕ အစပုိမ်ားတယ္တဲ့ ဒီေတာ့ Agent ကဘာေျပာလဲဆုိေတာ့ က်ေနာ္တို႕ စင္ကာပူကေနထြက္သြားျပီးမွာ သူက စင္ကာပူ Visa ကုိ ျပန္၀င္ေပးမယ္လုိ႕ေျပာတယ္.. ျပီးတာနဲ႕က်ေနာ္တုိ႕ Visaေတြကုိ မေလးကုိ ပုိ႕ေပးမယ္လုိ႕ေျပာပါတယ္.. ဒီေတာ့အစကတည္းက ဘာမွမသိတဲ့ က်ေနာ္တုိ႕လည္း သူေျပာတဲ့အတုိင္း လုပ္ရတာေပါ့ဗ်ာ.. ဒီလုိ႕နဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ New Year မတုိင္ခင္ မေလးရွားကုိ ကားနဲ႕ထြက္လာခဲ့ပါတယ္.. စိတ္ထဲကေတာ့ တထင့္ထင့္ေပါ့ဗ်ာ… ဒီလုိနဲ႕ စင္ကာပူ Immigration ကုိျဖတ္လုိ႕ မေလး Immigration ကုိ၀င္ရေတာ့မွာေပါ့.. သူမ်ားေျပာတာၾကားတာကေတာ့ မေလးေတြဟာ က်ေနာ္တုိ႕ျမန္မာႏုိင္ငံကလူေတြနဲ႕ အတူတူပဲလုိ႕ ေျပာတာပဲ (အာရေက ယူတာကုိေျပာတာေနာ့္ :-)) က်ေနာ္တုိ႕ မေလး Immigration မွာတန္းစီၾကတာေပါ့.. ဒီမွာက်ေနာ့္ေရွ႕က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကုိ အရမ္းရစ္ေနပါေရာ့ဗ်ာ.. သူလည္း ေတာ္ေတာ့္ကို အရစ္ခံရျပီးမွ မေလးရွားႏုိင္ငံထဲကုိ ၀င္ရေတာ့တယ္.. က်ေနာ့္ကေတာ့ လူလည္ေလး က်ေနာ့္ေရွ႕ကသူငယ္ခ်င္းကုိ ရစ္ေနေတာ့ က်ေနာ္အလွည့္ မေရာက္ခင္က်ေနာ္ အျခားတန္းကုိ ေျပာင္းစီးလုိက္ျပီးတာ.. ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေစာင့္ေရွာက္မူေၾကာင့္ က်ေနာ္ကို ဘာမွ မရစ္ပဲနဲ႕ မေလးရွားထဲကို ၀င္ခြင့္ေပးလုိက္ပါတယ္.. ဒီလုိနဲ႕ မေလးရွားကုိလဲ ေရာက္ခဲ့ျပန္ျပီေပါ့ဗ်ာ…
မေလးရွားေရာက္ အေတြ႕အၾကံဳမ်ား အပုိင္း (၄)မွာ ဆက္တင္ျပသြားပါမယ္ဗ်ာ…
ေလျဖတ္ေ၀ဒနာအတြက္ ေဆးေကာင္းတလက္
ျမန္မာျပည္မွာ ေလျဖတ္လုိ႔ ေသတ့ဲဦးေရ၊ မစြမ္းမသန္ ျဖစ္က်န္ခဲ့သူဦးေရ ဘယ္ေလာက္ရွိလဲ စာရင္းအတိအက် မရွိေတာ့ လူဦးေရရဲ႕ ဘယ္ႏွစ္ရာႏႈန္းဆုိတာ ေျပာလုိ႔မရႏုိင္ဘူး။ ေဆး႐ံုလာတက္တဲ့ စာရင္းနဲ႔ ၾကည့္မယ္ဆုိ ေဆး႐ံုမတက္ႏုိင္ဘဲ ကုိယ့္ဇာတိ ကုိယ့္အရပ္မွာ ေဆးျမီးတုိနဲ႔ ျပီးရတဲ့ လူနာက ဒုနဲ႔ေဒးကုိး။
အရပ္မ်က္စိနဲဲ႔ ခန္႔မွန္းၾကည့္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒီေရာဂါဟာ ျမန္မာလူမ်ိဳး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ႏွိပ္စက္ေနတဲ့ ေရာဂါမွန္း အရပ္ထဲ ၾကည့္လုိက္ရင္ သိႏုိင္ပါတယ္။ တအိမ္ေက်ာ္က ဦးဘယ္သူေတာ့ ဘယ္ေန႔က ေလျဖတ္သြားလုိ႔တဲ့။ မီးကင္းေစာင့္တဲ့ ကုိပိန္ေသး ညက မီးကင္းတဲမွာ အိပ္ရင္း ေလျဖတ္ေနလုိ႔။ ဟဲ့ဟုိကေလးမ ပါးတျခမ္းရႊဲ႕ေနပါလား... ဘယ္ေန႔က ေလျဖန္းတာလဲ။ ဂ႐ုစုိက္ဟဲ့... မေပါ့နဲ႔။
ဒီအသံေတြ နားေထာင္လုိက္ရင္ ဒီေရာဂါ ျမန္မာေတြနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ ယဥ္ပါးလဲ သိမွာပါ။ ကုိယ္လက္လႈပ္ရွား လုပ္တာ နည္းတာေၾကာင့္လား။ ဆီနဲ႔ အခ်ိဳ အစားမ်ားတာေၾကာင့္လား။ ဒါလဲ အနည္းနဲ႔ အမ်ားေတာ့ ပါတာေပါ့။ ဆီနဲ႔ အခ်ိဳမႈန္႔ကုိအားကုိး ထမင္းစားေနရျပီး ခ်က္ႏို႔ဆီနဲ႔ ေဖ်ာ္တဲ့ လက္ဖက္ရည္ ေသာက္ေနရတဲ့ ျမန္မာေတြ ေသြးေၾကာက်ဥ္းတာ၊ ေလျဖတ္တာ မဆန္းပါဘူး။ အရည္ရႊမ္းတဲ့ အသီး မ်ားမ်ားစားၾက။ ဟင္းသီးဟင္းရြက္နဲ႔ ငါး မ်ားမ်ားစားၾက။ ဆီေလွ်ာ့စားၾက။ အငန္ေလွ်ာ့စားၾကပါ။ သၾကားေလွ်ာ့ၾကပါ။ ေျပာတဲ့လူကုိ စိတ္မဆုိးဘူးဆုိရင္ ႏုိ႔ ပံုမွန္ ေသာက္ေပးၾကပါ (တတ္ႏုိင္မွပါ။ အိမ္က ကေလးေျမးငယ္ေတာင္ ၀ယ္တုိက္ဖုိ႔ အႏုိင္ႏုိင္ဆုိတာ သိပါတယ္။ စိတ္မဆုုိးၾကပါနဲ႔)။
ေလျဖတ္ေရာဂါဟာ အသက္ ၄၅ ႏွစ္ အထက္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ခ်က္ခ်င္းမေသဘဲ ဒုကၡေရာက္ေအာင္ ႏွိပ္စက္တတ္တဲ့ ေရာဂါတခု ဆုိပါေတာ့။ ဦးေႏွာက္နဲ႔ အာ႐ံုေၾကာစနစ္မွာ တခုခု ျဖစ္ျပီဆုိရင္ လက္ေျခေတြ မစြမ္းမသန္ေတာ့တာအျပင္ ေတြးေခၚဆင္ျခင္မႈေတြပါ ထိခုိက္ကုန္တာ သဘာ၀ပဲ။ လူၾကီးမွ မဟုတ္ဘူး။ ေလျဖတ္ျပီဆုိ (ဦးေႏွာက္အာ႐ံုေၾကာစနစ္ ခၽြတ္ယြင္းျပီဆုိ) လူငယ္လဲ ဒီလုိ ျဖစ္တာပါပဲ။ ျဖစ္ရင္ေတာ့ ျပန္ကုရတာ အခ်ိန္ေရာ ေငြေရာ အမ်ားၾကီး ေပးရပါတယ္။ အေကာင္းပကတိ ျပန္ရခ်င္မွလဲ ရမယ္။ ျပန္မရတဲ့့ အေရအတြက္ကလဲ ေတာ္ေတာ္ မ်ားတယ္။ အေကာင္းဆံုးနည္းက ေလမျဖတ္ေအာင္ သတိနဲ႔ ေနၾကပါ။
ဒါျဖင့္ရင္ ျဖတ္ျပီးတဲ့လူေတြ လက္မႈိင္ခ်ျပီး မေသမခ်င္း ဒီလုိပဲ ေနရေတာ့မွာလားဆုိေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီစာကုိ ေေလမျဖတ္ေသးတဲ့ လူေတြနဲ႔ ျဖတ္ျပီး ဘ၀ကုိ ျပန္ထူေထာင္ခ်င္တဲ့ လူနာေတြနဲ႔ မိသားစုေတြအတြက္ ေရးပါတယ္။
ေလျဖတ္ျပီး သူငယ္ျပန္သလုိ ျဖစ္သြားတဲ့သူေတြ၊ ကုိယ္လက္ ျပန္သန္စြမ္းလာတာေတာင္ စိတ္က အရင္လုိ ထက္ထက္ျမက္ျမက္ မရွိေတာ့သူေတြ၊ အရင္တုန္းက စာအုပ္ထူၾကီးေတြ ၀ါးစားသလို ဖတ္ႏုိင္တဲ့ ဘ၀ကေန ေလျဖတ္ျပီးေတာ့ ကာတြန္းတအုပ္ေတာင္ တ၀က္ဆံုးေအာင္ မဖတ္ႏုိင္ေတာ့တဲ့သူေတြ.... ဒါေလျဖတ္သူေတြ တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕ရဲ႕ ဘ၀ပါ။
ေလျဖတ္သြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က သူ စာေတြကုိ ေရွ႕ကဖတ္ ေနာက္ကေမ့ ျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ ေျပာရွာပါတယ္။ ဒီလုိလူေတြဟာ အတိတ္ကုိ ျပန္ေရာက္ခ်င္ၾကတယ္။ တခ်ိန္တုန္းက စိတ္သြားတုိင္း ကုိယ္ပါခဲ့တဲ့ ဘ၀ကုိ ျပန္လုိခ်င္ၾကတယ္။ သူတုိ႔ဟာ အရင္လုိ မဟုတ္ေတာ့ပဲ တခုခု မွားယြင္းေနျပီဆုိတာ သူတုိ႔ကုိယ္သူတုိ႔လဲ သိတယ္။ နဂုိျဖစ္ေအာင္ ျပန္လုပ္ေပးႏုိင္မယ့္ သမားေတာ္ ဒါမွမဟုတ္ ေဆး၀ါးအကူအညီ လုိခ်င္တယ္။ တခ်ိဳ႕လဲ အကူအညီ ရလုိရျငား ထုတ္ေျပာျပတယ္။ ရင္ဖြင့္တယ္။
ဒီအခါမွာ ကုိယ္လဲ ဒီလုိ ေလျဖတ္ႏုိင္တယ္ဆုိတာ နားေထာင္သူက မေမ့ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ စာရြက္တရြက္မွာ ေသတဲ့အထိ တခါမွ ေလမျဖတ္ဖူးေစရလုိ႔ ေရးျပီး ကုိယ့္လက္မွတ္ ထုိးေပးရဲပါသလား။ ကုိယ္လဲ ျဖစ္ႏုိင္တယ္ဆုိတာ သိရင္ ေလျဖတ္တဲ့လူ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရ
အရပ္မ်က္စိနဲဲ႔ ခန္႔မွန္းၾကည့္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒီေရာဂါဟာ ျမန္မာလူမ်ိဳး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ႏွိပ္စက္ေနတဲ့ ေရာဂါမွန္း အရပ္ထဲ ၾကည့္လုိက္ရင္ သိႏုိင္ပါတယ္။ တအိမ္ေက်ာ္က ဦးဘယ္သူေတာ့ ဘယ္ေန႔က ေလျဖတ္သြားလုိ႔တဲ့။ မီးကင္းေစာင့္တဲ့ ကုိပိန္ေသး ညက မီးကင္းတဲမွာ အိပ္ရင္း ေလျဖတ္ေနလုိ႔။ ဟဲ့ဟုိကေလးမ ပါးတျခမ္းရႊဲ႕ေနပါလား... ဘယ္ေန႔က ေလျဖန္းတာလဲ။ ဂ႐ုစုိက္ဟဲ့... မေပါ့နဲ႔။
ဒီအသံေတြ နားေထာင္လုိက္ရင္ ဒီေရာဂါ ျမန္မာေတြနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ ယဥ္ပါးလဲ သိမွာပါ။ ကုိယ္လက္လႈပ္ရွား လုပ္တာ နည္းတာေၾကာင့္လား။ ဆီနဲ႔ အခ်ိဳ အစားမ်ားတာေၾကာင့္လား။ ဒါလဲ အနည္းနဲ႔ အမ်ားေတာ့ ပါတာေပါ့။ ဆီနဲ႔ အခ်ိဳမႈန္႔ကုိအားကုိး ထမင္းစားေနရျပီး ခ်က္ႏို႔ဆီနဲ႔ ေဖ်ာ္တဲ့ လက္ဖက္ရည္ ေသာက္ေနရတဲ့ ျမန္မာေတြ ေသြးေၾကာက်ဥ္းတာ၊ ေလျဖတ္တာ မဆန္းပါဘူး။ အရည္ရႊမ္းတဲ့ အသီး မ်ားမ်ားစားၾက။ ဟင္းသီးဟင္းရြက္နဲ႔ ငါး မ်ားမ်ားစားၾက။ ဆီေလွ်ာ့စားၾက။ အငန္ေလွ်ာ့စားၾကပါ။ သၾကားေလွ်ာ့ၾကပါ။ ေျပာတဲ့လူကုိ စိတ္မဆုိးဘူးဆုိရင္ ႏုိ႔ ပံုမွန္ ေသာက္ေပးၾကပါ (တတ္ႏုိင္မွပါ။ အိမ္က ကေလးေျမးငယ္ေတာင္ ၀ယ္တုိက္ဖုိ႔ အႏုိင္ႏုိင္ဆုိတာ သိပါတယ္။ စိတ္မဆုုိးၾကပါနဲ႔)။
ေလျဖတ္ေရာဂါဟာ အသက္ ၄၅ ႏွစ္ အထက္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ခ်က္ခ်င္းမေသဘဲ ဒုကၡေရာက္ေအာင္ ႏွိပ္စက္တတ္တဲ့ ေရာဂါတခု ဆုိပါေတာ့။ ဦးေႏွာက္နဲ႔ အာ႐ံုေၾကာစနစ္မွာ တခုခု ျဖစ္ျပီဆုိရင္ လက္ေျခေတြ မစြမ္းမသန္ေတာ့တာအျပင္ ေတြးေခၚဆင္ျခင္မႈေတြပါ ထိခုိက္ကုန္တာ သဘာ၀ပဲ။ လူၾကီးမွ မဟုတ္ဘူး။ ေလျဖတ္ျပီဆုိ (ဦးေႏွာက္အာ႐ံုေၾကာစနစ္ ခၽြတ္ယြင္းျပီဆုိ) လူငယ္လဲ ဒီလုိ ျဖစ္တာပါပဲ။ ျဖစ္ရင္ေတာ့ ျပန္ကုရတာ အခ်ိန္ေရာ ေငြေရာ အမ်ားၾကီး ေပးရပါတယ္။ အေကာင္းပကတိ ျပန္ရခ်င္မွလဲ ရမယ္။ ျပန္မရတဲ့့ အေရအတြက္ကလဲ ေတာ္ေတာ္ မ်ားတယ္။ အေကာင္းဆံုးနည္းက ေလမျဖတ္ေအာင္ သတိနဲ႔ ေနၾကပါ။
ဒါျဖင့္ရင္ ျဖတ္ျပီးတဲ့လူေတြ လက္မႈိင္ခ်ျပီး မေသမခ်င္း ဒီလုိပဲ ေနရေတာ့မွာလားဆုိေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီစာကုိ ေေလမျဖတ္ေသးတဲ့ လူေတြနဲ႔ ျဖတ္ျပီး ဘ၀ကုိ ျပန္ထူေထာင္ခ်င္တဲ့ လူနာေတြနဲ႔ မိသားစုေတြအတြက္ ေရးပါတယ္။
ေလျဖတ္ျပီး သူငယ္ျပန္သလုိ ျဖစ္သြားတဲ့သူေတြ၊ ကုိယ္လက္ ျပန္သန္စြမ္းလာတာေတာင္ စိတ္က အရင္လုိ ထက္ထက္ျမက္ျမက္ မရွိေတာ့သူေတြ၊ အရင္တုန္းက စာအုပ္ထူၾကီးေတြ ၀ါးစားသလို ဖတ္ႏုိင္တဲ့ ဘ၀ကေန ေလျဖတ္ျပီးေတာ့ ကာတြန္းတအုပ္ေတာင္ တ၀က္ဆံုးေအာင္ မဖတ္ႏုိင္ေတာ့တဲ့သူေတြ.... ဒါေလျဖတ္သူေတြ တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕ရဲ႕ ဘ၀ပါ။
ေလျဖတ္သြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က သူ စာေတြကုိ ေရွ႕ကဖတ္ ေနာက္ကေမ့ ျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ ေျပာရွာပါတယ္။ ဒီလုိလူေတြဟာ အတိတ္ကုိ ျပန္ေရာက္ခ်င္ၾကတယ္။ တခ်ိန္တုန္းက စိတ္သြားတုိင္း ကုိယ္ပါခဲ့တဲ့ ဘ၀ကုိ ျပန္လုိခ်င္ၾကတယ္။ သူတုိ႔ဟာ အရင္လုိ မဟုတ္ေတာ့ပဲ တခုခု မွားယြင္းေနျပီဆုိတာ သူတုိ႔ကုိယ္သူတုိ႔လဲ သိတယ္။ နဂုိျဖစ္ေအာင္ ျပန္လုပ္ေပးႏုိင္မယ့္ သမားေတာ္ ဒါမွမဟုတ္ ေဆး၀ါးအကူအညီ လုိခ်င္တယ္။ တခ်ိဳ႕လဲ အကူအညီ ရလုိရျငား ထုတ္ေျပာျပတယ္။ ရင္ဖြင့္တယ္။
ဒီအခါမွာ ကုိယ္လဲ ဒီလုိ ေလျဖတ္ႏုိင္တယ္ဆုိတာ နားေထာင္သူက မေမ့ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ စာရြက္တရြက္မွာ ေသတဲ့အထိ တခါမွ ေလမျဖတ္ဖူးေစရလုိ႔ ေရးျပီး ကုိယ့္လက္မွတ္ ထုိးေပးရဲပါသလား။ ကုိယ္လဲ ျဖစ္ႏုိင္တယ္ဆုိတာ သိရင္ ေလျဖတ္တဲ့လူ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရ
ေလျဖတ္ေ၀ဒနာအတြက္ ေဆးေကာင္းတလက္
ျမန္မာျပည္မွာ ေလျဖတ္လုိ႔ ေသတ့ဲဦးေရ၊ မစြမ္းမသန္ ျဖစ္က်န္ခဲ့သူဦးေရ ဘယ္ေလာက္ရွိလဲ စာရင္းအတိအက် မရွိေတာ့ လူဦးေရရဲ႕ ဘယ္ႏွစ္ရာႏႈန္းဆုိတာ ေျပာလုိ႔မရႏုိင္ဘူး။ ေဆး႐ံုလာတက္တဲ့ စာရင္းနဲ႔ ၾကည့္မယ္ဆုိ ေဆး႐ံုမတက္ႏုိင္ဘဲ ကုိယ့္ဇာတိ ကုိယ့္အရပ္မွာ ေဆးျမီးတုိနဲ႔ ျပီးရတဲ့ လူနာက ဒုနဲ႔ေဒးကုိး။
အရပ္မ်က္စိနဲဲ႔ ခန္႔မွန္းၾကည့္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒီေရာဂါဟာ ျမန္မာလူမ်ိဳး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ႏွိပ္စက္ေနတဲ့ ေရာဂါမွန္း အရပ္ထဲ ၾကည့္လုိက္ရင္ သိႏုိင္ပါတယ္။ တအိမ္ေက်ာ္က ဦးဘယ္သူေတာ့ ဘယ္ေန႔က ေလျဖတ္သြားလုိ႔တဲ့။ မီးကင္းေစာင့္တဲ့ ကုိပိန္ေသး ညက မီးကင္းတဲမွာ အိပ္ရင္း ေလျဖတ္ေနလုိ႔။ ဟဲ့ဟုိကေလးမ ပါးတျခမ္းရႊဲ႕ေနပါလား... ဘယ္ေန႔က ေလျဖန္းတာလဲ။ ဂ႐ုစုိက္ဟဲ့... မေပါ့နဲ႔။
ဒီအသံေတြ နားေထာင္လုိက္ရင္ ဒီေရာဂါ ျမန္မာေတြနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ ယဥ္ပါးလဲ သိမွာပါ။ ကုိယ္လက္လႈပ္ရွား လုပ္တာ နည္းတာေၾကာင့္လား။ ဆီနဲ႔ အခ်ိဳ အစားမ်ားတာေၾကာင့္လား။ ဒါလဲ အနည္းနဲ႔ အမ်ားေတာ့ ပါတာေပါ့။ ဆီနဲ႔ အခ်ိဳမႈန္႔ကုိအားကုိး ထမင္းစားေနရျပီး ခ်က္ႏို႔ဆီနဲ႔ ေဖ်ာ္တဲ့ လက္ဖက္ရည္ ေသာက္ေနရတဲ့ ျမန္မာေတြ ေသြးေၾကာက်ဥ္းတာ၊ ေလျဖတ္တာ မဆန္းပါဘူး။ အရည္ရႊမ္းတဲ့ အသီး မ်ားမ်ားစားၾက။ ဟင္းသီးဟင္းရြက္နဲ႔ ငါး မ်ားမ်ားစားၾက။ ဆီေလွ်ာ့စားၾက။ အငန္ေလွ်ာ့စားၾကပါ။ သၾကားေလွ်ာ့ၾကပါ။ ေျပာတဲ့လူကုိ စိတ္မဆုိးဘူးဆုိရင္ ႏုိ႔ ပံုမွန္ ေသာက္ေပးၾကပါ (တတ္ႏုိင္မွပါ။ အိမ္က ကေလးေျမးငယ္ေတာင္ ၀ယ္တုိက္ဖုိ႔ အႏုိင္ႏုိင္ဆုိတာ သိပါတယ္။ စိတ္မဆုုိးၾကပါနဲ႔)။
ေလျဖတ္ေရာဂါဟာ အသက္ ၄၅ ႏွစ္ အထက္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ခ်က္ခ်င္းမေသဘဲ ဒုကၡေရာက္ေအာင္ ႏွိပ္စက္တတ္တဲ့ ေရာဂါတခု ဆုိပါေတာ့။ ဦးေႏွာက္နဲ႔ အာ႐ံုေၾကာစနစ္မွာ တခုခု ျဖစ္ျပီဆုိရင္ လက္ေျခေတြ မစြမ္းမသန္ေတာ့တာအျပင္ ေတြးေခၚဆင္ျခင္မႈေတြပါ ထိခုိက္ကုန္တာ သဘာ၀ပဲ။ လူၾကီးမွ မဟုတ္ဘူး။ ေလျဖတ္ျပီဆုိ (ဦးေႏွာက္အာ႐ံုေၾကာစနစ္ ခၽြတ္ယြင္းျပီဆုိ) လူငယ္လဲ ဒီလုိ ျဖစ္တာပါပဲ။ ျဖစ္ရင္ေတာ့ ျပန္ကုရတာ အခ်ိန္ေရာ ေငြေရာ အမ်ားၾကီး ေပးရပါတယ္။ အေကာင္းပကတိ ျပန္ရခ်င္မွလဲ ရမယ္။ ျပန္မရတဲ့့ အေရအတြက္ကလဲ ေတာ္ေတာ္ မ်ားတယ္။ အေကာင္းဆံုးနည္းက ေလမျဖတ္ေအာင္ သတိနဲ႔ ေနၾကပါ။
ဒါျဖင့္ရင္ ျဖတ္ျပီးတဲ့လူေတြ လက္မႈိင္ခ်ျပီး မေသမခ်င္း ဒီလုိပဲ ေနရေတာ့မွာလားဆုိေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီစာကုိ ေေလမျဖတ္ေသးတဲ့ လူေတြနဲ႔ ျဖတ္ျပီး ဘ၀ကုိ ျပန္ထူေထာင္ခ်င္တဲ့ လူနာေတြနဲ႔ မိသားစုေတြအတြက္ ေရးပါတယ္။
ေလျဖတ္ျပီး သူငယ္ျပန္သလုိ ျဖစ္သြားတဲ့သူေတြ၊ ကုိယ္လက္ ျပန္သန္စြမ္းလာတာေတာင္ စိတ္က အရင္လုိ ထက္ထက္ျမက္ျမက္ မရွိေတာ့သူေတြ၊ အရင္တုန္းက စာအုပ္ထူၾကီးေတြ ၀ါးစားသလို ဖတ္ႏုိင္တဲ့ ဘ၀ကေန ေလျဖတ္ျပီးေတာ့ ကာတြန္းတအုပ္ေတာင္ တ၀က္ဆံုးေအာင္ မဖတ္ႏုိင္ေတာ့တဲ့သူေတြ.... ဒါေလျဖတ္သူေတြ တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕ရဲ႕ ဘ၀ပါ။
ေလျဖတ္သြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က သူ စာေတြကုိ ေရွ႕ကဖတ္ ေနာက္ကေမ့ ျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ ေျပာရွာပါတယ္။ ဒီလုိလူေတြဟာ အတိတ္ကုိ ျပန္ေရာက္ခ်င္ၾကတယ္။ တခ်ိန္တုန္းက စိတ္သြားတုိင္း ကုိယ္ပါခဲ့တဲ့ ဘ၀ကုိ ျပန္လုိခ်င္ၾကတယ္။ သူတုိ႔ဟာ အရင္လုိ မဟုတ္ေတာ့ပဲ တခုခု မွားယြင္းေနျပီဆုိတာ သူတုိ႔ကုိယ္သူတုိ႔လဲ သိတယ္။ နဂုိျဖစ္ေအာင္ ျပန္လုပ္ေပးႏုိင္မယ့္ သမားေတာ္ ဒါမွမဟုတ္ ေဆး၀ါးအကူအညီ လုိခ်င္တယ္။ တခ်ိဳ႕လဲ အကူအညီ ရလုိရျငား ထုတ္ေျပာျပတယ္။ ရင္ဖြင့္တယ္။
ဒီအခါမွာ ကုိယ္လဲ ဒီလုိ ေလျဖတ္ႏုိင္တယ္ဆုိတာ နားေထာင္သူက မေမ့ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ စာရြက္တရြက္မွာ ေသတဲ့အထိ တခါမွ ေလမျဖတ္ဖူးေစရလုိ႔ ေရးျပီး ကုိယ့္လက္မွတ္ ထုိးေပးရဲပါသလား။ ကုိယ္လဲ ျဖစ္ႏုိင္တယ္ဆုိတာ သိရင္ ေလျဖတ္တဲ့လူ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ အားအင္ခ်ိနဲ႔သြားတာကို မကူညီႏုိင္ရင္ေန မေလွာင္ေျပာင္ မသေရာ္ရဘူးဆုိတာ သိသင့္ပါတယ္။ ေလျဖတ္တဲ့ လူနာေတြရဲ႕ ဘ၀ကုိ ဟားတုိက္ေလွာင္ေျပာင္တာ၊ နာလန္ျပန္ထေအာင္ ၾကိဳးစားေနတဲ့ လူနာကုိ ဦးေႏွာက္ပ်က္သြားျပီ၊ မရေတာ့ဘူးဆုိျပီး ကြယ္ရာမွာ သတင္းလႊင့္ သေရာ္တာေတြ ယဥ္ေက်းပါတယ္ဆုိတဲ့ အသုိင္းအ၀ုိင္းမွာ ၾကံဳရၾကားရတာ စိတ္မခ်မ္းသာစရာပါပဲ။
ပင္ကုိက စိတ္ထားဆုိးခဲ့သူေတြဆုိရင္ေတာ့ ေလျဖတ္ရင္ ပင္ကုိယ္စိတ္က ဖံုးမရေအာင္ ပြင့္လာတတ္ပါတယ္။ ဥပမာ အရင္ အိမ္ေဖာ္ေတြကုိ အျပစ္ရွာ ႏွိပ္စက္တတ္ေပမယ့္ အလႊာတူေတြ ၾကားထဲမွာေတာ့ အျမဲ ခ်ိဳျပံဳးေဖာ္ေရႊေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးၾကီးတေယာက္ဟာ ေလလဲျဖတ္ေရာ အရင္က ေသခ်ာမသိခဲ့ၾကတဲ့ သူ႔အတြင္းစိတ္ကုိ ေဘးလူေတြ အကုန္သိေတာ့တာပဲ။ မုိက္႐ုိင္းမယ္၊ ဗိုလ္က်မယ္၊ အဆုိးျမင္မယ္။ ၾကီးႏုိင္ငယ္ၫွဥ္းလုပ္ခ်င္၊ အတၱၾကီးခ်င္တဲ့စိတ္ကုိ အရင္က ငံု႕ခံရမယ့္ အိမ္ေဖာ္ေတြဆီ ထြက္ေပါက္ရွာ လမ္းလႊဲလုိ႔ရေနေတာ့ ေဘးဘီအသုိင္းအ၀ုိင္းက မသိတန္သမွ် မသိေအာင္ ဖံုးဖိထားလုိ႔ ရေနတယ္။ ေလလဲျဖတ္ေရာ ဒီစိတ္ေတြက ပြင့္ထြက္လာေရာ။
