အေမွာင္ကုိခြင္း အလင္းရဖုိ႕ ငါစေတးခံခဲ့တယ္
ဒါေပမဲ့ ငါတေယာက္ထဲေတာ့
မေတာက္ပႏုိင္ခဲ့ပါ
ငါရဲ႕ေဘးမွာ ငါ့ရဲ႕ ရဲေဖာ္ရဲဖက္
ေသေဖာ္ေသဖက္ေတြနဲ႕ေပါ့
တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ငါတုိ႕ေတြ ေပ်ာက္ဆုံးကုန္ၾကမွာလဲ
ငါတုိ႕ေတြ သိတယ္ ဒါေပမဲ့ ငါတုိ႕အားလုံးအတြက္
အလင္းေရာင္ေတြ ေပး၀ံ့တယ္။
အျဖဴ၊ အ၀ါ၊ အနီ ကာလာစုံလုိ႕ ေနရာတကာ သုံးေနၾကတယ္
တခ်ိဳ႕က ဆီးမီးပူေဇာ္ၾကတယ္
ငါ့ကုိ အသုံးျပဳျပီး ကုသုိလ္ယူၾကတယ္ ပညာတတ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ၾကတယ္
လူတခ်ိဳ႕ကေတာ့ ငါတုိ႕ကုိ ထိတ္လန္႕ေနတတ္ၾကတယ္
ငါဟာ ေလာင္တာ ေလာင္ျမိဳက္ေနမယ္
ဒါေပမဲ့ ဒုကၡ မေပးတတ္တဲ့
အေမွာင္ကုိ ခြင္းမဲ့ အလင္းေသးေသးေလးေတြပါ
တျခား ေနအလင္းေရာင္လုိ
တုိးတက္ေနတဲ့ တုိင္းျပည္ေတြက လွ်ပ္စစ္မီးေတြလုိ
ငါဘ၀မွာ အဲေလာက္ မေတာက္ပႏုိင္ေပမဲ့
ဆင္းရဲတဲ့ တုိင္းျပည္ေတြအတြက္
ဘုရားတရား ကုိင္းရႈိင္းတဲ့ လူေတြအတြက္
ငါအလင္းေရာင္ဟာ လုိအပ္ေနဆဲပါ
ငါသူတုိ႕ကုိ အလင္းေပးႏုိင္တဲ့အတြက္
ငါေပ်ာ္တယ္ ဂုဏ္ယူေနတယ္
ေလးစားလ်က္ ေတာင္ေပၚသား
လင္းသာလင္းတယ္
ReplyDeleteမေလာင္ဘူးဆိုတဲ႔
အလင္းတိုင္သက္သက္ကေလးေတြ အေၾကာင္းေပါ႔ေနာ္
ကဗ်ာေလးေကာင္းလိုက္တာ
ဖေယာင္းတုိင္ ေလးကို လာေရာက္ခံစားသြားပါတယ္။ အလင္းေရာင္ရဖို႔ အတြက္ အပူခံ ကာ အရည္ေပ်ာ္ရတဲ့ ဖေယာင္းတိုင္ေလး ကို ခံစား သြားပါတယ္
ReplyDelete:D ကဗ်ာအစပ္ေကာင္းတယ္ မ်က္စိ စစ္သင့္တယ္ .... လြဲျပန္ၿပီ ... :D
ReplyDeleteကဗ်ာကေကာင္းလိုက္တာေနာ္
ReplyDeleteေလးေလးနက္နက္ရွိတယ္
သဘာ၀လဲဆန္တယ္
ဖေယာင္းတိုင္ကို ကဗ်ာဖြဲ႕တဲ့ ကိုေတာင္ေပၚသားကိုလည္း ေလးစားပါတယ္
အားလဲေပးပါတယ္ :)
ဖေယာင္းတိုင္ငယ္ကို ေမွာင္စဥ္မွာ ယူလာေပးသူ ေရာင္စံုညအလင္းေတြထက္ ပိုတန္ဖိုးထားပါတယ္
ReplyDeleteကဗ်ာေလးကုိ ခံစားျပီး ေကာမန္႕ေပးသြားတဲ့ ညီအကုိေမာင္နွမ အားလုံးကုိ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
ReplyDeleteကဗ်ာေလးကိုလာခံစားေပးသြားတယ္အကို
ReplyDeleteငယ္ငယ္တုန္းကသင္ခဲ့တာေမ့ေနျပီ
ခုျပန္ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ပိုမွတ္မိသြားျပီ
ေက်းဇူး
ရွယ္ကဗ်ာပဲဗ်ဳိ႕ ေကာင္း၏
ReplyDelete