ရာဂၾကီးတဲ့လူ၊ ဆန္႔က်င္ဘက္လိင္ေတြအေပၚ အျမဲမ႐ုိးသားတဲ့လူဆုိလဲ ဒီအခ်ိန္မွာ အကုန္ ေပၚေတာ့တာပါပဲ။ ပင္ကုိယ္က မေကာင္းတဲ့စ႐ုိက္ ရွိခဲ့သူဆုိရင္ေတာ့ ေလျဖတ္ရင္ ဒီစ႐ုိက္ဆုိးေတြ ၾကြေနတဲ့ လူတေယာက္ကုိ ပတ္၀န္းက်င္က သည္းခံဖုိ႔ ခက္ပါတယ္။ မိသားစုကပဲ ေဖ်ာင္းေဖ်ာင္းဖ်ဖ်နဲ႔ စိတ္ေကာင္း၀င္ေအာင္ တတ္ႏုိင္သမွ် ေခ်ာ့ေမာ့ျပဳစုရမွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ရာဂၾကီးတဲ့လူတေယာက္ ေလျဖတ္ရင္ အိမ္ေဖာ္မေလးကုိ လူမမာ စိတ္ထြက္ေပါက္ရေအာင္ အနားမွာ အတင္းလႊတ္ေပးထားတာမ်ိဳး၊ အတၱၾကီးျပီး ႏွိပ္စက္ၫွဥ္းဆဲခ်င္တဲ့ ေဒါသသမားတေယာက္ ေလျဖတ္ရင္ ျပဳစုဖုိ႔ တာ၀န္ကုိ လူမမယ္ ကေလးေတြကုိ ေပးျပီး ကုိယ္တုိင္ မသိလုိက္ပဲ ဓားစာခံ ရွာေပးမွန္းမသိ ရွာေပးထားမိတာမ်ိဳး မျဖစ္မိဖုိ႔ေတာ့ လုိပါတယ္။
ပင္ကုိယ္က ေထာက္ထားစာနာ ၫွာတာတတ္တဲ့ စ႐ုိက္ေကာင္းသမားေတြကေတာ့ ေလျဖတ္တာ အလြန္ ႏွေျမာဖုိ႔ ေကာင္းပါတယ္။ သူတုိ႔က်ေတာ့ ေလျဖတ္ေပမယ့္လဲ ဒီစ႐ုိက္ေကာင္းေတြက မေပ်ာက္ဘဲ အရင္အတုိင္း က်န္ေနတတ္တယ္။ လူမေသဘဲ ဘ၀သစ္တခုကုိ ခ်က္ခ်င္း ေရႊ႔လုိက္ရတဲ့ သူေတြလုိပဲ။ ေတြးေခၚမႈေတြ၊ စူးစုိက္မႈေတြက အရင္လုိ မဟုတ္ေတာ့မွန္း သူတုိ႔ကုိယ္သူတုိ႔ သိတယ္၊ အရင္ဘ၀ ျပန္လုိခ်င္တယ္။
ေလျဖတ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ခံလုိက္ရတဲ့ ဦးေႏွာက္ပ်က္စီးမႈ (Brain damage) ပမာဏေပၚလုိက္ျပီး ျပန္ေကာင္းမေကာင္း ေမွ်ာ္လင့္လုိ႔ ရပါတယ္။ ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဦးေႏွာက္ ဆဲလ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ ပ်က္စီးသြားသလဲ။ လက္ေျခ ျပန္သန္စြမ္းလာေပမယ့္ ဦးေႏွာက္က အရင္လုိ မသြက္လက္ေတာ့ဘူးဆုိတာ ႏုနယ္လွတဲ့ ဦးေႏွာက္သားမွာ ဆဲလ္ပ်က္စီးမႈမ်ားသြားလုိ႔ပါ။
ဒါေပမယ့္ ထူးထူးျခားျခား ျပန္ေကာင္းလာတဲ့ သူတေယာက္ေတာ့ ၾကံဳဖူးပါတယ္။ ဦးေႏွာက္ေသြးေၾကာျပတ္ျပီး ေဆး႐ံုကုတင္ေပၚမွာ ရက္နဲ႔ခ်ီ သတိလစ္ေနရာကေန ျပန္သတိရလာေတာ့ ဖတ္ဖူးတဲ့စာေတြေမ့၊ သတိေတြ ခၽြတ္ယြင္း၊ စာဆုိ တမ်က္ႏွာထက္ ပုိမဖတ္ႏုိင္ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ မိတ္ေဆြတေယာက္ပါ။ သူက အခု ျပန္ေကာင္းသြားပါျပီ။ Brain damage ပမာဏ မ်ားတဲ့ၾကားက လူေကာင္းပကတိ ျပန္ျဖစ္သြားတာကုိ အေၾကာင္းရင္း ေမးမိေတာ့ အရင္က တရားထုိင္ဖူးတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳ ရွိခဲ့လုိ႔ ဒီနည္းနဲ႔ ျပန္ေကာင္းေအာင္ လုပ္တယ္လုိ႔ ေျပာျပပါတယ္။
ေလျဖတ္ျပီး ေဆး႐ံုက ဆင္းေတာ့ စိတ္အာ႐ံုမစုိက္ႏုိင္လုိ႔ တင္ပ်ဥ္ေခြထုိင္ တရားမွတ္ဖုိ႔ အခက္အခဲ ရွိေပမယ့္ သူက အိမ္ထဲမွာပဲ ထုိင္တာ ထတာ လမ္းေလွ်ာက္တာ သြားလာလႈပ္ရွားျပဳမူတာေတြကုိ စိတ္က လုိက္မွတ္ေနရင္းနဲ႔ အာ႐ံုစူးစုိက္မႈ ျပန္ေကာင္းလာျပီး ေတြးေခၚဆင္ျခင္တာေတြလဲ ပံုမွန္ ျပန္ေရာက္သြားတာပါ။ ေလျဖတ္တဲ့ ဦးေႏွာက္ပ်က္စီးမႈက ေရရွည္ပ်က္စီးမႈ permanent damage ျဖစ္ရင္ ျပန္မေကာင္းႏုိင္ေတာ့ဘူးဆုိတဲ့ ဆရာ၀န္စကားလဲ မွားသြားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပင္ကုိယ္က တရားထုိင္က်င့္ မရွိခဲ့သူ ဆုိရင္ေတာ့ ခုလုိ ျပန္ရခ်င္မွ ရပါလိမ့္မယ္။
ေလမျဖတ္ေအာင္၊ ကံဆိုးလုိ႔ ျဖတ္ခဲ့ရင္လဲ အသိဥာဏ္ ခၽြတ္ယြင္းပ်က္စီးမႈ မျဖစ္ေအာင္ Prevention is better than cure လုပ္ဖုိ႔ ထိေရာက္ဆံုး ေဆးကေတာ့ တရားထုိင္ဖုိ႔ပါပဲ။ ဒီစကားကုိ ေျပာရတာ ခက္သားပဲ။ ဘာသာေရးဘက္ ေရာက္ေနလုိ႔။ ဒါေပမယ့္ ဦးေႏွာက္အာ႐ံုေၾကာစနစ္ ထိခုိက္သြားလုိ႔ မွတ္ဥာဏ္နဲ႔ ဆင္ျခင္ေတြးေခၚဥာဏ္ ခၽြတ္ယြင္းတာကုိ မျဖစ္ခင္ တားတာ၊ ျဖစ္ျပီးရင္ ျပန္ကုစားတာ ဘယ္ေဆး အစြမ္းဆံုးလဲဆုိရင္ ဒီေဆးတခုပဲ ေတြ႔ထားတယ္။ အဂၤလိပ္ေဆး၊ ျမန္မာတုိင္းရင္းေဆး၊ တ႐ုတ္ေဆးေတြ၊ အေၾကာျပင္ ဓာတ္အပ္စုိက္တာေတြက ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာကုိ ျပန္ထူေထာင္ေပးႏုိင္ေပမယ့္ စိတ္အတြက္ အာမမခံႏုိင္ဘူး။
တရားထုိင္တဲ့အက်င့္ ရွိခဲ့ရင္၊ အရင္က မရွိေပမယ့္ ေလျဖတ္ျပီးခ်ိန္မွာ ၾကိဳးစားၾကည့္ရင္ (ဒါက်ေတာ့ ပုိအားစုိက္မွ ရေတာ့မယ္။ လြယ္လြယ္နဲ႔ မရေတာ့ဘူး) ဦးေႏွာက္ကုိ ျပန္ထူေထာင္လုိ႔ ရပါတယ္။ Brain damage သိပ္နက္ရႈိင္းသြားရင္ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြေတာ့ လက္လႊတ္တန္ လႊတ္ရလိမ့္မယ္။ ဥပမာ အဏၰ၀ါဇီ၀ေဗဒပညာရွင္တေယာက္၊ ဒါမွမဟုတ္ ႏ်ဴကလီးယား ႐ူပေဗဒပညာရွင္တေယာက္ဆုိရင္ အေသးစိတ္ အႏုစိတ္ ေခါင္းထဲႏွစ္ လုိက္စားရတဲ့ သူ႔အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းကုိ စြန္႔တန္ စြန္႔ရမယ္။ ဒါေပမယ့္ ေအာင္ျမင္တဲ့ တျခားဘ၀တခုကုိ ေျပာင္းလုိ႔ ရပါတယ္။ အဖြဲ႕အစည္းတခုမွာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ စီမံခန္႔ခြဲေရး ထူးခၽြန္တဲ့ အၾကီးအကဲတေယာက္ စသည္ျဖင့္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဦးေႏွာက္ကုိ အရင္ဆံုး ျပန္ထူေထာင္ဖုိ႔ေတာ့ လုိလိမ့္မယ္။
မျဖစ္ခင္ကတည္းက meditation ကုိ အက်င့္လုပ္ထားတာက စိတ္အခ်ရဆံုးနည္းပဲ။ ေလျဖတ္တယ္လုိ႔ ျမန္မာလုိ ေခၚၾကတာက ကုိယ္တျခမ္းရြဲ႕သြား၊ ပါးရြဲ႔သြားတာကုိ ေခၚတာပါ။ ေလမျဖတ္ေပမယ္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ မသိဘဲ ဆင္ျခင္တံုတရား ခၽြတ္ယြင္းလာသူေတြလဲ ဦးေႏွာက္အာ႐ံုေၾကာနဲ႔ဆုိင္တဲ့ ျပႆနာရွင္ေတြပါပဲ။ စိတ္တုိလာတာ၊ သည္းခံႏုိင္စြမ္း နည္းလာတာ၊ မာနေထာင္လႊားလာတာ၊ အတင္းအဖ်င္း ေျပာတတ္လာတာ၊ အပုတ္ခ်တတ္လာတာ ဒါေတြဟာလဲ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ တခုခုေတာ့ ေျပာင္းလဲေနျပီဆုိတဲ့ အခ်က္ျပမီးပါပဲ။ သိစိတ္နဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္စြမ္း လြတ္လာလုိ႔ ျပလာတဲ့ လကၡဏာေတြပါ။ ဒီလူ အစက သူ႔ကုိယ္သူ ႏွိမ့္ႏွိမ့္ခ်ခ်ပါ။ အခု အသက္ၾကီးမွ အရမ္းၾကြားလာတာပဲဆုိတာ ဒီလကၡဏာေတြထဲက တခုပဲ။ လူတုိင္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အရွက္တရားနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ နဂုိစိတ္႐ုိင္းရွင္ေတြဟာ ဒီအရွက္တရားနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္စြမ္း ကုိယ္မွာ အားနည္းသြားရင္ ျဖစ္တတ္တယ္ဆုိပါေတာ့။
ငုတ္တုတ္ထုိင္ျပီး တရားမွတ္ရတာ ခက္တယ္ဆုိရင္ ကုိယ့္အိမ္မွာကုိယ္ သြားရင္းလာရင္း မွတ္လုိ႔ရတဲ့နည္းေတြ ရွိပါတယ္။ အေကာင္းဆံုးက ခုနစ္ရက္ေလာက္ ရိပ္သာ၀င္ၾကည့္ပါ။ စာအုပ္ဖတ္ျပီး ကုိယ့္ဟာကုိယ္ လုပ္လုိ႔လဲ ရပါတယ္။ ဆရာသမားေရွ႔မွာ လက္ေတြ႔လုပ္ရတာကေတာ့ အေကာင္းဆံုးေပါ့။ မွားေနတာ ရွိရင္ တရားျပဆရာက ျပေပးႏုိင္တာေပါ့။ ဦးေႏွာက္ပ်က္စီးမႈကုိ ကာကြယ္တဲ့အလုပ္ကေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္စလုပ္လုပ္ ျမန္ျမန္လုပ္ေလ ေကာင္းေလပါပဲ။
ေနာက္အေရးၾကီးတာက ေမတၱာတရားပါ။ ေမတၱာထားတတ္ပါေစ၊ စာနာခြင့္လႊတ္ နားလည္ေပးတတ္ပါေစ။ Positive thinking ဆုိတဲ့ အေကာင္းျမင္စိတ္ကုိ ထားသင့္တဲ့ ေနရာေတြမွာ ထားေပးပါ။ မထားသင့္တဲ့ ေနရာမွာေတာ့ ဥေပကၡာေပါ့။ အဆုိးျမင္စိတ္ကုိ ဖယ္ရွားပါ။ စိတ္ဖိစီးမႈ နည္းေအာင္ေနပါ။ဒီဦးေႏွာက္ေလးအားကုိးနဲ႔ လူလုပ္ေနၾကရတာဆုိေတာ့ မေသခင္ မပ်က္စီးရေလေအာင္ ထိန္းဖုိ႔သိမ္းဖုိ႔ အၾကံေပးပါရေစ။
စာၾကြင္း။ ။ ဒီပိုစ့္ေလးကုိ Hittaing ဂ်ာနယ္မွကူးယူေဖာ္ ျပထားပါတယ္..
အရပ္မ်က္စိနဲဲ႔ ခန္႔မွန္းၾကည့္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒီေရာဂါဟာ ျမန္မာလူမ်ိဳး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ႏွိပ္စက္ေနတဲ့ ေရာဂါမွန္း အရပ္ထဲ ၾကည့္လုိက္ရင္ သိႏုိင္ပါတယ္။ တအိမ္ေက်ာ္က ဦးဘယ္သူေတာ့ ဘယ္ေန႔က ေလျဖတ္သြားလုိ႔တဲ့။ မီးကင္းေစာင့္တဲ့ ကုိပိန္ေသး ညက မီးကင္းတဲမွာ အိပ္ရင္း ေလျဖတ္ေနလုိ႔။ ဟဲ့ဟုိကေလးမ ပါးတျခမ္းရႊဲ႕ေနပါလား... ဘယ္ေန႔က ေလျဖန္းတာလဲ။ ဂ႐ုစုိက္ဟဲ့... မေပါ့နဲ႔။
ဒီအသံေတြ နားေထာင္လုိက္ရင္ ဒီေရာဂါ ျမန္မာေတြနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ ယဥ္ပါးလဲ သိမွာပါ။ ကုိယ္လက္လႈပ္ရွား လုပ္တာ နည္းတာေၾကာင့္လား။ ဆီနဲ႔ အခ်ိဳ အစားမ်ားတာေၾကာင့္လား။ ဒါလဲ အနည္းနဲ႔ အမ်ားေတာ့ ပါတာေပါ့။ ဆီနဲ႔ အခ်ိဳမႈန္႔ကုိအားကုိး ထမင္းစားေနရျပီး ခ်က္ႏို႔ဆီနဲ႔ ေဖ်ာ္တဲ့ လက္ဖက္ရည္ ေသာက္ေနရတဲ့ ျမန္မာေတြ ေသြးေၾကာက်ဥ္းတာ၊ ေလျဖတ္တာ မဆန္းပါဘူး။ အရည္ရႊမ္းတဲ့ အသီး မ်ားမ်ားစားၾက။ ဟင္းသီးဟင္းရြက္နဲ႔ ငါး မ်ားမ်ားစားၾက။ ဆီေလွ်ာ့စားၾက။ အငန္ေလွ်ာ့စားၾကပါ။ သၾကားေလွ်ာ့ၾကပါ။ ေျပာတဲ့လူကုိ စိတ္မဆုိးဘူးဆုိရင္ ႏုိ႔ ပံုမွန္ ေသာက္ေပးၾကပါ (တတ္ႏုိင္မွပါ။ အိမ္က ကေလးေျမးငယ္ေတာင္ ၀ယ္တုိက္ဖုိ႔ အႏုိင္ႏုိင္ဆုိတာ သိပါတယ္။ စိတ္မဆုုိးၾကပါနဲ႔)။
ေလျဖတ္ေရာဂါဟာ အသက္ ၄၅ ႏွစ္ အထက္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ခ်က္ခ်င္းမေသဘဲ ဒုကၡေရာက္ေအာင္ ႏွိပ္စက္တတ္တဲ့ ေရာဂါတခု ဆုိပါေတာ့။ ဦးေႏွာက္နဲ႔ အာ႐ံုေၾကာစနစ္မွာ တခုခု ျဖစ္ျပီဆုိရင္ လက္ေျခေတြ မစြမ္းမသန္ေတာ့တာအျပင္ ေတြးေခၚဆင္ျခင္မႈေတြပါ ထိခုိက္ကုန္တာ သဘာ၀ပဲ။ လူၾကီးမွ မဟုတ္ဘူး။ ေလျဖတ္ျပီဆုိ (ဦးေႏွာက္အာ႐ံုေၾကာစနစ္ ခၽြတ္ယြင္းျပီဆုိ) လူငယ္လဲ ဒီလုိ ျဖစ္တာပါပဲ။ ျဖစ္ရင္ေတာ့ ျပန္ကုရတာ အခ်ိန္ေရာ ေငြေရာ အမ်ားၾကီး ေပးရပါတယ္။ အေကာင္းပကတိ ျပန္ရခ်င္မွလဲ ရမယ္။ ျပန္မရတဲ့့ အေရအတြက္ကလဲ ေတာ္ေတာ္ မ်ားတယ္။ အေကာင္းဆံုးနည္းက ေလမျဖတ္ေအာင္ သတိနဲ႔ ေနၾကပါ။
ဒါျဖင့္ရင္ ျဖတ္ျပီးတဲ့လူေတြ လက္မႈိင္ခ်ျပီး မေသမခ်င္း ဒီလုိပဲ ေနရေတာ့မွာလားဆုိေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီစာကုိ ေေလမျဖတ္ေသးတဲ့ လူေတြနဲ႔ ျဖတ္ျပီး ဘ၀ကုိ ျပန္ထူေထာင္ခ်င္တဲ့ လူနာေတြနဲ႔ မိသားစုေတြအတြက္ ေရးပါတယ္။
ေလျဖတ္ျပီး သူငယ္ျပန္သလုိ ျဖစ္သြားတဲ့သူေတြ၊ ကုိယ္လက္ ျပန္သန္စြမ္းလာတာေတာင္ စိတ္က အရင္လုိ ထက္ထက္ျမက္ျမက္ မရွိေတာ့သူေတြ၊ အရင္တုန္းက စာအုပ္ထူၾကီးေတြ ၀ါးစားသလို ဖတ္ႏုိင္တဲ့ ဘ၀ကေန ေလျဖတ္ျပီးေတာ့ ကာတြန္းတအုပ္ေတာင္ တ၀က္ဆံုးေအာင္ မဖတ္ႏုိင္ေတာ့တဲ့သူေတြ.... ဒါေလျဖတ္သူေတြ တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕ရဲ႕ ဘ၀ပါ။
ေလျဖတ္သြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က သူ စာေတြကုိ ေရွ႕ကဖတ္ ေနာက္ကေမ့ ျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ ေျပာရွာပါတယ္။ ဒီလုိလူေတြဟာ အတိတ္ကုိ ျပန္ေရာက္ခ်င္ၾကတယ္။ တခ်ိန္တုန္းက စိတ္သြားတုိင္း ကုိယ္ပါခဲ့တဲ့ ဘ၀ကုိ ျပန္လုိခ်င္ၾကတယ္။ သူတုိ႔ဟာ အရင္လုိ မဟုတ္ေတာ့ပဲ တခုခု မွားယြင္းေနျပီဆုိတာ သူတုိ႔ကုိယ္သူတုိ႔လဲ သိတယ္။ နဂုိျဖစ္ေအာင္ ျပန္လုပ္ေပးႏုိင္မယ့္ သမားေတာ္ ဒါမွမဟုတ္ ေဆး၀ါးအကူအညီ လုိခ်င္တယ္။ တခ်ိဳ႕လဲ အကူအညီ ရလုိရျငား ထုတ္ေျပာျပတယ္။ ရင္ဖြင့္တယ္။
ဒီအခါမွာ ကုိယ္လဲ ဒီလုိ ေလျဖတ္ႏုိင္တယ္ဆုိတာ နားေထာင္သူက မေမ့ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ စာရြက္တရြက္မွာ ေသတဲ့အထိ တခါမွ ေလမျဖတ္ဖူးေစရလုိ႔ ေရးျပီး ကုိယ့္လက္မွတ္ ထုိးေပးရဲပါသလား။ ကုိယ္လဲ ျဖစ္ႏုိင္တယ္ဆုိတာ သိရင္ ေလျဖတ္တဲ့လူ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ အားအင္ခ်ိနဲ႔သြားတာကို မကူညီႏုိင္ရင္ေန မေလွာင္ေျပာင္ မသေရာ္ရဘူးဆုိတာ သိသင့္ပါတယ္။ ေလျဖတ္တဲ့ လူနာေတြရဲ႕ ဘ၀ကုိ ဟားတုိက္ေလွာင္ေျပာင္တာ၊ နာလန္ျပန္ထေအာင္ ၾကိဳးစားေနတဲ့ လူနာကုိ ဦးေႏွာက္ပ်က္သြားျပီ၊ မရေတာ့ဘူးဆုိျပီး ကြယ္ရာမွာ သတင္းလႊင့္ သေရာ္တာေတြ ယဥ္ေက်းပါတယ္ဆုိတဲ့ အသုိင္းအ၀ုိင္းမွာ ၾကံဳရၾကားရတာ စိတ္မခ်မ္းသာစရာပါပဲ။
ပင္ကုိက စိတ္ထားဆုိးခဲ့သူေတြဆုိရင္ေတာ့ ေလျဖတ္ရင္ ပင္ကုိယ္စိတ္က ဖံုးမရေအာင္ ပြင့္လာတတ္ပါတယ္။ ဥပမာ အရင္ အိမ္ေဖာ္ေတြကုိ အျပစ္ရွာ ႏွိပ္စက္တတ္ေပမယ့္ အလႊာတူေတြ ၾကားထဲမွာေတာ့ အျမဲ ခ်ိဳျပံဳးေဖာ္ေရႊေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးၾကီးတေယာက္ဟာ ေလလဲျဖတ္ေရာ အရင္က ေသခ်ာမသိခဲ့ၾကတဲ့ သူ႔အတြင္းစိတ္ကုိ ေဘးလူေတြ အကုန္သိေတာ့တာပဲ။ မုိက္႐ုိင္းမယ္၊ ဗိုလ္က်မယ္၊ အဆုိးျမင္မယ္။ ၾကီးႏုိင္ငယ္ၫွဥ္းလုပ္ခ်င္၊ အတၱၾကီးခ်င္တဲ့စိတ္ကုိ အရင္က ငံု႕ခံရမယ့္ အိမ္ေဖာ္ေတြဆီ ထြက္ေပါက္ရွာ လမ္းလႊဲလုိ႔ရေနေတာ့ ေဘးဘီအသုိင္းအ၀ုိင္းက မသိတန္သမွ် မသိေအာင္ ဖံုးဖိထားလုိ႔ ရေနတယ္။ ေလလဲျဖတ္ေရာ ဒီစိတ္ေတြက ပြင့္ထြက္လာေရာ။
ရာဂၾကီးတဲ့လူ၊ ဆန္႔က်င္ဘက္လိင္ေတြအေပၚ အျမဲမ႐ုိးသားတဲ့လူဆုိလဲ ဒီအခ်ိန္မွာ အကုန္ ေပၚေတာ့တာပါပဲ။ ပင္ကုိယ္က မေကာင္းတဲ့စ႐ုိက္ ရွိခဲ့သူဆုိရင္ေတာ့ ေလျဖတ္ရင္ ဒီစ႐ုိက္ဆုိးေတြ ၾကြေနတဲ့ လူတေယာက္ကုိ ပတ္၀န္းက်င္က သည္းခံဖုိ႔ ခက္ပါတယ္။ မိသားစုကပဲ ေဖ်ာင္းေဖ်ာင္းဖ်ဖ်နဲ႔ စိတ္ေကာင္း၀င္ေအာင္ တတ္ႏုိင္သမွ် ေခ်ာ့ေမာ့ျပဳစုရမွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ရာဂၾကီးတဲ့လူတေယာက္ ေလျဖတ္ရင္ အိမ္ေဖာ္မေလးကုိ လူမမာ စိတ္ထြက္ေပါက္ရေအာင္ အနားမွာ အတင္းလႊတ္ေပးထားတာမ်ိဳး၊ အတၱၾကီးျပီး ႏွိပ္စက္ၫွဥ္းဆဲခ်င္တဲ့ ေဒါသသမားတေယာက္ ေလျဖတ္ရင္ ျပဳစုဖုိ႔ တာ၀န္ကုိ လူမမယ္ ကေလးေတြကုိ ေပးျပီး ကုိယ္တုိင္ မသိလုိက္ပဲ ဓားစာခံ ရွာေပးမွန္းမသိ ရွာေပးထားမိတာမ်ိဳး မျဖစ္မိဖုိ႔ေတာ့ လုိပါတယ္။
ပင္ကုိယ္က ေထာက္ထားစာနာ ၫွာတာတတ္တဲ့ စ႐ုိက္ေကာင္းသမားေတြကေတာ့ ေလျဖတ္တာ အလြန္ ႏွေျမာဖုိ႔ ေကာင္းပါတယ္။ သူတုိ႔က်ေတာ့ ေလျဖတ္ေပမယ့္လဲ ဒီစ႐ုိက္ေကာင္းေတြက မေပ်ာက္ဘဲ အရင္အတုိင္း က်န္ေနတတ္တယ္။ လူမေသဘဲ ဘ၀သစ္တခုကုိ ခ်က္ခ်င္း ေရႊ႔လုိက္ရတဲ့ သူေတြလုိပဲ။ ေတြးေခၚမႈေတြ၊ စူးစုိက္မႈေတြက အရင္လုိ မဟုတ္ေတာ့မွန္း သူတုိ႔ကုိယ္သူတုိ႔ သိတယ္၊ အရင္ဘ၀ ျပန္လုိခ်င္တယ္။
ေလျဖတ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ခံလုိက္ရတဲ့ ဦးေႏွာက္ပ်က္စီးမႈ (Brain damage) ပမာဏေပၚလုိက္ျပီး ျပန္ေကာင္းမေကာင္း ေမွ်ာ္လင့္လုိ႔ ရပါတယ္။ ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဦးေႏွာက္ ဆဲလ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ ပ်က္စီးသြားသလဲ။ လက္ေျခ ျပန္သန္စြမ္းလာေပမယ့္ ဦးေႏွာက္က အရင္လုိ မသြက္လက္ေတာ့ဘူးဆုိတာ ႏုနယ္လွတဲ့ ဦးေႏွာက္သားမွာ ဆဲလ္ပ်က္စီးမႈမ်ားသြားလုိ႔ပါ။
ဒါေပမယ့္ ထူးထူးျခားျခား ျပန္ေကာင္းလာတဲ့ သူတေယာက္ေတာ့ ၾကံဳဖူးပါတယ္။ ဦးေႏွာက္ေသြးေၾကာျပတ္ျပီး ေဆး႐ံုကုတင္ေပၚမွာ ရက္နဲ႔ခ်ီ သတိလစ္ေနရာကေန ျပန္သတိရလာေတာ့ ဖတ္ဖူးတဲ့စာေတြေမ့၊ သတိေတြ ခၽြတ္ယြင္း၊ စာဆုိ တမ်က္ႏွာထက္ ပုိမဖတ္ႏုိင္ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ မိတ္ေဆြတေယာက္ပါ။ သူက အခု ျပန္ေကာင္းသြားပါျပီ။ Brain damage ပမာဏ မ်ားတဲ့ၾကားက လူေကာင္းပကတိ ျပန္ျဖစ္သြားတာကုိ အေၾကာင္းရင္း ေမးမိေတာ့ အရင္က တရားထုိင္ဖူးတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳ ရွိခဲ့လုိ႔ ဒီနည္းနဲ႔ ျပန္ေကာင္းေအာင္ လုပ္တယ္လုိ႔ ေျပာျပပါတယ္။
ေလျဖတ္ျပီး ေဆး႐ံုက ဆင္းေတာ့ စိတ္အာ႐ံုမစုိက္ႏုိင္လုိ႔ တင္ပ်ဥ္ေခြထုိင္ တရားမွတ္ဖုိ႔ အခက္အခဲ ရွိေပမယ့္ သူက အိမ္ထဲမွာပဲ ထုိင္တာ ထတာ လမ္းေလွ်ာက္တာ သြားလာလႈပ္ရွားျပဳမူတာေတြကုိ စိတ္က လုိက္မွတ္ေနရင္းနဲ႔ အာ႐ံုစူးစုိက္မႈ ျပန္ေကာင္းလာျပီး ေတြးေခၚဆင္ျခင္တာေတြလဲ ပံုမွန္ ျပန္ေရာက္သြားတာပါ။ ေလျဖတ္တဲ့ ဦးေႏွာက္ပ်က္စီးမႈက ေရရွည္ပ်က္စီးမႈ permanent damage ျဖစ္ရင္ ျပန္မေကာင္းႏုိင္ေတာ့ဘူးဆုိတဲ့ ဆရာ၀န္စကားလဲ မွားသြားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပင္ကုိယ္က တရားထုိင္က်င့္ မရွိခဲ့သူ ဆုိရင္ေတာ့ ခုလုိ ျပန္ရခ်င္မွ ရပါလိမ့္မယ္။
ေလမျဖတ္ေအာင္၊ ကံဆိုးလုိ႔ ျဖတ္ခဲ့ရင္လဲ အသိဥာဏ္ ခၽြတ္ယြင္းပ်က္စီးမႈ မျဖစ္ေအာင္ Prevention is better than cure လုပ္ဖုိ႔ ထိေရာက္ဆံုး ေဆးကေတာ့ တရားထုိင္ဖုိ႔ပါပဲ။ ဒီစကားကုိ ေျပာရတာ ခက္သားပဲ။ ဘာသာေရးဘက္ ေရာက္ေနလုိ႔။ ဒါေပမယ့္ ဦးေႏွာက္အာ႐ံုေၾကာစနစ္ ထိခုိက္သြားလုိ႔ မွတ္ဥာဏ္နဲ႔ ဆင္ျခင္ေတြးေခၚဥာဏ္ ခၽြတ္ယြင္းတာကုိ မျဖစ္ခင္ တားတာ၊ ျဖစ္ျပီးရင္ ျပန္ကုစားတာ ဘယ္ေဆး အစြမ္းဆံုးလဲဆုိရင္ ဒီေဆးတခုပဲ ေတြ႔ထားတယ္။ အဂၤလိပ္ေဆး၊ ျမန္မာတုိင္းရင္းေဆး၊ တ႐ုတ္ေဆးေတြ၊ အေၾကာျပင္ ဓာတ္အပ္စုိက္တာေတြက ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာကုိ ျပန္ထူေထာင္ေပးႏုိင္ေပမယ့္ စိတ္အတြက္ အာမမခံႏုိင္ဘူး။
တရားထုိင္တဲ့အက်င့္ ရွိခဲ့ရင္၊ အရင္က မရွိေပမယ့္ ေလျဖတ္ျပီးခ်ိန္မွာ ၾကိဳးစားၾကည့္ရင္ (ဒါက်ေတာ့ ပုိအားစုိက္မွ ရေတာ့မယ္။ လြယ္လြယ္နဲ႔ မရေတာ့ဘူး) ဦးေႏွာက္ကုိ ျပန္ထူေထာင္လုိ႔ ရပါတယ္။ Brain damage သိပ္နက္ရႈိင္းသြားရင္ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြေတာ့ လက္လႊတ္တန္ လႊတ္ရလိမ့္မယ္။ ဥပမာ အဏၰ၀ါဇီ၀ေဗဒပညာရွင္တေယာက္၊ ဒါမွမဟုတ္ ႏ်ဴကလီးယား ႐ူပေဗဒပညာရွင္တေယာက္ဆုိရင္ အေသးစိတ္ အႏုစိတ္ ေခါင္းထဲႏွစ္ လုိက္စားရတဲ့ သူ႔အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းကုိ စြန္႔တန္ စြန္႔ရမယ္။ ဒါေပမယ့္ ေအာင္ျမင္တဲ့ တျခားဘ၀တခုကုိ ေျပာင္းလုိ႔ ရပါတယ္။ အဖြဲ႕အစည္းတခုမွာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ စီမံခန္႔ခြဲေရး ထူးခၽြန္တဲ့ အၾကီးအကဲတေယာက္ စသည္ျဖင့္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဦးေႏွာက္ကုိ အရင္ဆံုး ျပန္ထူေထာင္ဖုိ႔ေတာ့ လုိလိမ့္မယ္။
မျဖစ္ခင္ကတည္းက meditation ကုိ အက်င့္လုပ္ထားတာက စိတ္အခ်ရဆံုးနည္းပဲ။ ေလျဖတ္တယ္လုိ႔ ျမန္မာလုိ ေခၚၾကတာက ကုိယ္တျခမ္းရြဲ႕သြား၊ ပါးရြဲ႔သြားတာကုိ ေခၚတာပါ။ ေလမျဖတ္ေပမယ္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ မသိဘဲ ဆင္ျခင္တံုတရား ခၽြတ္ယြင္းလာသူေတြလဲ ဦးေႏွာက္အာ႐ံုေၾကာနဲ႔ဆုိင္တဲ့ ျပႆနာရွင္ေတြပါပဲ။ စိတ္တုိလာတာ၊ သည္းခံႏုိင္စြမ္း နည္းလာတာ၊ မာနေထာင္လႊားလာတာ၊ အတင္းအဖ်င္း ေျပာတတ္လာတာ၊ အပုတ္ခ်တတ္လာတာ ဒါေတြဟာလဲ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ တခုခုေတာ့ ေျပာင္းလဲေနျပီဆုိတဲ့ အခ်က္ျပမီးပါပဲ။ သိစိတ္နဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္စြမ္း လြတ္လာလုိ႔ ျပလာတဲ့ လကၡဏာေတြပါ။ ဒီလူ အစက သူ႔ကုိယ္သူ ႏွိမ့္ႏွိမ့္ခ်ခ်ပါ။ အခု အသက္ၾကီးမွ အရမ္းၾကြားလာတာပဲဆုိတာ ဒီလကၡဏာေတြထဲက တခုပဲ။ လူတုိင္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အရွက္တရားနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ နဂုိစိတ္႐ုိင္းရွင္ေတြဟာ ဒီအရွက္တရားနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္စြမ္း ကုိယ္မွာ အားနည္းသြားရင္ ျဖစ္တတ္တယ္ဆုိပါေတာ့။
ငုတ္တုတ္ထုိင္ျပီး တရားမွတ္ရတာ ခက္တယ္ဆုိရင္ ကုိယ့္အိမ္မွာကုိယ္ သြားရင္းလာရင္း မွတ္လုိ႔ရတဲ့နည္းေတြ ရွိပါတယ္။ အေကာင္းဆံုးက ခုနစ္ရက္ေလာက္ ရိပ္သာ၀င္ၾကည့္ပါ။ စာအုပ္ဖတ္ျပီး ကုိယ့္ဟာကုိယ္ လုပ္လုိ႔လဲ ရပါတယ္။ ဆရာသမားေရွ႔မွာ လက္ေတြ႔လုပ္ရတာကေတာ့ အေကာင္းဆံုးေပါ့။ မွားေနတာ ရွိရင္ တရားျပဆရာက ျပေပးႏုိင္တာေပါ့။ ဦးေႏွာက္ပ်က္စီးမႈကုိ ကာကြယ္တဲ့အလုပ္ကေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္စလုပ္လုပ္ ျမန္ျမန္လုပ္ေလ ေကာင္းေလပါပဲ။
ေနာက္အေရးၾကီးတာက ေမတၱာတရားပါ။ ေမတၱာထားတတ္ပါေစ၊ စာနာခြင့္လႊတ္ နားလည္ေပးတတ္ပါေစ။ Positive thinking ဆုိတဲ့ အေကာင္းျမင္စိတ္ကုိ ထားသင့္တဲ့ ေနရာေတြမွာ ထားေပးပါ။ မထားသင့္တဲ့ ေနရာမွာေတာ့ ဥေပကၡာေပါ့။ အဆုိးျမင္စိတ္ကုိ ဖယ္ရွားပါ။ စိတ္ဖိစီးမႈ နည္းေအာင္ေနပါ။ဒီဦးေႏွာက္ေလးအားကုိးနဲ႔ လူလုပ္ေနၾကရတာဆုိေတာ့ မေသခင္ မပ်က္စီးရေလေအာင္ ထိန္းဖုိ႔သိမ္းဖုိ႔ အၾကံေပးပါရေစ။
စာၾကြင္း။ ။ ဒီပိုစ့္ေလးကုိ Hittaing ဂ်ာနယ္မွကူးယူေဖာ္ ျပထားပါတယ္..
Spyware Doctor Software
က်ေနာ္လဲ အခုတေလာ ပ်င္းတာေရာ၊ စိတ္ရႈပ္ေနတာေတြ ေရာျပီး က်ေနာ့္ရဲ႕ အိမ္ေလးကုိ ဒီအတုိင္းထား ထားပါတယ္.. ေနာက္ထက္ပုိစ့္ေလးေတြ မေရးျဖစ္ပါဘူးဗ်ာ.. ေရးမယ္လုပ္လုိက္ ေခါင္းရႈပ္စရာေတြ ေပၚလာလုိက္နဲ႕ေရးကုိမေရးျဖစ္ဘူးဗ်ာ.. စိတ္ညစ္တယ္ ဒီေန႕ေတာ့ က်ေနာ္ Internet ထဲကကလိလုိက္တဲ့ Spyware Doctor ဆုိတဲ့ Software ေလးကို အားလုံးသုံးႏိုင္ေအာင္ တင္ေပးလုိက္ပါတယ္.. Software ကေတာ့ ရွာရတာလြယ္မယ္လုိ႕ ယူဆပါတယ္..
ဒီမွာ ေဒါင္းလုပ္လုပ္လုိက္ေတာ့ဗ်ာ..
အဲဒီ Software ေလးကုိ ေဒါင္းလုပ္ လုပ္ျပီးရင္ ပုံမွန္အတုိင္း Install လုပ္သြားယုံပါပဲ… Install လုပ္တာျပီးသြားရင္ေတာ့ က်ေနာ္ အခုေပးထားတဲ့
Update.exe ဆုိတာေလးကုိ ေဒါင္းလုပ္ လုပ္ျပီး Install လုပ္ထားတဲ့ Default path (C:\Program Files\Spyware Doctor)ေအာက္ ထဲကုိ Copy လုပ္ေပးရပါမယ္.. Override လုပ္မလားေမးရင္ Override လုပ္ေပးရပါမယ္.. ျပီးသြားရင္ Spyware Doctor ကုိ ဖြင့္ျပီး Register ဆုိတဲ့ Button မွာ ကလစ္လုပ္ျပီး ေအာက္က ေပးထားတဲ့ Username နဲ႕ Serial Keyကုိထည့္ေပးလုိက္ပါ…
NAME: LITHUANIAN TEAM 2008
SERIAL: GF7YFU-N74VWK-NE5NPJ-358HRU-F3608Z-ARG122
အားလုံး အဆင္ေျပမယ္လုိ႕ ယူဆပါတယ္..
ဒီမွာ ေဒါင္းလုပ္လုပ္လုိက္ေတာ့ဗ်ာ..
အဲဒီ Software ေလးကုိ ေဒါင္းလုပ္ လုပ္ျပီးရင္ ပုံမွန္အတုိင္း Install လုပ္သြားယုံပါပဲ… Install လုပ္တာျပီးသြားရင္ေတာ့ က်ေနာ္ အခုေပးထားတဲ့
Update.exe ဆုိတာေလးကုိ ေဒါင္းလုပ္ လုပ္ျပီး Install လုပ္ထားတဲ့ Default path (C:\Program Files\Spyware Doctor)ေအာက္ ထဲကုိ Copy လုပ္ေပးရပါမယ္.. Override လုပ္မလားေမးရင္ Override လုပ္ေပးရပါမယ္.. ျပီးသြားရင္ Spyware Doctor ကုိ ဖြင့္ျပီး Register ဆုိတဲ့ Button မွာ ကလစ္လုပ္ျပီး ေအာက္က ေပးထားတဲ့ Username နဲ႕ Serial Keyကုိထည့္ေပးလုိက္ပါ…
NAME: LITHUANIAN TEAM 2008
SERIAL: GF7YFU-N74VWK-NE5NPJ-358HRU-F3608Z-ARG122
အားလုံး အဆင္ေျပမယ္လုိ႕ ယူဆပါတယ္..
Spyware Doctor Software
က်ေနာ္လဲ အခုတေလာ ပ်င္းတာေရာ၊ စိတ္ရႈပ္ေနတာေတြ ေရာျပီး က်ေနာ့္ရဲ႕ အိမ္ေလးကုိ ဒီအတုိင္းထား ထားပါတယ္.. ေနာက္ထက္ပုိစ့္ေလးေတြ မေရးျဖစ္ပါဘူးဗ်ာ.. ေရးမယ္လုပ္လုိက္ ေခါင္းရႈပ္စရာေတြ ေပၚလာလုိက္နဲ႕ေရးကုိမေရးျဖစ္ဘူးဗ်ာ.. စိတ္ညစ္တယ္ ဒီေန႕ေတာ့ က်ေနာ္ Internet ထဲကကလိလုိက္တဲ့ Spyware Doctor ဆုိတဲ့ Software ေလးကို အားလုံးသုံးႏိုင္ေအာင္ တင္ေပးလုိက္ပါတယ္.. Software ကေတာ့ ရွာရတာလြယ္မယ္လုိ႕ ယူဆပါတယ္..
ဒီမွာ ေဒါင္းလုပ္လုပ္လုိက္ေတာ့ဗ်ာ..
အဲဒီ Software ေလးကုိ ေဒါင္းလုပ္ လုပ္ျပီးရင္ ပုံမွန္အတုိင္း Install လုပ္သြားယုံပါပဲ… Install လုပ္တာျပီးသြားရင္ေတာ့ က်ေနာ္ အခုေပးထားတဲ့
Update.exe ဆုိတာေလးကုိ ေဒါင္းလုပ္ လုပ္ျပီး Install လုပ္ထားတဲ့ Default path (C:\Program Files\Spyware Doctor)ေအာက္ ထဲကုိ Copy လုပ္ေပးရပါမယ္.. Override လုပ္မလားေမးရင္ Override လုပ္ေပးရပါမယ္.. ျပီးသြားရင္ Spyware Doctor ကုိ ဖြင့္ျပီး Register ဆုိတဲ့ Button မွာ ကလစ္လုပ္ျပီး ေအာက္က ေပးထားတဲ့ Username နဲ႕ Serial Keyကုိထည့္ေပးလုိက္ပါ…
NAME: LITHUANIAN TEAM 2008
SERIAL: GF7YFU-N74VWK-NE5NPJ-358HRU-F3608Z-ARG122
အားလုံး အဆင္ေျပမယ္လုိ႕ ယူဆပါတယ္..
ဒီမွာ ေဒါင္းလုပ္လုပ္လုိက္ေတာ့ဗ်ာ..
အဲဒီ Software ေလးကုိ ေဒါင္းလုပ္ လုပ္ျပီးရင္ ပုံမွန္အတုိင္း Install လုပ္သြားယုံပါပဲ… Install လုပ္တာျပီးသြားရင္ေတာ့ က်ေနာ္ အခုေပးထားတဲ့
Update.exe ဆုိတာေလးကုိ ေဒါင္းလုပ္ လုပ္ျပီး Install လုပ္ထားတဲ့ Default path (C:\Program Files\Spyware Doctor)ေအာက္ ထဲကုိ Copy လုပ္ေပးရပါမယ္.. Override လုပ္မလားေမးရင္ Override လုပ္ေပးရပါမယ္.. ျပီးသြားရင္ Spyware Doctor ကုိ ဖြင့္ျပီး Register ဆုိတဲ့ Button မွာ ကလစ္လုပ္ျပီး ေအာက္က ေပးထားတဲ့ Username နဲ႕ Serial Keyကုိထည့္ေပးလုိက္ပါ…
NAME: LITHUANIAN TEAM 2008
SERIAL: GF7YFU-N74VWK-NE5NPJ-358HRU-F3608Z-ARG122
အားလုံး အဆင္ေျပမယ္လုိ႕ ယူဆပါတယ္..
စင္ကာပူေရာက္ က်ေနာ္အေတြ႕အၾကံဳ (၂)
(၂၄-၁၀-၂၀၀၇) ဘ၀တစ္ခုကုိ အစျပဳ ရင္ဆုိင္ဖုိ႕ ရန္ကုန္အျပည္ျပည္ေလဆိပ္ကေန ထြက္လာခဲ့ပါတယ္.. ေလယာဥ္ေပၚမွာေတာ့ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ ရွိသမွ် တတ္သမွ် ရသမွ်ဘုုရားစာေတြကုိ ရြတ္ဖတ္လုိ႕ေပါ့။ မရြတ္လုိ႕လဲ မရေတာ့ဘူးေလ ဒီအခ်ိန္က ကုိယ္ကုိ ကယ္တင္ႏုိင္တဲ့သူက ဘုရားမွတပါး ဘယ္သူမွမရွိဘူးေလ. ေလယာဥ္ကဆင္းျပီးဆုိတာနဲ႕ စင္ကာပူဆုိတဲ့ျမိဳ႕ၾကီးကုိ ေရာက္ေတာ့မွာေလ… ေရွ႕ကစီနီယာေတြရဲ႕ ေျပာျပခ်က္အရ စင္ကာပူ Immigration က အခန္႕မသင့္ရင္ (၂)ပတ္ပဲေပးတယ္လုိ႕ သိရတယ္ေလ… ပုံမွန္ကေတာ့ Social visit Visa နဲ႕ဆုိရင္ (၁)လေပးပါတယ္… ဒီလုိနဲ႕က်ေနာ္တုိ Immigration Check Point ကုိျဖတ္တဲ့ေနရာကုိေရာက္ေတာ့ ဘ၀မွာရင္အခုန္ရဆုံးအခ်ိန္ေလးပါပဲ.. ခ်စ္သူဆီက အေျဖရတုန္းကေတာင္ အဲေလာက္ ရင္မခုန္ဘူးဗ်…
ဒီလုိနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕သူငယ္ခ်င္း(၇)ေယာက္ အတန္းေတြခြဲျပီးတန္းစီၾကတယ္ေပါ့.. ဒီလုိနဲ႕ က်ေနာ္ေရွ႕က တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္၀င္သြားလုိက္တာ က်ေနာ္အေရွ႕မွာရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းအလွည့္ေရာက္လာပါတယ္.. သူအလွည့္ၾကေတာ့ဘာေတြေမးေနမွန္းမသိပါဘူးဗ်ာ.. က်ေနာ္မွာေတာ့ လွန္႕လုိက္တာလြန္ပါေရာဗ်ာ.. ေျခေတြလက္ေတြဆို ေအးခဲေနတာဗ် သူကုိအၾကာၾကီးစကားေျပာေနတာျပီးေတာ့ က်ေနာ္အလွည့္ေပါ့ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေက်းဇူးေတာ္ေၾကာင့္က်ေနာ္ အေမးအျမန္းမရွိပဲ ေနထိုင္ခြင့္(Stay)တစ္လရလုိက္ပါတယ္… ဒီလုိနဲ႕ စင္ကာပူဆုိတဲ့တိုင္းျပည္ကုိ ပထမအဆင့္အေနနဲ႕ ၀င္လာလုိ႕ရတယ္ေပါ့.. ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ၾကည့္လုိက္သမွ်ဟာ သန္႕ရွင္းသန္႕ရပ္ျပီး ေခတ္မီေနတယ္ဗ်… ကုိယ္တုိင္းျပည္မွာမွ ဒီလုိမ်ိဳးမျမင္ဘူးတာဗ်..
ဒီေတာ့ ေပ်ာ္တာေပါ့ဗ်ာ..ညေနပုိင္းက်ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ကုိသူငယ္ခ်င္းရဲ႕ အေဒၚကဖုန္းေလးေတြလုိက္၀ယ္ေပး ပါတယ္.. သူမ်ားေျပာတာပဲၾကံဳဖူးခဲ့တာ ကုိယ္တုိင္ၾကံဳမွတကယ္ကုိ အံ့ေၾသာ္ရျပန္တယ္ဗ်ာ.. ဖုန္းတလုံးမွ S$50 (ျမန္မာေငြနဲ႕ဆုိ ၅၀၀၀၀ က်ပ္)ေလာက္ပဲေပးရတယ္ဗ်ာ.. ဟဲဟဲ က်ေနာ္တုိ႕ႏုိင္ငံမွာေတာ့ ဖုန္းတလုံးကုိ သိန္း၂၀ေက်ာ္ေပါ့..ဒီမွာကေတာ့ ကေလးကအစဖုန္းကုိယ္စီနဲ႕ ဟုတ္ေနတာပဲ.. ထမင္းစားခ်ိန္ေလးေရာက္ေရာ ထမင္းတခါစားရင္ဘယ္ေလာက္လဲ ေမးၾကည့္လုိက္မိပါရဲ႕လူပါဟုိက္ခနဲ ျဖစ္သြားပါေရာ.. S$3,4ေလာက္ပဲတဲ့၊ တြက္ၾကည့္တာေပါ့ ျမန္မာေငြနဲ႕ဆုိ ၃၀၀၀က်ပ္ေလာက္ေပးရတယ္ေလး.. ေရာက္စကေတာ့ဘာပဲလုပ္လုပ္၊ ဘာပဲ၀ယ္၀ယ္ျမန္မာေငြနဲ႕ တြက္ၾကည့္ျပီးမသုံးရဲဘူးဗ်..ေက်းဇူးရွင္အန္တီကေတာ့ေျပာရွာပါတယ္ ဒီေရာက္ရင္ျမန္မာေငြနဲ႕ မတြက္နဲ႕တဲ့..တြက္ျပီးသုံးရင္ နင္တုိ႕အားလုံးေသသြားလိမ့္မယ္တဲ့…ဒီလုိနဲက စင္ကာပူရဲ႕ ပထမဆုံးရက္ေလးကုန္ဆုံးခဲ့ပါတယ္.. ဒုတိယေျမာက္ေန႕ၾကေတာ့ အန္တီတုိ႕မိသားစုနဲ႕အတူVivoCity ကုိသြားလည္ၾကပါတယ္.. ကမ္းေျခတစ္ဖက္ကေန ဟုိဖက္ကမ္းတစ္ဖက္မွာရွိတဲ့ သေဘာၤက်င္းေတြကုိၾကည့္ ပင္လယ္ထဲမွာရွိတဲ့ သေဘာၤေလးေတြနဲ႕ ေတာ္ေတာ္ကိုေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္.. ဒီအေပ်ာ္ကလည္းခဏပါပဲဗ်ာ..
ဒီလုိနဲ႕ ေန႕ရက္ေတြတျဖည္းျဖည္း ကုန္ဆုံးလာေတာ့ စိတ္ထဲကလည္းပူပန္စျပဳလာပါျပီ။ သူငယ္ခ်င္းေတြအားလုံးကလည္း အလုပ္မရေသးပါဘူး.. ဒီမွာအလုပ္မရေသးဘဲ ေနရတဲ့ဒုကၡကလည္းမေသးလွပါဘူး.. စရိတ္ကလည္းမနဲပါဘူး.. အိမ္ခန္းဌါးခနဲ႕ စားေသာက္စရိတ္ခေတြကလဲ ေတာ္ေတာ္ကုိစိတ္ညစ္စရာေကာင္းပါတယ္.. က်ေနာ္ရဲ႕ ပထမဆုံး Interview ကေတာ့ ရယ္ရပါတယ္.. သူတို႕ေျပာတဲ့စကားကုိ ကုိယ္ကနားမလည္.. ကုိယ္ေျပာတဲ့စာကားးသူကမသိနဲ႕ ေတာ္ေတာ္ကုိ ရယ္ရပါတယ္ ေနာက္ပုိင္းဖုန္း Interview ေလးေတြ ဆက္တုိက္ရလာေတာ့ ေပ်ာ္လာပါတယ္. ဒါေပမဲ့ Phone Interview ေတြကလည္း တစ္ကယ္ေခၚလာေတာ့ ၃၊၄ ခုေလာက္ေနမွ လူေတြ႕ Interview က တခါေလာက္ရတာပါ...ဒီလုိနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ရတဲ့ တလကလည္းကုန္ေတာ့ပါမယ္.. ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တ
ဒီလုိနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕သူငယ္ခ်င္း(၇)ေယာက္ အတန္းေတြခြဲျပီးတန္းစီၾကတယ္ေပါ့.. ဒီလုိနဲ႕ က်ေနာ္ေရွ႕က တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္၀င္သြားလုိက္တာ က်ေနာ္အေရွ႕မွာရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းအလွည့္ေရာက္လာပါတယ္.. သူအလွည့္ၾကေတာ့ဘာေတြေမးေနမွန္းမသိပါဘူးဗ်ာ.. က်ေနာ္မွာေတာ့ လွန္႕လုိက္တာလြန္ပါေရာဗ်ာ.. ေျခေတြလက္ေတြဆို ေအးခဲေနတာဗ် သူကုိအၾကာၾကီးစကားေျပာေနတာျပီးေတာ့ က်ေနာ္အလွည့္ေပါ့ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေက်းဇူးေတာ္ေၾကာင့္က်ေနာ္ အေမးအျမန္းမရွိပဲ ေနထိုင္ခြင့္(Stay)တစ္လရလုိက္ပါတယ္… ဒီလုိနဲ႕ စင္ကာပူဆုိတဲ့တိုင္းျပည္ကုိ ပထမအဆင့္အေနနဲ႕ ၀င္လာလုိ႕ရတယ္ေပါ့.. ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ၾကည့္လုိက္သမွ်ဟာ သန္႕ရွင္းသန္႕ရပ္ျပီး ေခတ္မီေနတယ္ဗ်… ကုိယ္တုိင္းျပည္မွာမွ ဒီလုိမ်ိဳးမျမင္ဘူးတာဗ်..
ဒီေတာ့ ေပ်ာ္တာေပါ့ဗ်ာ..ညေနပုိင္းက်ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ကုိသူငယ္ခ်င္းရဲ႕ အေဒၚကဖုန္းေလးေတြလုိက္၀ယ္ေပး ပါတယ္.. သူမ်ားေျပာတာပဲၾကံဳဖူးခဲ့တာ ကုိယ္တုိင္ၾကံဳမွတကယ္ကုိ အံ့ေၾသာ္ရျပန္တယ္ဗ်ာ.. ဖုန္းတလုံးမွ S$50 (ျမန္မာေငြနဲ႕ဆုိ ၅၀၀၀၀ က်ပ္)ေလာက္ပဲေပးရတယ္ဗ်ာ.. ဟဲဟဲ က်ေနာ္တုိ႕ႏုိင္ငံမွာေတာ့ ဖုန္းတလုံးကုိ သိန္း၂၀ေက်ာ္ေပါ့..ဒီမွာကေတာ့ ကေလးကအစဖုန္းကုိယ္စီနဲ႕ ဟုတ္ေနတာပဲ.. ထမင္းစားခ်ိန္ေလးေရာက္ေရာ ထမင္းတခါစားရင္ဘယ္ေလာက္လဲ ေမးၾကည့္လုိက္မိပါရဲ႕လူပါဟုိက္ခနဲ ျဖစ္သြားပါေရာ.. S$3,4ေလာက္ပဲတဲ့၊ တြက္ၾကည့္တာေပါ့ ျမန္မာေငြနဲ႕ဆုိ ၃၀၀၀က်ပ္ေလာက္ေပးရတယ္ေလး.. ေရာက္စကေတာ့ဘာပဲလုပ္လုပ္၊ ဘာပဲ၀ယ္၀ယ္ျမန္မာေငြနဲ႕ တြက္ၾကည့္ျပီးမသုံးရဲဘူးဗ်..ေက်းဇူးရွင္အန္တီကေတာ့ေျပာရွာပါတယ္ ဒီေရာက္ရင္ျမန္မာေငြနဲ႕ မတြက္နဲ႕တဲ့..တြက္ျပီးသုံးရင္ နင္တုိ႕အားလုံးေသသြားလိမ့္မယ္တဲ့…ဒီလုိနဲက စင္ကာပူရဲ႕ ပထမဆုံးရက္ေလးကုန္ဆုံးခဲ့ပါတယ္.. ဒုတိယေျမာက္ေန႕ၾကေတာ့ အန္တီတုိ႕မိသားစုနဲ႕အတူVivoCity ကုိသြားလည္ၾကပါတယ္.. ကမ္းေျခတစ္ဖက္ကေန ဟုိဖက္ကမ္းတစ္ဖက္မွာရွိတဲ့ သေဘာၤက်င္းေတြကုိၾကည့္ ပင္လယ္ထဲမွာရွိတဲ့ သေဘာၤေလးေတြနဲ႕ ေတာ္ေတာ္ကိုေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္.. ဒီအေပ်ာ္ကလည္းခဏပါပဲဗ်ာ..
ဒီလုိနဲ႕ ေန႕ရက္ေတြတျဖည္းျဖည္း ကုန္ဆုံးလာေတာ့ စိတ္ထဲကလည္းပူပန္စျပဳလာပါျပီ။ သူငယ္ခ်င္းေတြအားလုံးကလည္း အလုပ္မရေသးပါဘူး.. ဒီမွာအလုပ္မရေသးဘဲ ေနရတဲ့ဒုကၡကလည္းမေသးလွပါဘူး.. စရိတ္ကလည္းမနဲပါဘူး.. အိမ္ခန္းဌါးခနဲ႕ စားေသာက္စရိတ္ခေတြကလဲ ေတာ္ေတာ္ကုိစိတ္ညစ္စရာေကာင္းပါတယ္.. က်ေနာ္ရဲ႕ ပထမဆုံး Interview ကေတာ့ ရယ္ရပါတယ္.. သူတို႕ေျပာတဲ့စကားကုိ ကုိယ္ကနားမလည္.. ကုိယ္ေျပာတဲ့စာကားးသူကမသိနဲ႕ ေတာ္ေတာ္ကုိ ရယ္ရပါတယ္ ေနာက္ပုိင္းဖုန္း Interview ေလးေတြ ဆက္တုိက္ရလာေတာ့ ေပ်ာ္လာပါတယ္. ဒါေပမဲ့ Phone Interview ေတြကလည္း တစ္ကယ္ေခၚလာေတာ့ ၃၊၄ ခုေလာက္ေနမွ လူေတြ႕ Interview က တခါေလာက္ရတာပါ...ဒီလုိနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ရတဲ့ တလကလည္းကုန္ေတာ့ပါမယ္.. ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တ
စင္ကာပူေရာက္ က်ေနာ္အေတြ႕အၾကံဳ (၂)
(၂၄-၁၀-၂၀၀၇) ဘ၀တစ္ခုကုိ အစျပဳ ရင္ဆုိင္ဖုိ႕ ရန္ကုန္အျပည္ျပည္ေလဆိပ္ကေန ထြက္လာခဲ့ပါတယ္.. ေလယာဥ္ေပၚမွာေတာ့ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ ရွိသမွ် တတ္သမွ် ရသမွ်ဘုုရားစာေတြကုိ ရြတ္ဖတ္လုိ႕ေပါ့။ မရြတ္လုိ႕လဲ မရေတာ့ဘူးေလ ဒီအခ်ိန္က ကုိယ္ကုိ ကယ္တင္ႏုိင္တဲ့သူက ဘုရားမွတပါး ဘယ္သူမွမရွိဘူးေလ. ေလယာဥ္ကဆင္းျပီးဆုိတာနဲ႕ စင္ကာပူဆုိတဲ့ျမိဳ႕ၾကီးကုိ ေရာက္ေတာ့မွာေလ… ေရွ႕ကစီနီယာေတြရဲ႕ ေျပာျပခ်က္အရ စင္ကာပူ Immigration က အခန္႕မသင့္ရင္ (၂)ပတ္ပဲေပးတယ္လုိ႕ သိရတယ္ေလ… ပုံမွန္ကေတာ့ Social visit Visa နဲ႕ဆုိရင္ (၁)လေပးပါတယ္… ဒီလုိနဲ႕က်ေနာ္တုိ Immigration Check Point ကုိျဖတ္တဲ့ေနရာကုိေရာက္ေတာ့ ဘ၀မွာရင္အခုန္ရဆုံးအခ်ိန္ေလးပါပဲ.. ခ်စ္သူဆီက အေျဖရတုန္းကေတာင္ အဲေလာက္ ရင္မခုန္ဘူးဗ်…
ဒီလုိနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕သူငယ္ခ်င္း(၇)ေယာက္ အတန္းေတြခြဲျပီးတန္းစီၾကတယ္ေပါ့.. ဒီလုိနဲ႕ က်ေနာ္ေရွ႕က တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္၀င္သြားလုိက္တာ က်ေနာ္အေရွ႕မွာရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းအလွည့္ေရာက္လာပါတယ္.. သူအလွည့္ၾကေတာ့ဘာေတြေမးေနမွန္းမသိပါဘူးဗ်ာ.. က်ေနာ္မွာေတာ့ လွန္႕လုိက္တာလြန္ပါေရာဗ်ာ.. ေျခေတြလက္ေတြဆို ေအးခဲေနတာဗ် သူကုိအၾကာၾကီးစကားေျပာေနတာျပီးေတာ့ က်ေနာ္အလွည့္ေပါ့ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေက်းဇူးေတာ္ေၾကာင့္က်ေနာ္ အေမးအျမန္းမရွိပဲ ေနထိုင္ခြင့္(Stay)တစ္လရလုိက္ပါတယ္… ဒီလုိနဲ႕ စင္ကာပူဆုိတဲ့တိုင္းျပည္ကုိ ပထမအဆင့္အေနနဲ႕ ၀င္လာလုိ႕ရတယ္ေပါ့.. ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ၾကည့္လုိက္သမွ်ဟာ သန္႕ရွင္းသန္႕ရပ္ျပီး ေခတ္မီေနတယ္ဗ်… ကုိယ္တုိင္းျပည္မွာမွ ဒီလုိမ်ိဳးမျမင္ဘူးတာဗ်..
ဒီေတာ့ ေပ်ာ္တာေပါ့ဗ်ာ..ညေနပုိင္းက်ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ကုိသူငယ္ခ်င္းရဲ႕ အေဒၚကဖုန္းေလးေတြလုိက္၀ယ္ေပး ပါတယ္.. သူမ်ားေျပာတာပဲၾကံဳဖူးခဲ့တာ ကုိယ္တုိင္ၾကံဳမွတကယ္ကုိ အံ့ေၾသာ္ရျပန္တယ္ဗ်ာ.. ဖုန္းတလုံးမွ S$50 (ျမန္မာေငြနဲ႕ဆုိ ၅၀၀၀၀ က်ပ္)ေလာက္ပဲေပးရတယ္ဗ်ာ.. ဟဲဟဲ က်ေနာ္တုိ႕ႏုိင္ငံမွာေတာ့ ဖုန္းတလုံးကုိ သိန္း၂၀ေက်ာ္ေပါ့..ဒီမွာကေတာ့ ကေလးကအစဖုန္းကုိယ္စီနဲ႕ ဟုတ္ေနတာပဲ.. ထမင္းစားခ်ိန္ေလးေရာက္ေရာ ထမင္းတခါစားရင္ဘယ္ေလာက္လဲ ေမးၾကည့္လုိက္မိပါရဲ႕လူပါဟုိက္ခနဲ ျဖစ္သြားပါေရာ.. S$3,4ေလာက္ပဲတဲ့၊ တြက္ၾကည့္တာေပါ့ ျမန္မာေငြနဲ႕ဆုိ ၃၀၀၀က်ပ္ေလာက္ေပးရတယ္ေလး.. ေရာက္စကေတာ့ဘာပဲလုပ္လုပ္၊ ဘာပဲ၀ယ္၀ယ္ျမန္မာေငြနဲ႕ တြက္ၾကည့္ျပီးမသုံးရဲဘူးဗ်..ေက်းဇူးရွင္အန္တီကေတာ့ေျပာရွာပါတယ္ ဒီေရာက္ရင္ျမန္မာေငြနဲ႕ မတြက္နဲ႕တဲ့..တြက္ျပီးသုံးရင္ နင္တုိ႕အားလုံးေသသြားလိမ့္မယ္တဲ့…ဒီလုိနဲက စင္ကာပူရဲ႕ ပထမဆုံးရက္ေလးကုန္ဆုံးခဲ့ပါတယ္.. ဒုတိယေျမာက္ေန႕ၾကေတာ့ အန္တီတုိ႕မိသားစုနဲ႕အတူVivoCity ကုိသြားလည္ၾကပါတယ္.. ကမ္းေျခတစ္ဖက္ကေန ဟုိဖက္ကမ္းတစ္ဖက္မွာရွိတဲ့ သေဘာၤက်င္းေတြကုိၾကည့္ ပင္လယ္ထဲမွာရွိတဲ့ သေဘာၤေလးေတြနဲ႕ ေတာ္ေတာ္ကိုေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္.. ဒီအေပ်ာ္ကလည္းခဏပါပဲဗ်ာ..
ဒီလုိနဲ႕ ေန႕ရက္ေတြတျဖည္းျဖည္း ကုန္ဆုံးလာေတာ့ စိတ္ထဲကလည္းပူပန္စျပဳလာပါျပီ။ သူငယ္ခ်င္းေတြအားလုံးကလည္း အလုပ္မရေသးပါဘူး.. ဒီမွာအလုပ္မရေသးဘဲ ေနရတဲ့ဒုကၡကလည္းမေသးလွပါဘူး.. စရိတ္ကလည္းမနဲပါဘူး.. အိမ္ခန္းဌါးခနဲ႕ စားေသာက္စရိတ္ခေတြကလဲ ေတာ္ေတာ္ကုိစိတ္ညစ္စရာေကာင္းပါတယ္.. က်ေနာ္ရဲ႕ ပထမဆုံး Interview ကေတာ့ ရယ္ရပါတယ္.. သူတို႕ေျပာတဲ့စကားကုိ ကုိယ္ကနားမလည္.. ကုိယ္ေျပာတဲ့စာကားးသူကမသိနဲ႕ ေတာ္ေတာ္ကုိ ရယ္ရပါတယ္ ေနာက္ပုိင္းဖုန္း Interview ေလးေတြ ဆက္တုိက္ရလာေတာ့ ေပ်ာ္လာပါတယ္. ဒါေပမဲ့ Phone Interview ေတြကလည္း တစ္ကယ္ေခၚလာေတာ့ ၃၊၄ ခုေလာက္ေနမွ လူေတြ႕ Interview က တခါေလာက္ရတာပါ...ဒီလုိနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ရတဲ့ တလကလည္းကုန္ေတာ့ပါမယ္.. ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တုိ႕သူငယ္ခ်င္းအားလုံး အလုပ္မရေသးပါဘူးဗ်ာ…
ဆက္ရန္ အပုိင္း(၃)
ဒီလုိနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕သူငယ္ခ်င္း(၇)ေယာက္ အတန္းေတြခြဲျပီးတန္းစီၾကတယ္ေပါ့.. ဒီလုိနဲ႕ က်ေနာ္ေရွ႕က တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္၀င္သြားလုိက္တာ က်ေနာ္အေရွ႕မွာရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းအလွည့္ေရာက္လာပါတယ္.. သူအလွည့္ၾကေတာ့ဘာေတြေမးေနမွန္းမသိပါဘူးဗ်ာ.. က်ေနာ္မွာေတာ့ လွန္႕လုိက္တာလြန္ပါေရာဗ်ာ.. ေျခေတြလက္ေတြဆို ေအးခဲေနတာဗ် သူကုိအၾကာၾကီးစကားေျပာေနတာျပီးေတာ့ က်ေနာ္အလွည့္ေပါ့ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေက်းဇူးေတာ္ေၾကာင့္က်ေနာ္ အေမးအျမန္းမရွိပဲ ေနထိုင္ခြင့္(Stay)တစ္လရလုိက္ပါတယ္… ဒီလုိနဲ႕ စင္ကာပူဆုိတဲ့တိုင္းျပည္ကုိ ပထမအဆင့္အေနနဲ႕ ၀င္လာလုိ႕ရတယ္ေပါ့.. ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ၾကည့္လုိက္သမွ်ဟာ သန္႕ရွင္းသန္႕ရပ္ျပီး ေခတ္မီေနတယ္ဗ်… ကုိယ္တုိင္းျပည္မွာမွ ဒီလုိမ်ိဳးမျမင္ဘူးတာဗ်..
ဒီေတာ့ ေပ်ာ္တာေပါ့ဗ်ာ..ညေနပုိင္းက်ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ကုိသူငယ္ခ်င္းရဲ႕ အေဒၚကဖုန္းေလးေတြလုိက္၀ယ္ေပး ပါတယ္.. သူမ်ားေျပာတာပဲၾကံဳဖူးခဲ့တာ ကုိယ္တုိင္ၾကံဳမွတကယ္ကုိ အံ့ေၾသာ္ရျပန္တယ္ဗ်ာ.. ဖုန္းတလုံးမွ S$50 (ျမန္မာေငြနဲ႕ဆုိ ၅၀၀၀၀ က်ပ္)ေလာက္ပဲေပးရတယ္ဗ်ာ.. ဟဲဟဲ က်ေနာ္တုိ႕ႏုိင္ငံမွာေတာ့ ဖုန္းတလုံးကုိ သိန္း၂၀ေက်ာ္ေပါ့..ဒီမွာကေတာ့ ကေလးကအစဖုန္းကုိယ္စီနဲ႕ ဟုတ္ေနတာပဲ.. ထမင္းစားခ်ိန္ေလးေရာက္ေရာ ထမင္းတခါစားရင္ဘယ္ေလာက္လဲ ေမးၾကည့္လုိက္မိပါရဲ႕လူပါဟုိက္ခနဲ ျဖစ္သြားပါေရာ.. S$3,4ေလာက္ပဲတဲ့၊ တြက္ၾကည့္တာေပါ့ ျမန္မာေငြနဲ႕ဆုိ ၃၀၀၀က်ပ္ေလာက္ေပးရတယ္ေလး.. ေရာက္စကေတာ့ဘာပဲလုပ္လုပ္၊ ဘာပဲ၀ယ္၀ယ္ျမန္မာေငြနဲ႕ တြက္ၾကည့္ျပီးမသုံးရဲဘူးဗ်..ေက်းဇူးရွင္အန္တီကေတာ့ေျပာရွာပါတယ္ ဒီေရာက္ရင္ျမန္မာေငြနဲ႕ မတြက္နဲ႕တဲ့..တြက္ျပီးသုံးရင္ နင္တုိ႕အားလုံးေသသြားလိမ့္မယ္တဲ့…ဒီလုိနဲက စင္ကာပူရဲ႕ ပထမဆုံးရက္ေလးကုန္ဆုံးခဲ့ပါတယ္.. ဒုတိယေျမာက္ေန႕ၾကေတာ့ အန္တီတုိ႕မိသားစုနဲ႕အတူVivoCity ကုိသြားလည္ၾကပါတယ္.. ကမ္းေျခတစ္ဖက္ကေန ဟုိဖက္ကမ္းတစ္ဖက္မွာရွိတဲ့ သေဘာၤက်င္းေတြကုိၾကည့္ ပင္လယ္ထဲမွာရွိတဲ့ သေဘာၤေလးေတြနဲ႕ ေတာ္ေတာ္ကိုေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္.. ဒီအေပ်ာ္ကလည္းခဏပါပဲဗ်ာ..
ဒီလုိနဲ႕ ေန႕ရက္ေတြတျဖည္းျဖည္း ကုန္ဆုံးလာေတာ့ စိတ္ထဲကလည္းပူပန္စျပဳလာပါျပီ။ သူငယ္ခ်င္းေတြအားလုံးကလည္း အလုပ္မရေသးပါဘူး.. ဒီမွာအလုပ္မရေသးဘဲ ေနရတဲ့ဒုကၡကလည္းမေသးလွပါဘူး.. စရိတ္ကလည္းမနဲပါဘူး.. အိမ္ခန္းဌါးခနဲ႕ စားေသာက္စရိတ္ခေတြကလဲ ေတာ္ေတာ္ကုိစိတ္ညစ္စရာေကာင္းပါတယ္.. က်ေနာ္ရဲ႕ ပထမဆုံး Interview ကေတာ့ ရယ္ရပါတယ္.. သူတို႕ေျပာတဲ့စကားကုိ ကုိယ္ကနားမလည္.. ကုိယ္ေျပာတဲ့စာကားးသူကမသိနဲ႕ ေတာ္ေတာ္ကုိ ရယ္ရပါတယ္ ေနာက္ပုိင္းဖုန္း Interview ေလးေတြ ဆက္တုိက္ရလာေတာ့ ေပ်ာ္လာပါတယ္. ဒါေပမဲ့ Phone Interview ေတြကလည္း တစ္ကယ္ေခၚလာေတာ့ ၃၊၄ ခုေလာက္ေနမွ လူေတြ႕ Interview က တခါေလာက္ရတာပါ...ဒီလုိနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ရတဲ့ တလကလည္းကုန္ေတာ့ပါမယ္.. ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တုိ႕သူငယ္ခ်င္းအားလုံး အလုပ္မရေသးပါဘူးဗ်ာ…
ဆက္ရန္ အပုိင္း(၃)
တာ၀န္
တာ၀န္
လင္းအာရုဏ္ ေရာင္နီေပၚလုိ႕
ထပါစို႕ သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ေရ
ဒိုတေတြ လုပ္ေဆာင္ေနၾက
တာ၀န္ေတြကုိ ထမ္းရြက္စုိ႕ေလ
ေန႕တဓူ၀င္ ဒီအလုပ္ေတြပဲ
တခါတရံ ပ်င္းရိစမ္းပါဘိ
လုပ္ခ်င္ေပါင္ စိတ္မပါလဲဲ
သူေဌးရယ္ အျမတ္ရွတာေၾကာင့္
ပ်င္းရိစြာ လုပ္ရတယ္ေလး.....
ေန၀င္ခ်ိန္ အလုပ္သိမ္းျပီေပါ့
ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ျပန္ၾကမယ္ေလး
ေရႊအိမ္ရွင္ ျမန္မာေက်းဇူး
ခ်က္ခြင့္မရ ဟင္းနဲ႕ထမင္း
လုပ္ေကြ်းရျပန္ ေရႊမေလးဆုိင္ကို
ရတဲလစာ မစုိ႕မပုိ႕ရယ္ႏွင့္
ပို႕ႏုိင္ေပါင္ အေမ့အိမ္ကုိ
ဒီအတုိင္း ဆက္သြားရင္းျဖင့္
မြဲရခ်ည္းေသး.......
လင္းအာရုဏ္ ေရာင္နီေပၚလုိ႕
ထပါစို႕ သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ေရ
ဒိုတေတြ လုပ္ေဆာင္ေနၾက
တာ၀န္ေတြကုိ ထမ္းရြက္စုိ႕ေလ
ေန႕တဓူ၀င္ ဒီအလုပ္ေတြပဲ
တခါတရံ ပ်င္းရိစမ္းပါဘိ
လုပ္ခ်င္ေပါင္ စိတ္မပါလဲဲ
သူေဌးရယ္ အျမတ္ရွတာေၾကာင့္
ပ်င္းရိစြာ လုပ္ရတယ္ေလး.....
ေန၀င္ခ်ိန္ အလုပ္သိမ္းျပီေပါ့
ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ျပန္ၾကမယ္ေလး
ေရႊအိမ္ရွင္ ျမန္မာေက်းဇူး
ခ်က္ခြင့္မရ ဟင္းနဲ႕ထမင္း
လုပ္ေကြ်းရျပန္ ေရႊမေလးဆုိင္ကို
ရတဲလစာ မစုိ႕မပုိ႕ရယ္ႏွင့္
ပို႕ႏုိင္ေပါင္ အေမ့အိမ္ကုိ
ဒီအတုိင္း ဆက္သြားရင္းျဖင့္
မြဲရခ်ည္းေသး.......
စုိးမင္းထိုက္
ပ်င္းပ်င္းရွိတာနဲ႕ ေပါက္တတ္ကရေလးေတြ စပ္ၾကည့္တာပါ..
ေတာင္ၾကီးျမိဳ႕ (၁၁၄) ႏွစ္ေျမာက္အထိမ္းအမွတ္
က်ေနာ္တုိ႕ ေတာင္ၾကီးျမိဳ႕ေလးျဖစ္တည္မူ (၁၁၄)ႏွစ္ေျမာက္ အထိမ္းအမွတ္အေနနဲ႕ စင္ကာပူမွာရွိတဲ့ ေတာင္ၾကီးသူ၊ေတာင္ၾကီးသားမ်ားက ဦးစီးျပီး စတိတ္ရႈိးပြဲေလးတစ္ခုကုိ က်င္းပျဖစ္ပါတယ္.အဲဒီရႈိးပြဲေလးကိုအဆုိမ်ားျဖစ္တဲ့ ကိုဘုိျဖဴ၊ဟန္ထြန္း၊ေမာင္ေမာင္ေဇာ္လတ္၊အစုိင္း(BlackHole)တုိ႕ပါ၀င္အားျဖည့္ထားပါတယ္.. စိတ္ပါ၀င္စားသူမ်ားရႈိးပြဲလက္မွတ္ေလးမ်ားကို ေအာက္ေဖာ္ျပပါလိ္ပ္စာျဖစ္ေစ၊ က်ေနာ္ စုိးမင္းထုိက္ ကုိတို္က္ရုိက္ျဖစ္ေစ ဆက္သြယ္ျပီး ၀ယ္ယူႏုိင္ၾကပါတယ္.. အားလုံး၀ိုင္းျပီး ကူညီအားျဖည့္ၾကမယ္လုိ႕ က်ေနာ္ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္..
လက္မွတ္အေရာင္းငွါနာမ်ား
လြိဳင္ဟိန္း(Loi Hein)
#04-66 Peninsula Plaza
ေကာင္းစံ(Kaung San)
#02-17 Peninsula Plaza
----------------------
ခြန္ေက်ာ္မ်ိဳးမင္း - 9799 3192
နန္းယုေလးႏြယ္ - 9181 4917
ခ်မ္းျငိမ္းထြန္း - 9062 7892
က်ေနာ္တုိ႕ ရႈိးပြဲလက္မွတ္ေလးမ်ားကုိ (၃)မ်ိဳးခြဲျခားထားပါတယ္.. ေစ်းႏႈန္းေလးမ်ားကေတာ့ S$25,35 ႏွင့္ S$50 ဆုိျပီးခြဲျခားထားပါတယ္.. ရႈိးပြဲလုပ္မဲ့ေန႕ရက္ေလးနဲ႕ ေနရာေလးကေတာ့ ဒီမွာပါ
Date - 5th October 2008
Time - 6:30pm - 10:00 pm
Venue - NTUC Business Center
1 Marine Boulevard
Leval 7 OMB Singapore.
(Near Raffles Place MRT Exit J)
လက္မွတ္အေရာင္းငွါနာမ်ား
လြိဳင္ဟိန္း(Loi Hein)
#04-66 Peninsula Plaza
ေကာင္းစံ(Kaung San)
#02-17 Peninsula Plaza
----------------------
ခြန္ေက်ာ္မ်ိဳးမင္း - 9799 3192
နန္းယုေလးႏြယ္ - 9181 4917
ခ်မ္းျငိမ္းထြန္း - 9062 7892
က်ေနာ္တုိ႕ ရႈိးပြဲလက္မွတ္ေလးမ်ားကုိ (၃)မ်ိဳးခြဲျခားထားပါတယ္.. ေစ်းႏႈန္းေလးမ်ားကေတာ့ S$25,35 ႏွင့္ S$50 ဆုိျပီးခြဲျခားထားပါတယ္.. ရႈိးပြဲလုပ္မဲ့ေန႕ရက္ေလးနဲ႕ ေနရာေလးကေတာ့ ဒီမွာပါ
Date - 5th October 2008
Time - 6:30pm - 10:00 pm
Venue - NTUC Business Center
1 Marine Boulevard
Leval 7 OMB Singapore.
(Near Raffles Place MRT Exit J)
တာ၀န္
တာ၀န္
လင္းအာရုဏ္ ေရာင္နီေပၚလုိ႕
ထပါစို႕ သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ေရ
ဒိုတေတြ လုပ္ေဆာင္ေနၾက
တာ၀န္ေတြကုိ ထမ္းရြက္စုိ႕ေလ
ေန႕တဓူ၀င္ ဒီအလုပ္ေတြပဲ
တခါတရံ ပ်င္းရိစမ္းပါဘိ
လုပ္ခ်င္ေပါင္ စိတ္မပါလဲဲ
သူေဌးရယ္ အျမတ္ရွတာေၾကာင့္
ပ်င္းရိစြာ လုပ္ရတယ္ေလး.....
ေန၀င္ခ်ိန္ အလုပ္သိမ္းျပီေပါ့
ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ျပန္ၾကမယ္ေလး
ေရႊအိမ္ရွင္ ျမန္မာေက်းဇူး
ခ်က္ခြင့္မရ ဟင္းနဲ႕ထမင္း
လုပ္ေကြ်းရျပန္ ေရႊမေလးဆုိင္ကို
ရတဲလစာ မစုိ႕မပုိ႕ရယ္ႏွင့္
ပို႕ႏုိင္ေပါင္ အေမ့အိမ္ကုိ
ဒီအတုိင္း ဆက္သြားရင္းျဖင့္
မြဲရခ်ည္းေသး.......
လင္းအာရုဏ္ ေရာင္နီေပၚလုိ႕
ထပါစို႕ သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ေရ
ဒိုတေတြ လုပ္ေဆာင္ေနၾက
တာ၀န္ေတြကုိ ထမ္းရြက္စုိ႕ေလ
ေန႕တဓူ၀င္ ဒီအလုပ္ေတြပဲ
တခါတရံ ပ်င္းရိစမ္းပါဘိ
လုပ္ခ်င္ေပါင္ စိတ္မပါလဲဲ
သူေဌးရယ္ အျမတ္ရွတာေၾကာင့္
ပ်င္းရိစြာ လုပ္ရတယ္ေလး.....
ေန၀င္ခ်ိန္ အလုပ္သိမ္းျပီေပါ့
ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ျပန္ၾကမယ္ေလး
ေရႊအိမ္ရွင္ ျမန္မာေက်းဇူး
ခ်က္ခြင့္မရ ဟင္းနဲ႕ထမင္း
လုပ္ေကြ်းရျပန္ ေရႊမေလးဆုိင္ကို
ရတဲလစာ မစုိ႕မပုိ႕ရယ္ႏွင့္
ပို႕ႏုိင္ေပါင္ အေမ့အိမ္ကုိ
ဒီအတုိင္း ဆက္သြားရင္းျဖင့္
မြဲရခ်ည္းေသး.......
စုိးမင္းထိုက္
ပ်င္းပ်င္းရွိတာနဲ႕ ေပါက္တတ္ကရေလးေတြ စပ္ၾကည့္တာပါ..
ေတာင္ၾကီးျမိဳ႕ (၁၁၄) ႏွစ္ေျမာက္အထိမ္းအမွတ္
က်ေနာ္တုိ႕ ေတာင္ၾကီးျမိဳ႕ေလးျဖစ္တည္မူ (၁၁၄)ႏွစ္ေျမာက္ အထိမ္းအမွတ္အေနနဲ႕ စင္ကာပူမွာရွိတဲ့ ေတာင္ၾကီးသူ၊ေတာင္ၾကီးသားမ်ားက ဦးစီးျပီး စတိတ္ရႈိးပြဲေလးတစ္ခုကုိ က်င္းပျဖစ္ပါတယ္.အဲဒီရႈိးပြဲေလးကိုအဆုိမ်ားျဖစ္တဲ့ ကိုဘုိျဖဴ၊ဟန္ထြန္း၊ေမာင္ေမာင္ေဇာ္လတ္၊အစုိင္း(BlackHole)တုိ႕ပါ၀င္အားျဖည့္ထားပါတယ္.. စိတ္ပါ၀င္စားသူမ်ားရႈိးပြဲလက္မွတ္ေလးမ်ားကို ေအာက္ေဖာ္ျပပါလိ္ပ္စာျဖစ္ေစ၊ က်ေနာ္ စုိးမင္းထုိက္ ကုိတို္က္ရုိက္ျဖစ္ေစ ဆက္သြယ္ျပီး ၀ယ္ယူႏုိင္ၾကပါတယ္.. အားလုံး၀ိုင္းျပီး ကူညီအားျဖည့္ၾကမယ္လုိ႕ က်ေနာ္ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္..
လက္မွတ္အေရာင္းငွါနာမ်ား
လြိဳင္ဟိန္း(Loi Hein)
#04-66 Peninsula Plaza
ေကာင္းစံ(Kaung San)
#02-17 Peninsula Plaza
----------------------
ခြန္ေက်ာ္မ်ိဳးမင္း - 9799 3192
နန္းယုေလးႏြယ္ - 9181 4917
ခ်မ္းျငိမ္းထြန္း - 9062 7892
က်ေနာ္တုိ႕ ရႈိးပြဲလက္မွတ္ေလးမ်ားကုိ (၃)မ်ိဳးခြဲျခားထားပါတယ္.. ေစ်းႏႈန္းေလးမ်ားကေတာ့ S$25,35 ႏွင့္ S$50 ဆုိျပီးခြဲျခားထားပါတယ္.. ရႈိးပြဲလုပ္မဲ့ေန႕ရက္ေလးနဲ႕ ေနရာေလးကေတာ့ ဒီမွာပါ
Date - 5th October 2008
Time - 6:30pm - 10:00 pm
Venue - NTUC Business Center
1 Marine Boulevard
Leval 7 OMB Singapore.
(Near Raffles Place MRT Exit J)
လက္မွတ္အေရာင္းငွါနာမ်ား
လြိဳင္ဟိန္း(Loi Hein)
#04-66 Peninsula Plaza
ေကာင္းစံ(Kaung San)
#02-17 Peninsula Plaza
----------------------
ခြန္ေက်ာ္မ်ိဳးမင္း - 9799 3192
နန္းယုေလးႏြယ္ - 9181 4917
ခ်မ္းျငိမ္းထြန္း - 9062 7892
က်ေနာ္တုိ႕ ရႈိးပြဲလက္မွတ္ေလးမ်ားကုိ (၃)မ်ိဳးခြဲျခားထားပါတယ္.. ေစ်းႏႈန္းေလးမ်ားကေတာ့ S$25,35 ႏွင့္ S$50 ဆုိျပီးခြဲျခားထားပါတယ္.. ရႈိးပြဲလုပ္မဲ့ေန႕ရက္ေလးနဲ႕ ေနရာေလးကေတာ့ ဒီမွာပါ
Date - 5th October 2008
Time - 6:30pm - 10:00 pm
Venue - NTUC Business Center
1 Marine Boulevard
Leval 7 OMB Singapore.
(Near Raffles Place MRT Exit J)
အေမ့အိမ္
အိမ္
အူ၀ဲဆုိျပီး ထြက္လာခဲ့တည္းက
မပ်က္ေမတၱာေတြနဲ႕
အေမ…
လူဘ၀အစ ကေလးအရြယ္
လူူေတြနားလည္တဲ့ ဘာသာစကားသင္ၾကားေပးတဲ့
အေမ…
မူၾကိဳအရြယ္ ကေလးဘ၀
လူမ်ားတန္း တန္းတူထားေပးခဲ့တဲ့
အေမ….
ေက်ာင္းပညာအတြက္ မပူရေအာင္
ဒုကၡထမ္းပုိး ရဲရဲထမ္းခဲ့တဲ့
အေမ…
ဆယ္တန္းေလး ေအာင္တာကုိ
လူပုံအလယ္ ၀ံ့ၾကြားခဲ့တဲ့
အေမ…
ဘြဲ႕ဓါတ္ပုံေလးနဲ႕ သားကုိ
၀မ္းသာမ်က္ရည္ေတြနဲ႕ ၾကည့္ေနတဲ့
အေမ…
ေ၀းေတာ့မွ မိဘေမတၱာၾကီးမွန္း
သား အခုသိေနရျပီ
အေမ…
ဘ၀ရဲ႕ ခုိနားရာ ေနရာေလး
အေမ့အိမ္ေလးကုိ
သားသတိရေနတယ္ အေမ….
အူ၀ဲဆုိျပီး ထြက္လာခဲ့တည္းက
မပ်က္ေမတၱာေတြနဲ႕
အေမ…
လူဘ၀အစ ကေလးအရြယ္
လူူေတြနားလည္တဲ့ ဘာသာစကားသင္ၾကားေပးတဲ့
အေမ…
မူၾကိဳအရြယ္ ကေလးဘ၀
လူမ်ားတန္း တန္းတူထားေပးခဲ့တဲ့
အေမ….
ေက်ာင္းပညာအတြက္ မပူရေအာင္
ဒုကၡထမ္းပုိး ရဲရဲထမ္းခဲ့တဲ့
အေမ…
ဆယ္တန္းေလး ေအာင္တာကုိ
လူပုံအလယ္ ၀ံ့ၾကြားခဲ့တဲ့
အေမ…
ဘြဲ႕ဓါတ္ပုံေလးနဲ႕ သားကုိ
၀မ္းသာမ်က္ရည္ေတြနဲ႕ ၾကည့္ေနတဲ့
အေမ…
ေ၀းေတာ့မွ မိဘေမတၱာၾကီးမွန္း
သား အခုသိေနရျပီ
အေမ…
ဘ၀ရဲ႕ ခုိနားရာ ေနရာေလး
အေမ့အိမ္ေလးကုိ
သားသတိရေနတယ္ အေမ….
စုိးမင္းထိုက္
ငါ့အတၱ
ငါ
ငါ့ မိသားစုအတြက္
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ငါ့ မိန္းမအတြက္
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ငါ့ ခ်စ္သူအတြက္
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ငါ့့ ဘ၀အတြက္
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ငါ့ ေကာင္းစားဖို႕
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ငါ့ ၾကီးပြါးဖုိ႕
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ငါ နာမည္ၾကီးဖုိ႕
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ငါ လူအထင္ၾကီးခံရဖုိ႕
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ငါ ဂုဏ္ပကာသနေတြရဖုိ႕
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ငါ ကုိယ္နဲ႕ မထိုက္တန္တဲ့ ေနရမွာျမဲဖုိ႕
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ငါ မတရားတာလုပ္ဖုိ႕
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ဒီလုိနဲ႕ ငါ နဲ႕ လူတစ္ခ်ိဳ႕……
ငါဆုိတဲ့ အတၱကုိ ေရွ႕တန္းတင္လုိ႕
လူတစ္ခ်ိဳ႕ ဒုကၡေရာက္ခဲ့ရျပန္တယ္
ငါ့ မိသားစုအတြက္
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ငါ့ မိန္းမအတြက္
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ငါ့ ခ်စ္သူအတြက္
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ငါ့့ ဘ၀အတြက္
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ငါ့ ေကာင္းစားဖို႕
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ငါ့ ၾကီးပြါးဖုိ႕
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ငါ နာမည္ၾကီးဖုိ႕
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ငါ လူအထင္ၾကီးခံရဖုိ႕
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ငါ ဂုဏ္ပကာသနေတြရဖုိ႕
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ငါ ကုိယ္နဲ႕ မထိုက္တန္တဲ့ ေနရမွာျမဲဖုိ႕
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ငါ မတရားတာလုပ္ဖုိ႕
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ဒီလုိနဲ႕ ငါ နဲ႕ လူတစ္ခ်ိဳ႕……
ငါဆုိတဲ့ အတၱကုိ ေရွ႕တန္းတင္လုိ႕
လူတစ္ခ်ိဳ႕ ဒုကၡေရာက္ခဲ့ရျပန္တယ္
စုိးမင္းထိုက္
အေမ့အိမ္
အိမ္
အူ၀ဲဆုိျပီး ထြက္လာခဲ့တည္းက
မပ်က္ေမတၱာေတြနဲ႕
အေမ…
လူဘ၀အစ ကေလးအရြယ္
လူူေတြနားလည္တဲ့ ဘာသာစကားသင္ၾကားေပးတဲ့
အေမ…
မူၾကိဳအရြယ္ ကေလးဘ၀
လူမ်ားတန္း တန္းတူထားေပးခဲ့တဲ့
အေမ….
ေက်ာင္းပညာအတြက္ မပူရေအာင္
ဒုကၡထမ္းပုိး ရဲရဲထမ္းခဲ့တဲ့
အေမ…
ဆယ္တန္းေလး ေအာင္တာကုိ
လူပုံအလယ္ ၀ံ့ၾကြားခဲ့တဲ့
အေမ…
ဘြဲ႕ဓါတ္ပုံေလးနဲ႕ သားကုိ
၀မ္းသာမ်က္ရည္ေတြနဲ႕ ၾကည့္ေနတဲ့
အေမ…
ေ၀းေတာ့မွ မိဘေမတၱာၾကီးမွန္း
သား အခုသိေနရျပီ
အေမ…
ဘ၀ရဲ႕ ခုိနားရာ ေနရာေလး
အေမ့အိမ္ေလးကုိ
သားသတိရေနတယ္ အေမ….
အူ၀ဲဆုိျပီး ထြက္လာခဲ့တည္းက
မပ်က္ေမတၱာေတြနဲ႕
အေမ…
လူဘ၀အစ ကေလးအရြယ္
လူူေတြနားလည္တဲ့ ဘာသာစကားသင္ၾကားေပးတဲ့
အေမ…
မူၾကိဳအရြယ္ ကေလးဘ၀
လူမ်ားတန္း တန္းတူထားေပးခဲ့တဲ့
အေမ….
ေက်ာင္းပညာအတြက္ မပူရေအာင္
ဒုကၡထမ္းပုိး ရဲရဲထမ္းခဲ့တဲ့
အေမ…
ဆယ္တန္းေလး ေအာင္တာကုိ
လူပုံအလယ္ ၀ံ့ၾကြားခဲ့တဲ့
အေမ…
ဘြဲ႕ဓါတ္ပုံေလးနဲ႕ သားကုိ
၀မ္းသာမ်က္ရည္ေတြနဲ႕ ၾကည့္ေနတဲ့
အေမ…
ေ၀းေတာ့မွ မိဘေမတၱာၾကီးမွန္း
သား အခုသိေနရျပီ
အေမ…
ဘ၀ရဲ႕ ခုိနားရာ ေနရာေလး
အေမ့အိမ္ေလးကုိ
သားသတိရေနတယ္ အေမ….
စုိးမင္းထိုက္
ငါ့အတၱ
ငါ
ငါ့ မိသားစုအတြက္
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ငါ့ မိန္းမအတြက္
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ငါ့ ခ်စ္သူအတြက္
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ငါ့့ ဘ၀အတြက္
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ငါ့ ေကာင္းစားဖို႕
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ငါ့ ၾကီးပြါးဖုိ႕
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ငါ နာမည္ၾကီးဖုိ႕
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ငါ လူအထင္ၾကီးခံရဖုိ႕
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ငါ ဂုဏ္ပကာသနေတြရဖုိ႕
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ငါ ကုိယ္နဲ႕ မထိုက္တန္တဲ့ ေနရမွာျမဲဖုိ႕
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ငါ မတရားတာလုပ္ဖုိ႕
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ဒီလုိနဲ႕ ငါ နဲ႕ လူတစ္ခ်ိဳ႕……
ငါဆုိတဲ့ အတၱကုိ ေရွ႕တန္းတင္လုိ႕
လူတစ္ခ်ိဳ႕ ဒုကၡေရာက္ခဲ့ရျပန္တယ္
ငါ့ မိသားစုအတြက္
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ငါ့ မိန္းမအတြက္
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ငါ့ ခ်စ္သူအတြက္
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ငါ့့ ဘ၀အတြက္
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ငါ့ ေကာင္းစားဖို႕
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ငါ့ ၾကီးပြါးဖုိ႕
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ငါ နာမည္ၾကီးဖုိ႕
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ငါ လူအထင္ၾကီးခံရဖုိ႕
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ငါ ဂုဏ္ပကာသနေတြရဖုိ႕
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ငါ ကုိယ္နဲ႕ မထိုက္တန္တဲ့ ေနရမွာျမဲဖုိ႕
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ငါ မတရားတာလုပ္ဖုိ႕
လူတစ္ခ်ိဳ႕ စေတးခံလုိက္ရတယ္..
ဒီလုိနဲ႕ ငါ နဲ႕ လူတစ္ခ်ိဳ႕……
ငါဆုိတဲ့ အတၱကုိ ေရွ႕တန္းတင္လုိ႕
လူတစ္ခ်ိဳ႕ ဒုကၡေရာက္ခဲ့ရျပန္တယ္
စုိးမင္းထိုက္
ရထား
ရထား
အျမဲတမ္း ေနာက္က်သူ နာရီအုိၾကီးလုိ႕
အျမဲတမ္း ေနာက္က်ေနသူ နာရီအုိၾကီးကုိ တင္ေဆာင္ကာ
ရထားထြက္ခဲ့ျပီ။
ကုန္းေဘာင္ေခတ္ ဘူတာကုိ
ထားခဲ့။
အထီးက်န္ရဲတုိက္ကုိ
ထားခဲ့။
ခ်ည္မွ်င္နဲ႕ ရက္ထားတဲ့ အမရပူရျမိဳ႕ကုိ
ထားခဲ့။
ေလေတြနဲ႕ အိမ္ေထာင္ရက္သားက်သူ
ေတာင္သမန္အင္းကုိ
ထားခဲ့။
သားပ်က္က်သူ သေျပတန္းကုိ
ထားခဲ့။
စစ္ပင္ၾကီးကုိင္းျပီး တံတားျဖစ္ေနတာကုိ
ထားခဲ့။
ရထားလာခဲ့ျပီ။
ေလာကီေၾကာင္းသမားေလး ရထားေလ
ရထားသြားမွာက
ျမစ္ေမာင္ႏွံ သစၥာထားတဲ့အရပ္၊
အဲသည္မွာက
ေနဟာလည္း မ်က္ျဖဴလန္လုိ႕ ၊
အဲသည္မွာက
တခ်ိဳ႕ျမစ္ေတြဟာလည္း
အနားယူလုိ႕ေပါ့။
အဲသည္မွာက
ေတာင္ခိုးနဲ႕တိမ္ေတြ
လင္ခန္းမယားခန္း အေနအထိုင္ေတြကလည္းရွိ၊
အဲသည္မွာက
လဟာျပင္
ေတာင္တန္းနဲ႕ျမဴေတြ
လူလုိသူလုိ အေနအထိုင္ေတြကလည္းရွိ၊
အဲသည္မွာက
ေအာင္ျမင္စြာ ဆုတ္ခြာျခင္းနဲ႕ ကမာၻေက်ာ္ခဲ့
ခုေတာ့ မုဆုိးမေလးဘ၀ေရာက္ရသူ
ကမာၻေက်ာ္ လီဒုိလမ္းမလည္းရွိ၊
အဲသည္မွာက
ကမာၻ႕ေျမ ရင္ဘတ္ထဲက အသည္းႏွလုံးဟာ
အစိမ္းေရာင္ အေသြးအသားရွိ
သခင္ရွာ သခင္ရွားတဲ့ ရတနာေတြ ဘာေတြျဖစ္
အဲသည္ ရတနာေတြက
အပ်ိဳေဖာ္၀င္ၾက
အပ်ိဳေသြးၾကြၾက
ရည္းစားသနာထားၾက
(ကမာၻနဲ႕ လူသားနဲ႕ေပါ့)
ျပီး-
လင္ယူၾက သားေမြးၾက
ေျမြေတြ တြင္း၀င္ေျဖာင့္သလုိ
ေလ်ာခနဲ၊
ေၾကာင္ေတြ ေပါ့ပါးသလုိ ေပ့ါပါးၾက၊
ဆင္ေတြလုိ ခြန္အားဗလ ျပည့္သၾကတာလည္း
ရွိသေပါ့၊
အဲသည္မွာ
ေလာကဓံတရားကလည္း ဂ်ပ္ခုတ္ပုဆုိးယက္ေနသမို႕
ရထားဟာ
အဲသည္ကုိ ခ်စ္တယ္ေပါ့၊
ရထားက
အဲသည္ကုိ စြဲလမ္းတယ္ေပါ့၊
ရထားက
အဲသည္မွာ ေပ်ာ္တယ္ေပါ့၊
ရထားရင္ေခါင္းထဲ
ဘယ္လုိ ရာသီဥတု ေရာက္ေနသလဲ
လူေတြ လူေတြ
မသိၾကေခ်ဘူး
ရထားေပၚ ဗုိလ္က်စိုးမုိးျပီး
ကုိယ္လုိရာခရီး ေရာက္ဖုိ႕ပဲ
စိတ္ေတြ
ေစာေနၾက
ရထားလာခဲ့ျပီေလ။
ရထားေပၚမွာ
ဗုံသံေတြထဲ
ကြ်ံက်ခဲ့သူ လူငယ္တစ္ေယာက္လည္းပါရွိ၊
အဲသည္သူငယ္က ျဖားေယာင္းခဲ့လုိ႕မုိ႕
ဆရာ၀န္ဘ၀ ေမ့ခဲ့ရသူ
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္လည္းပါရွိ
ရထားတြဲတစ္တြဲလုံး
ေငါက္ငမ္းသူလည္းပါရွိ၊
ႏြားပြဲျပန္ အရက္မူးေတာသား
စကားတေဖာင္ေဖာင္လည္းပါရွိ၊
ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕လုံး
၀ယ္ခ်မ္း စားေသာက္ခဲ့သူလည္းပါရွိ
ဆယ္ဘ၀ေျပာင္းလည္း
သစၥာမရႏိုင္သူလည္းပါရွိ
အရက္မေသာက္လုိက္ရတဲ့
ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕လည္းပါရွိ
“ေငြကုိ ေရခ်ိဳးရမွ ေရာဂါ ေပ်ာက္တယ္ဗ်”လုိ႕ ေျပာျပီး
အမွန္တကယ္
နလန္ထလာသူလည္းပါရွိ၊
ကားလည္းမရွိ အိမ္လည္းမရွိ
အက်ီၤလည္းမရွိ
မရွိသူလည္းပါရွိ
မေကာင္းမေျပာခ်င္ေပမယ့္
ေျပာလုိက္မိပါရဲ႕
သုံးလင္ေျပာင္းတဲ့ မိန္းမလည္းပါရွိ
သုံးေက်ာင္းေျပာင္းတဲ့ ရဟန္းလည္း ပါရွိသေပါ့။
ဘယ္ေတာ၀င္၀င္
ဘယ္ေတာင္တက္တက္
အေရာင္မေျပာင္းဘူးဆုိတဲ့
ကင္းလိပ္ေခ်ာလည္းပါရွိ
ကုိယ္က်ိဳးစြန္႕သူ
သူဆင္းရဲသားေလးလည္းပါရွိ
ေဒသထြက္ ရာသီစာေလးေတြလည္းပါရွိ
ကမာၻသုံး ဘာသာစကား ေျပာတတ္ရုံနဲ႕
အႏုပညာရျပီလုိ႕
ဘ၀င္ေျမာက္ေနတဲ့လူလည္းပါရွိ
ေၾကးစားဘ၀မွာ နူ၀ဲေနသူနဲ႕
သူ႕ရဲ႕ကုိယ္နံ႕လည္းပါရွိ
မုဆုိးျခံဳက မယားနဲ႕ ကြဲေနသူလည္းပါရွိ
ႏြားခိုး ဘိန္းစားနဲ႕ ဘုရားတကာလည္း
ပါရွိခဲ့တယ္ေပါ့
ရထားလာခဲ့ျပီ။
ေရနစ္ေနတဲ့ ေက်ာက္ခဲရဲ႕
တသြင္သြင္မ်က္ရည္လည္းပါရွိ
ခါးေတာင္းက်ိဳက္ျပဳတ္က်တဲ့
ေခ်ာတုိင္တက္သမားလည္းပါရွိ
ရထားဟာ
ကုန္သည္ေလမွန္ေတြကုိလည္း
သယ္ေဆာင္လာခဲ
့ရ
ရထားဟာ
ေရႊဘုိျမင္းေပါစေတြကိုလည္း
သယ္ေဆာင္လာခဲ့ရ
ရထားဟာ
ၾကက္ျခင္းနဲ႕ ၾကက္ျခင္းထဲက ၾကက္ေတြကိုလည္း
သယ္ေဆာင္လာခဲ့ရ
ရထားဟာ
သဲကႏာၱရ အသြင္ေျပာင္း ေနထုိင္တဲ့
ပင္လယ္ကုိလည္း
သယ္ေဆာင္လာခဲ့ရ
ရထားဟာ
ျမိဳ႕အရက္ ေတာအရက္ေတြကို
အားေပး ေသာက္သုံးခဲ့ရ
သယ္ေဆာင္လာခဲ့ရ
ရထားဟာ
ညအေနအထုိင္နဲ႕ ေန႕ေတြကုိ
သယ္ေဆာင္လာခဲ့ရ
ရထားဟာ
သူျဖတ္ေက်ာ္ နင္းမိသမွ်
တံတားေတြကုိလည္း
သူျပန္တင္္ေဆာင္လာခဲ့ရ
ရထားဟာ
သူၾကည့္မိသမွ်
ရႈေမွ်ာ္ခင္းေတြ
အဲသည္ ရႈေမွ်ာ္ခင္းေတြရဲ႕
ကိုယ္ရည္ကုိယ္ေသြးေတြကုိပါ
သူျပန္တင္ေဆာင္လာခဲ့ရ
ရထားဟာ
သူ႕ေခါင္းေပၚက
ကိေလသတိမ္တုိက္ေတြကုိလည္း
တင္္ေဆာင္လာခဲ့ရ
ရထားဟာ
သူ႕ေအာက္က
သိမ္ငယ္စိတ္ေမြးတဲ့ ေခ်ာင္းေပါက္စေတြကုိလည္း
တင္္ေဆာင္လာခဲ့ရ
ရထားဟာ
သူ႕ေဘး၀ဲယာက
ေလာကပါလ ေတာင္တန္းေတြကုိလည္း
တင္္ေဆာင္လာခဲ့ရ
ရထားဟာ
ေလာကီေၾကာင္းသမားဆုိေတာ့
မုိင္းမနင္းမိေအာင္လည္း
ခမ်ာမွာ သတိကထားရေသးသေပါ့၊
ဒါေပမယ့္
ရထားလာခဲ့ပါတယ္။
သည္လုိနဲ႕
ရထားဟာ
ရုပ္ရည္ သနားကမားျမိဳ႕ေတြ
ခ်ိဳင္းေခြ်းေစာ္နံတဲံ အုိးအိမ္တုိက္တာေတြ
အသံေကာင္တဲ့ ေတာအုပ္ေတြ
အျမဲစိမ္းေတာနဲ႕ ရြက္ေၾကြေတာ
ကုိယ္လက္ႏွီးေႏွာၾက ေဒသေတြ
ဖားတုိ႕ရဲ႕ ၾသဂတ္စတာ လယ္ကြင္းေတြ
သစ္ခုတ္သမား လက္စြမ္းျပ
ေတာေျပာင္ေျပာင္ေတြ
ေပါင္မုန္႕မီးကင္ထားသလုိ
ျမိဳ႕ေတြ
မုန္႕ေလေပြလုိ ရြာေတြ
ရထားဟာ
ဘဏ္စာေရးတစ္ေယာက္ ေငြေတြေရတြက္သလုိက
တစ္ျမိဳ႕ျပီးတစ္ျမိဳ႕ ေရတြက္
တစ္ခုျပီးတစ္ခု ေရတြက္
တစ္ေတာင္ျပီးတစ္ေတာင္ ေရတြက္
အားလုံးကုိ ေရတြက္
ရထားခရီးဆက္ခဲ့တယ္ေပါ့။
သည္လုိနဲ႕
ရထားဟာ
နဘားဆုိတဲ့
အပ္နဖားေပါက္ကေလးတစ္ေပါက္မွာ
မ်က္ႏွာသစ္ျပီးတဲ့ေနာ္က
ေရွ႕ဆက္ခရီးဆက္မယ္လုိ႕
ေရထိတဲ့ေၾကာင္ အေမႊးခါသလုိ
သူ႕ကုိယ္ကုိ လႈပ္ခါလုိက္ခ်ိန္မွာ
ႏွစ္သုံးဆယ္လုံးလုံး ေပ်ာက္ဆုံးေနတဲ့
ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕
ဘီးလွိမ့္စ ရထားေပၚ
ဖ်တ္ခနဲ ခုန္တက္လုိက္ပါ
ရထားေပၚ ရထားပါလာခဲ့တာကိုပဲ
ရထားေပၚ ရထားတင္ခဲ့ရတာကုိပဲ
ရထား
စိတ္ပ်က္ခဲ့တယ္
ရထားလာခဲ့ဲျပီး။ ။
ဆရာ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ရဲ႕ ၁၉၉၀ ထုတ္ကဗ်ာေလးပါ.. က်ေနာ္မိတ္ေဆြမ်ား ၾကိဳက္ႏွစ္သက္မယ္လုိ႕ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္..
ရထား
ရထား
အျမဲတမ္း ေနာက္က်သူ နာရီအုိၾကီးလုိ႕
အျမဲတမ္း ေနာက္က်ေနသူ နာရီအုိၾကီးကုိ တင္ေဆာင္ကာ
ရထားထြက္ခဲ့ျပီ။
ကုန္းေဘာင္ေခတ္ ဘူတာကုိ
ထားခဲ့။
အထီးက်န္ရဲတုိက္ကုိ
ထားခဲ့။
ခ်ည္မွ်င္နဲ႕ ရက္ထားတဲ့ အမရပူရျမိဳ႕ကုိ
ထားခဲ့။
ေလေတြနဲ႕ အိမ္ေထာင္ရက္သားက်သူ
ေတာင္သမန္အင္းကုိ
ထားခဲ့။
သားပ်က္က်သူ သေျပတန္းကုိ
ထားခဲ့။
စစ္ပင္ၾကီးကုိင္းျပီး တံတားျဖစ္ေနတာကုိ
ထားခဲ့။
ရထားလာခဲ့ျပီ။
ေလာကီေၾကာင္းသမားေလး ရထားေလ
ရထားသြားမွာက
ျမစ္ေမာင္ႏွံ သစၥာထားတဲ့အရပ္၊
အဲသည္မွာက
ေနဟာလည္း မ်က္ျဖဴလန္လုိ႕ ၊
အဲသည္မွာက
တခ်ိဳ႕ျမစ္ေတြဟာလည္း
အနားယူလုိ႕ေပါ့။
အဲသည္မွာက
ေတာင္ခိုးနဲ႕တိမ္ေတြ
လင္ခန္းမယားခန္း အေနအထိုင္ေတြကလည္းရွိ၊
အဲသည္မွာက
လဟာျပင္
ေတာင္တန္းနဲ႕ျမဴေတြ
လူလုိသူလုိ အေနအထိုင္ေတြကလည္းရွိ၊
အဲသည္မွာက
ေအာင္ျမင္စြာ ဆုတ္ခြာျခင္းနဲ႕ ကမာၻေက်ာ္ခဲ့
ခုေတာ့ မုဆုိးမေလးဘ၀ေရာက္ရသူ
ကမာၻေက်ာ္ လီဒုိလမ္းမလည္းရွိ၊
အဲသည္မွာက
ကမာၻ႕ေျမ ရင္ဘတ္ထဲက အသည္းႏွလုံးဟာ
အစိမ္းေရာင္ အေသြးအသားရွိ
သခင္ရွာ သခင္ရွားတဲ့ ရတနာေတြ ဘာေတြျဖစ္
အဲသည္ ရတနာေတြက
အပ်ိဳေဖာ္၀င္ၾက
အပ်ိဳေသြးၾကြၾက
ရည္းစားသနာထားၾက
(ကမာၻနဲ႕ လူသားနဲ႕ေပါ့)
ျပီး-
လင္ယူၾက သားေမြးၾက
ေျမြေတြ တြင္း၀င္ေျဖာင့္သလုိ
ေလ်ာခနဲ၊
ေၾကာင္ေတြ ေပါ့ပါးသလုိ ေပ့ါပါးၾက၊
ဆင္ေတြလုိ ခြန္အားဗလ ျပည့္သၾကတာလည္း
ရွိသေပါ့၊
အဲသည္မွာ
ေလာကဓံတရားကလည္း ဂ်ပ္ခုတ္ပုဆုိးယက္ေနသမို႕
ရထားဟာ
အဲသည္ကုိ ခ်စ္တယ္ေပါ့၊
ရထားက
အဲသည္ကုိ စြဲလမ္းတယ္ေပါ့၊
ရထားက
အဲသည္မွာ ေပ်ာ္တယ္ေပါ့၊
ရထားရင္ေခါင္းထဲ
ဘယ္လုိ ရာသီဥတု ေရာက္ေနသလဲ
လူေတြ လူေတြ
မသိၾကေခ်ဘူး
ရထားေပၚ ဗုိလ္က်စိုးမုိးျပီး
ကုိယ္လုိရာခရီး ေရာက္ဖုိ႕ပဲ
စိတ္ေတြ
ေစာေနၾက
ရထားလာခဲ့ျပီေလ။
ရထားေပၚမွာ
ဗုံသံေတြထဲ
ကြ်ံက်ခဲ့သူ လူငယ္တစ္ေယာက္လည္းပါရွိ၊
အဲသည္သူငယ္က ျဖားေယာင္းခဲ့လုိ႕မုိ႕
ဆရာ၀န္ဘ၀ ေမ့ခဲ့ရသူ
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္လည္းပါရွိ
ရထားတြဲတစ္တြဲလုံး
ေငါက္ငမ္းသူလည္းပါရွိ၊
ႏြားပြဲျပန္ အရက္မူးေတာသား
စကားတေဖာင္ေဖာင္လည္းပါရွိ၊
ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕လုံး
၀ယ္ခ်မ္း စားေသာက္ခဲ့သူလည္းပါရွိ
ဆယ္ဘ၀ေျပာင္းလည္း
သစၥာမရႏိုင္သူလည္းပါရွိ
အရက္မေသာက္လုိက္ရတဲ့
ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕လည္းပါရွိ
“ေငြကုိ ေရခ်ိဳးရမွ ေရာဂါ ေပ်ာက္တယ္ဗ်”လုိ႕ ေျပာျပီး
အမွန္တကယ္
နလန္ထလာသူလည္းပါရွိ၊
ကားလည္းမရွိ အိမ္လည္းမရွိ
အက်ီၤလည္းမရွိ
မရွိသူလည္းပါရွိ
မေကာင္းမေျပာခ်င္ေပမယ့္
ေျပာလုိက္မိပါရဲ႕
သုံးလင္ေျပာင္းတဲ့ မိန္းမလည္းပါရွိ
သုံးေက်ာင္းေျပာင္းတဲ့ ရဟန္းလည္း ပါရွိသေပါ့။
ဘယ္ေတာ၀င္၀င္
ဘယ္ေတာင္တက္တက္
အေရာင္မေျပာင္းဘူးဆုိတဲ့
ကင္းလိပ္ေခ်ာလည္းပါရွိ
ကုိယ္က်ိဳးစြန္႕သူ
သူဆင္းရဲသားေလးလည္းပါရွိ
ေဒသထြက္ ရာသီစာေလးေတြလည္းပါရွိ
ကမာၻသုံး ဘာသာစကား ေျပာတတ္ရုံနဲ႕
အႏုပညာရျပီလုိ႕
ဘ၀င္ေျမာက္ေနတဲ့လူလည္းပါရွိ
ေၾကးစားဘ၀မွာ နူ၀ဲေနသူနဲ႕
သူ႕ရဲ႕ကုိယ္နံ႕လည္းပါရွိ
မုဆုိးျခံဳက မယားနဲ႕ ကြဲေနသူလည္းပါရွိ
ႏြားခိုး ဘိန္းစားနဲ႕ ဘုရားတကာလည္း
ပါရွိခဲ့တယ္ေပါ့
ရထားလာခဲ့ျပီ။
ေရနစ္ေနတဲ့ ေက်ာက္ခဲရဲ႕
တသြင္သြင္မ်က္ရည္လည္းပါရွိ
ခါးေတာင္းက်ိဳက္ျပဳတ္က်တဲ့
ေခ်ာတုိင္တက္သမားလည္းပါရွိ
ရထားဟာ
ကုန္သည္ေလမွန္ေတြကုိလည္း
သယ္ေဆာင္လာခဲ့ရ
ရထားဟာ
ေရႊဘုိျမင္းေပါစေတြကိုလည္း
သယ္ေဆာင္လာခဲ့ရ
ရထားဟာ
ၾကက္ျခင္းနဲ႕ ၾကက္ျခင္းထဲက ၾကက္ေတြကိုလည္း
သယ္ေဆာင္လာခဲ့ရ
ရထားဟာ
သဲကႏာၱရ အသြင္ေျပာင္း ေနထုိင္တဲ့
ပင္လယ္ကုိလည္း
သယ္ေဆာင္လာခဲ့ရ
ရထားဟာ
ျမိဳ႕အရက္ ေတာအရက္ေတြကို
အားေပး ေသာက္သုံးခဲ့ရ
သယ္ေဆာင္လာခဲ့ရ
ရထားဟာ
ညအေနအထုိင္နဲ႕ ေန႕ေတြကုိ
သယ္ေဆာင္လာခဲ့ရ
ရထားဟာ
သူျဖတ္ေက်ာ္ နင္းမိသမွ်
တံတားေတြကုိလည္း
သူျပန္တင္္ေဆာင္လာခဲ့ရ
ရထားဟာ
သူၾကည့္မိသမွ်
ရႈေမွ်ာ္ခင္းေတြ
အဲသည္ ရႈေမွ်ာ္ခင္းေတြရဲ႕
ကိုယ္ရည္ကုိယ္ေသြးေတြကုိပါ
သူျပန္တင္ေဆာင္လာခဲ့ရ
ရထားဟာ
သူ႕ေခါင္းေပၚက
ကိေလသတိမ္တုိက္ေတြကုိလည္း
တင္္ေဆာင္လာခဲ့ရ
ရထားဟာ
သူ႕ေအာက္က
သိမ္ငယ္စိတ္ေမြးတဲ့ ေခ်ာင္းေပါက္စေတြကုိလည္း
တင္္ေဆာင္လာခဲ့ရ
ရထားဟာ
သူ႕ေဘး၀ဲယာက
ေလာကပါလ ေတာင္တန္းေတြကုိလည္း
တင္္ေဆာင္လာခဲ့ရ
ရထားဟာ
ေလာကီေၾကာင္းသမားဆုိေတာ့
မုိင္းမနင္းမိေအာင္လည္း
ခမ်ာမွာ သတိကထားရေသးသေပါ့၊
ဒါေပမယ့္
ရထားလာခဲ့ပါတယ္။
သည္လုိနဲ႕
ရထားဟာ
ရုပ္ရည္ သနားကမားျမိဳ႕ေတြ
ခ်ိဳင္းေခြ်းေစာ္နံတဲံ အုိးအိမ္တုိက္တာေတြ
အသံေကာင္တဲ့ ေတာအုပ္ေတြ
အျမဲစိမ္းေတာနဲ႕ ရြက္ေၾကြေတာ
ကုိယ္လက္ႏွီးေႏွာၾက ေဒသေတြ
ဖားတုိ႕ရဲ႕ ၾသဂတ္စတာ လယ္ကြင္းေတြ
သစ္ခုတ္သမား လက္စြမ္းျပ
ေတာေျပာင္ေျပာင္ေတြ
ေပါင္မုန္႕မီးကင္ထားသလုိ
ျမိဳ႕ေတြ
မုန္႕ေလေပြလုိ ရြာေတြ
ရထားဟာ
ဘဏ္စာေရးတစ္ေယာက္ ေငြေတြေရတြက္သလုိက
တစ္ျမိဳ႕ျပီးတစ္ျမိဳ႕ ေရတြက္
တစ္ခုျပီးတစ္ခု ေရတြက္
တစ္ေတာင္ျပီးတစ္ေတာင္ ေရတြက္
အားလုံးကုိ ေရတြက္
ရထားခရီးဆက္ခဲ့တယ္ေပါ့။
သည္လုိနဲ႕
ရထားဟာ
နဘားဆုိတဲ့
အပ္နဖားေပါက္ကေလးတစ္ေပါက္မွာ
မ်က္ႏွာသစ္ျပီးတဲ့ေနာ္က
ေရွ႕ဆက္ခရီးဆက္မယ္လုိ႕
ေရထိတဲ့ေၾကာင္ အေမႊးခါသလုိ
သူ႕ကုိယ္ကုိ လႈပ္ခါလုိက္ခ်ိန္မွာ
ႏွစ္သုံးဆယ္လုံးလုံး ေပ်ာက္ဆုံးေနတဲ့
ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕
ဘီးလွိမ့္စ ရထားေပၚ
ဖ်တ္ခနဲ ခုန္တက္လုိက္ပါ
ရထားေပၚ ရထားပါလာခဲ့တာကိုပဲ
ရထားေပၚ ရထားတင္ခဲ့ရတာကုိပဲ
ရထား
စိတ္ပ်က္ခဲ့တယ္
ရထားလာခဲ့ဲျပီး။ ။
ဆရာ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ရဲ႕ ၁၉၉၀ ထုတ္ကဗ်ာေလးပါ.. က်ေနာ္မိတ္ေဆြမ်ား ၾကိဳက္ႏွစ္သက္မယ္လုိ႕ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္..
ညမီးက်ီး အပုိင္း (၂)
ပို၍အႏၲရာယ္ၾကီးသည္ဟု ဆိုပါစို႔။ အခုလႊတ္တင္ေနၾကေသာ မီးပံုးပ်ံမ်ားတြင္ အမ်ိဳးအစား ႏွစ္ခုကြဲျပား၏။ တစ္ခုက “စိန္နားပန္” ဟုေခၚေသာ အလွခ်ိတ္ဆြဲ တန္ဆာဆင္႐ံုသက္သက္မီးပံုးပ်ံအမ်ိဳးအစား။ ေနာက္တစ္ခုက “ညမီးက်ီး”ဟုေခၚေသာ မီး႐ွဳးမီးပန္းေဖာက္သည္႔ အမ်ိဳးအစား။ ေစာ၏ ယခုႏွစ္ညသံုးည မီးပံုးပ်ံၾကည္႔ရသည္႔ အေတြ႔အၾကံဳအရေျပာလွ်င္
“ညမီးက်ီး”မီးပံုးပ်ံက ပို၍စိတ္လႈပ္ရွားစရာေကာင္းသည္။ သူကေကာင္းကင္အျမင္႔သို႔ေရာက္ေသာအခါ တစ္ဆင္႔ၿပီးတစ္ဆင္႔ အမ်ိဳးအစားကြဲျပားစြာ လွပစြာေပါက္ကြဲျပေလသည္။ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ေလထုထဲ အေမွာင္ထုထဲသို႔ တည္႔တည္႔ ထုိးေဖာက္ျဖာထြက္ေသာ မီး႐ွဴးမီးပန္းမ်ားကတစ္ဆင္႔ ထို႔ေနာက္ငါးကေလးေတြ ေရမွာကူးလြန္႔ကူခတ္သလို လွစ္ခနဲလွစ္ခနဲျဖာထြက္ေသာ မီး႐ွဴးမ်ားကဆင္႔၊ထို႔ေနာက္ ခိုကေလးမ်ား ပ်ံသန္းသြားသလို မီး႐ွဴးမီးပန္းကေလးမ်ား ေလမွာေ၀႔၀ဲပ်ံတက္ကာ ေလာင္ကြၽမ္းေစသည္႔ ခိုပ်ံဟု အမည္ရေသာ ေပါက္ကြဲမႈ အမ်ိဳးအစားကေလးမ်ားက
တစ္ဆင္႔၊ ေကာင္းကင္သို႔ ေတာက္ပေသာမီးပံုးပ်ံၾကီးတက္ေနသည္႔အခ်ိန္အတြင္း ေနာက္ထပ္ဆင္႔ကဲဆင္႔ကဲ ေရာင္စံုျဖာထြက္ေသာမီး႐ွဴးမီးပန္းလွလွမ်ား၏ ပံုစံအမ်ိဳးအမ်ိဳး၊ လွပဆန္းၾကယ္မႈအမ်ိဳးမ်ိဳးကို စုစည္းေရာေႏွာကာ
ျမင္ရၾကည္႔ရသည္မို႔ ျပည္႔စံုစြာ စိတ္လႈပ္ရွားေစတတ္သည္။အဲသည္ အဆင္႔ဆင္႔ေသာ မီး႐ွဴးမီးပန္းမ်ားကို စနစ္တက်လွပစြာ ေပါက္ကြဲေအာင္တြက္ခ်က္ၿပီး တပ္ဆင္ရသည္႔အတက္ပညာကလည္းေတာ္ေတာ္ခ်ီးက်ဴးဖို႔ေကာင္းပါသည္။
“ေလေၾကာင္းေျပာင္းသြားပါတယ္ခင္ဗ်ား၊ ပရိသတ္မ်ား သတိထားၾကပါ၊ မီးပံုးပ်ံရဲ႔ေအာက္ တည္႔တည္႔မွာမေနၾကပါနဲ႔ခင္ဗ်ား”
မီးပံုးပ်ံၾကီးသည္ ေဘးတိုက္ေ႐ြ႔လ်ားလ်က္ အကဲျဖတ္လူၾကီးမ်ား ထိုင္ၾကည္႔ရာ ပြဲၾကည္႔စင္၏အေနာက္ဘက္သို႔ ယိမ္းထိုးပါသြားသည္။ လူတခ်ိဳ႔ ေအာ္ဟစ္ကာ ေျပးလႊားေနၾကသည္။ မီးသတ္ကားသည္ အဆင္သင္႔စက္ႏႈိးကာ ကြင္းျပင္ဆီသို႔ ဦးတည္ထားရာမွ စတင္ေမာင္းထြင္ေလသည္။
“မီးသတ္ကားရဲ႔ ေရွ႔တည္႔တည္႔မွာ မေနၾကပါနဲ႔ခင္ဗ်ား၊လြတ္ရာသို႔ ေ႐ႊ႔ေပးၾကပါခင္ဗ်ား”
မီးပံုးပ်ံၾကီးဆီသို႔ အုန္းခနဲ ေပါက္ကြဲသံတစ္ခ်က္ၾကားလိုက္ရသည္။
ေ၀ါခနဲေအာင္ဟစ္သံမ်ား ၾကားရသည္။ ေစာ၏ေဘးနားကလူေတြအထိတ္တလန္႔ေျပးရာ ေစာသည္ ထိုလူအုပ္ႏွင္႔အတူ ကပ္ျငိၿပီးေ႐ြ႔သြားသည္။
“ေစာ . . .”
သူ႔အသံသည္ အထိတ္တလန္႔ ေအာ္ဟစ္ေသာ လူအုပ္အသံႏွင္႔ ေရာေထြးသြား၏။ ေစာတို႔ရပ္ေနေသာ ကြင္းျပင္သည္ ညီညာေသာေျမျပင္မဟုတ္။ အနည္းငယ္ေစာင္းနိမ္႔သြားေသာ ဆင္ေျခေလွ်ာေျမျပင္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ေျပးလႊားရင္းမွ အရွိန္အထိန္းႏိုင္ဘဲ ေစာတစ္ခ်က္ေျခေခါက္ကာလဲက်သြားသည္။ လူေတြသည္ ေစာ၏ေျခေတြ လက္ေတြကို
အမႈမဲ႔အမွတ္မဲ႔ တက္နင္းေျပးၾက၏။ နာက်င္မႈႏွင္႔ ထိတ္လန္႔မႈေပါင္းစပ္ကာလဲရာမွ ဇြတ္ထထိုင္ဖို႔ၾကိဳးစားဆဲ လက္တစ္ဖက္က ေစာ၏ပခံုးမွ ဆြဲညွစ္ကာထူမေပးလိုက္သည္။
“ေက်းဇူး”
ေက်းဇူးတင္စကားဆိုဖို႔ အာ႐ံုသိစိတ္ျဖင္႔ စကားစလိုက္ေပမယ္႔ ထိုသူက ေစာကိုလက္ေမာင္းရင္းမွ တင္းတင္းဆုပ္ကာ သူ႔ေနာက္ဘက္သို႔ တြန္းပို႔ၿပီးအကာအကြယ္ေပးလိုက္သျဖင္႔ စကားစျပတ္သြားသည္။ ႐ုပ္႐ုပ္သဲသဲလူအုပ္ကို
ေရွာင္ရင္း၊ မတ္တတ္ရပ္အတြန္းခံရင္း အေမွာင္တစ္၀က္ အလင္းတစ္၀က္ေအာက္မွာ ျမင္လိုက္ရေသာ မ်က္ႏွာကေတာ႔ မ်က္ခြံမို႔မို႔ႏွင္႔ ႏုနယ္ေသးေသာ လူငယ္တစ္ဦး၏မ်က္ႏွာပဲ။ ရွမ္းလား၊ အင္းသားလား၊ ပအို၀္းလား။ ေတာင္ေပၚတိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမွန္းေတာ႔ သိသည္။
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္”
ထိုစကားကို သူၾကားပံုမရ။ သူ႔အာ႐ံုသည္ သူ႔လက္ေမာင္းမွ တင္းတင္းဆြဲဆုပ္ထားမိ
“ညမီးက်ီး”မီးပံုးပ်ံက ပို၍စိတ္လႈပ္ရွားစရာေကာင္းသည္။ သူကေကာင္းကင္အျမင္႔သို႔ေရာက္ေသာအခါ တစ္ဆင္႔ၿပီးတစ္ဆင္႔ အမ်ိဳးအစားကြဲျပားစြာ လွပစြာေပါက္ကြဲျပေလသည္။ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ေလထုထဲ အေမွာင္ထုထဲသို႔ တည္႔တည္႔ ထုိးေဖာက္ျဖာထြက္ေသာ မီး႐ွဴးမီးပန္းမ်ားကတစ္ဆင္႔ ထို႔ေနာက္ငါးကေလးေတြ ေရမွာကူးလြန္႔ကူခတ္သလို လွစ္ခနဲလွစ္ခနဲျဖာထြက္ေသာ မီး႐ွဴးမ်ားကဆင္႔၊ထို႔ေနာက္ ခိုကေလးမ်ား ပ်ံသန္းသြားသလို မီး႐ွဴးမီးပန္းကေလးမ်ား ေလမွာေ၀႔၀ဲပ်ံတက္ကာ ေလာင္ကြၽမ္းေစသည္႔ ခိုပ်ံဟု အမည္ရေသာ ေပါက္ကြဲမႈ အမ်ိဳးအစားကေလးမ်ားက
တစ္ဆင္႔၊ ေကာင္းကင္သို႔ ေတာက္ပေသာမီးပံုးပ်ံၾကီးတက္ေနသည္႔အခ်ိန္အတြင္း ေနာက္ထပ္ဆင္႔ကဲဆင္႔ကဲ ေရာင္စံုျဖာထြက္ေသာမီး႐ွဴးမီးပန္းလွလွမ်ား၏ ပံုစံအမ်ိဳးအမ်ိဳး၊ လွပဆန္းၾကယ္မႈအမ်ိဳးမ်ိဳးကို စုစည္းေရာေႏွာကာ
ျမင္ရၾကည္႔ရသည္မို႔ ျပည္႔စံုစြာ စိတ္လႈပ္ရွားေစတတ္သည္။အဲသည္ အဆင္႔ဆင္႔ေသာ မီး႐ွဴးမီးပန္းမ်ားကို စနစ္တက်လွပစြာ ေပါက္ကြဲေအာင္တြက္ခ်က္ၿပီး တပ္ဆင္ရသည္႔အတက္ပညာကလည္းေတာ္ေတာ္ခ်ီးက်ဴးဖို႔ေကာင္းပါသည္။
“ေလေၾကာင္းေျပာင္းသြားပါတယ္ခင္ဗ်ား၊ ပရိသတ္မ်ား သတိထားၾကပါ၊ မီးပံုးပ်ံရဲ႔ေအာက္ တည္႔တည္႔မွာမေနၾကပါနဲ႔ခင္ဗ်ား”
မီးပံုးပ်ံၾကီးသည္ ေဘးတိုက္ေ႐ြ႔လ်ားလ်က္ အကဲျဖတ္လူၾကီးမ်ား ထိုင္ၾကည္႔ရာ ပြဲၾကည္႔စင္၏အေနာက္ဘက္သို႔ ယိမ္းထိုးပါသြားသည္။ လူတခ်ိဳ႔ ေအာ္ဟစ္ကာ ေျပးလႊားေနၾကသည္။ မီးသတ္ကားသည္ အဆင္သင္႔စက္ႏႈိးကာ ကြင္းျပင္ဆီသို႔ ဦးတည္ထားရာမွ စတင္ေမာင္းထြင္ေလသည္။
“မီးသတ္ကားရဲ႔ ေရွ႔တည္႔တည္႔မွာ မေနၾကပါနဲ႔ခင္ဗ်ား၊လြတ္ရာသို႔ ေ႐ႊ႔ေပးၾကပါခင္ဗ်ား”
မီးပံုးပ်ံၾကီးဆီသို႔ အုန္းခနဲ ေပါက္ကြဲသံတစ္ခ်က္ၾကားလိုက္ရသည္။
ေ၀ါခနဲေအာင္ဟစ္သံမ်ား ၾကားရသည္။ ေစာ၏ေဘးနားကလူေတြအထိတ္တလန္႔ေျပးရာ ေစာသည္ ထိုလူအုပ္ႏွင္႔အတူ ကပ္ျငိၿပီးေ႐ြ႔သြားသည္။
“ေစာ . . .”
သူ႔အသံသည္ အထိတ္တလန္႔ ေအာ္ဟစ္ေသာ လူအုပ္အသံႏွင္႔ ေရာေထြးသြား၏။ ေစာတို႔ရပ္ေနေသာ ကြင္းျပင္သည္ ညီညာေသာေျမျပင္မဟုတ္။ အနည္းငယ္ေစာင္းနိမ္႔သြားေသာ ဆင္ေျခေလွ်ာေျမျပင္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ေျပးလႊားရင္းမွ အရွိန္အထိန္းႏိုင္ဘဲ ေစာတစ္ခ်က္ေျခေခါက္ကာလဲက်သြားသည္။ လူေတြသည္ ေစာ၏ေျခေတြ လက္ေတြကို
အမႈမဲ႔အမွတ္မဲ႔ တက္နင္းေျပးၾက၏။ နာက်င္မႈႏွင္႔ ထိတ္လန္႔မႈေပါင္းစပ္ကာလဲရာမွ ဇြတ္ထထိုင္ဖို႔ၾကိဳးစားဆဲ လက္တစ္ဖက္က ေစာ၏ပခံုးမွ ဆြဲညွစ္ကာထူမေပးလိုက္သည္။
“ေက်းဇူး”
ေက်းဇူးတင္စကားဆိုဖို႔ အာ႐ံုသိစိတ္ျဖင္႔ စကားစလိုက္ေပမယ္႔ ထိုသူက ေစာကိုလက္ေမာင္းရင္းမွ တင္းတင္းဆုပ္ကာ သူ႔ေနာက္ဘက္သို႔ တြန္းပို႔ၿပီးအကာအကြယ္ေပးလိုက္သျဖင္႔ စကားစျပတ္သြားသည္။ ႐ုပ္႐ုပ္သဲသဲလူအုပ္ကို
ေရွာင္ရင္း၊ မတ္တတ္ရပ္အတြန္းခံရင္း အေမွာင္တစ္၀က္ အလင္းတစ္၀က္ေအာက္မွာ ျမင္လိုက္ရေသာ မ်က္ႏွာကေတာ႔ မ်က္ခြံမို႔မို႔ႏွင္႔ ႏုနယ္ေသးေသာ လူငယ္တစ္ဦး၏မ်က္ႏွာပဲ။ ရွမ္းလား၊ အင္းသားလား၊ ပအို၀္းလား။ ေတာင္ေပၚတိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမွန္းေတာ႔ သိသည္။
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္”
ထိုစကားကို သူၾကားပံုမရ။ သူ႔အာ႐ံုသည္ သူ႔လက္ေမာင္းမွ တင္းတင္းဆြဲဆုပ္ထားမိ
ညမီးက်ီး အပုိင္း (၁)
ဘာလုိလုိနဲ႕ က်ေနာ္ျမိဳ႕ေလးရဲ႕ အမွတ္အသားေလးျဖစ္တဲ့ ေတာင္ၾကီးတန္ေဆာင္တုိင္ေတာင္ ေရာက္ေတာ့မယ္ဗ်ာ.. ဒီတစ္ႏွစ္လည္း မျပန္ျဖစ္ေတာ့ဘူးနဲ႕တူပါတယ္.. အလုပ္ေတြကမ်ား၊ စိတ္ေတြကရႈပ္နဲ႕ အားလပ္ခ်ိန္ေလးရေတာ့လည္း ျမန္မာျပည္ကုိလြမ္းတဲ့ စိတ္ေလးေၾကာင့္ ျမန္မာ Site၊ Blog ေတြ လည္နဲ႕ အခ်ိန္ကုန္သြားပါတယ္.. ဒီေန႕ က်ေနာ္ ျမန္မာ e-book ကုိသြားေမႊလုိက္တာ က်ေနာ္ရဲ႕ ျမိဳ႕ေလးအေၾကာင္းပါတယ္ စာေရးဆရာမ ဂ်ဴးရဲ႕ "ညမီးက်ီး" ဆုိတဲ့ စာအုပ္ေလးကုိ ေတြ႕လုိက္ေတာ့ အမွတ္တရ အေနနဲ႕ တင္ေပးလုိက္ပါတယ္..
ညမီးက်ီး
အကဲျဖတ္ဒိုင္လူၾကီးအဖြဲ႔က အသံခ်ဲ႔စက္ျဖင္႔ေအာ္၍ သတိေပးေၾကာ္ျငာလိုက္၏။
“အခုတစ္ခါယွဥ္ၿပိဳင္ဖို႔အလွည္႔ က်တာကေတာ႔ ေရႊအင္သားအဖြဲ႔ရဲ႔
ညမီးက်ီးျဖစ္ပါတယ္” ။
လက္ခုပ္သံမ်ား လက္ေခါက္မွတ္သံမ်ားကိုၾကားလိုက္ရသည္။(ေရႊအင္းသား}အဖြဲ႔ကို အားေပးသူမ်ားလည္းပါမည္။
ညမီးက်ီးဟူေသာအမ်ိဳးအစားအေပၚ အားရေက်နပ္စြာ အားေပးသူမ်ားလည္းပါလိမ္႔မည္။ ေတာင္ေပၚကြင္းျပင္တစ္ခုလံုး ၾကိတ္ၾကိတ္တိုးစည္ကားက်ပ္ညပ္ေနေသာ ပရိသတ္သည္ တျဖည္းျဖည္းစူးရွသိပ္သည္းလာေသာ အေအးဒဏ္ကို သတိမျပဳမိသလိုပင္ျဖစ္သည္။ ဇြဲေကာင္းလွပါေပရဲ႔ဟု ေစာ ကမွတ္ခ်က္ခ်မိသည္။ ေစာအနီးမွာရပ္ေနေသာ ေစာေယာက်ၤားသည္
မီးပံုးပ်ံမ်ားေစာင္႔ၾကည္႔ျခင္းကို သိပ္စိတ္၀င္စားပံုမရ။၁၅မီနစ္တခါေလာက္ လက္ပတ္နာရီကို ၾကည္႔ေန၏။
"အျမင္႔ေပ၆၀၊ထိပ္၀အက်ယ္၂၅ေပရွိပါတယ္၊ ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ႔ ယမ္းအေလးခ်ိန္ ကေတာ့ ပိသာ၄၀တိတိျဖစ္ပါတယ္” ။
ပရိသတ္က ေ၀ါခနဲအာေမဍိတ္သံျပဳလိုက္ၾကသည္။ယမ္းပိသာခ်ိန္မ်ားသည္႔အခါ ထိုမီးပံုးပ်ံၾကီးေကာင္းကင္မေရာက္မီေပါက္ကြဲခဲ႔ေသာ္ ရရွိလာမည္႔အႏၲရာယ္သည္ေတာ္ေတာ္ၾကီးမားမည္ျဖစ္သည္။
”ကုန္က်စရိတ္ စုစုေပါင္းက်ပ္ ႏွစ္သိန္းတိတိျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ား”
အဲဒီကုန္က်စရိတ္က်ပ္ႏွစ္သိန္းရွိၿပီးယမ္းပိသာခ်ိန္၄၀ရွိေသာမီးပံုးပ်ံၾကီးကို မိႈင္းတိုက္ေနၾကၿပီျဖစ္သည္။
မီးပံုးပ်ံၾကီးကိုမိႈင္း၀ေအာင္မီး႐ိႈ႔မိႈင္းတိုက္ေနခ်ိန္မွာ ေရႊအင္းသားအဖြဲ႔၏ ေဖ်ာ္ေျဖေရး တာ၀န္ခံအဖြဲ႔ငယ္က အိုးစည္ဗံုေမာင္းမ်ားတီးခတ္ၿပီး ေနာင္ေဗေနာင္ျဖင္႔ ရိုးရာအက ကေနၾကသည္။ ေစာသည္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာတီးမႈတ္ေနသူမ်ား၊မိႈင္းတိုက္ေနသူမ်ား၊အလုပ္႐ႈပ္စြာတ က္ၾကြေနၾကသူမ်ားကိုေျခဖ်ားေထာက္ကာ လူအုပ္ေနာက္မွၾကည္႔ရင္း အံ႔ၾသေနသည္။
ေၾသာ္ . . . ေငြႏွစ္သိန္းကို လွလွပပမီး႐ိႈ႔ျပဖို႔ လူအင္အားေတြ အခ်ိန္ေတြ ဘယ္ေလာက္စေတးခဲ႔ရပါသလဲ။ သူတို႔ဘာအတြက္လုပ္ေနၾကတာလဲ။ အႏုပည္အတြက္သက္သက္ပဲလား။ သူတို႔အတၲ…၊ သူတို႔ဂုဏ္သိကၡာအတြက္လည္းပါမွာေပါ႔ေလ။
“ေစာ ျပန္ၾကဖို႔ေကာင္းၿပီးထင္တယ္၊ႏွစ္နာရီထိုးေနၿပီ”
“ ခဏေလး၊ဒီတစ္လံုးၾကည္႔ၿပီးရင္ ျပန္မယ္”
သူ႔ကို"ေမာင္”ဟူေသာ အသံုးအႏႈန္းျဖင္႔ဆက္ဆံလို႔မရခဲ႔သည္မွာ ႏွစ္ႏွစ္ၾကာခဲ႔တာလား၊သံုးႏွစ္ၾကာခဲ႔တာလား ေစာေကာင္းေကာင္းမမွိတ္မိေတာ႔ေခ်။ သူ႔အတြက္ ေစာ သည္ လူသားတစ္ေယာက္မဟုတ္ေတာ႔ဘဲ
ဇနီးအျဖစ္တီထြင္ခံထားရသည္႔ စက္႐ုပ္တစ္ခုသာျဖစ္ေတာ႔သည္။ တစ္ခါတုန္းက အဲသည္႔စက္႐ုပ္သည္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတက္ ၾကင္နာတက္ေသာ ဇနီးျဖစ္ခဲ႔သတဲ႔။ ေစာ သူ႔ကို ဘာေၾကာင္႔မ်ား ခ်စ္ခဲ႔မိပါလိမ္႔။ ညသန္းေခါင္ေက်ာ္ကာလ၊အေမွာင္ထု သိပ္သည္းေနဆဲအခ်ိန္မွာ ေစာသည္ သူမေယာက်ၤားအား ေစ႔ေစ႔စပ္စပ္ ေမာ္႔ၾကည္႔လိုက္မိသည္။ ေစာ သူ႔ကိုဘာေတြခ်စ္မိခဲ႔တာလဲ။ သူမ်က္ႏွာမွာ၊သူ႔ဟန္အမူအရာမွာ ေစာခ်စ္ခ်င္စရာ ဘာမွကိုရွာမေတြ႔ေခ်။ ေစာကိုယ္႔ကိုယ္ကို သေဘာက်စြာ
အသံထြက္ ရယ္လိုက္မ
ညမီးက်ီး
အကဲျဖတ္ဒိုင္လူၾကီးအဖြဲ႔က အသံခ်ဲ႔စက္ျဖင္႔ေအာ္၍ သတိေပးေၾကာ္ျငာလိုက္၏။
“အခုတစ္ခါယွဥ္ၿပိဳင္ဖို႔အလွည္႔ က်တာကေတာ႔ ေရႊအင္သားအဖြဲ႔ရဲ႔
ညမီးက်ီးျဖစ္ပါတယ္” ။
လက္ခုပ္သံမ်ား လက္ေခါက္မွတ္သံမ်ားကိုၾကားလိုက္ရသည္။(ေရႊအင္းသား}အဖြဲ႔ကို အားေပးသူမ်ားလည္းပါမည္။
ညမီးက်ီးဟူေသာအမ်ိဳးအစားအေပၚ အားရေက်နပ္စြာ အားေပးသူမ်ားလည္းပါလိမ္႔မည္။ ေတာင္ေပၚကြင္းျပင္တစ္ခုလံုး ၾကိတ္ၾကိတ္တိုးစည္ကားက်ပ္ညပ္ေနေသာ ပရိသတ္သည္ တျဖည္းျဖည္းစူးရွသိပ္သည္းလာေသာ အေအးဒဏ္ကို သတိမျပဳမိသလိုပင္ျဖစ္သည္။ ဇြဲေကာင္းလွပါေပရဲ႔ဟု ေစာ ကမွတ္ခ်က္ခ်မိသည္။ ေစာအနီးမွာရပ္ေနေသာ ေစာေယာက်ၤားသည္
မီးပံုးပ်ံမ်ားေစာင္႔ၾကည္႔ျခင္းကို သိပ္စိတ္၀င္စားပံုမရ။၁၅မီနစ္တခါေလာက္ လက္ပတ္နာရီကို ၾကည္႔ေန၏။
"အျမင္႔ေပ၆၀၊ထိပ္၀အက်ယ္၂၅ေပရွိပါတယ္၊ ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ႔ ယမ္းအေလးခ်ိန္ ကေတာ့ ပိသာ၄၀တိတိျဖစ္ပါတယ္” ။
ပရိသတ္က ေ၀ါခနဲအာေမဍိတ္သံျပဳလိုက္ၾကသည္။ယမ္းပိသာခ်ိန္မ်ားသည္႔အခါ ထိုမီးပံုးပ်ံၾကီးေကာင္းကင္မေရာက္မီေပါက္ကြဲခဲ႔ေသာ္ ရရွိလာမည္႔အႏၲရာယ္သည္ေတာ္ေတာ္ၾကီးမားမည္ျဖစ္သည္။
”ကုန္က်စရိတ္ စုစုေပါင္းက်ပ္ ႏွစ္သိန္းတိတိျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ား”
အဲဒီကုန္က်စရိတ္က်ပ္ႏွစ္သိန္းရွိၿပီးယမ္းပိသာခ်ိန္၄၀ရွိေသာမီးပံုးပ်ံၾကီးကို မိႈင္းတိုက္ေနၾကၿပီျဖစ္သည္။
မီးပံုးပ်ံၾကီးကိုမိႈင္း၀ေအာင္မီး႐ိႈ႔မိႈင္းတိုက္ေနခ်ိန္မွာ ေရႊအင္းသားအဖြဲ႔၏ ေဖ်ာ္ေျဖေရး တာ၀န္ခံအဖြဲ႔ငယ္က အိုးစည္ဗံုေမာင္းမ်ားတီးခတ္ၿပီး ေနာင္ေဗေနာင္ျဖင္႔ ရိုးရာအက ကေနၾကသည္။ ေစာသည္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာတီးမႈတ္ေနသူမ်ား၊မိႈင္းတိုက္ေနသူမ်ား၊အလုပ္႐ႈပ္စြာတ က္ၾကြေနၾကသူမ်ားကိုေျခဖ်ားေထာက္ကာ လူအုပ္ေနာက္မွၾကည္႔ရင္း အံ႔ၾသေနသည္။
ေၾသာ္ . . . ေငြႏွစ္သိန္းကို လွလွပပမီး႐ိႈ႔ျပဖို႔ လူအင္အားေတြ အခ်ိန္ေတြ ဘယ္ေလာက္စေတးခဲ႔ရပါသလဲ။ သူတို႔ဘာအတြက္လုပ္ေနၾကတာလဲ။ အႏုပည္အတြက္သက္သက္ပဲလား။ သူတို႔အတၲ…၊ သူတို႔ဂုဏ္သိကၡာအတြက္လည္းပါမွာေပါ႔ေလ။
“ေစာ ျပန္ၾကဖို႔ေကာင္းၿပီးထင္တယ္၊ႏွစ္နာရီထိုးေနၿပီ”
“ ခဏေလး၊ဒီတစ္လံုးၾကည္႔ၿပီးရင္ ျပန္မယ္”
သူ႔ကို"ေမာင္”ဟူေသာ အသံုးအႏႈန္းျဖင္႔ဆက္ဆံလို႔မရခဲ႔သည္မွာ ႏွစ္ႏွစ္ၾကာခဲ႔တာလား၊သံုးႏွစ္ၾကာခဲ႔တာလား ေစာေကာင္းေကာင္းမမွိတ္မိေတာ႔ေခ်။ သူ႔အတြက္ ေစာ သည္ လူသားတစ္ေယာက္မဟုတ္ေတာ႔ဘဲ
ဇနီးအျဖစ္တီထြင္ခံထားရသည္႔ စက္႐ုပ္တစ္ခုသာျဖစ္ေတာ႔သည္။ တစ္ခါတုန္းက အဲသည္႔စက္႐ုပ္သည္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတက္ ၾကင္နာတက္ေသာ ဇနီးျဖစ္ခဲ႔သတဲ႔။ ေစာ သူ႔ကို ဘာေၾကာင္႔မ်ား ခ်စ္ခဲ႔မိပါလိမ္႔။ ညသန္းေခါင္ေက်ာ္ကာလ၊အေမွာင္ထု သိပ္သည္းေနဆဲအခ်ိန္မွာ ေစာသည္ သူမေယာက်ၤားအား ေစ႔ေစ႔စပ္စပ္ ေမာ္႔ၾကည္႔လိုက္မိသည္။ ေစာ သူ႔ကိုဘာေတြခ်စ္မိခဲ႔တာလဲ။ သူမ်က္ႏွာမွာ၊သူ႔ဟန္အမူအရာမွာ ေစာခ်စ္ခ်င္စရာ ဘာမွကိုရွာမေတြ႔ေခ်။ ေစာကိုယ္႔ကိုယ္ကို သေဘာက်စြာ
အသံထြက္ ရယ္လိုက္မ
ညမီးက်ီး အပုိင္း (၂)
ပို၍အႏၲရာယ္ၾကီးသည္ဟု ဆိုပါစို႔။ အခုလႊတ္တင္ေနၾကေသာ မီးပံုးပ်ံမ်ားတြင္ အမ်ိဳးအစား ႏွစ္ခုကြဲျပား၏။ တစ္ခုက “စိန္နားပန္” ဟုေခၚေသာ အလွခ်ိတ္ဆြဲ တန္ဆာဆင္႐ံုသက္သက္မီးပံုးပ်ံအမ်ိဳးအစား။ ေနာက္တစ္ခုက “ညမီးက်ီး”ဟုေခၚေသာ မီး႐ွဳးမီးပန္းေဖာက္သည္႔ အမ်ိဳးအစား။ ေစာ၏ ယခုႏွစ္ညသံုးည မီးပံုးပ်ံၾကည္႔ရသည္႔ အေတြ႔အၾကံဳအရေျပာလွ်င္
“ညမီးက်ီး”မီးပံုးပ်ံက ပို၍စိတ္လႈပ္ရွားစရာေကာင္းသည္။ သူကေကာင္းကင္အျမင္႔သို႔ေရာက္ေသာအခါ တစ္ဆင္႔ၿပီးတစ္ဆင္႔ အမ်ိဳးအစားကြဲျပားစြာ လွပစြာေပါက္ကြဲျပေလသည္။ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ေလထုထဲ အေမွာင္ထုထဲသို႔ တည္႔တည္႔ ထုိးေဖာက္ျဖာထြက္ေသာ မီး႐ွဴးမီးပန္းမ်ားကတစ္ဆင္႔ ထို႔ေနာက္ငါးကေလးေတြ ေရမွာကူးလြန္႔ကူခတ္သလို လွစ္ခနဲလွစ္ခနဲျဖာထြက္ေသာ မီး႐ွဴးမ်ားကဆင္႔၊ထို႔ေနာက္ ခိုကေလးမ်ား ပ်ံသန္းသြားသလို မီး႐ွဴးမီးပန္းကေလးမ်ား ေလမွာေ၀႔၀ဲပ်ံတက္ကာ ေလာင္ကြၽမ္းေစသည္႔ ခိုပ်ံဟု အမည္ရေသာ ေပါက္ကြဲမႈ အမ်ိဳးအစားကေလးမ်ားက
တစ္ဆင္႔၊ ေကာင္းကင္သို႔ ေတာက္ပေသာမီးပံုးပ်ံၾကီးတက္ေနသည္႔အခ်ိန္အတြင္း ေနာက္ထပ္ဆင္႔ကဲဆင္႔ကဲ ေရာင္စံုျဖာထြက္ေသာမီး႐ွဴးမီးပန္းလွလွမ်ား၏ ပံုစံအမ်ိဳးအမ်ိဳး၊ လွပဆန္းၾကယ္မႈအမ်ိဳးမ်ိဳးကို စုစည္းေရာေႏွာကာ
ျမင္ရၾကည္႔ရသည္မို႔ ျပည္႔စံုစြာ စိတ္လႈပ္ရွားေစတတ္သည္။အဲသည္ အဆင္႔ဆင္႔ေသာ မီး႐ွဴးမီးပန္းမ်ားကို စနစ္တက်လွပစြာ ေပါက္ကြဲေအာင္တြက္ခ်က္ၿပီး တပ္ဆင္ရသည္႔အတက္ပညာကလည္းေတာ္ေတာ္ခ်ီးက်ဴးဖို႔ေကာင္းပါသည္။
“ေလေၾကာင္းေျပာင္းသြားပါတယ္ခင္ဗ်ား၊ ပရိသတ္မ်ား သတိထားၾကပါ၊ မီးပံုးပ်ံရဲ႔ေအာက္ တည္႔တည္႔မွာမေနၾကပါနဲ႔ခင္ဗ်ား”
မီးပံုးပ်ံၾကီးသည္ ေဘးတိုက္ေ႐ြ႔လ်ားလ်က္ အကဲျဖတ္လူၾကီးမ်ား ထိုင္ၾကည္႔ရာ ပြဲၾကည္႔စင္၏အေနာက္ဘက္သို႔ ယိမ္းထိုးပါသြားသည္။ လူတခ်ိဳ႔ ေအာ္ဟစ္ကာ ေျပးလႊားေနၾကသည္။ မီးသတ္ကားသည္ အဆင္သင္႔စက္ႏႈိးကာ ကြင္းျပင္ဆီသို႔ ဦးတည္ထားရာမွ စတင္ေမာင္းထြင္ေလသည္။
“မီးသတ္ကားရဲ႔ ေရွ႔တည္႔တည္႔မွာ မေနၾကပါနဲ႔ခင္ဗ်ား၊လြတ္ရာသို႔ ေ႐ႊ႔ေပးၾကပါခင္ဗ်ား”
မီးပံုးပ်ံၾကီးဆီသို႔ အုန္းခနဲ ေပါက္ကြဲသံတစ္ခ်က္ၾကားလိုက္ရသည္။
ေ၀ါခနဲေအာင္ဟစ္သံမ်ား ၾကားရသည္။ ေစာ၏ေဘးနားကလူေတြအထိတ္တလန္႔ေျပးရာ ေစာသည္ ထိုလူအုပ္ႏွင္႔အတူ ကပ္ျငိၿပီးေ႐ြ႔သြားသည္။
“ေစာ . . .”
သူ႔အသံသည္ အထိတ္တလန္႔ ေအာ္ဟစ္ေသာ လူအုပ္အသံႏွင္႔ ေရာေထြးသြား၏။ ေစာတို႔ရပ္ေနေသာ ကြင္းျပင္သည္ ညီညာေသာေျမျပင္မဟုတ္။ အနည္းငယ္ေစာင္းနိမ္႔သြားေသာ ဆင္ေျခေလွ်ာေျမျပင္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ေျပးလႊားရင္းမွ အရွိန္အထိန္းႏိုင္ဘဲ ေစာတစ္ခ်က္ေျခေခါက္ကာလဲက်သြားသည္။ လူေတြသည္ ေစာ၏ေျခေတြ လက္ေတြကို
အမႈမဲ႔အမွတ္မဲ႔ တက္နင္းေျပးၾက၏။ နာက်င္မႈႏွင္႔ ထိတ္လန္႔မႈေပါင္းစပ္ကာလဲရာမွ ဇြတ္ထထိုင္ဖို႔ၾကိဳးစားဆဲ လက္တစ္ဖက္က ေစာ၏ပခံုးမွ ဆြဲညွစ္ကာထူမေပးလိုက္သည္။
“ေက်းဇူး”
ေက်းဇူးတင္စကားဆိုဖို႔ အာ႐ံုသိစိတ္ျဖင္႔ စကားစလိုက္ေပမယ္႔ ထိုသူက ေစာကိုလက္ေမာင္းရင္းမွ တင္းတင္းဆုပ္ကာ သူ႔ေနာက္ဘက္သို႔ တြန္းပို႔ၿပီးအကာအကြယ္ေပးလိုက္သျဖင္႔ စကားစျပတ္သြားသည္။ ႐ုပ္႐ုပ္သဲသဲလူအုပ္ကို
ေရွာင္ရင္း၊ မတ္တတ္ရပ္အတြန္းခံရင္း အေမွာင္တစ္၀က္ အလင္းတစ္၀က္ေအာက္မွာ ျမင္လိုက္ရေသာ မ်က္ႏွာကေတာ႔ မ်က္ခြံမို႔မို႔ႏွင္႔ ႏုနယ္ေသးေသာ လူငယ္တစ္ဦး၏မ်က္ႏွာပဲ။ ရွမ္းလား၊ အင္းသားလား၊ ပအို၀္းလား။ ေတာင္ေပၚတိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမွန္းေတာ႔ သိသည္။
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္”
ထိုစကားကို သူၾကားပံုမရ။ သူ႔အာ႐ံုသည္ သူ႔လက္ေမာင္းမွ တင္းတင္းဆြဲဆုပ္ထားမိေနေသာ မိန္းမထံမွာ ရွိမေနတာ ေသခ်ာသည္။ သူ႔အာ႐ံုသည္ တစ္ဖက္မွာ ေပါက္ကြဲပ်က္စီးကာ မီးေလာင္ေနၿပီျဖစ္ေသာ မီးပံုပ်ံၾကီးထံ ေရာက္ေနသည္။ ေျမျပင္အထက္ ေပ၁၀၀၊၂၀၀မွာေပါက္ကြဲပ်က္စီးျခင္းျဖစ္ မီးေတာက္မီးလွ်ံမ်ား ေနရာအႏွံမွာ ရွိေနသည္။ ကြင္းျပင္ရွိ ပရိသတ္သည္လည္း ကြင္းလယ္မွာမရွိၾကေတာ႔ဘဲ ေဘးပတ္လည္မွာ ကပ္ေနၾကၿပီ။ သစ္ပင္ႏွစ္ပင္ မီးေလာင္ေနသည္။ ယမ္းနံမ်ား မႊန္ထူေန၏။ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုး မီးခိုးမိႈင္းမ်ားျဖင္႔ေမွာင္ေန၏။ ေနာက္ထပ္ ၾကီးမားေသာေပါက္ကြဲသံၾကီးတစ္ခု ထပ္ၾကားရျပန္သည္။ထိုေပါက္ကြဲသံေၾကာင္႔ တိုင္းရင္းသားလူငယ္သည္ သူမ၏လက္ကို လႊတ္လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာဆီလြင္႔စဥ္လာႏိုင္ဖြယ္မရွိေသာ မီးစ၊ယမ္းစမ်ားကိုကာကြယ္ဟန္ျဖင္႔ လက္မ်ားကို မ်က္ႏွာေ႐ွ႔ အမွတ္တမဲ႔ ကာလိုက္ေလသည္။ထို႔ေနာက္ လူငယ္က ၾကိတ္မႏိုင္ ခဲမရဟန္ျဖင္႔ ေတာက္တစ္ခ်က္ ေခါက္သည္။
“သြားၿပီကြာ”
လူငယ္သည္ ေရႊအင္းသားအဖြဲ႔ထဲမွ ဟုတ္ဟန္မတူပါ။ သို႔ေသာ္ မီးပံုးပ်ံၾကီးေပါက္ကြဲပ်က္စီးသြားသည္႔အတြက္ သူခံစားေနရဟန္ျဖစ္သည္။
“ဒီေကာင္ၾကီးသာ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္တက္သြားလို႔ကေတာ႔ ၾကည္႔လို႔ေကာင္းလိုက္မယ္႔ျမင္ကြင္း”
ေစာ၏အနီးမွ အားရပါးရ ညည္းညဴလိုက္သံတစ္ခုကိုလည္းၾကားလိုက္ရသည္။ပရိသတ္သည္ ယခုအခါ ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္မႈမွ လြတ္ကင္းခဲ႔ၿပီ။စိတ္ဆင္းရဲမႈ၊ ႏွေျမာတသမႈ၊အားမလို အားမရျဖစ္မႈတို႔ႏွင္႔မီးပံုးပ်ံၾကီးအား တဖြဖြ တသေနၾကသည္။ ကံအားေလ်ာ္စြာ ေပါက္ကြဲမႈသည္ကြင္းတစ္ဖက္က ငွက္ေပ်ာပင္အုပ္ဆီမွ ျဖစ္ေပၚခဲ႔သျဖင္႔ ပရိသတ္ထဲမွအေသအေပ်ာက္လံုး၀မရွိခဲ႔ဘဲ မီးဟတ္သူ၊ဒဏ္ရာရသူ အနည္းငယ္မွ်သာ ရွိခဲ႔သည္။
“မီးပံုးပ်ံတိုင္းဟာ ေကာင္းကင္ထိ တက္ခ်င္မွတက္ႏိုင္မွာေပါ႔၊ ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာ ဒီလိုပါဘဲ၊ေမွ်ာ္လင္႔တိုင္းမရၾကပါဘူး”
တစ္ေယာက္ေယာက္က တစ္ေယာက္ေယာက္ကို အားေပးေနသံၾကားရသည္။သို႔ေသာ္ ပြဲၾကည္႔စင္အေျခမွာေတာ႔ အသံထြက္ ငိုေၾကြးေနသူတစ္ေယာက္ရွိသည္။
“ဆယ္႔ငါးရက္လံုးလံုးပါပဲ၊ ကြၽန္မတို႔ မနားမေန အလုပ္လုပ္ခဲ႔ၾကတာ”
ငိုေၾကြးေနသည္႔ လူငယ္ေလးေဘးမွာ ေျခပစ္လက္ပစ္ထုိင္ေနေသာ မိန္းကေလးက ေရရြတ္ေန၏။
“တခါတေလ ဒီလိုပါပဲ ငါ႔ညီရာ၊စိတ္ကိုေျဖပါ”
ေယာက်ၤားခပ္လတ္လတ္တစ္ေယာက္က ငိုေနေသာလူငယ္၏ ပခံုးကို ပုတ္သည္။
“တခါတေလ . . . ဟုတ္လား၊တႏွစ္လံုးလံုး တည္ေဆာက္လာခဲ႔ရတဲ႔ ေမွ်ာ္လင္႔မႈေတြထဲမွာ တစ္ခါတေလဆိုတာ
ဘယ္ေနရာမွ မပါခဲ႔ဘူး”
“တစ္ႏွစ္မွာ တစ္ခါတည္းသာပါပဲ”
မေက်မနပ္ေရ႐ြတ္သံကို ၾကားရသည္။ေစာ သူ႔ကို သြားေဖ်ာင္းဖ်ခ်င္စိတ္ ေပၚေန၏။ခ်ာတိတ္ရယ္၊ တစ္ႏွစ္မွာ တစ္ခါသာဆိုတဲ႔ ေမွ်ာ္လင္႔မႈေအာက္မွာဆံုး႐ံႈးရတာဟာ ဘ၀မွာ တစ္ခါသာပါဆိုတဲ႔ ေမွ်ာ္လင္႔မႈေအာက္မွာဆံုး႐ႈံးရသေလာက္ မနာက်င္ႏိုင္ပါဘူးကြယ္၊ ေနာက္ႏွစ္ဆိုတာရွိပါေသးတယ္၊ေအးေလ . . . ေနာက္ႏွစ္အထိ အေျခအေန ေပးလားခဲ႔ေသးရင္ေပါ႔။ ေစာ သူ႔ကို ေငးစိုက္ၾကည္႔ေနမိသည္။ေမွ်ာင္လင္႔ခ်က္ေတြ ျပိဳကြဲပ်က္စီးသြားသူတစ္ေယာက္၏ မ်က္ႏွာမွာ နာက်င္မႈေတြ အျပည္႔ပါ၏
“ေစာ”
သူမေယာက်ၤား၏အသံ။ သူမလွည္႔ၾကည္႔လိုက္ေသာအခါ လူေတြၾကားမွာ တိုးေ၀ွ႔လာေနေသာသူမေယာက်ၤားကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။
“ရွာလိုက္ရတာ ေစာရယ္” သူအနီးေရာက္လာၿပီး ေစာ၏လက္တစ္ဖက္ကို လွမ္းဆြဲလိုက္သည္။
“ကိုယ္တို႔ခ်င္းကြဲသြားရင္ ဘယ္႔ႏွယ္႔လုပ္မလဲ၊မင္း ကိုယ္႔လက္ကို တြဲထားခဲ႔ဖို႔ ေကာင္းတယ္”
“ကြၽန္မ ဟိုတယ္ဆီ ျပန္တတ္ပါတယ္”
“မင္းကို ေျပာလိုက္ရင္ အဲဒီအတိုင္းခ်ည္းပဲ၊ လာ ျပန္ၾကစို႔၊ ေအးလဲေအးလွၿပီ၊ ခုဟာက ကံေကာင္းလို႔မေသတာ”
ထို႔ေနာက္ သူသည္ အငိုတိတ္စျပဳေနၿပီျဖစ္ေသာ၊ အံတင္းတင္းၾကိတ္ထားေသာ
ေ႐ႊအင္းသားလူငယ္ဆီ မ်က္လံုးေရာက္သြား၏။ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္၏အငိုမ်က္ႏွာကို သူ မၾကည္႔ခ်င္ မျမင္ခ်င္သလိုပင္ မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္သည္။
“သနားပါတယ္ေနာ္”
ေစာ သူႏွင္႔အတူလိုက္လာရင္း ေရ႐ႊတ္မိေတာ႔ သူက ေစာအား လုိက္ေလ်ာဟန္ျဖင္႔ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္သည္။
“ေအးေလ . . . ႏွစ္သိန္းၾကီးမ်ားေတာင္”
ေစာ သူ႔ကို ဖ်တ္ခနဲ ေမာ႔ၾကည္႔မိ၏။ ဒီဆံုး႐ံႈးမႈမွာ ေငြႏွစ္သိန္းဟာ အဓိကမက်ဘူး။ သို႔ေသာ္ ခံစားခ်က္ကို သူ နားလည္မည္႔ပံုမေပ ျဖင္႔ ေစာ တိတ္တိတ္ပဲ ေနလိုက္သည္။
“မေအးဘူးလား ေစာ”
“အင္း . . . အခုမွ ေအးမွန္းသိေတာ႔တယ္”
“ကိုယ္႔ေတာ႔ ခိုက္ခိုက္တုန္ေနၿပီ”
မနက္ျဖန္ ေစာတို႔ျပန္ၾကေတာ႔မည္။ ငါးရက္ၾကာ ခြဲခြာထားခဲ႔ရေသာသမီးေလးဆီျပန္ၾကေတာ႔မည္။ သမီးေလအတြက္ တိုင္းရင္းသား၀တ္စံုေလးတစ္ခုလက္ေဆာင္ပါလာသည္။ သူမစိတ္မွတ္မထင္ ျပံဳးမိသြား၏။
“အခုဆက္လက္ၿပိဳင္ပြဲ၀င္မယ္႔အဖြဲ႔ကေတာ႔ ဖိုးသာထူးအဖြဲ႔ျဖစ္ပါတယ္၊ ဖိုးသာထူးအဖြဲ႕ကလႊတ္တင္မယ္႔ မီးပံုးပ်ံအမ်ိဳးအစားဟာလဲ ညမီးက်ီး ပဲျဖစ္ပါတယ္”
ေၾသာ္ . . . အခုဟာ ႐ိုး႐ိုးမီးပံုပ်ံလႊတ္ေနတာမဟုတ္။ၿပိဳင္ပြဲလုပ္ေနတာပါလားဟု
သတိရသြား၏။ ေ႐ႊအင္းသားအဖြဲ႔၏ ဆံုး႐ံႈးမႈမ်ားမွာ ထင္တာထက္ ပိုၾကီးမားပါလိမ္႔မည္။အခ်ိန္ကာလ၊ေငြေၾကး၊ဂုဏ္သိကၡာ၊ စည္းလံုးမႈအင္အား၊ ယံုၾကည္ခံရမႈနာမည္၊စိုက္ထုတ္လိုက္ရသည္႔ ခြန္အား၊အားလံုးထက္ ပို၍ဆံုး႐ံႈးလိုက္ရေသာအရာမွာ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ျဖစ္ပါလိမ္႔မည္။
“ကိုယ္နားမလည္တာက ဒီေငြေတြကို မီးပံုးပ်ံလုပ္ၿပီးမီး႐ိႈ႔ပြဲက်င္းပေတာ႔မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီးတဲ႔ေနာက္ေတာ႔ မီးေလာင္ေပါက္ကြဲတာဟာ ဘာခံစားစရာရွိေသးလဲ၊ ေကာင္းကင္အျမင္႔က်မွပဲ ေပါက္ကြဲကြဲ၊ ေျမျပင္နီးနီးပဲ ေပါက္ကြဲကြဲ ပ်က္စီးတာေတာ႔ ပ်က္စီးသြားတာပဲ၊ ဒါဟာ ဘာထူးျခားလို႔လဲ၊ လူေတြ အသက္အႏၲရာယ္မရွိရင္
ၿပီးတာပဲမဟုတ္လား”
“ထူးျခားတာေပါ႔”
“ဘာထူးျခားတာလဲ”
ဘုရားေစာင္းတန္းရွိရာသို႔ေလွ်ာက္လာရင္း ေစာသည္ မီးပံုးပ်ံကြင္းျပင္ဆီသို႔ တစ္ခ်က္ျပန္ၾကည္႔မိ၏။ တစ္ေယာက္ေယာက္က ဤအေျဖကို ေစာထက္ပို၍ ရွင္းျပေပးႏိုင္ေကာင္းေပးႏိုင္လိမ္႔မည္။
“မီးပံုးပ်ံလႊတ္တယ္ဆိုကတည္းက တစ္ခ်န္မွာေတာ႔ ဆံုး႐ံႈးပ်က္စီးမွာဆိုတာမွန္ပါရဲ႔။ အခုလိုညမီးက်ီး မီးပံုးပ်ံမွာေတာ႔ စိန္နားပန္ထက္ ေမွ်ာ္လင္႔မႈပိုတယ္၊ စိန္နားပန္မွာက ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ လႊတ္တင္ဖို႔ တစ္ခုပဲ၊ ညမီးက်ီးမွာက ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ လႊတ္တင္ႏိုင္ဖို႔က တစ္ဆင္႔၊ မီး႐ွဴးမီးပန္းေလးေတြ ကိုယ္လိုခ်င္သလိုလွလွပပတစ္မ်ိဳးၿပီးတစ္မ်ိဳးေပါက္ကြဲဖို႔က ေနာက္တစ္ဆင္႔၊ အခုလို ဘာမွမရလုိုက္ဘဲ အလဲလဲအကြဲကြဲ ပ်က္စီးဆံုး႐ံႈးသြားရတာက ရင္နာစရာၾကီးပါ၊ ဘယ္သူမဆိုေလ ဂုဏ္သိကၡာရွိရွိ လွလွပပေလး ေပါက္ကြဲအဆံုးသတ္သြားခ်င္တာခ်ည္းပါပဲ”
ေစာ၏ စကားကို သူသိပ္နားလည္ပံုမေပၚပါ။ ေစာ ညံ႔တာပဲျဖစ္ပါလိမ္႔မည္။
“ကြၽန္မလဲ ဘ၀နဲ႔ရင္းၿပီး ညမီးက်ီးမွ လႊတ္တင္ေတာ႔မယ္ဆိုရင္ အထိတ္တလန္႔ အလဲလဲအကြဲကြဲေတာ႔ အဆံုးမသတ္သင္႔ဘူး၊လွလွပပ သိကၡာရွိရွိေလး”သူ ရယ္ေမာသည္။
“မီးပံုးပ်ံနဲ႔ မင္းနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲ”
“သမီးေလး ျမန္ျမန္ၾကီးျပင္းေစခ်င္လွၿပီ”
သူမ ညည္းညည္းကေလးေျပာရင္း စကားကို အဆံုးသတ္လိုက္မိ၏။
ေလာကတစ္ခုလံုးမွာ သူမဂ႐ုစိုက္ဆံုးအရာမွာ သမီးေလး၏ စိတ္ခံစားမႈပဲ ျဖစ္သည္။ ။
“ညမီးက်ီး”မီးပံုးပ်ံက ပို၍စိတ္လႈပ္ရွားစရာေကာင္းသည္။ သူကေကာင္းကင္အျမင္႔သို႔ေရာက္ေသာအခါ တစ္ဆင္႔ၿပီးတစ္ဆင္႔ အမ်ိဳးအစားကြဲျပားစြာ လွပစြာေပါက္ကြဲျပေလသည္။ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ေလထုထဲ အေမွာင္ထုထဲသို႔ တည္႔တည္႔ ထုိးေဖာက္ျဖာထြက္ေသာ မီး႐ွဴးမီးပန္းမ်ားကတစ္ဆင္႔ ထို႔ေနာက္ငါးကေလးေတြ ေရမွာကူးလြန္႔ကူခတ္သလို လွစ္ခနဲလွစ္ခနဲျဖာထြက္ေသာ မီး႐ွဴးမ်ားကဆင္႔၊ထို႔ေနာက္ ခိုကေလးမ်ား ပ်ံသန္းသြားသလို မီး႐ွဴးမီးပန္းကေလးမ်ား ေလမွာေ၀႔၀ဲပ်ံတက္ကာ ေလာင္ကြၽမ္းေစသည္႔ ခိုပ်ံဟု အမည္ရေသာ ေပါက္ကြဲမႈ အမ်ိဳးအစားကေလးမ်ားက
တစ္ဆင္႔၊ ေကာင္းကင္သို႔ ေတာက္ပေသာမီးပံုးပ်ံၾကီးတက္ေနသည္႔အခ်ိန္အတြင္း ေနာက္ထပ္ဆင္႔ကဲဆင္႔ကဲ ေရာင္စံုျဖာထြက္ေသာမီး႐ွဴးမီးပန္းလွလွမ်ား၏ ပံုစံအမ်ိဳးအမ်ိဳး၊ လွပဆန္းၾကယ္မႈအမ်ိဳးမ်ိဳးကို စုစည္းေရာေႏွာကာ
ျမင္ရၾကည္႔ရသည္မို႔ ျပည္႔စံုစြာ စိတ္လႈပ္ရွားေစတတ္သည္။အဲသည္ အဆင္႔ဆင္႔ေသာ မီး႐ွဴးမီးပန္းမ်ားကို စနစ္တက်လွပစြာ ေပါက္ကြဲေအာင္တြက္ခ်က္ၿပီး တပ္ဆင္ရသည္႔အတက္ပညာကလည္းေတာ္ေတာ္ခ်ီးက်ဴးဖို႔ေကာင္းပါသည္။
“ေလေၾကာင္းေျပာင္းသြားပါတယ္ခင္ဗ်ား၊ ပရိသတ္မ်ား သတိထားၾကပါ၊ မီးပံုးပ်ံရဲ႔ေအာက္ တည္႔တည္႔မွာမေနၾကပါနဲ႔ခင္ဗ်ား”
မီးပံုးပ်ံၾကီးသည္ ေဘးတိုက္ေ႐ြ႔လ်ားလ်က္ အကဲျဖတ္လူၾကီးမ်ား ထိုင္ၾကည္႔ရာ ပြဲၾကည္႔စင္၏အေနာက္ဘက္သို႔ ယိမ္းထိုးပါသြားသည္။ လူတခ်ိဳ႔ ေအာ္ဟစ္ကာ ေျပးလႊားေနၾကသည္။ မီးသတ္ကားသည္ အဆင္သင္႔စက္ႏႈိးကာ ကြင္းျပင္ဆီသို႔ ဦးတည္ထားရာမွ စတင္ေမာင္းထြင္ေလသည္။
“မီးသတ္ကားရဲ႔ ေရွ႔တည္႔တည္႔မွာ မေနၾကပါနဲ႔ခင္ဗ်ား၊လြတ္ရာသို႔ ေ႐ႊ႔ေပးၾကပါခင္ဗ်ား”
မီးပံုးပ်ံၾကီးဆီသို႔ အုန္းခနဲ ေပါက္ကြဲသံတစ္ခ်က္ၾကားလိုက္ရသည္။
ေ၀ါခနဲေအာင္ဟစ္သံမ်ား ၾကားရသည္။ ေစာ၏ေဘးနားကလူေတြအထိတ္တလန္႔ေျပးရာ ေစာသည္ ထိုလူအုပ္ႏွင္႔အတူ ကပ္ျငိၿပီးေ႐ြ႔သြားသည္။
“ေစာ . . .”
သူ႔အသံသည္ အထိတ္တလန္႔ ေအာ္ဟစ္ေသာ လူအုပ္အသံႏွင္႔ ေရာေထြးသြား၏။ ေစာတို႔ရပ္ေနေသာ ကြင္းျပင္သည္ ညီညာေသာေျမျပင္မဟုတ္။ အနည္းငယ္ေစာင္းနိမ္႔သြားေသာ ဆင္ေျခေလွ်ာေျမျပင္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ေျပးလႊားရင္းမွ အရွိန္အထိန္းႏိုင္ဘဲ ေစာတစ္ခ်က္ေျခေခါက္ကာလဲက်သြားသည္။ လူေတြသည္ ေစာ၏ေျခေတြ လက္ေတြကို
အမႈမဲ႔အမွတ္မဲ႔ တက္နင္းေျပးၾက၏။ နာက်င္မႈႏွင္႔ ထိတ္လန္႔မႈေပါင္းစပ္ကာလဲရာမွ ဇြတ္ထထိုင္ဖို႔ၾကိဳးစားဆဲ လက္တစ္ဖက္က ေစာ၏ပခံုးမွ ဆြဲညွစ္ကာထူမေပးလိုက္သည္။
“ေက်းဇူး”
ေက်းဇူးတင္စကားဆိုဖို႔ အာ႐ံုသိစိတ္ျဖင္႔ စကားစလိုက္ေပမယ္႔ ထိုသူက ေစာကိုလက္ေမာင္းရင္းမွ တင္းတင္းဆုပ္ကာ သူ႔ေနာက္ဘက္သို႔ တြန္းပို႔ၿပီးအကာအကြယ္ေပးလိုက္သျဖင္႔ စကားစျပတ္သြားသည္။ ႐ုပ္႐ုပ္သဲသဲလူအုပ္ကို
ေရွာင္ရင္း၊ မတ္တတ္ရပ္အတြန္းခံရင္း အေမွာင္တစ္၀က္ အလင္းတစ္၀က္ေအာက္မွာ ျမင္လိုက္ရေသာ မ်က္ႏွာကေတာ႔ မ်က္ခြံမို႔မို႔ႏွင္႔ ႏုနယ္ေသးေသာ လူငယ္တစ္ဦး၏မ်က္ႏွာပဲ။ ရွမ္းလား၊ အင္းသားလား၊ ပအို၀္းလား။ ေတာင္ေပၚတိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမွန္းေတာ႔ သိသည္။
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္”
ထိုစကားကို သူၾကားပံုမရ။ သူ႔အာ႐ံုသည္ သူ႔လက္ေမာင္းမွ တင္းတင္းဆြဲဆုပ္ထားမိေနေသာ မိန္းမထံမွာ ရွိမေနတာ ေသခ်ာသည္။ သူ႔အာ႐ံုသည္ တစ္ဖက္မွာ ေပါက္ကြဲပ်က္စီးကာ မီးေလာင္ေနၿပီျဖစ္ေသာ မီးပံုပ်ံၾကီးထံ ေရာက္ေနသည္။ ေျမျပင္အထက္ ေပ၁၀၀၊၂၀၀မွာေပါက္ကြဲပ်က္စီးျခင္းျဖစ္ မီးေတာက္မီးလွ်ံမ်ား ေနရာအႏွံမွာ ရွိေနသည္။ ကြင္းျပင္ရွိ ပရိသတ္သည္လည္း ကြင္းလယ္မွာမရွိၾကေတာ႔ဘဲ ေဘးပတ္လည္မွာ ကပ္ေနၾကၿပီ။ သစ္ပင္ႏွစ္ပင္ မီးေလာင္ေနသည္။ ယမ္းနံမ်ား မႊန္ထူေန၏။ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုး မီးခိုးမိႈင္းမ်ားျဖင္႔ေမွာင္ေန၏။ ေနာက္ထပ္ ၾကီးမားေသာေပါက္ကြဲသံၾကီးတစ္ခု ထပ္ၾကားရျပန္သည္။ထိုေပါက္ကြဲသံေၾကာင္႔ တိုင္းရင္းသားလူငယ္သည္ သူမ၏လက္ကို လႊတ္လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာဆီလြင္႔စဥ္လာႏိုင္ဖြယ္မရွိေသာ မီးစ၊ယမ္းစမ်ားကိုကာကြယ္ဟန္ျဖင္႔ လက္မ်ားကို မ်က္ႏွာေ႐ွ႔ အမွတ္တမဲ႔ ကာလိုက္ေလသည္။ထို႔ေနာက္ လူငယ္က ၾကိတ္မႏိုင္ ခဲမရဟန္ျဖင္႔ ေတာက္တစ္ခ်က္ ေခါက္သည္။
“သြားၿပီကြာ”
လူငယ္သည္ ေရႊအင္းသားအဖြဲ႔ထဲမွ ဟုတ္ဟန္မတူပါ။ သို႔ေသာ္ မီးပံုးပ်ံၾကီးေပါက္ကြဲပ်က္စီးသြားသည္႔အတြက္ သူခံစားေနရဟန္ျဖစ္သည္။
“ဒီေကာင္ၾကီးသာ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္တက္သြားလို႔ကေတာ႔ ၾကည္႔လို႔ေကာင္းလိုက္မယ္႔ျမင္ကြင္း”
ေစာ၏အနီးမွ အားရပါးရ ညည္းညဴလိုက္သံတစ္ခုကိုလည္းၾကားလိုက္ရသည္။ပရိသတ္သည္ ယခုအခါ ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္မႈမွ လြတ္ကင္းခဲ႔ၿပီ။စိတ္ဆင္းရဲမႈ၊ ႏွေျမာတသမႈ၊အားမလို အားမရျဖစ္မႈတို႔ႏွင္႔မီးပံုးပ်ံၾကီးအား တဖြဖြ တသေနၾကသည္။ ကံအားေလ်ာ္စြာ ေပါက္ကြဲမႈသည္ကြင္းတစ္ဖက္က ငွက္ေပ်ာပင္အုပ္ဆီမွ ျဖစ္ေပၚခဲ႔သျဖင္႔ ပရိသတ္ထဲမွအေသအေပ်ာက္လံုး၀မရွိခဲ႔ဘဲ မီးဟတ္သူ၊ဒဏ္ရာရသူ အနည္းငယ္မွ်သာ ရွိခဲ႔သည္။
“မီးပံုးပ်ံတိုင္းဟာ ေကာင္းကင္ထိ တက္ခ်င္မွတက္ႏိုင္မွာေပါ႔၊ ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာ ဒီလိုပါဘဲ၊ေမွ်ာ္လင္႔တိုင္းမရၾကပါဘူး”
တစ္ေယာက္ေယာက္က တစ္ေယာက္ေယာက္ကို အားေပးေနသံၾကားရသည္။သို႔ေသာ္ ပြဲၾကည္႔စင္အေျခမွာေတာ႔ အသံထြက္ ငိုေၾကြးေနသူတစ္ေယာက္ရွိသည္။
“ဆယ္႔ငါးရက္လံုးလံုးပါပဲ၊ ကြၽန္မတို႔ မနားမေန အလုပ္လုပ္ခဲ႔ၾကတာ”
ငိုေၾကြးေနသည္႔ လူငယ္ေလးေဘးမွာ ေျခပစ္လက္ပစ္ထုိင္ေနေသာ မိန္းကေလးက ေရရြတ္ေန၏။
“တခါတေလ ဒီလိုပါပဲ ငါ႔ညီရာ၊စိတ္ကိုေျဖပါ”
ေယာက်ၤားခပ္လတ္လတ္တစ္ေယာက္က ငိုေနေသာလူငယ္၏ ပခံုးကို ပုတ္သည္။
“တခါတေလ . . . ဟုတ္လား၊တႏွစ္လံုးလံုး တည္ေဆာက္လာခဲ႔ရတဲ႔ ေမွ်ာ္လင္႔မႈေတြထဲမွာ တစ္ခါတေလဆိုတာ
ဘယ္ေနရာမွ မပါခဲ႔ဘူး”
“တစ္ႏွစ္မွာ တစ္ခါတည္းသာပါပဲ”
မေက်မနပ္ေရ႐ြတ္သံကို ၾကားရသည္။ေစာ သူ႔ကို သြားေဖ်ာင္းဖ်ခ်င္စိတ္ ေပၚေန၏။ခ်ာတိတ္ရယ္၊ တစ္ႏွစ္မွာ တစ္ခါသာဆိုတဲ႔ ေမွ်ာ္လင္႔မႈေအာက္မွာဆံုး႐ံႈးရတာဟာ ဘ၀မွာ တစ္ခါသာပါဆိုတဲ႔ ေမွ်ာ္လင္႔မႈေအာက္မွာဆံုး႐ႈံးရသေလာက္ မနာက်င္ႏိုင္ပါဘူးကြယ္၊ ေနာက္ႏွစ္ဆိုတာရွိပါေသးတယ္၊ေအးေလ . . . ေနာက္ႏွစ္အထိ အေျခအေန ေပးလားခဲ႔ေသးရင္ေပါ႔။ ေစာ သူ႔ကို ေငးစိုက္ၾကည္႔ေနမိသည္။ေမွ်ာင္လင္႔ခ်က္ေတြ ျပိဳကြဲပ်က္စီးသြားသူတစ္ေယာက္၏ မ်က္ႏွာမွာ နာက်င္မႈေတြ အျပည္႔ပါ၏
“ေစာ”
သူမေယာက်ၤား၏အသံ။ သူမလွည္႔ၾကည္႔လိုက္ေသာအခါ လူေတြၾကားမွာ တိုးေ၀ွ႔လာေနေသာသူမေယာက်ၤားကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။
“ရွာလိုက္ရတာ ေစာရယ္” သူအနီးေရာက္လာၿပီး ေစာ၏လက္တစ္ဖက္ကို လွမ္းဆြဲလိုက္သည္။
“ကိုယ္တို႔ခ်င္းကြဲသြားရင္ ဘယ္႔ႏွယ္႔လုပ္မလဲ၊မင္း ကိုယ္႔လက္ကို တြဲထားခဲ႔ဖို႔ ေကာင္းတယ္”
“ကြၽန္မ ဟိုတယ္ဆီ ျပန္တတ္ပါတယ္”
“မင္းကို ေျပာလိုက္ရင္ အဲဒီအတိုင္းခ်ည္းပဲ၊ လာ ျပန္ၾကစို႔၊ ေအးလဲေအးလွၿပီ၊ ခုဟာက ကံေကာင္းလို႔မေသတာ”
ထို႔ေနာက္ သူသည္ အငိုတိတ္စျပဳေနၿပီျဖစ္ေသာ၊ အံတင္းတင္းၾကိတ္ထားေသာ
ေ႐ႊအင္းသားလူငယ္ဆီ မ်က္လံုးေရာက္သြား၏။ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္၏အငိုမ်က္ႏွာကို သူ မၾကည္႔ခ်င္ မျမင္ခ်င္သလိုပင္ မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္သည္။
“သနားပါတယ္ေနာ္”
ေစာ သူႏွင္႔အတူလိုက္လာရင္း ေရ႐ႊတ္မိေတာ႔ သူက ေစာအား လုိက္ေလ်ာဟန္ျဖင္႔ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္သည္။
“ေအးေလ . . . ႏွစ္သိန္းၾကီးမ်ားေတာင္”
ေစာ သူ႔ကို ဖ်တ္ခနဲ ေမာ႔ၾကည္႔မိ၏။ ဒီဆံုး႐ံႈးမႈမွာ ေငြႏွစ္သိန္းဟာ အဓိကမက်ဘူး။ သို႔ေသာ္ ခံစားခ်က္ကို သူ နားလည္မည္႔ပံုမေပ ျဖင္႔ ေစာ တိတ္တိတ္ပဲ ေနလိုက္သည္။
“မေအးဘူးလား ေစာ”
“အင္း . . . အခုမွ ေအးမွန္းသိေတာ႔တယ္”
“ကိုယ္႔ေတာ႔ ခိုက္ခိုက္တုန္ေနၿပီ”
မနက္ျဖန္ ေစာတို႔ျပန္ၾကေတာ႔မည္။ ငါးရက္ၾကာ ခြဲခြာထားခဲ႔ရေသာသမီးေလးဆီျပန္ၾကေတာ႔မည္။ သမီးေလအတြက္ တိုင္းရင္းသား၀တ္စံုေလးတစ္ခုလက္ေဆာင္ပါလာသည္။ သူမစိတ္မွတ္မထင္ ျပံဳးမိသြား၏။
“အခုဆက္လက္ၿပိဳင္ပြဲ၀င္မယ္႔အဖြဲ႔ကေတာ႔ ဖိုးသာထူးအဖြဲ႔ျဖစ္ပါတယ္၊ ဖိုးသာထူးအဖြဲ႕ကလႊတ္တင္မယ္႔ မီးပံုးပ်ံအမ်ိဳးအစားဟာလဲ ညမီးက်ီး ပဲျဖစ္ပါတယ္”
ေၾသာ္ . . . အခုဟာ ႐ိုး႐ိုးမီးပံုပ်ံလႊတ္ေနတာမဟုတ္။ၿပိဳင္ပြဲလုပ္ေနတာပါလားဟု
သတိရသြား၏။ ေ႐ႊအင္းသားအဖြဲ႔၏ ဆံုး႐ံႈးမႈမ်ားမွာ ထင္တာထက္ ပိုၾကီးမားပါလိမ္႔မည္။အခ်ိန္ကာလ၊ေငြေၾကး၊ဂုဏ္သိကၡာ၊ စည္းလံုးမႈအင္အား၊ ယံုၾကည္ခံရမႈနာမည္၊စိုက္ထုတ္လိုက္ရသည္႔ ခြန္အား၊အားလံုးထက္ ပို၍ဆံုး႐ံႈးလိုက္ရေသာအရာမွာ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ျဖစ္ပါလိမ္႔မည္။
“ကိုယ္နားမလည္တာက ဒီေငြေတြကို မီးပံုးပ်ံလုပ္ၿပီးမီး႐ိႈ႔ပြဲက်င္းပေတာ႔မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီးတဲ႔ေနာက္ေတာ႔ မီးေလာင္ေပါက္ကြဲတာဟာ ဘာခံစားစရာရွိေသးလဲ၊ ေကာင္းကင္အျမင္႔က်မွပဲ ေပါက္ကြဲကြဲ၊ ေျမျပင္နီးနီးပဲ ေပါက္ကြဲကြဲ ပ်က္စီးတာေတာ႔ ပ်က္စီးသြားတာပဲ၊ ဒါဟာ ဘာထူးျခားလို႔လဲ၊ လူေတြ အသက္အႏၲရာယ္မရွိရင္
ၿပီးတာပဲမဟုတ္လား”
“ထူးျခားတာေပါ႔”
“ဘာထူးျခားတာလဲ”
ဘုရားေစာင္းတန္းရွိရာသို႔ေလွ်ာက္လာရင္း ေစာသည္ မီးပံုးပ်ံကြင္းျပင္ဆီသို႔ တစ္ခ်က္ျပန္ၾကည္႔မိ၏။ တစ္ေယာက္ေယာက္က ဤအေျဖကို ေစာထက္ပို၍ ရွင္းျပေပးႏိုင္ေကာင္းေပးႏိုင္လိမ္႔မည္။
“မီးပံုးပ်ံလႊတ္တယ္ဆိုကတည္းက တစ္ခ်န္မွာေတာ႔ ဆံုး႐ံႈးပ်က္စီးမွာဆိုတာမွန္ပါရဲ႔။ အခုလိုညမီးက်ီး မီးပံုးပ်ံမွာေတာ႔ စိန္နားပန္ထက္ ေမွ်ာ္လင္႔မႈပိုတယ္၊ စိန္နားပန္မွာက ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ လႊတ္တင္ဖို႔ တစ္ခုပဲ၊ ညမီးက်ီးမွာက ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ လႊတ္တင္ႏိုင္ဖို႔က တစ္ဆင္႔၊ မီး႐ွဴးမီးပန္းေလးေတြ ကိုယ္လိုခ်င္သလိုလွလွပပတစ္မ်ိဳးၿပီးတစ္မ်ိဳးေပါက္ကြဲဖို႔က ေနာက္တစ္ဆင္႔၊ အခုလို ဘာမွမရလုိုက္ဘဲ အလဲလဲအကြဲကြဲ ပ်က္စီးဆံုး႐ံႈးသြားရတာက ရင္နာစရာၾကီးပါ၊ ဘယ္သူမဆိုေလ ဂုဏ္သိကၡာရွိရွိ လွလွပပေလး ေပါက္ကြဲအဆံုးသတ္သြားခ်င္တာခ်ည္းပါပဲ”
ေစာ၏ စကားကို သူသိပ္နားလည္ပံုမေပၚပါ။ ေစာ ညံ႔တာပဲျဖစ္ပါလိမ္႔မည္။
“ကြၽန္မလဲ ဘ၀နဲ႔ရင္းၿပီး ညမီးက်ီးမွ လႊတ္တင္ေတာ႔မယ္ဆိုရင္ အထိတ္တလန္႔ အလဲလဲအကြဲကြဲေတာ႔ အဆံုးမသတ္သင္႔ဘူး၊လွလွပပ သိကၡာရွိရွိေလး”သူ ရယ္ေမာသည္။
“မီးပံုးပ်ံနဲ႔ မင္းနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲ”
“သမီးေလး ျမန္ျမန္ၾကီးျပင္းေစခ်င္လွၿပီ”
သူမ ညည္းညည္းကေလးေျပာရင္း စကားကို အဆံုးသတ္လိုက္မိ၏။
ေလာကတစ္ခုလံုးမွာ သူမဂ႐ုစိုက္ဆံုးအရာမွာ သမီးေလး၏ စိတ္ခံစားမႈပဲ ျဖစ္သည္။ ။
Subscribe to:
Comments (Atom)
Popular Posts
-
ဒီကမာၻေလာကမွာ လူရယ္လုိ ျဖစ္လာရင္ လူတုိင္းမွာ လြတ္လပ္ပုိင္ခြင့္ တနည္းအားျဖင့္ ေရႊးခ်ယ္ပုိင္ခြင့္ေတြ ရွိေနတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲ့ဒီေရႊးခ်ယ္ပုိင္...
-
ဟီးးးး အခုလုိေရးလုိက္လုိ႕ က်ေနာ္ကုိ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္လုိ႕ မထင္နဲ႕ဦးေနာ့္ က်ေနာ္တုိ႕ ဘေလာ့ညီအကိုေမာင္နွမမ်ားထဲမွာ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ေတြ ပါမွာျဖစ္... -
မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ ေဒါင့္ခ်ိဳးတေကြ႕ မင္းနဲ႕ငါနဲ႕ ဆုံေတြ႕ခဲ့ၾကတယ္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိ မွ်ေဝစားလုိ႕ ဒုကၡေတြကုိ လည္စင္းခံရင္းေပါ့ ကံၾကမၼာလႈိင္းတံပုိးေအာ...
-
(၇-၁၂-၂၀၀၈) တနဂၤေႏြေလးမွာ စင္ကာပူေရာက္ ျမန္မာမ်ား အလြမ္းေျပ IC Show ပြဲေလး က်င္းပျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ Show ေလးကုိ က်ေနာ္ ေမာင္ေတာင္ေပၚသားလဲ က်ေနာ္ရ... -
ဒီမုိကေရစီ ဒီမုိကေရစီတဲ့ က်ေနာ္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္းအသုိင္းအဝိုင္းထဲမွာ ဒီစကားလုံးေလးက အရမ္းကုိ ေခတ္စားပါတယ္။ တခါတေလ က်ေနာ္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ စကား...
-
အၾကင္နာေတြကုိ မင္းမျမင္ ခံစားခ်က္ေတြကုိ ဖယ္ထုတ္လုိ႕ မုန္းခ်င္ရယ္ဟန္ေဆာင္ လမ္းခြဲဖုိ႕ စတင္ခဲ့တယ္ သံသရာတေလွ်ာက္ လက္တြဲဖုိ႕ဆုိတာ မုိးနဲ႕ေျမ...
-
က်ေနာ္ဘေလာ့ေလးကုိ Blogspot မွ WordPress ကုိ ေျပာင္းထားပါတယ္။ အားလုံးပဲ အလည္လာမယ္ဆုိ အရင္အတုိင္း http://www.soeminhtike.com ကုိ လာလုိ႕ရပါတယ္...
-
ဟီးးးး အခုလုိေရးလုိက္လုိ႕ က်ေနာ္ကုိ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္လုိ႕ မထင္နဲ႕ဦးေနာ့္ က်ေနာ္တုိ႕ ဘေလာ့ညီအကိုေမာင္နွမမ်ားထဲမွာ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ေတြ ပါမွာျဖစ္...
-
ျမန္မာ Chatter မ်ားအတြက္ အထူးသတိေပးခ်က္ Myanmar Online ဟုတ္ေခၚေသာ Network တစ္ခုမွ ျပဳလုပ္ထားေသာ #ygnchat ဆိုသည့္ Chatting Server တစ္ခုသည္ s...
9 comments: